ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ * ΑΓΡΙΝΙΟ

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Αίτημα του απεργού πείνας Σπύρου Στρατούλη για παύση απεργίας πείνας των αλληλέγγυων αγωνιστών





Σήμερα βρισκόμενος στην 50η ημέρα απεργίας πείνας, βλέπω πως οι κρατικοί μηχανισμοί μέσω της ολιγωρίας που δείχνουν, προσπαθούν να με εξαντλήσουν. Η απάντηση μου είναι πως συνεχίζω τη μάχη. Η απόφαση μου, όμως αυτή, δεν επιτρέπω να αποβεί σε βάρος των συντρόφων μου.
Οι αλληλέγγυοι απεργοί πείνας Ράμι Συριανός, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλης Ραμαδάνογλου ακολούθησαν την απόφαση μου να απέχω από 11 Νοεμβρίου, από την τροφή, με αίτημα μου να απαλλαγώ από τις κατασκευασμένες κατηγορίες που με βαρύνουν και να ξαναπάρω πίσω, τις άδειες εξόδου μου από τη φυλακή.
Τρεις πραγματικοί αγωνιστές μέσα από τις φυλακές, μετά από 40 μέρες απεργίας πείνας ο Ράμι Συριανός και 36 μέρες ο Εργιόν Μουσταφά και ο Μιχάλης Ραμαδάνογλου, δεν πρέπει τώρα να «πέσουν», τώρα τους ζητάω να υιοθετήσουν τη δική μου πρόταση, να μείνουν όρθιοι για να κρατήσουν εμένα και τον αγώνα μας ζωντανό. Ζήτησα επίμονα από τα αλληλέγγυα αδέρφια μου να σταματήσουν την απεργία πείνας, διότι ήδη έχουν καταφέρει το σκοπό τους, να μεταδώσουν δηλαδή, τη δύναμη της αλληλεγγύης και να μεταφέρουν προς τα έξω, το μήνυμα της συλλογικής αντίστασης, με το να σταθούν δίπλα μου.
Τα σώματα μας και το μυαλό μας λειτούργησαν σαν ένα και αντέχω χάρη σε αυτούς. Η αλύγιστη απόφαση τους και η πράξη της απόλυτης ενσωμάτωσης στον αγώνα μου, θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά μου για πάντα αλλά και στη μνήμη όλων μας, πρέπει να μείνει, ως η κορύφωση της πολιτικής ευθύνης να αντιμετωπίζουμε από κοινού και κατά μέτωπο τον εχθρό.
Η ελευθερία μας ανήκει και θα την ξανακερδίσουμε.
Νιώθω πως όφειλα με αυτό το γράμμα μου να δημοσιοποιήσω το παραπάνω αίτημα, που εξέφρασα στους συντρόφους μου.
Συνεχίζω, είμαστε ΜΑΖΙ και θα παραμείνουμε ΜΑΖΙ μέχρι το τέλος.
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ
ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΕΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ, ΑΚΟΜΗ


« …Αντιμετωπίζοντας τον εχθρό μας, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε απλά, τη στάση μας... Δε ζητούμε έλεος και δε θα κάνουμε κανένα συμβιβασμό » Terence McSwiney


Σπύρος Στρατούλης, κρατούμενος της φυλακής Λάρισας

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Το εκφυλισμένο ΚΚΕ στον ακροφιλελεύθερο πυρήνα των πιο αδίστακτων εργολάβων, αυτών που εκτελούν τον Αχελώο ...

Εκτροπή του Αχελώου. 
Το κοινό όραμα του εκφυλισμένου ΚΚΕ 
με τους εργολάβους και το Κράτος


 

Ζώντας σε ένα εκφυλισμένο πολιτικό σύμπαν, οι κωματικοί αξιωματούχοι της ηγεσίας του ΚΚΕ, για πολλοστή φορά σπρώχνονται με την πλευρά αδίστακτων (στην κυριολεξία) εργολάβων και πολιτικών της κυριαρχίας..
Στην υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου αναλαμβάνουν να επανεντάξουν το έργο της εκτροπής στις Fast Track προτεραιότητες του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Μνημονίου.

Επισκέφθηκε ο κωματικός αρχιαξιωματούχος του ΚΚΕ, ο Κουτσούμπας, τη Θεσσαλία και ζήτησε από τα ακροδεξιά ανδρείκελα  που σήμερα κυβερνούν την Ελλάδα, μέσω του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Μνημονίου, να προχωρήσει το έργο της εκτροπής του Αχελώου, γιατί το ΚΚΕ είχε “πάντα αυτή την ‘άποψη” αλλά και γιατί η εκτροπή του Αχελώου αποτελεί πηγή πλουτισμού(;;;;) για τους δεκάδες ψηφοφόρους του ΚΚΕ που ζουν στο θεσσαλικό κάμπο. 

Η συνάντηση έγινε τη Δευτέρα 10/12 και ο Κουτσούμπας συναντήθηκε με πλήθος αστικό ταϊσμένων επιστημόνων, όπως τους Συνεργαζόμενους Επιστημονικούς Φορείς Εταιρείας Θεσσαλικών Μελετών, οι οποίοι συνθετουν την απαιτούμενη  ηθική νομιμοποίηση και αντικαθιστούν εκβιαστικά το κοινωνικό επιχείρημα(που δεν υπάρχει) υπέρ  της εκτροπής του ποταμού. Επιστήμονες που συνηθίζουν να σαλιαρίζουν με τη μεγαλοπρεπή αγέλη των εργολάβων και να μην αφήνουν όρθιο τίποτε.


 Η ίδια μεθοδολογία με  τις ομοούσιες παρακρατικές ομάδες χρησιμοποιούνται ανάλογα και σε άλλα έργα με αντικείμενο την καπιταλιστική εκμετάλλευση και εν τέλει την καταστροφή της Φύσης, των δημόσιων χώρων,κλπ.

 Επίσης η ηγεσία του ΚΚΕ  συναντήθηκε με εκπροσώπους των αστών αρχι“προλετάριων” από το Τεχνικό Επιμελητήριο Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας, καθώς και με το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Κεντρικής Ελλάδας με τους οποίους θα μοιραστεί τo άγχος για την επικερδή για αυτούς καταστροφή του Αχελώου.

Άγχος που εξυπηρετεί την ολοκλήρωση της εκτροπής, την εκ νέου χρηματοδότηση εργολάβων για την συνέχιση του έργου, την οριστική καταστροφή του Αχελώου αλλά και την πλήρη εξασφάλιση της εκμετάλλευσης των αγροτών της Θεσσαλίας,  που θα πληρώσουν στους ιδιώτες  την όποια πρόσβαση στο νερό μετά και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των ποταμών που έχει στην διαχείριση της. .

Η εκφυλισμένη ηγεσία του ΚΚΕ πατρονάρει για άλλη μία φορά τους σχεδιασμούς της κυριαρχίας , εμπλέκεται στην υπόθεση της εκτροπής του Αχελώου, όχι για να σταματήσει τα αρπακτικά του Κεφαλαίου να διαλύσουν φυσικές περιοχές και τοπικές κοινωνίες και να οξύνουν την εκμετάλευση απλών παραγωγών-αγροτών, αλλά αντίθετα να συμπληρώσει, να επιταχύνει τις καταστροφικές άκρο φιλελεύθερες πολιτικές που εκμεταλλεύονται φυσικούς πόρους, ανθρώπους και τοπικές κοινωνίες, για να γεμίζουν τα ατομικά/εταιρικά τους τραπεζικά χαρτοφυλάκια.

Η σπουδή της εκφυλισμένης ηγεσίας του ΚΚΕ συμπληρώνει τις μεθοδεύσεις του Κράτους που θέλει να τελειώνει σύντομα την εκτροπή του Αχελώου, για να έχει έτοιμο το σετάκι της πώλησης της ΔΕΗ και της εκμετάλλευσης των νερών που θα έχει να κάνει (και) με τη Θεσσαλία, αλλά και την ενίσχυση των νερών του λεκανοπεδίου της Αττικής, ιδιωτικοποιημένων και αυτών..

Το  ΚΚΕ αντιλαμβάνεται  το έργο της εκτροπής του Αχελώου στα στενά ιδιοτελή  όρια των ηγετικών στελεχών της ,  με τα ψηφοθηρικά λογύδρια περί διαχείρισης νερών και αγροτικών καλλιεργειών που όμως,  έχουν ήδη   τελειώσει (ΚΑΠ, μειωμένες παραγωγές-εξαγωγές-τιμές αγροτικών προϊόντων, έλεγχος υδάτινης εκμετάλλευσης κλπ), επαναφέροντας επιχειρήματα προηγούμενων ετών όπου οι ΠασοκοΝΔκοΚΚΕδες πρόεδροι και στελέχη συνεταιρισμών κυριαρχούσαν στον κάμπο,  εκβιάζοντας με επιδοτήσεις(πλαστές ή όχι), υποσχέσεις κλπ  τους αγρότες.. 

Το κλίμα αυτό αναπαράγει το ΚΚΕ  παλεύοντας  όλες τις κινήσεις αντίστασης κατά της καταστροφικής επέλασης του Κράτους και του Κεφαλαίου(προς το παρόν «εργολαβικού κεφαλαίου»),  που λυμαίνονται τόσο τον Αχελώο όσο και την ευρύτερη περιοχή και ενθαρρύνοντας συμμαχίες και ανταλλάγματα απο το Κεφάλαιο, ενάντια στον Αχελώο και υπέρ των πολιτικών/εργολάβων και της (όποιας) εκμετάλλευσης των αγροτών.

 Η επίσκεψη απο το κωμα του  KKE(στον 902 όχι TV που πούλησαν  αλλά στο gr!) : http://www.902.gr/eidisi/politiki/32988/synantisi-toy-d-koytsoympa-me-epistimonikoys-foreis-gia-tin-ektropi-toy

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Ανακοίνωση σχετικά με τη χαφιεδική δραστηριότητα των εντεταλμένων δημοσιοκάφρων που συσπειρώνονται πίσω από την τοπική παρασιτική καθεστωτική συμμορία που καταστρέφει την κοινωνία και το πάρκο Αγρινίου.





Ανακοίνωση σχετικά με τη χαφιεδική δραστηριότητα των εντεταλμένων δημοσιοκάφρων που συσπειρώνονται πίσω από την τοπική παρασιτική καθεστωτική συμμορία που καταστρέφει την κοινωνία και το πάρκο Αγρινίου.

Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013 η εφημερίδα "ΕΒΔΟΜΑΔΑ" του Δημήτρη Μπακή, δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδο της φωτογραφία αγωνιζόμενων ενάντια στη καταστροφή του πάρκου του Αγρινίου από το Δήμο, τα τσιράκια του και τους εργολάβους, τη στιγμή που εμποδίζουν τις μπουλντόζες να ξεριζώσουν δέντρα και θάμνους του πάρκου. Ο συνήθης εκβιασμός των καθεστωτικών μπράβων περί έκθεσης και στιγματισμού αγωνιζόμενων ανθρώπων που σκοπό έχει να προκαλέσει το φόβο απέναντι στο τέρας της (παρα)κρατικής καταστολής βλέπουμε να τοποθετείται το ίδιο χυδαία από τους αχυράνθρωπους της τοπικής καθεστωτικής κλίκας -που λυμαίνεται συνολικά το δημόσιο πλούτο μέσα σε ένα καθεστώς περιφράξεων, αποκλεισμών και εκμετάλλευσης- με αφορμή την υπόθεση του πάρκου Αγρινίου. Ο διαχωρισμός που επιχειρεί στους αγωνιζόμενους προσδιορίζοντας πολιτικά δύο εκ των εικονιζόμενων ως αντιεξουσιαστές (οι ίδιοι δηλώνουν ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ) αλλά και οι χαρακτηρισμοί και οι ύβρεις εναντίων και των υπόλοιπων που δέχονται για μια ακόμη φορά από το συγκεκριμένο φερέφωνο του Δήμου ευθεία απειλή και στοχοποίηση μέσα από το απαξιωτικό και προβοκατόρικο άρθρο του, προετοιμάζει επικοινωνιακά το έδαφος για διώξεις απέναντι σε όσους αντιστέκονται στο διαστροφικό έργο του Δήμου που στόχο έχει την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση ενός από τους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους του Αγρινίου. Μπροστά στις οδηγίες της κεντρικής εξουσίας για απορρόφηση κονδυλίων μέσω ΕΣΠΑ, για τη δημιουργία πλαστών ισοζυγίων, καταστρέφεται ό,τι μπορεί να θεωρηθεί πεδίο εκμετάλλευσης από Κράτος και Κεφάλαιο, συκοφαντείται και διαβάλλεται κάθε άτομο ή συλλογικότητα που αντιστέκεται, ως το ολοκληρωτικό τσάκισμά τους. Η ανάπλαση του κεφαλαίου θα προχωρήσει ισοπεδώνοντας ό,τι βρεθεί στο δρόμο της. 

Αξίζει να δούμε πως αυτή η τοπική καθεστωτική συμμορία η οποία όλα τα προηγούμενα αρκετά χρόνια έχει μετατρέψει την πόλη σε μια άσχημη τσιμεντούπολη, αφιλόξενη και πολεοδομικά επιτηρούμενη καθώς και τα φαγοπότια με το δημόσιο χρήμα (τα επικαλούνται και οι ίδιοι στις μεταξύ τους κόντρες πχ. προμήθειες για το πετρέλαιο κλπ), ο σταδιακός (μέσα στα χρόνια) σχηματισμός μιας λυκοσυμμαχίας αλληλένδετων και αλληλοσυμπληρούμενων συμφερόντων και παρασιτικών εξουσιαστικών αποβρασμάτων (μπάτσοι, δικαστές, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, δημοσιογράφοι, εκκλησία κ.α) είναι το κύριο κίνητρο της επίθεσης και του μένους τους απέναντι στους αντιστεκόμενους. Καθώς δεν υπερασπίζονται απλά την προώθηση των έργων ανάπλασης αλλά το ίδιο τους το σπίτι, δηλαδή την παρασιτική κλίκα που είναι ο κυρίαρχος της πολίτικης, οικονομικής, εμπορικής (νόμιμης και παράνομης), κοινωνικής ζωής. Έτσι και για την κοινωνία το ζήτημα της ανάπλασης του πάρκου Αγρινίου ανάγεται σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα και δεν περιορίζεται απλά στην υπεράσπιση κάποιων δέντρων. Έχει γίνει σαφές (και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο) ότι ο πόλεμος με το φασισμό είναι πόλεμος με όσους σκάβουν το λάκκο της κοινωνίας και με τα τσιράκια τους. Ένας φασισμός που δεν είναι άλλος από τον (νεοφιλελεύθερο) κεφαλαιοκρατικό. 

Το τρίπτυχο Εξουσία (κεντρική- τοπική- δικαστική) - Εργολάβοι - Δημοσιογράφοι αποτελεί κανόνα σε κάθε έργο προκειμένου να καταπολεμηθούν οι όποιες κοινωνικές αντιστάσεις και να υλοποιηθεί ευκολότερα. Η διαπλοκή και η αυθαιρεσία σε όλο τους το μεγαλείο. Το κέρδος οικοδομεί τις σχέσεις  μεταξύ αυτών των πλευρών σε ένα πολυεπίπεδο συσχετισμό που θα επιχειρήσει να ισοπεδώσει με οποιοδήποτε τρόπο, οτιδήποτε και οποιονδήποτε βρεθεί εμπόδιο στους σχεδιασμούς του.

Τη δημοσιογραφία τους, τους την επιστρέφουμε. Στην επίθεση που ξεκίνησε τόσο μέσω της εφημερίδας του, όσο και άμεσα (τραμπουκισμοί σε 70χρονη αγωνιζόμενη και απειλές τύπου παρακράτους σε αναρχικούς αγωνιστές, πάντα μέσα από τις γραμμές των μπάτσων), απαντάμε: Κύριε Μπακή μπες στην ουρά πίσω από ΚΡΑΤΟΣ - ΜΠΑΤΣΟΥΣ - ΔΙΚΑΣΤΕΣ - ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ - ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΕΣ - ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΥΣ ΔΕΞΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ - ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ, (αν και το έχεις ήδη κάνει). Η διαδρομή μας μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες είναι η αντίστασή μας απέναντι στην καταστολή απ' όπου κι αν προέρχεται . 

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

Αναρχική Συλλογικότητα της Εφημερίδας "ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ"





Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Δημήτρης Κουφοντίνας: Να μην ανεχτούμε άλλο την ατίμωση, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό.

Τι καρτεράμε; θα στεκόμαστε να βλέπουμε τη χώρα να ισοπεδώνεται, τον λαό να λιμοκτονεί, τα όνειρα των νέων να δολοφονούνται, επειδή δεν είμαστε οργανωμένοι να τους υπερασπιστούμε; Επειδή δεν είμαστε έτοιμοι να σταθούμε δίπλα τους, επειδή δεν έχουμε ακόμα οργανωθεί αρκετά; Τους λέμε να περιμένουν, να περιμένουν μέχρι πότε; Τώρα είναι που πρέπει ν' αρχίσουν οι μεγάλοι, οι αποφασιστικοί αγώνες, για να τα χτίσουμε όλα απ' την αρχή, να ανατρέψουμε ό,τι μας καταστρέφει, να απαλλαγούμε απ' την τραγωδία. Να μην ανεχτούμε άλλο την ατίμωση, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό.



Παραθέτουμε την συνέντευξη που έδωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας στου δημοσιογράφους Κατερίνα Κατή και Τάσο Παππά, η οποία δημοσιεύεται σήμερα στην "Εφημερίδα των Συντακτών"


• Οι σημερινές ένοπλες οργανώσεις είναι συνέχεια του ένοπλου αντάρτικου των δεκαετιών του 1970 και του 1980 ή συγκροτούν μη διαφορετική περίπτωση;

- Συγκροτούν μια διαφορετική περίπτωση, επειδή η εποχή είναι διαφορετική, και σε κάθε εποχή οποιαδήποτε πάλη (και η ένοπλη) παίρνει τις δικές της ιδιαίτερες μορφές κάθε φορά. Είναι διαφορετικά τα βιώματα, διαφορετικές οι κινηματικές εμπειρίες των μελών των σημερινών ένοπλων ομάδων.

0μως, ταυτόχρονα αποτελούν και μια συνέχεια των λαϊκών αγώνων, είναι μια απ' τις μορφές που παίρνει σήμερα η αντίσταση του λαού. Είναι μία απ' τις εκφράσεις του διαρκούς εξεγερτικού ρεύματος που διατρέχει την ιστορία αυτού του τόπου. Εγώ βλέπω τους σημερινούς νέους να αναφέρονται στους Κλέφτες, στους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, στους αντιχουντικούς αγωνιστές, στους ένοπλους του μεταπολιτευτικού αντάρτικου πόλης. Τους βλέπω να συγκινούνται με τα παλιά τραγούδια: «Με χίλια ονόματα μια χάρη...».

• Πολλοί μιλούν για μια ελληνική ιδιαιτερότητα, εννοώντας ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου υπάρχουν ομάδες που χρησιμοποιούν βία για να ανατρέψουν το σύστημα. Πώς το εξηγείτε;

- Υπάρχει πράγματι μια «ελληνική ιδιαιτερότητα». Ο ελληνικός λαός γνώρισε δικτατορίες και πραξικοπήματα όταν στην Ευρώπη υπήρχε κοινοβουλευτική «δημοκρατία». Ο λαός πάλευε μια ληστρική, παρασιτική και εξαρτημένη άρχουσα τάξη όταν οι ευρωπαϊκοί λαοί μεταλλάσσονταν, καθώς έπαιρναν ένα κομμάτι απ' τη λεία των δικών τους αποικιοκρατικών αρχουσών τάξεων.

Η μεγάλη όμως «ελληνική ιδιαιτερότητα» συνίσταται στην αντίσταση του λαού στα χρόνια 1941-1949, όταν τα έβαλε με τέσσερις υπερδυνάμεις, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Αγγλία και τις ΗΠΑ. Αυτή είναι μια ιδιαιτερότητα, μια μοναδικότητα σε όλο τον κόσμο, και αυτό το ιδιαίτερο παράδειγμα αγώνα είναι μια πηγή που αρδεύει και τις ένοπλες οργανώσεις από τότε μέχρι τώρα.

Και μπορεί οι νέοι σήμερα να μην έχουν βιωματικό δεσμό με τις παραδόσεις του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, μόλα τούτα όμως ο αντίλαλος αυτών των παραδόσεων διαπερνά τη συνείδηση, αιχμαλωτίζει τη σκέψη.

• Παρά το γεγονός ότι πουθενά στον κόσμο και ποτέ στην σύγχρονη ιστορία δεν έχει ευδοκιμήσει το αντάρτικο πόλης, αυτό εξακολουθεί να προσελκύει, αναλόγως της συγκυρίας ανθρώπους που είτε συμμετέχουν ενεργά είτε συμφωνούν με τις επιλογές του. Πού οφείλεται αυτή η γοητεία που ασκεί σε ομάδες νέων;

- Εσεις όταν λέτε αντάρτικο πόλης σκέφτεστε κυρίως τα μητροπολιτικά, ευρωπαϊκά αντάρτικα. Εγώ σκέφτομαι πιο πολύ τα λατινοαμερικάνικα. Ακόμη, σκέφτομαι το αντάρτικο πόλης ως τμήμα της ευρύτερης επαναστατικής διαδικασίας. Παντού στον κόσμο, σε όλες τις επαναστάσες υπήρχαν μορφές αντάρτικου πόλης. Από τους μπολσεβίκους (παρτιζάνικη δράση την ονόμαζε ο Λένιν) μέχρι την κινεζική, τη βιετναμική, την κουβανική, παντού. Ακόμη και στην ελληνική του '41-'49, με την ΟΠΛΑ που είχε υπεύθυνο τον Νίκο Πλουμπίδη, με τη Στενή Αυτοάμυνα στη Θεσσαλονίκη και τόσα άλλα.

Τώρα, για την όμορφη λέξη «γοητεία» που χρησιμοποιήσατε, θα σας απαντήσω με την ποίηση του Σίλερ: «Για κάτι το καλύτερο είμαστε πλασμένοι. Τέτοια φωνή στα στήθη μα ακούγεται βαθιά». Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που γοητεύονται απ' την άγια ιδέα της απελευθέρωσης του ανθρώπου, πάντα θα υπάρχουν νέοι με ξύπνια τη φωνή της συνείδησής τους, έτοιμοι να προβούν στην υπέρτατη θυσία. Κι αν γοητεύονται απ' τη δυναμική δράση είναι γιατί, δυστυχώς, η Ιστορία δεν έχει ανακαλύψει άλλο δρόμο για τις μεγάλες αλλαγές, για την έφοδο στον ουρανό.

• Η συγκυρία είναι δραματική. Κατακτήσει; χρόνων υπονομεύονται, η ανεργία χτυπά κόκκινο, το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο, ωστόσο οι πολίτες δεν εξεγείρονται. Γιατί; 

- Είναι πολλοί οι λόγοι. Είναι η προδοσία από τις ηγεσίες των κοινωνικών απελευθερωτικών κινημάτων. Είναι η αποδυνάμωση της συλλογικής μνήμης, είναι η αλλοτρίωση απ' τις αγωνιστικές παραδόσεις. Είναι και η σημαντική άνοδος του βιοτικού επιπέδου τις τελευταίες δεκαετίες και οι παρενέργειές της σε όρους συλλογικής συγκρουσιακής δράσης.

Λέτε ότι εξέγερση δεν γίνεται, αλλά ένα είδος «εξέγερσης» έγινε! Δεν ήταν εξεγερτικό ξέσπασμα αυτά που έγιναν ολόκληρο το 2011 μέχρι τις αρχές του 2012; Συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων, 12 γενικές απεργίες, άγριο κυνηγητό των πολιτικών, είχε τότε προκαλέσει τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ομως προδόθηκε από τις πολλαπλά βολεμένες και «τακτοποιημένες» πολιτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες που, αντί να οδηγήσουν τον κόσμο να κάνει το μεγάλο βήμα προς τα μπρος, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εκτονώσουν τη δίκαιη λαϊκή οργή, να τσακίσουν τον ψυχισμό των αγωνιζόμενων ανθρώπων, να καναλιζάρουν την αγανάχτηση στα ήρεμα νερά της εκπροσώπησης και της ανάθεσης. Παραδίδοντας τον κόσμο, γυμνό και απροετοίμαστο, βορά στην κτηνώδη βία της εξουσίας.

Για να γίνει η μεγάλη ελπιδοφόρα και σωτήρια εξέγερση θα πρέπει ο κόσμος να ξεπεράσει αυτές τις ηγεσίες. Να ξεπεράσει κάθε ελπίδα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που ανακυκλώνουν φθαρμένους και διεφθαρμένους πολιτικούς, που επανανομιμοποιούν το απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό. Να ξεπεράσει κάθε πίστη σε διακηρύξεις ειρηνικών και «καθωσπρέπει» αλλαγών, να μην περιμένει καμιά λύση απ' τους επίσημους θεσμούς.

Χρειάζονται να γίνουν οι άπειρες ατομικές υπερβάσεις, από κάθε νέο, από κάθε εργαζόμενο. Οι πολλές μικρές τοπικές εξεγέρσεις που θα μας ξαναμάθουν πώς να παλεύουμε, πώς να πολεμάμε τους ισχυρούς που είναι ανίσχυροι μπροστά στο πλήθος μας και το δίκιο μας.

Χρειάζεται ακόμα να βγει μια πραγματικά επαναστατική πολιτική δύναμη, μέσα απ' τα σπλάχνα του λαού, που θα εμπνεύσει και θα πείσει, που θα συντονίσει τη διάχυτη δράση, θα κατευθύνει τον διάπυρο ατμό της οργής έτσι που να κινήσει την ατμομηχανή της Ιστορίας.

•     Η Χρυσή Αυγή πιστεύει ότι βρισκόμαστε σε φάση εμφυλίου πολέμου. Το ίδιο φαίνεται να πιστεύουν και οργανώσει; της άκρας Αριστερά;. Εσείς τι νομίζετε;

- Από εδώ που βρίσκομαι δεν έχω αντιληφθεί ότι η άκρα Αριστερά λέει πως βρισκόμαστε σε φάση εμφυλίου πολέμου. Αντίθετα, άκουσα κυβερνητικό βουλευτή να δηλώνει κυνικά ότι η Χρυσή Αυγή έκανε τη «βρόμικη δουλειά», οργάνωνε έναν εμφύλιο πόλεμο για λογαριασμό της εξουσίας, με τις πλάτες του κράτους.
Οσο για αυτά που λέει ότι πιστεύει η Χρυσή Αυγή; Εγώ ξέρω ότι πιστεύει στον Χίτλερ, στον ναζισμό, στα κρεματόρια του Αουσβιτς, σε όλα εκείνα τα αποτρόπαια, φρικιαστικά εγκλήματα που αδυνατεί να συλλάβει και η πιο διεστραμμένη φαντασία. Στον νου μου έρχονται τα λόγια του Γκράμσι, πως όταν πεθαίνει το παλιό και δεν έχει γεννηθεί ακόμη το καινούργιο, τότε είναι η εποχή των τεράτων.

•    Μιλάτε για νέα γερμανική κατοχή. Μήπως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και πρέπει να μιλάμε για επέλαση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου;

- Αν είναι αναλυτικό λάθος να μιλάμε για Γερμανία και όχι για Χρήμα, άλλο τόσο πολιτικό λάθος είναι να μιλάμε σήμερα για Χρήμα και όχι για το γερμανικό κεφάλαιο. Πράγματι, το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο είναι ο δεσμώτης των λαών, εξαπολύει τον ληστρικό ταξικό πόλεμο κατά της εργασίας, όπως ομολόγησε κυνικά ένας απ' τους ισχυρότερους εκπροσώπους του, ο Μπόφετ. Κι αυτό σήμερα βρίσκεται σε μια πρωτοφανή φάση ενοποίησης, συνύφανσης, αλληλοεξάρτησης.

Ωστόσο, το κεφάλαιο, ιδιαίτερα μέσα στις σημερινές συνθήκες κρίσης, διατηρεί και αυξάνει τα εθνικά του χαρακτηριστικά. Ετσι, στην Ευρώπη κουμάντο κάνει το γερμανικό κεφάλαιο. Βλέπει την Ευρώπη ως ζωτικό χώρο του Δ' Ράιχ. Διεξάγει τον ταξικό πόλεμο απέναντι στον ίδιο τον γερμανικό λαό, αλλά εξαπολύει τη ρατσιστική ληστρική του επέλαση εναντίον του ευρωπαϊκού Νότου με τον κλασικό γερμανικό τρόπο. Τον τρόπο όλων των γερμανικών Ράιχ που αιματοκύλησαν την Ευρώπη, σ' αυτή τη διαρκή γερμανική αφήγηση της ανθρώπινης καταστροφής. Αλλωστε και η ορολογία που χρησιμοποιούν σήμερα, η «Τελική Λύση» (Endlosung) παραπέμπει στο ναζιστικό σχέδιο ολοκαυτώματος των λαών.

Ετσι, θα πρέπει να μιλάμε για νέα γερμανική κατοχή. Δίχως ξένα στρατεύματα αλλά με τα πανίσχυρα οικονομικά όπλα που φέρνουν την ίδια ισοπέδωση του λαού και της χώρας, την ίδια καταστροφή που συγκρίνεται με αυτήν της κατοχης του '41 -'44. Τη βρόμικη δουλειά αναλαμβάνουν οι νέοι Κουίσλινγκ, τα «ιδιοτελή καθάρματα» όπως έγραφε ο Δ. Γληνός στο τραγικά επίκαιρο βιβλίο του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ».

Το πολιτικό προσωπικό όμως, αυτά τα θλιβερά εθελόδουλα υποπόδια των ισχυρών, παραμένει υπηρέτης δύο αφεντάδων. Στην Ελλάδα παραδοσιακό αφεντικό είναι οι ΗΠΑ. Που ελέγχουν γεωπολιτικά τη χώρα, προωθούν τους σχεδιασμούς τους για τον άξονα Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα, για τη λύση τύπου Ανάν στην Κύπρο, που θα είναι καταστροφικοί για τον ελληνικό λαό.

Ταυτόχρονα, μέσα απ' το ΔΝΤ και τους ποικίλους μηχανισμούς τους προωθούν την οικονομική εξάρτηση της χώρα, σ' αυτή τη συνεργασία-ανταγωνισμό με το γερμανικό κεφάλαιο. Ετσι, οποιαδήποτε πολιτική πρόταση δεν ξεκινά από την ανάγκη να αποτιναχτεί και η αμερικανική εξάρτηση, είναι ανιστόρητη και θα αποβεί ολέθρια.

•    Μπορεί να υπάρξει έξοδο; από τη σημερινή τραγική κατάσταση; Τι μπορεί να γίνει;

- Χρειάζεται πρώτα να συνειδητοποιήσουμε το ζοφερό μέλλον που μας προετοιμάζουν, να καταλάβουμε ότι αυτή η τραγωδία δεν θα έχει τέλος άλλο απ' το ίδιο μας το τέλος ως χώρα και ως λαού. Κανένας νόμος και κανένα Σύνταγμα δεν ισχύει πλέον, μια και αυτά αποκρυστάλλωναν με τη δυναμική ενός λαού που πάλευε και μάτωνε.

Ζούμε πλέον το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Αποτελούμε το δοκιμαστικό πεδίο βολής των νέων οικονομικών όπλων, το πειραματόζωο στο εργαστήρι της Νέας Τάξης, της κολοσσιαίας αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού με όρους «πρωταρχικής συσσώρευσης». Με όρους Μεσαίωνα.

Μας ετοιμάζουν, με την ενθουσιώδη συνενοχή της ελληνικής άρχουσας τάξης, ένα καθεστώς διαρκούς Ειδικής Οικονομικής Ζώνης με εξαθλιωμένους εργαζόμενους, σε μια χώρα λεηλατημένη από κάθε δημόσιο πλούτο, σε μια χώρα εδαφικά ακρωτηριασμένη. Με τη μελετημένη τακτική του «σαλαμιού» που κόβει φέτα φέτα -και όπου οι αντιδράσεις είναι εντονότερες απλώς οι «φετούλες» γίνονται απλώς λεπτότερες- όλων των δικαιωμάτων και ελευθεριών. Με τη συστηματική καταστροφή της παραγωγικής δομής. Με τη μαζική απαλλοτρίωση κάθε περιουσιακού στοιχείου, της ίδιας μας της στέγης, που θα πρόσφερε κάποια εξασφάλιση και ατομική ανεξαρτησία, ώστε να γίνουμε έρμαια στα χέρια των ισχυρών.

Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν σωτήρα, ντόπιο ή ξένο. Το παλιό αίτημα να γίνει επιτέλους ο λαός νοικοκύρης στο σπίτι του μπαίνει πιο ζωτικά, πιο επιτακτικά από ποτέ. Σήμερα που μας μετατρέπουν σε νοικάρη στο ίδιο μας το σπίτι, στην ίδια μα; τη χώρα.

•    Αυτό το αίτημα πώς μπορεί να υλοποιηθεί;

- Μόνο από ένα ευρύ μέτωπο λαϊκής σωτηρίας, ένα ισχυρό παλλαϊκό μέτωπο, ανεξάρτητα από διαφορές. Τη νέα κατοχή, όπως και την παλιά, μπορεί να την αντιμετωπίσει μόνο ο ενωμένος και οργανωμένος λαός. Οργανωμένος σε ένα μέτωπο πολύμορφης δράσης για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση. Που θα συναρθρώνει αρχικά τις επιμέρους αντιστάσεις και τις τοπικές εξεγέρσεις, θα ενοποιεί και θα διευρύνει τους αυτοοργανωμένους χώρους αντίστασης και ανάσας, θα συγκεντρώνει και θα οργανώνει τη λαϊκή οργή, με ένα συγκροτημένο, πειστικό μεταβατικό πρόγραμμα που θα εμπνέεται απ' το όραμα μιας κοινωνίας των ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών.

Αμεσα χρειάζεται να αντιμετωπιστεί η απειλή της μαζικής λιμοκτονίας. Στη συνέχεια προέχει η αναδιάρθρωση της πρωτογενούς παραγωγής και συνολικά της παραγωγικής δομής στην κατεύθυνση της οικονομικής αυτοδυναμίας.

Το μεταβατικό πρόγραμμα δεν μπορεί να μην ξεκινά από τη στάση πληρωμών του απεχθούς χρέους, μια και αυτό που προέχει είναι η επιβίωση και η αξιοπρεπής διαβίωση των ανθρώπων. Δεν μπορεί ακόμα να μην περιλαμβάνει δημόσιο έλεγχο των τιμών, της κίνησης κεφαλαίων, τον έλεγχο του τραπεζικού και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας.
Αυτός ο έλεγχος πάνω στα μέσα παραγωγής, πάνω στη λήψη των αποφάσεων γύρω από τι, πώς και από ποιον θα παραχθεί το κοινωνικό προϊόν δεν μπορεί παρά να γίνει με ρήξη του υπάρχοντος συστήματος. Δεν μπορεί να γίνει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν μπορεί να γίνει δίχως ένα είδος εθνικού νομίσματος. Δεν μπορεί να γίνει δίχως έναν ριζικό γεωπολιτικό ανασχεδιασμό. Το ξεπέρασμα της σημερινής βαθιάς κρίσης προϋποθέτει και απαιτεί βαθιές αλλαγές.

•    Αν ξεκινούσατε σήμερα την πολιτική σας διαδρομή, θα ακολουθούσατε την ίση πορεία;

- Αν ξεκινούσα σήμερα την πολιτική μου διαδρομή, θα εντασσόμουν ολόψυχα σ' αυτό το μέτωπο πολύμορφης δράσης που περιέγραψα προηγουμένως. Κάτι θα έβρισκα να κάνω στα πλαίσια του. Ή θα πάλευα με όλες μου τις δυνάμεις για τη δημιουργία του και την αταλάντευτη συγκρουσιακή του κατεύθυνση ρήξης.

Ομως ξεκίνησα πολλά χρόνια πριν, απ' την πολιτική γέννηση μου στην εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 που σημάδεψε ανεξίτηλα όλη μου την πορεία. Ολη μου η πολιτική διαδρομή καθορίστηκε απ' το όνειρο της κοινωνικής χειραφέτησης που ενέπνευσε τόσες γενιές αγωνιστών, με κορύφωμα την απαράμιλλη γενιά του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.

Οι επιλογές μου είχαν πάντα τον ίδιο ανατρεπτικό ορίζοντα και καθορίζονταν από τις κάθε φορά πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, την εκάστοτε συγκυρία, και από τις ιστορικές αναγκαιότητες. Και για να απαντήσω σ' αυτό που υποδηλώνει η ερώτηση σας, θα προσθέσω ότι ο αναστοχασμός αυτών των επιλογών δεν σημαίνει απόρριψη ή άρνηση τους. Δεν απαρνούμαι την ιστορία μου. Η κριτική τους θεώρηση -άμεση, αναγκαία και επείγουσα- είναι μια άλλη συζήτηση, την οποία πιστεύω ότι σύντομα θα μπορέσουμε να διεξαγάγουμε.

Μια και μιλάμε όμως για πολιτικές διαδρομές, θα ήθελα από αυτό το βήμα να κάνω ένα κάλεσμα.
Πρώτα προς τους πολιτικούς κρατούμενους. Που βρέθηκαν στη φυλακή για τη λαϊκή υπόθεση και γ' αυτό έχουν την ηθική αρμοδιότητα να μιλήσουν στην κοινωνία, στον πραγματικό αποδέκτη του λόγου τους, ξεπερνώντας τις εσωστρέφειες. Υστερα στους παλιούς φίλους και συντρόφους όλης της προσωπικής μου πολιτικής διαδρομής απ' το 1974. Μη λησμονάτε. Μη λησμονάτε αυτά για τα οποία παλέψαμε. Συστρατευτείτε στον καινούργιο αγώνα, τον μεγάλο.

Σε όλους τους αριστερούς που έχουμε το ίδιο όραμα. Τι καρτεράμε; θα στεκόμαστε να βλέπουμε τη χώρα να ισοπεδώνεται, τον λαό να λιμοκτονεί, τα όνειρα των νέων να δολοφονούνται, επειδή δεν είμαστε οργανωμένοι να τους υπερασπιστούμε; Επειδή δεν είμαστε έτοιμοι να σταθούμε δίπλα τους, επειδή δεν έχουμε ακόμα οργανωθεί αρκετά; Τους λέμε να περιμένουν, να περιμένουν μέχρι πότε; Τώρα είναι που πρέπει ν' αρχίσουν οι μεγάλοι, οι αποφασιστικοί αγώνες, για να τα χτίσουμε όλα απ' την αρχή, να ανατρέψουμε ό,τι μας καταστρέφει, να απαλλαγούμε απ' την τραγωδία. Να μην ανεχτούμε άλλο την ατίμωση, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό. Να διαφυλάξουμε τις μνήμες μας, την ιστορία μας, να σώσουμε τις ζωές, την αξιοπρέπεια. Να βάλουμε τέλος στον ζόφο, να δώσουμε καινούργια πνοή στην ελπίδα, να δώσουμε καινούργιο όνομα στο όνειρο.

•   Τώρα, έπειτα από δέκα χρόνια απ' την απολογία σας στο δικαστήριο, θα κλείνατε με το ίδιο ποίημα του Παλαμά, «Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις...»;

- Σήμερα, είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Να θυμηθούμε λίγες λέξεις του: «Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεκτα, πέσουν καιροί οργισμένοι κι όσα πουλιά μισέψουμε σκιασμένα...». Σήμερα και πάλι είναι ο καιρός «για πάλεμα, για μάτωμα, για την και-νούργια γέννα».

ΔΗΛΩΣΗ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΚΑΙ Κ. ΓΟΥΡΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΞΗΡΟΥ

Στις 19 Δεκέμβρη, σε λίγες μέρες, εκδικάζεται στο Εφετείο του Πειραιά η αίτηση του συντρόφου μας, του Σάββα Ξηρού. Αίτημά του είναι να βγει από το ανεπαρκέστατο και υποτυπώδες, κατ’ όνομα μόνο, νοσοκομείο της φυλακής, όπου είναι κλεισμένος τα τελευταία χρόνια, όπου είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν τα σοβαρότατα προβλήματα της υγείας του.

Ο Σάββας βρίσκεται στον 12ο χρόνο φυλάκισης. Μετά το βαρύ τραυματισμό του από την έκρηξη της βόμβας στον Πειραιά, στη διάρκεια μιας ενέργειας αλληλεγγύης στους απεργούς τότε λιμενεργάτες, μετά την κτηνώδη μεταχείριση από τους ανακριτές του στο έγκλημα του Ευαγγελισμού, όλα αυτά τα χρόνια κράτησης σε ένα υπόγειο κελί έφεραν τη διαρκή επιδείνωση της υγείας του.

Σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Με σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια της όρασης και της ακοής, με σοβαρότατα αγγειακά και νευρολογικά προβλήματα, με φλεβική ανεπάρκεια που αναπόφευκτα οδηγεί στον ακρωτηριασμό των ποδιών του.

Το προηγούμενο δικαστήριο που είχε προσφύγει, μπροστά στην τραγική κατάσταση της υγείας του, που πιστοποίησαν επιστημονικά οι ίδιοι οι επίσημοι ιατροδικαστές, αποφάσισε την πεντάμηνη νοσηλεία του στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης.

Εκεί διαπιστώθηκε ότι πάσχει επιπλέον από πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας. Αντί να παραμείνει στο νοσοκομείο, ύστερα από λίγες μόνο μέρες η πολιτική εξουσία αποφάσισε να μην αρχίσει καν η θεραπεία του, και τον ξαπόστειλε άρον-άρον στο νοσηλευτήριο της φυλακής, να αργοπεθαίνει ουσιαστικά, αβοήθητος ιατρικά.

Η εκδικητικότητα της εξουσίας απέναντι στους αγωνιστές  δεν έχει όρια. Ο Σάββας Ξηρός, ο σύντροφός μας, δεν είναι μόνος του.

Ζητάμε από κάθε επαναστάτη, κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο να ενώσει τη φωνή του, να ορθώσουμε φραγμό στην εκδικητικότητα του κράτους, να σώσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια του φυλακισμένου αγωνιστή.


Δημήτρης Κουφοντίνας
Κώστας Γουρνάς
Ειδική πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού
4 Δεκέμβρη 2013

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Γράμμα των 6 αναρχικών που διώκονται για την υπόθεση του Βελβεντού

Είναι σίγουρα ωραίο και ταυτόχρονα απαραίτητο να αναζητάμε συνεχώς λόγια να ερμηνεύσουμε και να αναλύσουμε το βαθύτερο νόημα της αλληλεγγύης.
Η ανάπτυξη της θεωρίας σε επίπεδο, τόσο ουσίας όσο και διάχυσης, είναι κινητήριος δύναμη προς το δρόμο για την ανάπτυξη της κοινότητας αγώνα. Το αμφίδρομο της σχέσης επιβεβαιώνεται μέσα απο τη διαρκή επικοινωνία και την αποτύπωση με λέξεις αυτού του κράματος: βιώματος, προσωπικής εμπειρίας και θεώρησης του αγώνα γενικότερα και του ζητήματος της αλληλεγγύης ειδικότερα.
Αυτο που ζήσαμε στις 29 Νοέμβρη στην αίθουσα του δικαστηρίου είναι η υλική υπόσταση των προταγμάτων μας και των "ονείρων" μας. Κάθε προσπάθεια αποτύπωσης και "εγκλωβισμού" όλων των συναισθημάτων, της δύναμης, σε γραπτό λόγο είναι καταδικασμένη στη μετριότητα. Ποτέ δε θα μπορέσουμε -εμείς τουλάχιστον- να περιγράψουμε με λόγια, λόγια που καλώς ή κακώς εμπεριέχουν τη μουντάδα ενός ανελεύθερου κόσμου, την αίσθηση πραγμάτωσης των πιο δυνατών επιθυμιών μας.
Μετά απο αρκετούς μήνες φυσικής απομόνωσης μας, η παρουσία συντρόφων και η ένταση με την οποία "μπερδευτήκαμε" ανάμεσα σε αγκαλιές και βλέμματα, μας έδωσε την αίσθηση/εικόνα δύο "φουσκωμένων" ποταμών που συναντιούνται αμέσως μετά την καταστροφή ενός φράγματος.
Αυτό, σύντροφοι, το σπάσιμο της απομόνωσης, νοητής και πραγματικής, αυτό το στοίχημα εκεί μέσα, το κερδίσαμε.
Ναι, η αλληλεγγύη είναι ένα από τα όπλα μας. Και αυτό το όπλο δε θα μπορέσει κανένας μπάτσος ποτέ να βρεί την "γιάφκα" που το κρύβουμε.
Υ.Γ : Αφορμή γι' αυτό το κείμενο υπήρξε η πρώτη μέρα του δικαστηρίου, παρ' όλα αυτά κάθε σύνθημα, κάθε πανό, κάθε αφίσα που κολλήθηκε, κάθε εμπρησμός, κάθε κίνηση αλληλεγγύης μας γεμίζει δύναμη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Οι Αναρχικοί: Νίκος Ρωμανός
Φοίβος Χαρίσης
Αργύρης Ντάλιος
Ανδρέας Δημήτρης Μπουρζούκος
Δημήτρης Πολίτης
Γιάννης  Μιχαηλίδης