ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ * ΑΓΡΙΝΙΟ

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Για την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Μαραγκοπούλειο

Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχτηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το «Πέρασμα» και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».




Στις 16 Οκτώβρη καταλάβαμε το εγκαταλελειμμένο εδώ και 20 χρόνια Μαραγκοπούλειο (πρώην ΠΙΚΠΑ) πραγματοποιώντας την πολιτική μας απόφαση να στεγάσουμε τις δομές της συλλογικότητας μας σʼ ένα απελευθερωμένο χώρο. Η ίδια η πράξη της κατάληψης, όντας μια επιθετική πράξη απέναντι στο υπάρχον, είναι για μας ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια μας με το οποίο προτάσσουμε την αυτοοργάνωση σε κάθε μορφή της καθημερινότητάς μας, την αλληλεγγύη σε κάθε καταπιεσμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας, την αντίσταση σε κάθε τι που μας εξουσιάζει και μας καταπιέζει, τελικά έναν άλλο τρόπο, τον κοινοτικό τρόπο διαχείρισης της καθημερινότητάς μας: συντροφικό, συλλογικό, αδιαμεσολάβητο, μακριά από τη σφαίρα του ιδιωτικού και της αποξένωσης...



Ως αναρχικοί-αναρχικές, αντιεξουσιαστές-αντιεξουσιάστριες, αναγνωρίζοντας τους εαυτούς μας ως κομμάτι του κοινωνικού/ταξικού αγώνα, επιλέξαμε αυτούς τους 2,5 μήνες να δράσουμε πολύμορφα, μέσα και έξω από την κατάληψή μας. Επιχειρήσαμε εξʼ αρχής να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε έναν χώρο ανοιχτό, έναν χώρο πραγματικής συνάντησης...



Ζούμε σε μια χρονική περίοδο που τα περιθώρια ερμηνείας των όσων συμβαίνουν σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο έχουν περιοριστεί εν τέλει σε δύο επιλογές. Υποταγή ή εξέγερση. Καθημερινά η ζωή και η επιβίωσή μας, όλο και περισσότερο δέχονται μια συνολική επίθεση από τα αφεντικά με την πρόφαση της οικονομικής κρίσης, της εισόδου της χώρας στο ΔΝΤ, του κοινού εθνικού συμφέροντος. Η πραγματικότητα, παρ' όλη τη συντονισμένη ιδεολογική επίθεση των κυρίαρχων, είναι αμείλικτη. Τα φαντασιακά για δημοκρατικότητα, συμμετοχή, κρατικό παρεμβατισμό, κράτος πρόνοιας, ίσες ευκαιρίες, ευημερία και καπιταλιστική πρόοδο έχουν τελειώσει. Τα θεμέλια αυτού του κόσμου τρίζουν και η μόνη επιλογή των εξουσιαστών απέναντι στην πιθανότητα επαναστατικής τροπής των πραγμάτων είναι να απαντήσουν με την ευρεία καταστολή κάθε είδους κοινωνικών διεργασιών, ριζοσπαστικών αγώνων, συλλογικών πειραμάτων αυτοδιαχείρισης των ζωών μας και συντροφικών σχέσεων. Από τις απεργίες, από τις συγκρούσεις μέχρι και τους ανοιχτούς, κοινωνικούς κατειλημμένους χώρους το κράτος εφαρμόζει το δόγμα μηδενικής ανοχής, ταυτόχρονα με τη μεταρρύθμιση του κράτους και της αγοράς ώστε να είναι αποδοτικότερη. Όλα αυτά φυσικά σημαίνουν λεηλασία όλων των δικαιωμάτων μας, αναγνωρισμένων ή μη, σημαίνουν πολέμους, φτώχια, εξαθλίωση, κοινωνικό κανιβαλισμό και προφανώς μια κοινωνία σε κατάσταση σοκ.



Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς έχουμε πάρει και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε θέση. Απέναντι σε κάθε Κατσιφάρα (ο οποίος ήταν υπεύθυνος και πριν από περίπου μια δεκαετία για την καταστολή αντίστοιχης απόπειρας κατάληψης του ίδιου χώρου, δικαιολογώντας την τότε εκκένωση με υποσχέσεις για την «αξιοποίησή» του), δήμαρχο, μπάτσο, δικαστή, εισαγγελέα, δημοσιογράφο και κάθε είδους τιμητή και υπάλληλο αυτής της οργανωμένης επίθεσης επάνω στις ζωές μας διατρανώνουμε ότι είμαστε απέναντί τους. Τη θέση τους σε αυτόν τον κόσμο την έχουν επιλέξει. Όπως και εμείς. Και πριν βιαστούν να μιλήσουν για αξιοποίηση του Μαραγκοπουλείου τώρα που διώξαμε τους αναρχικούς («για το κοινό καλό»), να ξέρουν ότι το κοινό καλό εμείς το βλέπουμε μέσα από τη θέση μας που είναι δίπλα και μαζί με αυτούς που αγωνίζονται καθημερινά, αδιαμεσολάβητα, δυναμικά στη ζωή τους. Δίπλα σε αυτούς που έχουν δει τι σημαίνει σε αυτόν τον κόσμο να είσαι καταπιεσμένος, δίπλα σε αυτούς που δεν ξεχνούν τη βαρβαρότητα στα σχολεία, στην εργασία, στα εργατικά ατυχήματα, στους πολέμους, στην πείνα, στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία, στις φυλακές. Δίπλα σε όλους αυτούς που περιμένουν και ετοιμάζονται για αυτό το τελευταίο χτύπημα στο κουφάρι του καπιταλισμού, δίπλα και μαζί με όσους θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι, χωρίς εξουσία οικονομική, κοινωνική ή πολιτική δομώντας ένα νέο κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Μαζί με όλους αυτούς έχουμε να πούμε σε κάθε εχθρό μας αυτό και μόνο αυτό:



ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΤΕ,

ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΤΕ ΜΕ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ



ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ

10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ



συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης «Πέρασμα»



perasma.espiv.net/

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Κείμενο του Χρήστου Πολίτη: Πολύ πρώτες σκέψεις σχετικά με την προφυλάκισή μου

Χτυπάτε.


Βαριά η τιμή του πόνου.

Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά.

Κάθε στιγμή να μας θυμίζει

το δίκιο και το άδικο,

τον άνθρωπο και το χτήνος,

το έγκλημα και το καθήκον.

Αλέξανδρος Παναγούλης, «Χτυπάτε»


1. Αυτό το γράμμα δεν αποτελεί μια συνολική πολιτική τοποθέτηση για την αντιτρομοκρατική επιχείρηση που ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, αλλά μια πρώτη πολιτική ανάγνωση της προφυλάκισής μου. Των σημασιών και των ευρύτερων στόχων που αυτή έχει.


2. Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δραστηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπαστικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου*- το αποδεικνύουν περίτρανα. Βρίσκομαι εδώ κλεισμένος, και είμαι βαθιά πεπεισμένος γι αυτό, για τις αντιδράσεις μας στη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, για τα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, για τις διαδηλώσεις ενάντια στην σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, για τα φοιτητικά το ΄06 -΄07, για την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των κρατουμένων και σε όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, για..., για... Γιατί βρεθήκαμε παντού, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, όπου τίποτα δεν έμοιαζε σίγουρο και η κοινωνική εντροπία έδινε ξανά νόημα στη ζωή μας και δύναμη στους αγώνες μας.


3. Στις 4 Δεκεμβρίου με προσήγαγαν στην ασφάλεια μαζί με τον φίλο και σύντροφο Κώστα Μπαρλή, έξω από μια καφετέρια στα Εξάρχεια αστυνομικοί της ομάδας Δέλτα και της αντιτρομοκρατικής. Ο φίλος μου αφήνεται ελεύθερος 16 ώρες περίπου αργότερα. Εμένα μου παραδίδεται η έκθεση σύλληψης 26 ώρες μετά την προσαγωγή μου. Και μετά αρχίζει η τρέλα. Γιατί αν το τελευταίο διάστημα βλέπουμε σε μια σειρά υποθέσεων να ποινικοποιούνται οι φιλικές και συντροφικές σχέσεις, στην περίπτωσή μου δεν μπορούν να «επικαλεστούν» ούτε καν αυτό. Είμαι στη φυλακή για μια υπόθεση της οποίας ούτε τους συγκατηγορούμενους δεν γνωρίζω. Κανένας μάρτυρας δε με αναγνωρίζει, κανένας αστυνομικός δεν υποστηρίζει ότι συναντήθηκα με κάποιον από τους συγκατηγορούμενούς μου, σε καμία τηλεφωνική υποκλοπή δεν ακούγεται το όνομά μου και όσον αφορά την έρευνα που έγινε στο σπίτι μου το μόνο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι κλέψανε την ξυριστική μου μηχανή, άρα και το DNA μου (σημειώνω ότι αυτό δεν αναφέρεται καν στην έκθεση κατάσχεσης). Σύμφωνα όμως με την αντιτρομοκρατική το πρώτο «ενοχοποιητικό» στοιχείο είναι ότι το βράδυ της 24ης Νοεμβρίου με είδαν να κινούμαι παράλληλα με την οδό Πραξιτέλους στον Πειραιά. Τί κι αν στην Ηρώων Πολυτεχνείου, τρία στενά παράλληλα της Πραξιτέλους, βρίσκεται το γραφείο του δικηγόρου μου. Τί κι αν τον επισκέφτηκα εκείνο το βράδυ, λίγες μέρες πριν παρουσιαστώ στην ανακρίτρια για την υπόθεση του εφετείου. Το δεύτερο «ατράνταχτο» στοιχείο είναι ότι ήπια ένα ποτό στα Εξάρχεια, στην περιοχή που καθημερινά συναναστρέφομαι με δεκάδες ανθρώπους, με «άγνωστο άτομο», το οποίο σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική είχε φάει προηγουμένως σουβλάκια μαζί με έναν από τους συγκατηγορούμενούς μου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Φυσικά, όλη αυτή την εβδομάδα που κρατήθηκα στην αντιτρομοκρατική ήμουν απομονωμένος σʼ ένα κελί ένα επί τρία, χωρίς παράθυρο και με το φως συνέχεια ανοιχτό. Και μετά ήρθε η προειλημμένη απόφαση της προφυλάκισής μου και μάλιστα στα Γρεβενά. Οι φυλακές Γρεβενών είναι υψίστης ασφαλείας όπου κρατούνται βαρυποινίτες και όχι υπόδικοι και βρίσκονται 500χλμ μακριά από την Αθήνα, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη κάθε επικοινωνία με φίλους, συντρόφους, συγγενείς, δικηγόρους.


4. Οι δύο βαρύτατες διώξεις σε βάρος μου σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων και η προφυλάκισή μου, δεν πρέπει να μπερδέψουν και να θεωρηθούν μονάχα μια διαρκής προσπάθεια να βρεθώ εγώ προσωπικά σ΄ ένα καθεστώς ασφυκτικού ελέγχου. Αντίθετα, όλο αυτό το σκηνικό εξόντωσης βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης κατασταλτικής πολιτικής. Στην καρδιά ενός πολυεπίπεδου σχεδιασμού που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και στην εκπειθάρχηση των νέων «επικίνδυνων τάξεων» και στην εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Στην αχρήστευση δηλαδή των προταγμάτων της αυτενέργειας, της άμεσης δράσης, της αλληλεγγύης και του αγώνα για την επανοικειοποίηση της ζωής. Στην υπονόμευση της δυναμικής των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών μέσα στις κοινωνικές διεργασίες. Έτσι ώστε η πρόσφατη γενική απεργία και οι δυναμικές διαδηλώσεις της 15ης Δεκεμβρίου να κρατήσουν μόνο μια μέρα, η αντίσταση να υποτιμηθεί, οι αγωνιστές να απαξιωθούν, η Κερατέα να είναι απλώς μια περιοχή λίγο έξω από την Αθήνα, ο Δεκέμβρης να ξεχαστεί και να γιορτάζεται σαν το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Και για να εγκαθιδρυθεί το βασίλειο του θανάτου και της τάξης, για να επιβληθεί νικηφόρα η επίθεση του καπιταλιστικού κόσμου, χρειάζεται όσοι βρίσκονται στο στόχαστρό του να πολλαπλασιαστούν. Το ποινικό φάσμα να διευρυνθεί και οι νομικές έννοιες να διασταλούν με έναν μόνιμο χαρακτήρα σκόπιμης ασάφειας. Να χάσουν κάθε σημασία τους ή ίσως καλύτερα να αποκτήσουν την πλήρη σημασία τους με την επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Χωρίς ενδοιασμούς οι ανακριτές και οι εισαγγελείς αποδεικνύουν διαρκώς πως μόνο τους μέλημα είναι να τσακίσουν τον εσωτερικό εχθρό. Και μετά, σειρά να πάρει η μονοτονία των σωφρονιστικών καταστημάτων και η καθαρή, ωμή βία του εγκλεισμού.


5. Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περιοχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιούς μιλάμε. Με ποιούς αφισσοκολλούμε. Με ποιούς βγάζουμε έντυπα. Με ποιούς συμπορευόμαστε στις διαδηλώσεις. Με ποιούς ανταλλάσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαίνουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινότητά μας με καχυποψία και φόβο. Οι υπάλληλοι της τρόικας μας προσφέρουν απλόχερα το μόνιμο «άλλοθι» της υπακοής, την πρόσκαιρη ασφάλεια και την ψεύτικη σιγουριά της υποταγής. Γιατί ποιός θα αμφισβητήσει, χωρίς να γελοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφιστεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανακτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φοβόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται.


6. Ο αγώνας όμως δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Το καθεστώς και οι διάφοροι αξιωματούχοι του δεν πρόκειται να αισθανθούν ούτε χαρά ούτε ανακούφιση. Εμείς στεκόμαστε δίπλα στους φυλακισμένους αναρχικούς, δίπλα στους φυλακισμένους αγωνιστές. Ως την απελευθέρωσή τους. Συμβάλλουμε διαρκώς στη συγκρότηση -θεωρητική και οργανωτική- της τάξης μας και αναπτύσσουμε τον αναγκαίο στρατηγικό σχεδιασμό για την επίτευξη της νίκης της.


Ας σταθούμε όρθιοι. Και ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Για την κοινωνική/ταξική αντεπίθεση. Για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό.

Υ.Γ. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας καλός σύντροφος: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος». Αυτές οι λέξεις θα γίνουν οδηγός μου σʼ αυτές τις πραγματικά δύσκολες στιγμές.


Χρήστος Πολίτης

Κλειστή Φυλακή Γρεβενών

16 Δεκέμβρη 2010




* Το μεσημέρι της 22ας Μαϊου του 2008, πηγαίνοντας να πάρω τη μηχανή μου κοντά στο μετρό της Πανόρμου, με προσήγαγαν στη ΓΑΔΑ όπου μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις για το πού βρισκόμουν το προηγούμενο βράδυ. Μετά από κάποιες ώρες με άφησαν ελεύθερο. Το προηγούμενο βράδυ είχε πραγματοποιηθεί εμπρησμός οχημάτων στο χώρο του εφετείου Αθηνών. Από αυτό το χρονικό σημείο και μετά αρχίζουν να εμφανίζονται δημοσιεύματα βασισμένα σε αστυνομικά σενάρια, που με συσχετίζουν κατʼ αρχήν με τον εμπρησμό των οχημάτων στο εφετείο και κατόπιν με εμφανίζουν να συμμετέχω σε διάφορες οργανώσεις και ενέργειες, πολλές φορές με σημαίνοντα ρόλο. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο τον προηγούμενο Νοέμβρη να ανακοινώσουν τηλεοπτικά ένταλμα εις βάρος μου, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Παράλληλα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα είχα εμφανή αστυνομική παρακολούθηση. Ως αποκορύφωμα, 2,5 χρόνια μετά έλαβα κλήση να απολογηθώ ως κατηγορούμενος για την υπόθεση του Εφετείου. Πράγματι παρουσιάστηκα στην 8η τακτική ανακρίτρια στις 2 Δεκεμβρίου όπου και αφέθηκα ελεύθερος (για δύο μέρες!).

Κείμενο από Πάτρα με αφορμή την επίθεση σε χρυσαυγίτες στις 19/12

*κείμενο που μοιράστηκε την Πέμπτη 23 Δεκέμβρη στην ευρύτερη περιοχή του Αγ. Διονυσίου και της πλατείας Νόρμαν με αφορμή την επίθεση που δέχτηκε ομάδα χρυσαυγιτών το βράδυ της Κυριακής 19 Δεκέμβρη.




ΜΑΦΙΕΣ-ΛΙΜΕΝΙΚΟΙ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ





Το τελευταίο διάστημα σε ολόκληρη την περιοχή γύρω από το λιμάνι της Πάτρας, ξεσπούν σε καθημερινή βάση άγριες συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες μεταναστών (κατά κύριο λόγο αφγανών και αλγερινών) για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της κεντρικής πύλης του λιμανιού και ακολούθως για το ποιος θα έχει μια καλύτερη τύχη στην προσπάθεια τους να περάσουν κρυφά στην Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη. Την Κυριακή 19 Δεκέμβρη το απόγευμα, ομάδα αποτελούμενη από 15 νεοναζί της χρυσής αυγής εμφανίστηκε στην πλατεία του Αγ. Διονυσίου, επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί την κατάσταση που έχουν δημιουργήσει οι πολύωρες συγκρούσεις των μεταναστών στους κατοίκους της περιοχής αυτής και να ξεδιπλώσει υπό την προστασία της αστυνομίας τα ξενοφοβικά της αισθήματα και το ρατσιστικό της μένος. Περίπου 60 σύντροφοι και συντρόφισσες συγκεντρώθηκαν άμεσα στο σημείο και τους έδωσαν να καταλάβουν πως είναι ανεπιθύμητοι, τρέποντας τους σε άτακτη φυγή.



Οι μετανάστες -και κυρίως οι “χωρίς χαρτιά”- αφού εκδιώχθηκαν βίαια από τις περιοχές τους εξαιτίας της δυστυχίας, της φτώχειας και των πολέμων που διεξάγει η παγκόσμια κυριαρχία και αφού επιβίωσαν -οι πιο τυχεροί- από βέβαιο πνιγμό στα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν στο Αιγαίο και θάνατο από τις νάρκες στα σύνορα του Έβρου, έφτασαν στο εσωτερικό του Δυτικού κόσμου και αποτελούν ουσιαστικά μια στρατιά ανέργων, εξαναγκασμένων να κερδίσουν την επιβίωση τους μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες ομηρίας που επιβάλλουν τα αφεντικά. Μέσα σʼ αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης και στυγνής εκμετάλλευσης είναι επόμενο να εμφανίζονται φαινόμενα αντικοινωνικών συμπεριφορών και κανιβαλισμού, τα οποία πολλές φορές το ίδιο το κράτος προωθεί για να στρέψει σε άλλη κατεύθυνση την εκδήλωση της κοινωνικής οργής και δυσαρέσκειας και να περάσει “στα μαλακά” η συνεχόμενη επίθεση που διεξάγει σε βάρος τη κοινωνίας.



Κατʼ αρχάς είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι υπάρχουν οργανωμένα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και λαθρεμπορίου που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι (με τη συμμετοχή πολλών λιμενικών όπως έχει γίνει γνωστό). Γιʼ αυτά τα κυκλώματα οι μετανάστες είναι η πρώτη ύλη. Είναι το μέσο που χρησιμοποιούν, γνωρίζοντας τη θέση των μεταναστών για να διευρύνουν την κυριαρχία τους στο λιμάνι. Ο τρόπος είναι και αυτός γνωστός: οι μετανάστες ερχόμενοι εδώ και όντας εξαθλιωμένοι αναγκάζονται να πληρώσουν τις μαφίες για να περάσουν από το λιμάνι στην Ιταλία. Οι μαφίες με τη σειρά τους, σε αγαστή συνεργασία με τις αρχές (λιμενικό, αστυνομία, ασφάλεια, τελωνείο) έχουν δημιουργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο για να καρπώνονται αυτά τα κέρδη. Οι επιλογές των μεταναστών σε αυτήν την περίπτωση είναι συγκεκριμένες, ή θα πληρώσουν ή θα ρισκάρουν τη ζωή τους για ένα καλύτερο μέλλον. Σε αυτό το σκηνικό θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι -παρά τα όσα σκούζουν τα κανάλια- το λιμάνι της Πάτρας είναι πλήρως ελεγχόμενο με κάμερες, περιπολίες, συρματοπλέγματα και οι δίοδοι προς τα καράβια είναι πολύ συγκεκριμένες. Έτσι το κράτος μπορεί να ελέγχει την είσοδο και την έξοδο κάθε στιγμή και με το αζημίωτο. Από την άλλη, όταν θέλει να δημιουργήσει έκρυθμες καταστάσεις επιλέγει να οδηγήσει τους μετανάστες μέσω του ελέγχου που έχουν οι μαφίες πάνω τους, σε γενικευμένες μεταξύ τους συγκρούσεις, μετατοπίζοντας την ουσία των πραγμάτων στη σύγχυση που οι κάτοικοι των γύρω περιοχών νιώθουν παρακολουθώντας ένα σκηνικό που δεν γνωρίζουν τη γενεσιουργό αιτία του. Το υπόβαθρο αυτών των συγκρούσεων είναι πολλές φορές και άλλες οικονομικές δραστηριότητες των κυκλωμάτων, όπως το εμπόριο ναρκωτικών. Ας μην ξεχνάμε ότι τα κυκλώματα δεν αποτελούνται μόνο από μετανάστες αλλά και από ντόπιους ( και υψηλά ιστάμενους μάλιστα).



Στεκόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων, ντόπιων και μεταναστών, αναγνωρίζοντας πως οι μόνοι υπεύθυνοι για την κατάσταση μας είναι το κράτος και τʼ αφεντικά. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις και σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού και ταξικού πολέμου για να τους ανατρέψουμε. Για να δημιουργήσουμε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς σύνορα και κράτη.



ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ



ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ



αναρχικοί/ές, αντιεξουσιαστές/στριές



Πάτρα, 23 Δεκέμβρη 2010

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΕΞΩΡAΪΖΕΤAΙ – AΝAΤΡΕΠΕΤAΙ !

Από την Λευκίμμη Κέρκυρας, το Καρβουνάρι Θεσπρωτίας, το Ελληνικό Ιωαννίνων, το Γραμματικό Αττικής έως την Κερατέα Αττικής, οι δυναμικοί αγώνες των τοπικών κοινωνιών ενάντια στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. αναδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο το κοινωνικό και περιβαλλοντικό αδιέξοδο του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής, κατανάλωσης και διαχείρισης των σκουπιδιών και τη διαρκώς εντεινόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και της ζωής των ανθρώπων. Κυρίως όμως αναδεικνύουν το δίκαιο και εφικτό της αντίστασης των τοπικών κοινωνιών απέναντι στα συμφέροντα κατασκευαστικών εταιρειών και κράτους και απέναντι στην τρομοκρατία των μηχανισμών καταστολής.



Σε παγκόσμιο επίπεδο το ζήτημα των σκουπιδιών και των αποβλήτων είναι πλήρως συνυφασμένο τόσο με την παραγωγή και την κατανάλωση εμπορευμάτων, με την καταναλωτική φρενίτιδα και την κάλυψη επίπλαστων αναγκών από μιας χρήσης προϊόντα, όσο και με την λεηλασία των φυσικών πηγών και πόρων του πλανήτη και την καταστροφή ολόκληρων περιοχών και οικοσυστημάτων από τη ρύπανση και τη μόλυνση.



Κατά συνέπεια το ζήτημα των σκουπιδιών και της διαχείρισής τους αποτελεί δομικό στοιχείο του επιβαλλόμενου από το κράτος και τον καπιταλισμό μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας της κοινωνίας, δομικό στοιχείο της συσσώρευσης εμπορευμάτων, δομικό στοιχείο της ύπαρξης και της ανάπτυξης του πολιτισμού της κυριαρχίας πάνω στη φύση και την κοινωνία.



Για το ελληνικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες το ζήτημα των σκουπιδιών επαφίεται σε ένα εντελώς απαξιωτικό για τη φύση μοντέλο διαχείρισης, το οποίο μεταφράζεται σε ένα άτακτο δίκτυο χωματερών -είτε νόμιμων είτε, κατά κύριο λόγο, παράνομων- σε όλη την επικράτεια και σε ελάχιστους Χώρους Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (κατʼ ευφημισμό, καθώς πρόκειται για χωματερές στις οποίες τα σκουπίδια απλώς θάβονται και σκεπάζονται με χώμα) και είναι υπεύθυνο για τη φυσική νέκρωση ολόκληρων περιοχών, για τη μόλυνση του υπεδάφους και των υδάτων και για την πρόκληση πλήθους πυρκαγιών. Ο υπερκορεσμός αυτών των χωματερών μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, τα μεγάλα πρόστιμα που πληρώνει για αυτές το ελληνικό κράτος στην Ε.Ε. και η ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση της κατασκευής «σύγχρονων» χώρων εναπόθεσης των απορριμμάτων για τις κατασκευαστικές εταιρείες σύμφωνα με τις επιταγές της «πράσινης» επιχειρηματικότητας στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος οδήγησαν το κράτος στο σχεδιασμό ενός νέου συστήματος διαχείρισης των σκουπιδιών. Αυτό το νέο σύστημα διαχείρισης που επιχειρείται να επιβληθεί άμεσα, από το κράτος και τις κατασκευαστικές – εργολαβικές εταιρείες, προβλέπει την κατασκευή Χ.Υ.Τ.A. σε όλη την επικράτεια ώστε να απορροφηθούν και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που προορίζονται για αυτό.



Ένα σύστημα το οποίο ήδη θεωρείται και αυτό ξεπερασμένο και καταστροφικό από την ίδια την Ε.Ε. και προβλέπεται να λειτουργήσει μέχρι το 2013, καθώς ο «πράσινος» καπιταλισμός πλέον επιτάσσει την κατασκευή Χ.Υ.Τ.Υ. (Χώρους Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων), οι οποίοι βέβαια έχουν αποτύχει και αυτοί σε άλλες χώρες της Ευρώπης (π.χ. στην Ιταλία).



Έτσι, τα τελευταία χρόνια εκπονούνται τα σχέδια κράτους και εργολάβων για τους νέους Χ.Υ.Τ.A., παρακάμπτονται οι απαραίτητες περιβαλλοντικές μελέτες και φυσικά κλιμακώνεται η προπαγάνδα, που θέλει τους Χ.Υ.Τ.A. ως την «πράσινη» και «οικολογική» λύση στο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, για την απόσπαση της κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης.



Είναι γεγονός ότι η κατασκευή των Χ.Υ.Τ.A. δίπλα σε κατοικημένες περιοχές, από τη στιγμή που προκαλεί ένα πλήθος περιβαλλοντικών καταστροφών μολύνοντας με τοξικές ουσίες το υπέδαφος, τον υδροφόρο ορίζοντα και τον αέρα, δημιουργεί άμεσους κινδύνους για την υγεία των κατοίκων.



Μέσα όμως σε αυτά τα χρόνια, γεννήθηκαν και μια σειρά από ισχυρές τοπικές κοινωνικές αντιστάσεις που ορθώθηκαν απέναντι στους σχεδιασμούς των εργολάβων, του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. αρχικά και του Υ.ΠΕ.Κ.Α σήμερα αλλά και στις υπεράριθμες δολοφονικές κατασταλτικές δυνάμεις που επιστράτευσε το κράτος για να τρομοκρατήσει και να επιβληθεί σε τοπικές κοινωνίες που αγωνίζονται για την ύπαρξή τους και την προάσπιση του φυσικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν. Σημαντικό είναι το παράδειγμα του δυναμικού και αδιαμεσολάβητου αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης στην Κέρκυρα. Ο αγώνας τους ενάντια στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.A. στο χωριό τους τους οδήγησε πολλές φορές στο να στήσουν οδοφράγματα και να αντισταθούν στις δυνάμεις καταστολής που συνοδεύουν τα μηχανήματα του εργολάβου, με τίμημα δεκάδες συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και διώξεις, την μετατροπή του χωριού τους σε κατεχόμενη αστυνομική ζώνη και τέλος τη δολοφονία στις 29 Μάη του 2008 της συντοπίτισσάς τους Μαρίας Κουλούρη μετά από επίθεση των ΜAΤ στους αντιστεκόμενους. Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παράδειγμα του αγώνα των κατοίκων στο Καρβουνάρι Θεσπρωτίας που συγκρούστηκαν με τις διμοιρίες των ΜAΤ τη νύχτα της 11ης Δεκέμβρη 2007, όταν αυτές μαζί με τις μπουλντόζες της κατασκευαστικής εταιρείας θέλησαν να προσεγγίσουν το χώρο ο οποίος έχει υποδειχθεί για την κατασκευή του Χ.Υ.Τ.A. Καθώς και το παράδειγμα του αγώνα των κατοίκων του χωριού Ελληνικό στο νομό Ιωαννίνων, οι οποίοι μαζί με αλληλέγγυους από τα Γιάννενα βρέθηκαν στις 15 Οκτώβρη 2008 αντιμέτωποι με 18 διμοιρίες των ΜAΤ που επιστρατεύθηκαν για να τους εκδιώξουν χτυπώντας τους από το χώρο που προορίζεται για Χ.Υ.Τ.A. Χαρακτηριστικό τέλος είναι το παράδειγμα του μακροχρόνιου και μαχητικού αγώνα των κατοίκων του Γραμματικού Αττικής οι οποίοι στις 7 Ιούλη του 2009 καθώς και τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου ήρθαν αντιμέτωποι με δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ που συνόδευαν τα μηχανήματα του εργολάβου που έχει αναλάβει την κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. στην περιοχή, δίνοντας μάχη σώμα με σώμα, στήνοντας μπλόκα και οδοφράγματα, προκαλώντας καταστροφές στα μηχανήματα της εταιρείας και αντιμετωπίζοντας για πολλές ώρες τη βία και το χημικό πόλεμο της αστυνομίας, και που μέχρι σήμερα συνεχίζουν να αντιστέκονται.



Σήμερα στην περιοχή της Λαυρεωτικής και συγκεκριμένα στο Οβριόκαστρο Κερατέας η επιχείρηση εγκατάστασης από το κράτος και τον μεγαλοκατασκευαστή Μπόμπολα ενός ακόμα Χ.Υ.Τ.Α. σε μια περιοχή με ιδιαίτερη περιβαλλοντική, αισθητική και αρχαιολογική αξία, βρήκε απέναντί της από την πρώτη στιγμή μια πολύ μαζική και μαχητική αντίσταση κατοίκων από τις γύρω περιοχές και αλληλέγγυων που μετά το Σάββατο 11/12/2010, μέρα που εισέβαλαν τα μηχανήματα της κατασκευαστικής εταιρείας και τα ΜΑΤ στο Οβριόκαστρο, πήρε χαρακτήρα ολομέτωπης σύγκρουσης χιλιάδων ανθρώπων με τους ένστολους δολοφόνους του κράτους. Μετά από αρκετές μέρες πολύωρων συγκρούσεων, αντιμέτωποι με τη βία, τον χημικό πόλεμο ακόμα και την αύρα της αστυνομίας, οι άνθρωποι που αρνούνται να υποταχθούν στην κρατική τρομοκρατία και να παραδώσουν τον τόπο που ζουν στις λεηλατικές ορέξεις των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών βρίσκονται επιπλέον αντιμέτωποι με συλλήψεις και ποινικές διώξεις (ήδη εφτά άτομα διώκονται με κακουργηματικές κατηγορίες) καθώς και με την καθεστωτική προπαγάνδα των ΜΜΕ που είτε αποκρύβει τον αγώνα στην Κερατέα είτε τον συκοφαντεί και επιχειρεί να τον διαστρεβλώσει. Βρίσκονται επίσης μπροστά σε αποπροσανατολιστικές αντιλήψεις τοπικών παραγόντων που αντιδρούν στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. αλλά επιχειρούν να υποκαταστήσουν τον μαζικό και μαχητικό κοινωνικό αγώνα που έχει αναπτυχθεί με τον παραγοντισμό και τον εφησυχασμό που προκαλεί η εστίαση στη νομική αποκλειστικά δυνατότητα ακύρωσης του έργου.



Οι τοπικές αντιστάσεις θέτουν σοβαρά αναχώματα στις μηχανές της ανάπτυξης και τους καταστροφικούς για το φυσικό περιβάλλον και τους ανθρώπους σχεδιασμούς κράτους και καπιταλισμού, κι αν ακόμα πολλές φορές βρίσκουν τα όρια τους στις αντιφάσεις και τα πλαστά ζητήματα περί εξωραϊσμού του συστήματος δεν παύουν να αποτελούν στιγμές ενός δίκαιου κοινωνικού αγώνα που μέρα με τη μέρα βαθαίνει, γενικεύεται και ριζοσπαστικοποιείται απέναντι στο ζοφερό μέλλον που επιφυλάσσει και επιβάλλει σε όλους μας ο κρατικός – καπιταλιστικός πολιτισμός της μόλυνσης. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι το πραγματικό κοινωνικό πρόβλημα δεν είναι η διαχείριση των σκουπιδιών από το οποιοδήποτε μοντέλο προτάσσει κάθε φορά ο «πράσινος» καπιταλισμός και επιβάλλει ο πολιτισμός της κυριαρχίας, αλλά είναι το ίδιο το σύστημα που παράγει σκουπίδια προς κατανάλωση, που μολύνει και καταστρέφει τη φύση και την κοινωνία στο βωμό του κέρδους και του ελέγχου.



Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των τοπικών κοινωνιών που αντιστέκονται, προτάσσοντας τον AΓΩΝA ΓΙA ΤΗ ΓΗ ΚAΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙA ΕΝAΝΤΙA ΣΤΗΝ ΚΡAΤΙΚΗ ΚAΙ ΚAΠΙΤAΛΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙAΡΧΙA ΠAΝΩ ΣΤΗ ΦΥΣΗ, ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟΝ AΝΘΡΩΠΟ ΚAΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙA.



Πρωτοβουλία αγώνα από το Λόφο του Στρέφη για τη ΓΗ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΠΑΡΤΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ


στο ¨ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ¨
Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3,

25 δεκεμβριου, ωρα 8:00μμ,
Εισοδος: 5$ με κουκουλα



Guest: κλιμακιο της (αντι)τρομοκρατικης υπηρεσιας που θα εκτελεστει απο τον επιχειρισιακο βραχιονα της σεχτας επαναστατων προκειμενου να μην τελειωσει το παρτυ οταν ο κοσμος κουραστει απο το χορο.

Special guest: στην κουζινα ο μιχαλης χρυσοχοιδης που θα ετοιμασει βουτηματα και εκλεκτους μεζεδες και το special πιατο της βραδιας, χοιρινο με πατατες στη γαστρα.

Extra happening: ενας πυρηνας της φωτιας θα βαλει φωτια στο παρτυ τραγουδωντας αξεχαστες λαικες επιτυχιες. Αναβεις φωτιες και ολα τα καις, παλι θα τα καψω ολα, κριση με πιανει κριση, φωτια στα σαββατοβραδα, θα τα καψω τα ρημαδια τα λεφτα (της τραπεζας), βαλε μια φωτια (να τα κανουμε) ωπα κ.α.

ΧΟΡΗΓΟΙ:

Αδεσμευτη εβδομαδιαια εφημεριδα ¨Ο ΜΑΧΗΤΗΣ¨
πρατηριο βενζινης ¨Ο ΒΡΑΔΥΚΑΥΣΤΟΣ¨
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑ
Επαναστατικο ταμειο χρηματοδοτησης τρομοκρατικων ενεργειων ¨Α bank¨



ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

…δεν αγωνιζόμαστε για να πάρουμε τη θέση των σημερινών εκμεταλλευτών και καταπιεστών, ούτε και αγωνιζόμαστε για το θρίαμβο μιας αφηρημένης ιδέας. Θέλουμε κάθε άνθρωπο να είναι ελεύθερος να αναπτυχτεί και να ζήσει όσο το δυνατό πιο ευτυχισμένα. Και πιστεύουμε ότι αυτή την ελευθερία, δεν μπορεί να τη χαρίσει στους ανθρώπους κανένας ηγέτης και κανένα κόμμα. Θεωρούμε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει με τις δίκες τους προσπάθειες, να βρουν τις συνθήκες εκείνες που είναι απαραίτητες για την ελευθερία και να τις κατακτήσουν και ότι μόνο η πιο ολοκληρωμένη εφαρμογή των άρχων της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης μπορεί να βάλει τέλος στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.

Ε. Μαλατέστα

Στις μέρες που το κράτος αγωνιά να εξασφαλίσει τη συναίνεση των καταπιεσμένων για τη λεηλασία που οργανώνεται από τα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά. Ζητούν από την κοινωνία να αποδεχτεί ως δική της την ήττα του συστήματος εκμετάλλευσης που έστησαν σε βάρος της. Χυδαιολογούν όταν προσπαθούν να εξωραΐσουν τις ευθύνες με τη λογική του ¨όλοι μαζί τα φάγαμε¨. Επιζητούν να γίνει αποδεκτή η λεηλασία προκειμένου ¨να μη βουλιάξει το καράβι¨, δηλαδή το πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που είναι η απαρχή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Αυτή η σαρωτική επίθεση με πρόσχημα την οικονομική κρίση, διαβλέπει στη στυγνή καταστολή κάθε αντίστασης -εν τη γενέσει της- και στην πιο χυδαία μορφή προπαγάνδας, το μόνο δρόμο για την πραγμάτωση της.

Η στοχοποίηση των αναρχικών, οι διώξεις, με ή χωρίς στοιχεία και κατασκευασμένα κατηγορητήρια, η συνεχής αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους και ο νέος τρομονόμος, η τρομοκρατία που διαχέεται από τα ΜΜΕ και τα δολοφονικά σώματα ασφαλείας, η συκοφαντία και η διαπόμπευση αγωνιστών και οι επικηρύξεις προς επίδοξους ρουφιάνους, που το κράτος τόσα χρόνια έχει πολύ καλά αναθρέψει, η ποινικοποίηση των φιλικών-συγγενικών και συντροφικών σχέσεων, που αρχικά, έχει ως στόχο να θέσει σε ομηρία ένα ευρύ φάσμα αγωνιστών… είναι πράξεις του πολέμου κράτους-κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνία.

Μα τα άλλοθί τους, οι αξίες της δημοκρατίας, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισονομία, η αξιοκρατία, έχουν εκφυλιστεί από το ίδιο το σύστημα όπως και οι ελπίδες που πρόσφερε αφειδώς, διαψεύστηκαν. Δεν έχει μείνει τίποτα που να μας κρατά μακριά από την ανατροπή του, εκτός από τους μηχανισμούς καταστολής και χειραγώγησης.

Και είναι τώρα η στιγμή, που τα αριστερά δεκανίκια του συστήματος και οι θιασώτες της διαμεσολάβησης των συμφερόντων των εργατών με τα αφεντικά, θα ξανασκύψουν υποτακτικά το κεφάλι στους διαχειριστές της εξουσίας. Αφήνοντάς τους να αλωνίζουν, σαρώνοντας ¨κεκτημένα¨ σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Οι τεχνικοί της διαμεσολάβησης, ως πρεσβευτές του λιγότερου κακού, θα προσπαθήσουν ξανά αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά, δηλαδή, να περιχαρακώσουν την αντίσταση σε κομματικές γραμμές και πρωτοπορίες, στα διάφορα κομματικά τσιφλίκια, να αποκαταστήσουν την κοινωνική και ταξική ειρήνη. Μια συνθήκη που ευνοεί μόνο τα αφεντικά καθώς αυτή συνεπάγεται τη συνέχιση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης χωρίς κραδασμούς και βρίσκει πάντα ¨διεξόδους¨ μέσα στα προβλεπόμενα από τους κυρίαρχους όρια.

Θεωρούμε ότι το κράτος δεν μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους παρά συνθήκες θλιβερής σκλαβιάς, ότι ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται ούτε εξανθρωπίζεται, παρά μόνο ανατρέπεται. Τη χαριστική βολή στη λέρα του θεσμικού συνδικαλισμού, τις διεκδικήσεις καλύτερων συνθηκών σφαγής και σε κάθε αντικοινωνικό θεσμό της δημοκρατίας (κόμματα, δικαιοσύνη), τη δίνουν τα ίδια τα τέλματα της εποχής που η κοινωνία καλείται να ξεπεράσει.

Το διακύβευμα είναι αν θα πατήσουν πάνω στην επίπλαστη κοινωνική συναίνεση για να ξαναστήσουν το εκμεταλλευτικό-καταπιεστικό-ολοκληρωτικό πολιτικο-οικονομικό σύστημα, ή αν θα μας βρουν απέναντί τους σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού-ταξικού αγώνα, που θα τους ανατρέψει. Με εργαλείο την αυτοοργάνωση και όπλο μας την αλληλεγγύη, να στήσουμε οδοφράγματα μέσα από ακηδεμόνευτες-αντιεραρχικές συνελεύσεις, άγριες απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ…

Δεν υπάρχουν περιθώρια για οπισθοχώρηση και συναίνεση, για διάλογο, διαπραγματεύσεις και αποσπασματικότητα. Έχουμε πόλεμο και τον κήρυξε το κράτος, ο αγώνας ή θα είναι συνολικός και σε όλα τα μέτωπα, όπως και η επίθεση της κυριαρχίας ή δε θα είναι τίποτα. Δεν αγωνιζόμαστε για να περισώσουμε ότι μπορέσουμε από την επέλαση που ετοιμάζουν, δε μας αρκούν τα ψίχουλα που θα παραχωρήσουν, αλλά για την καθολική ανατροπή κράτους - κεφαλαίου, για έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς εξουσία… Τα θέλουμε όλα και για όλους.

Κάθε συνιστώσα, από αριστερά ή δεξιά του πολιτικού - οικονομικού συστήματος έχει ευθύνη και είναι στόχος. Ας ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντί τους, δεν είμαστε τίποτα, μα πρέπει να γίνουμε τα πάντα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη απέδειξε περίτρανα πως την οργή μας δεν μπορεί κανένας στρατός να την αναχαιτίσει. Η εικόνα της παντοδυναμίας τους θρυμματίστηκε σε μια νύχτα και ο κόσμος τους παραδόθηκε στο εξεγερμένο πλήθος. Η φωτιά της εξέγερσης καίει μέσα μας.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ.

πρωτοβουλία αναρχικών Αγρινίου





ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟ-ΚΑΦΡΟΙ – ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ


Μπρος σε αυτήν, την χωρίς προηγούμενο, επίθεση των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, το κράτος διαχέει την τρομοκρατία και το φόβο προς όλες τις κατευθύνσεις. Η στυγνή καταστολή και τρομοκρατία είναι το τελευταίο τους όπλο στον πόλεμο ενάντια στην κοινωνία. Και αυτό το όπλο σημαδεύει πρώτα, τους αναρχικούς, δηλαδή το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας, μα στην ουσία στοχεύει όλους όσους αγωνίζονται και αποσκοπεί στην οριστική ήττα του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.

Το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010, μπάτσοι της αντιτρομοκρατικής εισβάλουν σε διαμέρισμα στην οδό Πραϊδου και Δασκαλοπούλου 54, ενώ η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται αποκλεισμένη από πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις. Παράλληλα τα ΜΜΕ προαναγγέλλουν την επικείμενη εξάρθρωση της Ε.Ο. Σέχτα Επαναστατών ενώ έκτακτα δελτία μιλούν για έφοδο σε γιάφκα ¨τρομοκρατών¨ στο Αγρίνιο.
Στην πρώτη πάροδο της Δασκαλοπούλου λειτούργει από το 2006 το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, ένας ανοιχτός αναρχικός χώρος με αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και βιβλιοθήκη, που έχει πραγματοποιήσει πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων που αφορούν διάφορα τοπικά ή κεντρικά ζητήματα, τόσο στο χώρο του στεκιού όσο και σε άλλα σημεία της πόλης.

Η περιοχή γύρω από το στέκι για τις επόμενες δυο μέρες θυμίζει εμπόλεμη ζώνη, με μπλόκα και περιπολίες όλο το εικοσιτετράωρο. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες αποφασίζουν να μείνουν στο χώρο μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι, διαφυλάσσοντας το στέκι από οποιαδήποτε πιθανή επίθεση ή προβοκάτσια.

Στο άκουσμα της είδησης κάθε λογής παρακρατικοί, φασίστες και λοιποί ρουφιάνοι, απομεινάρια της ΕΠΕΝ, ξεχασμένοι στα πιο σκοτεινά λαγούμια της πόλης, από μια άλλη εποχή, ανταποκρίνονται με έκδηλη ευχαρίστηση, στο σινιάλο της αστυνομίας και σπεύδουν να βοηθήσουν στις περιπολίες (πεζοί ή με μηχανάκια και αυτοκίνητα, φορώντας ακόμη και αστυνομικά τζάκετ). Ήταν σαν να περίμεναν από καιρό τις ευνοϊκές συνθήκες για να ξαναβγούν στους δρόμους και να στήσουν εθελοντικά ενιαίο μέτωπο με το κράτος ενάντια στους κομμουνιστές, τους ¨συμμορίτες¨, τους ¨προδότες¨, τους ¨άπλυτους¨…

Το παρακράτος όμως δεν επιτίθεται μόνο με μαχαίρια αλλά και με πένες. Την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου η τοπική εφημερίδα ¨μαχητής¨, του κύριου Ι. Κανή και ο δημοσιογράφος Ι. Συμψηρής δημοσιεύουν πρωτοσέλιδα, ανάμεσα σε αλλά, την παρακάτω αθλιότητα: «…παράλληλα την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές έχει αναπτυχτεί έντονη φημολογία και για άλλη γιάφκα που μάλλον αφόρα σε κοντινό στέκι προς την οδό Δασκαλοπούλου και άρα σαν πληροφορία ελέγχεται». Αυτή η χυδαία επίθεση, από τα παπαγαλάκια της ασφάλειας, δε σταματά εκεί. Ο εν λόγω δημοσιογράφος προσπαθεί να συνδέσει άμεσα τους κοινωνικούς αγώνες και συνολικά τον α/α χώρο στο Αγρίνιο με την ένοπλη δράση. Το σκεπτικό του εκδηλώνεται στα παρακάτω αποσπάσματα: «…σε κάθε περίπτωση η σύνδεση του Λάμπρου Φούντα με την περιοχή αλλά και η μεγάλη επιρροή του χώρου στην καθημερινότητα της πόλης δίνουν την εικόνα ενός ¨ευνοϊκού περιβάλλοντος¨ στο Αγρίνιο για την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων», «…η αστυνομία μπορούμε να πούμε έχει εστιάσει πολύ στο Αγρίνιο. Δε θεωρεί τυχαία την επιλογή της πόλης ούτε κάποιες επαφές του χώρου των αντιεξουσιαστών της περιοχής με ομολόγους τους σε όλη τη χωρά». Επίσης σε άλλο άρθρο με τίτλο «φαινόταν το πράγμα» γράφει: «Μεγάλη αστυνομική κινητικότητα, κάποιες ¨ξένες¨ φάτσες στην πόλη, συνεχείς εκδηλώσεις και όμιλοι προβληματισμού από διάφορους χώρους. Ήταν φανερό ότι κάτι ετοιμαζόταν στην πόλη του Αγρινίου. Η γιάφκα της Δασκαλοπούλου μπορεί να συσχετίζεται με την πανελλαδική ¨τρομοκρατία¨ πιστεύουμε όμως ότι είχε να κάνει και με την τοπική κοινωνία. Για παράδειγμα οι σιδερένιες βέργες με την τσιμεντένια επένδυση και τα ενσωματωμένα καρφιά που βρέθηκαν δεν ήταν για τρομοκρατικές πράξεις αλλά για μάχες στο δρόμο… το ερώτημα είναι σε ΠΟΙΑ πόλη και από ποιους ενάντιων ποιων… μήπως τελικά απετράπη ένα γενικότερο σχέδιο μπάχαλου που θα λάμβανε χώρα και στο Αγρίνιο».

Εύγε κύριε Συμψηρή, αποδειχτήκατε αντάξιος του Καραιβάζ, του Σόμπολου, του Προτοσάλτε και των λοιπών καταξιωμένων τηλε-ρουφιάνων, πανελλαδικής εμβέλειας. Καταδείξατε το δίκαιο και το αληθές του συνθήματος: ΑΛΗΤΕΣ - ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ. Συγχαρητήρια και στα σαΐνια της αντιτρομοκρατικής και της ασφάλειας Αγρινίου… γελάει μαζί σας όλη η πόλη.
Και όντως, ο κόσμος του Αγρινίου αψήφησε την τρομοκρατία και τους super-μπάτσους της αντιτρομοκρατικής. Περίπου 200 άνθρωποι, όλων των χώρων και των ηλικιών, στη συνέλευση μέσα από το κατειλημμένο δημαρχείο Αγρινίου έδωσαν -δια βοής- την πιο αποστομωτική απάντηση… «ΜΠΑΤΣΟΙ – ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ».

Η ασφάλεια του Αγρινίου βρίσκει απέναντι της όλους εμάς, τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εργάτες, τους ανέργους, την άγρια νεολαία, τους μετανάστες και αδυνατεί να οπλίσει τους πάντα πρόθυμους απόγονους των ταγματασφαλιτών, γερμανοτσολιάδων και δοσίλογων. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με το δημοσιογραφικό συφερτό, που αντλεί ¨πληροφορίες¨ και παίρνει εντολές από την Α.Δ. Ακαρνανίας, στρώνοντας το δρόμο για το βρώμικο παιχνίδι της καταστολής και της προβοκάτσιας, στοχοποιώντας πλέον, όχι αφηρημένα ¨κάποιους αντιεξουσιαστές¨ αλλά συγκεκριμένους χώρους και ανθρώπους, που ζουν, εργάζονται και αγωνίζονται χρόνια στην πόλη του Αγρινίου, και έχουν και αυτοί οικογένειες... και φίλους… και ανθρώπους που τους αγαπούν… κύριοι δημοσιογράφοι.

Δε θα επιτρέψουμε σε κανένα ρουφιάνο (κρατικό ή παρακρατικό) την απόπειρα να απονοηματοδοτήσει, να διαστρεβλώσει και να συκοφαντήσει την παρουσία και τη δράση των αναρχικών στο Αγρίνιο (και παντού), που κοντά τρεις δεκαετίες συμμετέχουν ενεργά και αγωνιστικά πλάι σε όλους τους αγώνες της κοινωνίας και ανοίγουν μέτωπα σύγκρουσης με την εξουσία για την καθολική ανατροπή του σφαγείου που μας εξαναγκάζουν να ζούμε.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ

Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Τρομοκρατία είναι η εκμετάλλευση, η καταπίεση, η ανεργία, οι απολύσεις, η λιτότητα, τα πτυχία χωρίς αξία, το αβέβαιο αύριο, η φτωχιά, η εξαθλίωση, η καταστολή, τα ψέματα των δημοσιογράφων
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

¨ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ¨, ΑΓΡΙΝΙΟ
Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3