Κείμενο της αντιφασιστικης συνελευσης αγρινιου

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ – ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ

Ενάντια στο κράτος και το παρακράτος να συλλογικοποιήσουμε τους αγώνες μας.

Ο Δεκέμβρης ως ένας καταιγισμός αρνήσεων θρυμμάτισε την εικόνα της συναίνεσης και της υποταγής στο κοινωνικό συμβόλαιο, δε ζήτησε τίποτα παρά μόνο εκδήλωσε μια κοινωνική δυναμική, εν δυνάμει ανατρεπτική. Ανατρεπτική στο σημείο όπου τη σύγκρουση και την οργή (όπως εκφράστηκαν με την καταστροφή των συμβόλων της κυριαρχίας) διαδέχτηκε το χτίσιμο δομών και διαδικασιών σε μια προοπτική αδιαμεσολάβητου, οργανωμένου από τα κάτω, συλλογικού κοινωνικού αγώνα.

Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, ως απότοκο των διαδικασιών αυτοοργάνωσης και άμεσης δράσης -που τέθηκαν στο δημόσιο διάλογο με όρους ρηξιακούς και ανταγωνιστικούς ως προς την κυριαρχία- σε κάθε γωνιά της χώρας αναδύθηκε μια τέτοια δυναμική και στήθηκαν δεκάδες αυτοοργανωμένα κοινωνικά εγχειρήματα και καταλήψεις.

Αυτό το κοινωνικό έδαφος που απελευθερώθηκε με την εξέγερση του Δεκέμβρη αποτέλεσε σημείο αιχμής των κατασταλτικών μεθοδεύσεων του κράτους. Τα χτυπήματα σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και καταλήψεις από τους κρατικούς και παρακρατικούς δολοφόνους εντείνονται και συμπληρώνουν το πάζλ της καταστολής μαζί με τις εκατοντάδες συλλήψεις στο σωρό που πραγματοποιούνται σε διαδηλώσεις, τις φυλακίσεις αγωνιστών με κατασκευασμένα κατηγορητήρια, την ποινικοποίηση των φιλικών και συντροφικών σχέσεων και φυσικά τη λάσπη των ΜΜΕ που πλέον είναι πασιφανής ο εντεταλμένος τους ρόλος.

Χτυπώντας το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του αγώνα το κράτος στοχεύει συνολικά την κοινωνία, αποσκοπώντας να ¨ξεδοντιάσει¨ τους αγώνες και να θάψει την παρακαταθήκη της σύγκρουσης στη βάση των θεσμών της αστικής δημοκρατίας. Κι αυτό στο φόντο της οικονομικής κρίσης η όποια την περίοδο εκείνη ήταν προ των πυλών.

Μνημόνιο, διεθνής επιτήρηση, λιτότητα... ή αλλιώς

η πιο σφοδρή επίθεση κράτους και αφεντικών συνολικά στην κοινωνία

Η γενικευμένη εξαθλίωση στην οποία οδηγούνται πλατιά στρώματα της κοινωνίας είναι το αποτέλεσμα της ληστρικής και εκμεταλλευτικής πολίτικης κράτους και αφεντικών, που στρώθηκε πάνω στο έδαφος της απάθειας και των κοινωνικών διαχωρισμών, τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια, όπου διαπράττονται διαρκώς σκηνές του πολέμου της εξουσίας απέναντι στην κοινωνία. Το προσωπικό βόλεμα, οι πελατειακές στρατιές των κομμάτων, το γλείψιμο, τα ρουσφέτια και άλλα τόσα, που όλοι γνωρίζουμε, δεν μπορούσε παρά να μας οδηγήσουν σε αυτό το τέλμα. Όπως λέει και ο λαός, όταν η αρκούδα χορεύει στον κήπο σου σύντομα θα μπει και στο σπίτι σου. Δε θεώρησε ποτέ η κοινωνία δικούς της τους αγώνες άλλων κομματιών για αξιοπρέπεια. Έτσι λοιπόν σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη σιωπή της, που εξαγοράζονταν με θέσεις και υποσχέσεις για βόλεμα και ευημερία από τη λεηλασία των ¨άλλων¨.

Η σημερινή κρίση λοιπόν είναι η συνέχιση της λεηλατικής επέλασης κράτους – κεφαλαίου που τα τελευταία 30 χρόνια διέλυσε κάθε κοινωνική πρόνοια, έκανε πλιάτσικο στα ασφαλιστικά ταμεία και συνολικά στο δημόσιο πλούτο, κατάργησε τα δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ρήμαξε τους αγρότες και την παιδεία, λεηλάτησε και κατέστρεψε δάση, βουνά, λίμνες, ποτάμια, θάλασσες και έστησε ένα πλέγμα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας από μεγαλοεπιχειρηματίες, δικαστές, πολιτικούς και αστυνομικούς για να καλύπτει κάθε έγκλημά τους. Ένας ολόκληρος υπόκοσμος από θεσμικούς παράγοντες που στήθηκε από τα κόμματα εξουσίας και τους ελεγχόμενους από αυτά θεσμούς/μηχανισμούς (αστυνομία, δικαιοσύνη) που λεηλάτησαν τα πάντα.

Σήμερα στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και σύγχρονα απαρτχάιντ. Εξαπολύουν μικτά τάγματα εφόδου από ναζιστές και μπάτσους σε καθημερινά πογκρόμ εναντίον μεταναστών και επιθέσεις σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και καταλήψεις.

Η ολομέτωπη επίθεση των κυρίαρχων με πρόσχημα την οικονομική κρίση σπρώχνει χιλιάδες νεολαίους και προλετάριους, ντόπιους και μετανάστες, σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας και εξαθλίωσης. Η αγανάκτηση μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε ένα πόλεμο ¨όλων εναντίον όλων¨ οδηγώντας στον αλληλοσπαραγμό των καταπιεσμένων.

Αυτή η συνθήκη ευνοεί μόνο τους κυρίαρχους καθώς τους φέρνει σε προνομιακή θέση προκειμένου να πετσοκόψουν την όποια αντίσταση και δράση ενάντιά τους, μεταφέροντάς την στο πεδίο της σύγκρουσης ακραίων ομάδων και με φόντο την τυφλή βία.

Το σκοπό αυτόν εξυπηρετούν οι διάφορες φασιστικές οργανώσεις συνεπικουρούμενες από την αστυνομία και προωθούμενες από τα ΜΜΕ. Η εγκληματική τους πρόταση, που αποσκοπεί στο να ξυπνήσει αγελαία ένστικτα στο υποπρολεταριάτο, στην ουσία αποτυπώνεται στη φράση: πόλεμο στους εξαθλιωμένους, όχι στην εξαθλίωση.

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι το απαύγασμα της κοινωνικής αποσύνθεσης, του ατομικισμού, του ιδιωτικού συμφέροντος και της ιδιοκτησίας. Όλα αυτά τα χρόνια και με ποικίλους τρόπους, η εξουσία μέσα από τα διάφορα μοντέλα συμπεριφοράς (life style) προάγει τον υπέρμετρο εγωισμό και υποδαυλίζει το ρατσιστικό ιδεολόγημα και τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά. Προωθεί το μύθευμα περί υπεροχής μιας μερίδας των καταπεσμένων απέναντι σε μια άλλη.

Ο κοινωνικός αλληλοσπαραγμός είναι η μόνη τους ελπίδα. Στον αντίποδα η αντίσταση στον ολοκληρωτισμό του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος μέσα από την ¨από τα κάτω¨ οργάνωση του αγώνα και η αλληλεγγύη στους απόκληρους αυτού του κόσμου και σε όλους όσους αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία είναι ο μόνος δρόμος για την καθολική ανατροπή τους.

Όταν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του καθεστώτος ενορχηστρώνουν τη ρατσιστική βία και την υστερία

(η περίπτωση της Ηγουμενίτσας)

Τους τελευταίους δύο μήνες στην Ηγουμενίτσα ένα συνονθύλευμα πολιτικών λαμογιών ΛΑΟΣ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και τραμπούκων της Χρυσής Αυγής εκμεταλλευόμενοι το γενικότερο κλίμα οικονομικής τρομοκρατίας και εξαθλίωσης εντείνει την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας καλλιεργώντας ξενοφοβικές αντιλήψεις και αγελαία ένστικτα.  

Τα τρία κόμματα μαζί με ένα κομμάτι από τους πολίτες προώθησαν την άποψη της εκδίωξης των μεταναστών της περιοχής δημιουργώντας την  «Επιτροπή αγώνα για να γίνει η Ηγουμενίτσα μία ανθρώπινη πόλη».

Κάπως έτσι φτάσαμε στην τρίτη δράση της επιτροπής, στις 3 Μαΐου με συγκέντρωση-κατάληψη του λιμανιού της Ηγουμενίτσας στην οποία συμμετείχαν 400-500 άτομα με συνοδεία 7 διμοιριών από ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες. Την ώρα της συγκέντρωσης σύντροφοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις παίζοντας ποδόσφαιρο μαζί με τους μετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα γνωστό φασιστοειδές χαιρέτησε ναζιστικά και άτομα της συγκέντρωσης έριξαν 1 καπνογόνο και δύο κροτίδες με σκοπό να προκαλέσουν τους μετανάστες ενώ η μόνη αντίδραση των μεταναστών ήταν να χειροκροτήσουν και να σχηματίσουν το σήμα της νίκης με τα δάχτυλά τους. Κατόπιν ξεχώρισαν από το πλήθος των συγκεντρωμένων και μπροστά από τα ΜΑΤ 7 με 8 άτομα τα οποία άρχισαν να πετροβολούν τους μετανάστες με αποτέλεσμα να ανταποδώσουν και να δοθεί η τέλεια αφορμή για να επέμβουν τα ΜΑΤ, κι έτσι να δικαιολογηθεί η παρουσία τους.  

Ακολούθησαν 4-5 ώρες με πετροπόλεμο, οδοφράγματα και καταιγισμό δακρυγόνων και χημικών από τα ΜΑΤ. Τα δακρυγόνα δεν σταμάτησαν να πέφτουν καλύπτοντας το βουνό με ένα άσπρο πέπλο καπνού. Μεταξύ άλλων υπήρξαν αρκετοί τραυματισμοί από δακρυγόνα που τα ΜΑΤ εκτόξευαν ως συνήθως σε ευθεία γραμμή. Τελικά, οι διμοιρίες αποχώρησαν κι έληξαν οι συγκρούσεις γύρω στις 12 το βράδυ. 

Την επόμενη μέρα  κυκλοφόρησαν διάφορες ψευδείς φήμες από αχυράνθρωπους και ρουφιάνους δημοσιογράφους που στοχοποιούσαν τους συντρόφους στην Ηγουμενίτσα. Με πρόσχημα αυτές τις φήμες 7 άτομα μπουκάρουν στο κυλικείο του ΤΕΙ Ηγουμενίτσας, φωνάζοντας το σύνθημα: αίμα τιμή χρυσή αυγή, και επιτίθενται σε 3 συντρόφους και 1 συντρόφισσα, που βρίσκονταν εκείνη την ώρα εκεί απειλώντας τους, ζητώντας τους να κόψουνε τις επαφές με τους μετανάστες ενώ ξυλοκόπησαν  έναν από αυτούς.

Οι σύντροφοι σε ανακοίνωσή τους επισημαίνουν:

«Είναι γεγονός πια πως οι μετανάστες, είναι τα εξιλαστήρια θύματα αυτής της συγκυρίας  (οικονομικής και πολιτικής) που βιώνουν οι σύγχρονες καπιταλιστικές χώρες, εξαιτίας της υπέρ-συσσώρευσης  πλούτου του κεφαλαίου και της γενικότερης κοινωνικής κρίσης και ανισότητας που έχει προκύψει. Για ακόμα μία φορά, σε άλλη μία πτυχή της ζωής μας, κοινά συμφέροντα κράτους-κεφαλαίου μας φέρνουν αντιμέτωπους με ένα καρτέλ πολιτικών, επιχειρηματιών, παρακρατικών και δημοσιογράφων που παρουσιάζουν τους μετανάστες  ως υπαίτιους της κρίσης αποκρύπτοντας τον πραγματικό εχθρό και αποπροσανατολίζοντας το ντόπιο πληθυσμό από την συμμετοχή του στην όξυνση του κοινωνικού - ταξικού αγώνα. Πιστοί στη λογική του διαίρει και βασίλευε, προωθούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, δημιουργώντας διαχωρισμούς και εχθρότητες ανάμεσα σε κομμάτια της κοινωνίας που υφίστανται την ίδια μορφή εκμετάλλευσης σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Στην Ηγουμενίτσα, η καταλήστευση της κοινωνίας από τους τοπικούς φορείς εξουσίας περνάει απαρατήρητη, όταν οι μετανάστες μετατρέπονται σε εγκληματίες για την κλοπή μιας κότας ή μιας κατσίκας ενώ παράλληλα κομπίνες των πολιτικών παραγόντων θάβονται κάτω από το ρατσιστικό παραλήρημα. Όπως τα τιμολόγια δημάρχων και παρατρεχάμενων για μπουζοκογλέντια χρεωμένα στο δήμο, τα φαγωμένα λεφτά για κατασκευή παγοδρομίου, οι φαγωμένες επιχορηγήσεις για κατασκευή Φοιτητικής Εστίας, λεφτά που όλοι μας πληρώνουμε.

Εμείς από τη πλευρά μας δεν πρόκειται να σταματήσουμε να αναδεικνύουμε το θέμα των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα, μακριά από κομματικά συμφέροντα και ιδιοτέλειες αντιλαμβανόμενοι ότι το μεταναστευτικό είναι ένα δύσκολο ζήτημα. Χωρίς να εθελοτυφλούμε και χωρίς να έχουμε την πεποίθηση ότι το σύνολο της κοινωνίας της Ηγουμενίτσας αποτελείται από φασίστες και μόνο αλλά και από ανθρώπους που όντως αντιμετωπίζουν προβλήματα από όλη αυτή τη κατάσταση και αναζητούν λύσεις.»

Για τα τελευταία γεγονότα οργανωμένης παρακρατικής ρατσιστικής βίας, στο κέντρο της Αθήνας

Την τετάρτη 11 Μάη, ήμερα Γενικής Απεργίας, στo κέντρο της Αθήνα οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους επιτέθηκαν  στην απεργιακή πορεία με εμμονή κυρίως στα ανεξάρτητα και ακηδεμόνευτα μπλοκ, ασκώντας κτηνώδη βία. Άγριοι ξυλοδαρμοί, δολοφονικά χτυπήματα, χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, συλλήψεις, αιμόφυρτοι και τραυματισμένοι διαδηλωτές. Από αυτή την επίθεση, ο Γιάννης Κ. από το μπλοκ της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε με ΕΚΑΒ στο χειρουργείο του νοσοκομείου Νίκαιας σε προθανάτια κατάσταση, με σοβαρό επισκληρίδιο αιμάτωμα και κατάγματα στο κρανίο. Τώρα ο Γιάννης Κ. νοσηλεύεται διασωληνωμένος στην εντατική.

Τα ξημερώματα της Τρίτης 10 Μάη, ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης δέχεται δολοφονική επίθεση με μαχαιριές με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατό του, στη συμβολή των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, στην Αθήνα. Αιτία της επίθεσης, πιθανώς υπήρξε η προσπάθεια αφαίρεσης της τσάντας που βαστούσε στο χέρι του.

Η δολοφονική αυτή ενέργεια είναι συνέπεια της όλο ένα και αυξανόμενης ανέχειας, φτώχειας και εξαθλίωσης που επικρατεί σε διάφορες συνοικίες του κέντρου της μητρόπολης και αλλού, όπου το κράτος δημιουργεί τα διάφορα γκέτο. Εκεί όπου άνθρωποι ακόμα και μικρά παιδιά στοιβάζονται ως υπάνθρωποι σε χώρους με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, χωρίς νερό ή αποχετεύσεις και αφημένοι στις καιρικές συνθήκες.

Η αξιοπρέπεια δεν είναι σχετική ή μερική έννοια, όταν άνθρωποι εξωθούνται στην εξαθλίωση είναι ευθύνη όλων η αντιμετώπιση της. Αντίθετα το να τους ¨ξεφορτωθούμε¨ για να είμαστε καλά μετά, πέρα από ανυπόστατο είναι βαθιά χυδαίο -επινοημένο από τα πιο μισάνθρωπα μυαλά- και εγκληματικό.

Αμέσως μετά το περιστατικό, διάφορα φασιστοειδή κυρίως από την παρακρατική εθνικιστική οργάνωση χρυσή αυγή, άρχισαν μια νεκρολόγια διεκδικώντας ηγετική θέση στον κοινωνικό αναβρασμό. Που ευλόγα γεννιέται στους κατοίκους από το ομολογουμένως άθλιο περιβάλλον στο οποίο αναγκάζονται να επιβιώνουν ντόπιοι και μετανάστες.

Παράλληλα ο δήμαρχος της Αθήνας, μέσα από δηλώσεις, προτρέπει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά «να γυρίσουν σπίτια τους», δίνοντας έτσι το έναυσμα για μαζικά πογκρόμ εναντίων των μεταναστών. Το επόμενο χρονικό διάστημα ένα συνονθύλευμα οργανωμένων φασιστών και «αγανακτισμένων πολιτών», με τη συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων, προβαίνουν σε ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δεκάδων μεταναστών και τη δολοφονία ενός μπαγκλαντεσιανού, από τις μαχαιριές δύο ασπόνδυλων.

Ενώ εκδηλώνονται συνδυασμένες επιθέσεις διμοιριών και φασιστών διαδοχικά κατά των καταλήψεων Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και Βίλα Αμαλίας (Αχαρνών & Χέυδεν), οι οποίες αποκρούονται επιτυχώς από συντρόφισσες και συντρόφους.

Κάποιοι, λοιπόν, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να διαιωνίσουν αυτή την κατάσταση. Αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι άλλοι από οργανωμένους φασίστες, πλαισιωμένοι από ένα ασαφές νεφέλωμα εθνικοφρονούντων κατοίκων και καταστηματαρχών, μπράβων και νταβάδων, σε συνδυασμό με φαιδρές προσωπικότητες του δεξιού πολιτικού παρασκηνίου.

Αυτοί, λοιπόν, οι «κάποιοι» που άλλοτε πυροβολούν και μαχαιρώνουν «για την πατρίδα που βάλλεται» και άλλοτε αυτοανακηρύσσονται υπερασπιστές των «φτωχών πλην τίμιων ελλήνων», είναι που θέλουν να στρέψουν τους ντόπιους με κάθε τρόπο εναντίον των μεταναστών.

Οι γειτονιές του πολυεθνικού προλεταριάτου στην Αθήνα, την Ηγουμενίτσα, την Πάτρα, την Άρτα και αλλού, μετατρέπονται σε πεδία όπου εκδηλώνεται η ρατσιστική και κατασταλτική πολιτική του κράτους και σε τόπους όπου συναντιούνται οι κοινές επιδιώξεις του κράτους και των αφεντικών με τις εθνοκυριαρχικές φαντασιώσεις των φασιστών. Με λίγα λόγια το ένα χέρι νίβει το άλλο…

Όλος αυτός ο αναβρασμός είναι απόρροια της λογικής του παραλόγου ενός συστήματος που αντιμετωπίζει τις συνέπειες της αντιαθρώπινης στρατηγικής του. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλαβαίνει κάποιος ότι το «έγκλημα» δεν εδράζεται σε «εθνικά» ή «φυλετικά» DNA αλλά σε κοινωνικά αίτια. Το υπάρχον σύστημα είναι του δημιουργεί περιοχές και συνθήκες εξαθλίωσης. Το υπάρχον σύστημα είναι που δημιουργεί τους πολέμους, την φτώχεια, την ανέχεια και αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις εστίες τους για να περιπλανηθούν στον «παράδεισο» της ευρωπαϊκής βαρβαρότητας. Οι κρατικοί μηχανισμοί, ενώ θέλουν να παρουσιαστούν σαν εγγυητές της κοινωνικής ειρήνης, δεν είναι τίποτα άλλο από μηχανισμούς φίμωσης κάθε φωνής αμφισβήτησης και καταστολής κάθε πράξης αντίστασης.

Σημαντική, από άποψη συμβολισμού, είναι η χειρονομία της χήρας του Μ. Καντάρη να επιστρέψει τα λουλούδια που της έστειλε ο αρχηγός της φασιστικής «Χρυσής Αυγής», δείχνοντας στην κοινωνία ποιος είναι ο ρόλος των σύγχρονων ταγματασφαλιτών σε αυτήν την τραγωδία.

Οι αθηναϊκές νύχτες των κρυστάλλων είναι ένα γεγονός, το αυγό του φιδιού έχει εκκολαφτεί -τόσα χρόνια- στη ζεστή αγκαλιά του κράτους και τώρα που οι αστυνομίες καταφανέστατα υιοθετούν τον πραγματικό και μόνο τους ρόλο κάθε συνδρομή στο κρατικό σφαγείο καλύπτεται κάτω από την ελληνική σημαία στον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό.

Η εθνική ομοψυχία στάζει ανθρώπινο αίμα, οι καταπιεσμένοι δεν έχουνε πατρίδα. 

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στη φτώχεια, το φόβο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό

και περιφρούρηση απέναντι στη ρατσιστική βία και τις φασιστικές επιθέσεις.

Η ολομέτωπη επίθεση κράτους και αφεντικών που σαρώνει κοινωνικά ¨κεκτημένα¨ από όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής πρέπει να βρει ανάχωμα όλους όσοι θίγονται πολλαπλά από τις επιταγές της κυριαρχίας. Οι ξένοι εργάτες τη δεκαετία του ’90 ήταν παράγοντας της αγροτικής ανάπτυξης, σήμερα προβάλλονται από την καθεστωτική προπαγάνδα ως μήτρα όλων των κακών. Και η πιο κόντη μνήμη μπορεί να καταλάβει την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινωνίας προκειμένου να μη στραφεί στον πραγματικό εχθρό, την εξουσία. Αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος των φασιστών, γι αυτό είναι εχθροί της κοινωνίας, συνοδοιπόροι της κρατικής καταστολής και συνένοχοί τους.

Η αυτοοργάνωση των ίδιων των μεταναστών και ο κοινός αγώνας μαζί τους, για αξιοπρέπεια και ελευθερία, θα γίνει η ταφόπλακα του κράτους και των αφεντικών. Οι μετανάστες δεν είναι φίλοι μας, δεν αξίζουν τον οίκτο μας, είναι άνθρωποι που αγωνίζονται για αξιοπρέπεια, κατατρεγμένοι και καταπιεσμένοι από την εξουσία όπως και οι ντόπιοι προλετάριοι. Η καταπίεση δεν έχει πατρίδα, παρά μόνο αυτούς που την επιβάλλουν και αυτούς που την υπόκεινται.

Οι ξένοι εργάτες είναι τα ταξικά μας αδέλφια στον πόλεμο ενάντια στο κρατος και τα αφεντικά.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ