ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ * ΑΓΡΙΝΙΟ

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Ανακοίνωση σχετικά με την καταδικαστική απόφαση του ΣτΕ για τα έργα εκτροπής του ποταμού Αχελώου.

Παρά το γεγονός ότι αυτή η καταδικαστική απόφαση των έργων εκτροπής του ποταμού Αχελώου αποτελεί ένα θεσμικό ανάχωμα στις αδηφάγες επιδιώξεις του κράτους και του κεφαλαίου η ιστορική πείρα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού πόσο μάλλον εμπιστοσύνης σε όργανα που έχουν φτιαχτεί για το θεαθήναι ενώ μπορούν κάλλιστα να παρακάμπτονται εν μια νυχτί όταν πρόκειται να εδαφικοποιηθεί η ¨υπεύθυνη πολιτική σωτηρίας του έθνους και της οικονομίας¨.

Αυτό μαρτυρούν τα ξεπουλημένα νησιά και οι φυσικοί πόροι που λεηλατούνται σε μια σειρά περιοχών κατά την επικράτεια από το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο. Το τσαλαπάτημα του συντάγματος, οι διατάξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι παράνομες και καταχρηστικές απεργίες, οι απαγορεύσεις διαδηλώσεων, η βία των κρατικών μηχανισμών καταστολής σε όλα τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Έτσι λοιπόν δεν θα μας εκπλήξει το γεγονός ένας νέος Σουφλιάς να βρει εκείνα τα νομικά προσχήματα που θα προσβάλλουν την απόφαση αυτή του ΣτΕ και θα ανοίξουν ξανά το δρόμο για την ¨αξιοποίηση¨ των έργων - τα οποία κάθονται και περιμένουν...

Ανάμεσα σε τόσα άλλα ζητήματα αντικοινωνικής δραστηριότητας του κράτους και του κεφαλαίου το ΣτΕ θα κληθεί να αποφανθεί και για τη νομιμότητα των έργων καταστροφής του δημοτικού πάρκου Αγρινίου. Οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι θεσμοί έχουν φτιαχτεί για να εγκλωβίζουν και να ξεφουσκώνουν τη δυναμική των κοινωνικών αγώνων που είναι και ο μόνος τρόπος ουσιαστικής αντίστασης στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και ποτέ το αντίθετο.


Όλα συνεχίζονται…

Α.Σ.Ε. ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Πανό αλληλεγγύης στις καταλήψεις της Πάτρας και τους 5 διωκόμενους συντρόφους

Πανό αλληλεγγύης στις καταλήψεις της Πάτρας και τους 5 διωκόμενους συντρόφους



Χριστόδουλος Ξηρός. Ελεύθερο μέλος της 17Ν: “Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιγράφετε, σίγουρα όμως είμαι αυτό που φοβάστε."

Ο λαβών δικαίαν αφορμήν και μη οργιζόμενος, ανήθικος εστί.
Αριστοτέλης

Εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι 'αρχοντολαοί' να δημιουργήσουν 'νέα τάξη' πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος και είναι γνωστή με την αληθινή της λέξη: σκλαβιά.
Δ. Γληνός – Τι είναι και τι θέλει το Ε.Α.Μ.

 
Α. Η κατάσταση στη χώρα και παγκόσμια.

Τρία είναι σήμερα τα κύρια χαρακτηριστικά της παγκόσμιας κατάστασης:
  1. Μοίρασμα ενεργειακών πόρων,
  2. Σύγκρουση για παγκόσμια κυριαρχία,
  3. Κατάρρευση παλιών συμμαχιών – δημιουργία νέων.
Ένας νέος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται στα τελευταία στάδια της προετοιμασίας του. Στη δίνη αυτών των διεργασιών και ανακατατάξεων βρίσκεται και η χώρα μας.
Η Ελλάδα αλλά και η Ευρωπαϊκή περιφέρεια μετατρέπονται σε νεοποικίες. Μια ιδιότυπη Γερμανική κατοχή με ταυτόχρονη παρουσία του Αμερικάνου επικυρίαρχου. Οι Αμερικάνοι προσβλέπουν κυρίως στον έλεγχο των Αιγαιακών – Κυπριακών υδρογονανθράκων και οι Γερμανοί στην υπόλοιπη χώρα (οικόπεδα – υποδομές – δουλοπάροικοι). Μια κατοχή που έγινε εφικτή με οικονομικό στραγγαλισμό και αποσκοπεί στη μετατροπή μας σε ΕΟΖ (Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη).

Η Λ.Μ.Α.Τ. όπως και σε όλη την ιστορία, ενδοτική και δοσίλογη: Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι συνδικαλιστές, οι 'διανοούμενοι', είναι εξαγορασμένοι και πιστοί υπηρέτες του κατακτητή, απολογητές της υποτέλειας και της εθελοδουλίας. Μια κατοχή χωρίς Βέρμαχτ και Πάντσερ, μια άλωση της χώρας με τις ερπύστριες των καναλιών.
Το χρέος: Πρόσχημα – πολιορκητικός κριός στην κυριολεξία – για την άλωση της χώρας.
Τα μνημόνια: Με πιο βαρείς όρους από την συνθήκη της Λωζάνης – τότε είχαμε χάσει πόλεμο, τώρα;
Έτσι, με τρία μόνο χρόνια μνημονίου έχουμε:

Καταστροφή της μεσαίας τάξης, διάλυση των υποδομών, υγεία-παιδεία-κοινωνικό κράτος, κατεδαφίζονται και παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο. Εργασιακή νομοθεσία και δικαιώματα δεν υφίστανται πλέον. Η κοινωνία καταρρέει. Χιλιάδες αυτόχειρες, εκατοντάδες χιλιάδες στα συσσίτια, ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι. Όλο και περισσότεροι δουλεύουν χωρίς να πληρώνουνται. Άνθρωποι πεθαίνουν δίπλα μας από την πείνα και το κρύο, κοιμούνται στα παγκάκια και τα πεζοδρόμια, σκουπιδοδίφιση, επαιτεία, εκπόρνευση, τα ναρκωτικά σε υπερπροσφορά καταστρέφουν τη νεολαία μηδενίζοντας την όποια διάθεση αντίστασης.

Λοιπόν τι περιμένουμε;

Αν δεν αντιδράσουμε άμεσα, τώρα, σήμερα, θα πάψουμε να υπάρχουμε σαν λαός και σαν πολιτισμός.
Η επίθεση στη χώρα μας, γίνεται στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής – γεωπολιτικής σύγκρουσης. Δεν αποτελεί στοχευμένη ενέργεια κατά του Ελληνισμού (και Πορτογαλισμού και Ισπανισμού κ.ο.κ) όπως διατείνονται διάφορες ανερμάτιστες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν ευρύτατα σε κάθε εποχή και κατά κόρον σε περιόδους κρίσης. Βλέπουμε δε, ότι αρκετοί είναι διατεθειμένοι να χάψουν
1

οποιαδήποτε αρλούμπα (μας ψεκάζουν, μας χρωστάνε 600 δισ. από τράπεζα Ανατολής, θα μας σώσουν οι Ελ με διαστημόπλοια ή οι 3Ε με υπερόπλα κ.ο.κ.) προκειμένου να επαναπαυθούν και να μην πράξουν το αυτονόητο: Να παλέψουν για τη ζωή τους και την ελευθερία.

Β. Πολιτική διαχείριση. Οι προδότες και οι χέστες.

Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ κυβέρνησαν σε όλη τη μεταπολίτευση. Καταστροφικές επιλογές αποβιομηχάνιση, καταστροφή της αγροτικής παραγωγής με “εργαλείο” τις “επιδοτήσεις”. Μετατροπή σε χώρα υπηρεσιών, πελατειακό κράτος/λάφυρο, έφτασαν στο σημερινό χάλι. Κορύφωση των δικών τους επιλογών, όχι λάθος. Προδοσία! Είναι η στοχευμένη τους πολιτική διάλυσης, κατεδάφισης και ανοιχτά πια σήμερα, ξεπουλήματος. Οι ίδιοι – φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα – ενδιαφέρονται μόνο για τον προσωπικό τους πλουτισμό, αδιαφορούν για την εξαθλίωση του λαού και την κατάρρευση της κοινωνίας που αυτοί προκάλεσαν.

Το τίμημα της προδοσίας τους, θάνατος!

Οι πτωχολάζαροι της αριστεράς όλο αυτό το διάστημα είχαν κλειστό το στόμα, απασχολημένο γαρ: Μασούλαγαν τα ψίχουλα. Έβλεπαν, δε μίλαγαν, εγκατέλειψαν τον λαό κράτησαν μόνο την δική τους πελατεία. Ακόμα και σήμερα, στην κορύφωση της κρίσης, “αγρόν αγοράζουν” για τα τραγικά αδιέξοδα της νεολαίας, των ανέργων και τα τρομακτικά προβλήματα του λαού. Θλιβεροί νάνοι, με μόνη τους έννοια την ψηφολαγνεία – ψηφοθηρία, αρκούνται σε φραστικές “μάχες”, σε ανόητες και ανούσιες κοκορομαχίες με τους κυβερνητικούς. Αξιοθρήνητοι ευνούχοι που παριστάνουν την αντιπολίτευση, χωρίς καμιά επαφή με τα προβλήματα του λαού. Δεν έχουν καμιά πρόταση, ψελλίζουν μόνο “επαναδιαπραγμάτευση” με τον κατακτητή (Σύριζα) ή “η έξοδος από το Ευρώ είναι καταστροφή” (Παπαρήγα). Φοβερίζουν με “επερχόμενους” αγώνες και αρκούνται σε 24ωρες λιτανείες και περιφορά των εικόνων.

Οι δε “εξωκοινοβουλευτική” αριστερά (από ανικανότητα, όχι από επιλογή) και ο αναρχικός χώρος, παραδειγματικοί χέστες και μωρόλογοι, δέχονται οτιδήποτε, αρκεί να μη βγουν στο δρόμο. Άπραγοι και άκαπνοι, κριτικάρουν αφ' υψηλού, καταδικάζουν, διαφωνούν, κλαψουρίζουν. Αναλίσκονται σε ατέρμονες και ανόητες συζητήσεις για το αν έχουμε κατοχή ή όχι, για το αν το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο έχει τάδε ή δείνα χαρατκήρα, ή για το εκατοστό εικοστό τέταρτο κεφάλαιο εδάφιο 5 των απάντων του Λένιν.

Μωροί και τυφλοί – τενεκέδες ξεγάνωτοι – δεν πήρανε καν χαμπάρι ότι ο τρόπος ζωής που ξέραμε κατέρρευσε οριστικά και μαζί του και οι όποιες “σταθερές” που πορευόντουσαν όλοι τους τόσα χρόνια. Γιατί μια νέα κατάσταση θέλει απαραίτητα και καινούργια εργαλεία ανάλυσης. Τα παλιά αδυνατούν να την ξεκλειδώσουν.

Η απάντηση είναι μια και είναι τόσο απλή όσο ήτανε και η λύση του Γόρδιου Δεσμού!

Σύγκρουση και ανατροπή.

Όλοι αυτοί την ξέρουν φυσικά αλλά την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Όμως δυστυχώς γι αυτούς, δεν είναι πλέον καιρός για πελαγοδρομίες και λεξιμαχίες. Όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι τυφλός. Όποιος δεν την αποδέχεται απλώς θα καταλήξει ραγιάς με τη θέλησή του.

Γ. Για Νενέκους των ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ δεν αποτελούν πλέον απλά διαπλεκόμενα συμφέροντα ή σκέτα λιβανιστήρια της εξουσίας. Καναλάρχες – μεγαλοεκδότες μέλοι της Λ.Μ.Α.Τ. καθορίζουν τις εξελίξεις, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις (Παπα-νδρέου-δήμος κ.λ.π.) επιβάλλουν “αρχηγούς” κομμάτων (απέτυχαν μόνο στην κόρη του αποστάτη που τσίνισε ο κόσμος και φορτωθήκαμε άλλον αποτυχημένο). Η ευθύνη τους για τη σημερινή κατάσταση άμεση και μέγιστη, αφού πλέον είναι συνδιαχειριστές της εξουσίας με πολιτικούς – τραπεζίτες.
2

Η επέλαση του Δ' Ράιχ δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τους Νενέκους των ΜΜΕ. Πρετεντρέμης – Χατζηνικολούλης – Τραγκαφυλόφυλλος – Βλαχοδημητρίου – ακροδεξιός Πρωτοψάλτε και λοιπός συρφετός καλοταϊσμένων δημοσιογράφων, αλλά και οι ρέστοι, οι “μικροί” συνένοχοι, από φυλακής πρωΐας μέχρι νυκτός, όλοι συμφωνούν εν χορώ: “Μνημόνιο ή χρεοκοπία”.
Ακόμα και οι “αντιπολιτευόμενοι” σε ίδιο μήκος κύματος, κατηγορούν ότι δε γίνονται όσο γρήγορα πρέπει οι μεταρρυθμίσεις (κατεδάφιση) οι διαρθρωτικές αλλαγές (διάλυση) και οι αποκρατικοποιήσεις (ξεπούλημα). Βιάζονται κιόλας να μας γαμήσουν!
Όλοι συνένοχοι για κατεδάφιση δικαιωμάτων, για παραπλάνηση – κουκούλωμα ευθυνών. Οι καθημερινές εκπομπές τους για τους γκαβούς της Ζακύνθου και τους επίορκους του ΙΚΑ, θυμίζουν τα “αισχροδικεία” του Τσολάκογλου. Δεν έφταιγε ο ίδιος και η δοσίλογη κυβέρνησή του για το λιμό, αλλά ορισμένοι μαυραγορίτες. Έτσι και σήμερα οι πολιτικοί και η παρέα τους λεηλάτησαν το σύμπαν, η κατοχική κυβέρνηση Παπαδήμου για παράδειγμα ρήμαξε τα ταμεία που έχασαν με το “κούρεμα” πάνω από 15 δισ. για χάρη των τραπεζών και τα “αισχροδικεία” των καναλιών κυνηγάνε τις πενταροδεκάρες των – κατάπτυστων φυσικά – μικρολαμογίων.

Δ. Για φασισμό – παρακράτος

Τεράστιες είναι οι ευθύνες των απατεώνων των ΜΜΕ και για την άνοδο του φασιστικού παρακράτους. Με το προκλητικό και συνεχές αβαντάρισμα/υπερπροβολή (έκλασε ο Κασιδιάρης, φτερνίστηκε ο Λαγός κ.λ.π.) ή με τις – κραυγαλέα – στημένες “δημοσκοπήσεις” δώσανε υπόσταση σε ανύπαρκτους γιατί τους χρειαζότανε. Φανερός ο ρόλος τους, άλλαξαν την ατζέντα: 28 Οκτώβρη του '11 ο λαός ξυλοφορτώνει μαζικά τους πολιτικούς σε όλη τη χώρα. Σήμερα κυνηγάνε Πακιστανούς στα σοκάκια.
Χρυσή εφεδρεία του συστήματος, θα τους βρούμε απέναντί μας στον αγώνα για ανατροπή. Το βλέπουμε ήδη, δολοφόνησαν τον αγωνιστή Φύσσα, δεν άγγιξαν ούτε τρίχα πολιτικού του μνημονίου. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της αριστεράς. Η καραμέλα “για την άνοδο του φασισμού ευθύνεται η οικονομική κρίση” είναι μια απίστευτη βλακεία, με λίγα λόγια η θεωρία μας ακατάλληλη για κρίση, ενδύκνειται μόνο για τις εποχές της ευμάρειας!
Όταν απουσιάζουμε απ' το δρόμο και τις γειτονιές, όταν έχουμε ξεχάσει τη νεολαία και τους ανέργους, όταν έχουμε διαγράψει απ' το λεξιλόγιό μας τη σύγκρουση, όταν ασχολούμαστε μόνο με την πελατεία μας, τότε κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση μας.
Στη Βαϊμάρη δεκάδες χιλιάδες νεκροί σε διαδηλώσεις – απεργίες – συγκρούσεις – οδομαχίες. Εκεί, οι αριστεροί πολέμησαν. Εδώ μόνο κλάψες και θεωρίες της πούτσας και όλα για να μη βγούνε στο δρόμο.

Ε. Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στους γνωστούς λαδιάρηδες, την “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη.
Τόσα χρόνια κατάπιναν αμάσητα τα σκάνδαλα και τις λαμογιές των ισχυρών, εξαντλώντας την αυστηρότητά τους στους φτωχοδιάβολους, βγάζοντας παράλληλα παράνομη κάθε κινητοποίηση. Σήμερα που βλέπουν την κατάρρευση του συστήματος εξουσίας που τόσο πιστά υπηρέτησαν, προσπαθούν να παίξουν τους αδιάφθορους για να σώσουν το τομάρι τους.
Έτσι “καίνε” ορισμένους λεχρίτες προς εντυπωσιασμό του πλήθους, με τη σύμφωνη γνώμη των απατεώνων των ΜΜΕ. Και αυτό χωρίς να αγγίξουν το σκληρό πυρήνα της εγκληματικής οργάνωσης που κυβερνάει την χώρα και κυρίως χωρίς να δημεύσουν τα κλεμμένα για να μη δημιουργήσουν “κακό” προηγούμενο. Και φυσικά συνεχίζουν να νομιμοποιούν τα χαράτσια, τις απολύσεις και γενικά την επίθεση της δοσίλογης κυβέρνησης, δείχνοντας καθαρά ότι παραμένουν αμετακίνητα με το μέρος
3

της εξουσίας και απέναντί μας.
Η πρακτική αυτή είναι άλλη μια – καθημερινή πλέον – επιβεβαίωση της σαπίλας και της κατάρρευσης που δείχνει πεντακάθαρα ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες.
Η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται δι' αντιπροσώπου, πρέπει να πληρώσουν όλοι όσοι κατέστρεψαν και κατέκλεψαν τη χώρα, και να δημευθούν τα κλεμμένα. Αυτό μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να το κάνει πράξη.
Σε αυτήν την δύσκολη για την χώρα συγκυρία ακόμα και τα ένοπλα σώματα πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους. Οφείλουν να πάψουν να υπηρετούν την προδοτική τάξη και να συντελούν έτσι στη διατήρηση της κατοχής και στον εξανδραποδισμό του λαού.
Τους καλούμε να περάσουν με το μέρος μας, είτε ανοιχτά εγκαταλείποντας τη θέση τους είτε συγκαλυμμένα βοηθώντας με έξυπνο τρόπο τους αυτοοργανωμένους πυρήνες και τις αντάρτικες ομάδες, διευκολύνοντας την διαφυγή τους, δίνοντας πληροφορίες ή παραπλανώντας τις έρευνες.
Προειδοποιούμε τους καραβανάδες, τους μπάτσους και τους κάθε λογής στρατόκαυλους που θα συνεχίσουν να υπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής, ότι δεν θα φεισθούμε κανενός. Όποιος σηκώσει χέρι σε διαδηλωτή, απεργό και κάθε αντιστεκόμενο πολίτη, θα του κόβεται από την ρίζα. Όποιος τολμήσει να συγκρουσθεί με αντάρτικη ομάδα να μην περιμένει κανένα έλεος.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους διάφορους επίδοξους ρουφιάνους. Ζητάμε από τον λαό να καλύπτει τους αντάρτες, να παρέχει πληροφορίες και ότι άλλο χρειασθούν, να παραπλανεί τις αρχές και να περιφρονεί τους αληταράδες των ΜΜΕ. Να ξέρουν οι κάθε λογής ρουφιάνοι ότι δεν θα έχουν τόπο να κρυφτούν. Όπου και να πάνε, όσος καιρός και να περάσει, εμείς θα τους βρούμε και τότε θα πληρώσουν το τίμημα της προδοσίας τους.

ΣΤ. Έξοδος – προοπτική

Η μόνη προοπτική για έξοδο απ' αυτήν την τραγική κατάσταση είναι σύγκρουση – ανατροπή. Ποτέ και πουθενά καθ' όλη τη διάρκεια του ιστορικού γίγνεσθαι δε χαρίστηκε τίποτα. Όλα κατακτήθηκαν με αγώνες και ποταμούς αίματος.
Αντιθέτως, όποιος λαός απεμπόλησε τα αγωνιστικά αντανακλαστικά του, έχασε τα πάντα. Όποιος δεν αποδέχεται τον αγώνα, όποιος προσπαθεί να αποφύγει τη σύγκρουση – που μας έχει επιβληθεί – τότε απλά θα οδηγηθεί στη δουλεία με τη θέλησή του.
–   Πρώτη προϋπόθεση φυσικά η εκδίωξη του πολιτικού προσωπικού - όλων. Ο αγώνας για την
εκδίωξη των προδοτών θα αναδείξει νέα φυσική ηγεσία και νέους τρόπους πραγματικής
δημοκρατίας, όχι κοινοβουλευτικά σκουπίδια. –   Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων – χρέος απέναντι στην ιστορία και απαραίτητο θεμέλιο
για την κοινωνική αναγέννηση. –   Δήμευση περιουσίας τραπεζών, κλεφτών πολιτικών και συγγενών τους. –   Έξοδο από ΕΥΡΩ – ΕΕ και λοιπές συμμαχίες. –   Αναζήτηση – δημιουργία νέων συμμαχιών.
–   Ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους και άρνηση κάθε πληρωμής του. –   Ακύρωση όλων των “συμφωνιών” και “συμβάσεων” που έκαναν οι δοσίλογες κυβερνήσεις. –   Ανάπτυξη με ίδια μέσα, με νέους φορείς χρηματοδότησης και με κοινωνικό έλεγχο. Μπορεί να
δυσκολευτούμε και να πεινάσουμε μερικά χρόνια, αλλά μόνο έτσι θα βγούμε νικητές και
ανεξάρτητοι. Ενώ με τα δικά τους σχέδια, ούτε σε 50 χρόνια. Και τότε θα είμαστε ένας σωρός
ερειπίων. Ήδη ζούμε τα αποτελέσματα της “πρότασής” τους. Χωρίς ανατροπή, υπάρχουν
προοπτικές μόνο για τα χειρότερα! –   Οργάνωση εξαρχής υγείας-παιδείας-κοινωνικού κράτους.
4

Ζ. Για το χτίσιμο του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Μετώπου

Δεν είμαστε οπαδοί της βίας, αλλά δεν δεχόμαστε με κανένα αντάλλαγμα τη σκλαβιά και θα
παλέψουμε με κάθε τρόπο και με κάθε τίμημα για τη λευτεριά και για τη ζωή μας.
Η 17Ν αλλά και μετά απ' αυτήν ο Ε.Α., η Σ.Π.Φ., η Σέχτα Επαναστατών και οι νεότεροι, έδειξαν με παραδειγματικές ενέργειες τον τρόπο και κράτησαν αναμμένη τη φλόγα του επαναστατικού δρόμου. Έδειξαν επίσης ότι ο εχθρός σε καμιά περίπτωση δεν είναι παντοδύναμος και ανίκητος. Απλοί αγωνιστές, με απλά μέσα, του καταφέρνουν συντριπτικά χτυπήματα, αρκεί να υπάρχει απόφαση και θέληση.

Σήμερα είναι μια άλλη εποχή. Δεν αρκούν οι παραδειγματικές ενέργειες, χρειάζεται επίθεση και καταστροφή του εχθρού. Δεν είναι η ώρα να δείξουμε τον δρόμο, είναι η ώρα που θα τον πορευθούμε. Ήρθε η στιγμή για την οποία ετοιμαζόμασταν. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, ας κάτσουν να παίξουν με τις λέξεις (και με το πουλί τους), να αραδιάζουν μπούρδες και να ψάχνουν διάφορους αθώους για να υπερασπιστούν μαζί με τους νερόβραστους Συριζαίους, την “καθωσπρέπει” αναρχία και λοιπούς συγγενείς!
Εμείς δεν είμαστε αθώοι, είμαστε αντάρτες και τέτοιοι θα παραμείνουμε μέχρι τέλους. Είμαστε η βία του πεινασμένου, του περιφρονημένου, του καταπιεσμένου. Η δική μας βία είναι επιβεβλημένη, είναι ο μονόδρομος που οδηγεί στην ελευθερία. Είμαστε η κόψη του σπαθιού η τρομερή.
Και τώρα που είναι η ώρα της επίθεσης, δεν θα ασχοληθούμε άλλο με τους ξοφλημένους επαγγελματίες και τις ξεπερασμένες άχρηστες και επικίνδυνες “θεωρίες” τους.

Η. Πολύμορφο διεκδικητικό κίνημα.

Το ζητούμενο της εποχής δεν είναι άλλη μια αναποτελεσματική πολιτική οντότητα, ούτε φυσικά καμιά λέσχη συζητήσεων. Οι άνεργοι, η νεολαία, οι άστεγοι, πρέπει να διεκδικήσουμε την ζωή μας από όλους όσους μας την κλέψανε, με τον μόνο τρόπο που μας έχει διδάξει μέχρι τώρα η ιστορία. Όχι άμυνα και κλάψες, επίθεση.
Δεν υπάρχουν πια ατομικές λύσεις και “ευκαιρίες”. Δεν υπάρχει φυγή στο εξωτερικό, οι μεταναστευτικοί παράδεισοι του '60 έχουν αποθάνει. Και στα βουνά να καταφύγουμε, αυτοί θα μας βρουν να μας φορολογήσουν – υποδουλώσουν.
Ας λένε ότι θέλουν οι σειρήνες των καναλιών που προσπαθούν με κάθε τέχνασμα και με κάθε ψέμα να μας αποτρέψουν από τη μόνη επιλογή που θα μας δώσει πίσω τη ζωή μας: Σύγκρουση – ανατροπή.
Αυτοοργανωμένοι πυρήνες σε βάση σύγκρουσης, επίθεσης και διεκδίκησης σε κάθε χώρο, σε κάθε περιοχή με μεταξύ τους συντονισμό και συνεργασία.
Η συγκρότηση των ομάδων – πυρήνων θα ξεκινήσει φυσικά πάνω σε απλά και κατανοητά ζητήματα όπως: Περιφρούρηση ρολογιών, διώξιμο φορατζήδων / εισπρακτόρων, τσάκισμα εμπόρων ναρκωτικών κ.α.. Το βασικό είναι ο τρόπος σκέψης μας να είναι ο σωστός. Απαιτούμε, δεν επαιτούμε και θα βρούμε χίλιους τρόπους.
Τέσσερις είναι οι βασικοί άξονες που θα συγκροτηθούν αυτοί οι αυτόνομοι πυρήνες:
  1. Αντιπληροφόρηση,
  2. Λαϊκή Αλληλεγγύη,
  3. Λαϊκή Αντεπίθεση,
  4. Αντάρτικες Ομάδες.
1.  Αντιπληροφόρηση :  Ποτέ   στην  Ιστορία  δεν  υπήρξε  τέτοια  καθολική  και  μονομερής
5

προπαγάνδα. Όλα τα μέσα προπαγανδίζουν τις θέσεις του εχθρού και μόνο, χωρίς αντίλογο. Κάθε αντίθετη ή απλά διαφορετική άποψη απαγορεύεται ή απαξιώνεται έντεχνα. Πρώτο μας μέλημα η οργάνωση της αντιπληροφόρησης. Θα εκμεταλλευτούμε κάθε μέσο για την σωστή ενημέρωση και πληροφόρηση του λαού. Ραδιοσταθμούς, διαδίκτυο, κινητά κ.λ.π.. Το ΕΑΜ πάλευε με χωνιά και χειρόγραφες εφημερίδες τοίχου.
  1. Αλληλεγγύη : Σημαντικό καθήκον η στήριξη του λαού. Για να δώσουμε τη μάχη, πρέπει πρώτα να επιβιώσουμε. Αλληλεγγύη, όχι ελεημοσύνες. Να γίνει συνείδηση του καθενός ότι πλέον δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις, όλοι μαζί θα παλέψουμε και θα νικήσουμε!
  2. Μαζική Λαϊκή Αντεπίθεση : Πρώτα – πρώτα, σταματάμε να τους πληρώνουμε. Ζούμε μια θλιβερή επανάληψη της Ιστορίας. Όπως το '41-'44 μας υποχρέωναν να χρηματοδοτήσουμε τους καταχτητές με τα αναγκαστικά δάνεια κ.λ.π., έτσι και τώρα χρηματοδοτούμε το Δ' Ράιχ με το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, με τις εισφορές, τους φόρους, τα χαράτσια, με το ξεπούλημα των υποδομών και της χώρας. Όλα για την “εξυπηρέτηση του χρέους”. Ούτε ένα ευρώ πλέον σε τράπεζες, εφορίες και λογαριασμούς. Δεν θ' αφήσουμε να πεθάνουν τα παιδιά μας για να πληρώνουμε τους δυνάστες μας.
Ομάδες Περιφρούρησης σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, ενάντια σε κατασχέσεις, κόψιμο
ρολογιών ηλεκτρικού, νερού κ.λ.π.. Με ειδοποίηση μέσω κινητών, διαδικτύου κ.α., να
μαζευόμαστε ακαριαία, να τους ξυλοφορτώνουμε και να τους εκδιώκουμε όλοι μαζί.
Οργανωμένες μαζικές επιθέσεις με μπουλντόζες – φορτηγά κ.λ.π. και κατασχέσεις σε Σούπερ
Μάρκετ και καταστήματα πολυεθνικών, να πάρουμε πίσω αυτά που μας ληστεύουν τόσα
χρόνια. Άμεσο μοίρασμα στις γειτονιές.
Το κίνημά μας θα βρει χιλιάδες τρόπους, αρκεί η σκέψη μας να είναι στην σωστή κατεύθυνση.
Μας ανήκει η ζωή μας και η ελευθερία. Παλεύουμε για αυτά με κάθε τρόπο και κάθε μέσο! Όχι
διάλογο με εισπράκτορες του εχθρού, μόνο ξύλο και περιφρόνηση. Έχουμε δικαίωμα στη ζωή,
δεν το ζητιανεύουμε σαν τους Συριζαίους και λοιπούς καναπεδόκωλους, το αρπάζουμε.
Ραβδί και φτύσιμο πρώτα-πρώτα σε υπουργούς-βουλευτές-πολιτευτές, σε συνδικαλιστές και
δημοσιογράφους, όπου τους πετυχαίνουμε.
Ραβδί και φτύσιμο στους φορατζήδες, στους μπάτσους, στους σεκιουριτάδες, στους ελεγκτές,
στους προπαγανδιστές του εχθρού, στους εμπόρους ναρκωτικών, στους εισπράκτορες και σε
κάθε πληρωμένο τσανάκι των τραπεζών και του κράτους.

4.   Αντάρτικες Ομάδες :
Δίνουμε πλέον την τελική μάχη, δεν φειδόμεθα ουδενός. Πραγματική
καταστροφή των υποδομών του εχθρού με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Τσάκισμα των ενόχων
που μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Κανένα έλεος στους πολιτικούς, στους συνεργάτες και
στους προπαγανδιστές του εχθρού, δημοσιογράφους, διανοούμενους και λοιπές σαπιοκοιλιές.
Συνεχή χτυπήματα, πραγματικά, όχι θεωρίες και μπούρδες. Μέσα από την δράση θα βρούμε
τον τρόπο ενοποίησης των αυτοοργανωμένων και αντάρτικων ομάδων και το ανέβασμα των
δυνατοτήτων για πιο μεγάλα χτυπήματα. Θα χτίσουμε το Ε.Α.Μ. της εποχής μας, όχι με
συζητήσεις και συσκέψεις ξοφλημένων “ειδικών”, αλλά επαναλαμβάνω, μέσα από την δράση.
Κάνω έκκληση σε όλους τους συντρόφους που υιοθετούν την αντάρτικη δράση – ελεύθερους
και αιχμαλώτους – έκκληση για ενότητα στην πράξη. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να
διαφωνούμε. Έχουμε πόλεμο. Και στον πόλεμο δεν κάνεις ψιλή κουβέντα. Δίνεις μάχες!
Άλλωστε, μεγαλύτερο δοκιμαστήριο των θεωριών είναι η πράξη.
Σύντροφοι της ένοπλης δράσης, ελεύθεροι και αιχμάλωτοι, στηρίξτε και πλαισιώστε το εγχείρημά μας. Βγάλτε ανακοινώσεις υποστήριξης. Βοηθήστε σε επίπεδο αναλύσεων και προτάσεων. Όλοι εμείς που είμαστε βαθιά δημοκράτες ξέρουμε ότι η δημιουργία ενός κινήματος δεν είναι έργο ενός ανδρός, είναι υπόθεση όλων. Κάνετε τις προτάσεις σας, ελάτε να οργανώσουμε αναβαθμισμένα χτυπήματα, κάνετε τα αποφασιστικά βήματα που θα στείλουν το
πολυπόθητο μήνυμα της ενότητας στην πράξη.

Πόση ακόμα καταστροφή και κατάρρευση πρέπει να βιώσουμε για να καταλάβουμε ότι
απέναντι σε έναν πανίσχυρο εχθρό, πρέπει να είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά;

Σύντροφοι της άκρας αριστεράς και της αναρχίας, όσοι έχετε ακόμα μέσα σας το μικρόβιο της
επανάστασης ξεχάστε τις “διαφορές” και τις “οριοθετήσεις”. Δεν είναι καιρός για εσωστρέφεια
και αυτοκατανάλωση, είναι η ώρα της μάχης, ο εχθρός είναι απέναντι και εκεί πρέπει να
στραφούμε όλοι.
Ξεκινήστε σήμερα, τώρα, πόρτα-πόρτα, γειτονιά-γειτονιά. Δεν έχουμε πλέον καιρό για χάσιμο,
δεν θα έρθει ο λαός να μας βρει στα γραφεία μας. Εμείς θα πάμε εκεί. Δική μας δουλειά είναι
να ανάψουμε το φιτίλι!
Σύντροφοι της μαζικής και της ένοπλης δράσης, ελεύθεροι και αιχμάλωτοι πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι τώρα είναι η δική μας ώρα, όπως ήταν το '41 του Άρη και το '21 του Καραϊσκάκη. Πρέπει να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών, να σταθούμε περήφανοι απέναντι στην Ιστορία.
Αν όχι εμείς, τότε ποιός;
Ξέρω, είμαστε λίγοι, είμαστε σκόρπιοι με ελάχιστα μέσα. Αλλά μήπως πάντα έτσι δεν ήταν;
Ο Άρης βγήκε στο βουνό με άλλους οκτώ και με πέντε τουφέκια μόνο. Οι δυο γύρισαν πίσω
την άλλη μέρα, δεν άντεξαν. Εμείς είμαστε περισσότεροι και το ίδιο παλαβοί με αυτούς για να
τα βάλουμε με έναν εχθρό φαινομενικά παντοδύναμο αλλά και το ίδιο αποφασισμένοι για να
νικήσουμε.

Καλή αντάμωση στα γουναράδικα.

                                                                                                31
Δεκ. '13   Φυλακές Κορυδαλλού.

Θ. “Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.”

Επειδή οι γνωστοί κροκόδειλοι των ΜΜΕ θ' αρχίσουν τις κλάψες για τα απολεσθέντα δικαιώματα, και θα ζητάνε όπως πάντα αίμα στην αρένα, έχω να πω τα εξής:
Καταρχάς, η δημοκρατία σας έχει αποθάνει προ πολλού και το εξάμβλωμα που έχει απομείνει είναι τόσο εξόφθαλμα φασιστικό που εξέχουν γύρω του οι αγκύλες της σβάστικας. Μην παριστάνετε λοιπόν τους τιμητές και τους προστάτες τη στιγμή που δολοφονείτε τους νέους για 1.40€ και δεν σας καίγεται και καρφί. Όχι σε εμάς, απατεώνες των ΜΜΕ, φερέφωνα των δανειστών, δωσίλογοι του Δ' Ράιχ.

Είναι φυσικό η έξοδός μου να προκαλεί πανικό και τρόμο σε σας και σ' αυτούς που υπηρετείτε! Αλλά όχι στην κοινωνία και στον λαό.

Είστε απέναντί μας, είστε τσανάκια αυτών που μας καταστρέψανε και αυτό είναι πλέον συνείδηση όλων.
Δε μας ξεγελάτε πια.

Δε σας σώζει τίποτα, ούτε τα Νταχάου που σχεδιάζετε, ούτε οι στρατιές των μισθοφόρων. Ότι και να κάνετε πολύ σύντομα το ποτάμι της οργής θα φουντώσει και θα σας πνίξει!

Και σας προειδοποιώ:
Μην τολμήσετε να κανιβαλλίσετε τους συγγενείς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, μη φαντασθείτε ότι θα επαναλάβετε τα όργια του 2002, όταν μας είχατε όλους αιχμαλώτους. Τώρα θα λάβετε την απάντηση που σας αξίζει!
7

Για την ώρα τους αφιερώνω έναν στίχο απ' το τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου “Καραϊσκάκης”.

“Όταν γυρίσω θα σας γαμήσω”

Το αν κατάφερα να πείσω τους δεσμώτες να μου χορηγήσουν άδεια, το θεωρώ προσωπική επιτυχία και θα τους απαντήσω με την φράση που είπε ο Τζαβέλας όταν έπεισε τον Αλή Πασά να τον αφήσει ελεύθερο: “Χαίρομαι που εγέλασα έναν δόλιο”. Πράξη βέβαια που πλήρωσε με την ζωή του παιδιού του, που ήταν όμηρος του Αλή Πασά.

Αν ήσασταν έξυπνοι θα μας είχατε δώσει όχι απλά άδειες αλλά και ελευθερία, όμως φυσικά δεν είστε.
Τώρα την ύστατη ώρα αντί να φωνασκείτε υστερικά, να ετοιμάζετε πιο σκληρούς νόμους και πιο σκληρή καταστολή – που δείχνει και το μέτρο της δημοκρατίας σας – καλύτερα να ετοιμάζετε την ντροπιαστική φυγή σας. Γιατί η βασιλεία σας τελείωσε και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι!
Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου και να επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής “κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι”. Δεν το έπραξα.

Η επιλογή μου να παραβιάσω την άδεια καταστρέφει πρώτα-πρώτα την δική μου “πορεία”. Όμως τι προοπτικές μπορεί να έχει κανείς όταν βλέπει την κοινωνία να καταρρέει, τη χώρα να καταστρέφεται και τον λαό να οδηγείται στον εξανδραποδισμό; Μέχρι πότε θα βλέπουμε εν έτει 2014 ανθρώπους να πεθαίνουν απ' τα μαγκάλια και να μένουμε απαθείς; Εγώ πάντως όχι! Πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση, να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος.

Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας. Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ' όπλο στο χέρι. Δε ζητάμε χάρη από κανέναν και ειδικά από σας τους προσκυνημένους. Και καλά θα κάνετε αν ξανασυναντηθούμε που δεν το εύχομαι (ούτε σεις να το εύχεστε) να με σκοτώσετε γιατί αν με πιάσετε αιχμάλωτο πάλι θα ξαναφύγω για να σας πολεμήσω μέχρις εσχάτων.

Θα κλείσω με ένα κομμάτι από την πολιτική μου δήλωση αντί απολογίας στο εφετείο, τον Νοέμβρη του 2006:
“Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιγράφετε, σίγουρα όμως είμαι αυτό που φοβάστε."
Και θα ξαναπώ τον ίδιο στίχο από τον Προμηθέα Δεσμώτη.

'Χτυπάτε, αλυσοδένετε το σώμα σκλάβοι του Δία ο νους – η ψυχή παραμένει λεύτερη'.

14-1-14   Χριστόδουλος Ξηρός,
Ελεύθερο μέλος της 17Ν.

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Για αυτούς που έλεγαν: “το ξέρουμε ότι κάνουμε λάθος αλλά θα το πάμε μέχρι τέλους”!

Κείμενο της πρωτοβουλίας αγώνα για τη γη και την ελευθερία που θεωρούν ότι απαντάει σε παλαιότερη δική μας τοποθέτηση...


Για αυτούς που έλεγαν: “το ξέρουμε ότι κάνουμε λάθος αλλά θα το πάμε μέχρι τέλους”!


Μολονότι έχουμε να ασχοληθούμε με σοβαρότερα πράγματα του αγώνα, είναι αναπόφευκτο κάποτε να ασχολούμαστε και με ορισμένα παρατράγουδά του. Έχει ενδιαφέρον πάντως να βλέπεις πόσο διαφορετικά τοποθετούνται μερικοί άνθρωποι όταν μιλούν προσωπικά απ’ όταν μιλούν για τα ίδια πράγματα σε δημόσια θέα. Όπως καλή ώρα ορισμένοι που υπογράφουν ένα κείμενο το οποίο απαντά, υποτίθεται, στα κείμενα των συλλογικοτήτων της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα (ΑΣΑ) για τον Αχελώο σχετικά με το τι έκαναν ορισμένοι στο εσωτερικό της και την προσπάθειά τους κατόπιν να σπεκουλάρουν πάνω στην ιστορία και τις κινητοποιήσεις της.

Εκείνοι λοιπόν που μιλώντας μας προσωπικά έλεγαν “το ξέρουμε ότι κάνουμε λάθος αλλά θα το πάμε μέχρι τέλους“, και “ναι, μαλακία έκανε ο δικός μας αλλά θα τον υπερασπιστούμε (γιατί είναι δικός μας!)”, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν τώρα να εμφανισθούν πολιτικά αδικημένοι και υπερασπιστές του αδίκως διωκόμενου "δικού" τους από την κακία του κόσμου! Είναι διασκεδαστική η προσπάθειά τους να αντιστρέψουν την πραγματικότητα ώστε να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, αλλά τα πράγματα για τα οποία υποχρεώθηκαν να τοποθετηθούν μετά τη δική μας πολιτική καταγγελία δεν είναι και τόσο αστεία.

Τα πράγματα καταρχάς έχουν ως εξής: Κανείς δεν μας ζήτησε βέβαια την πολιτική εξόντωση οποιουδήποτε και πολύ περισσότερο δεν ζητήσαμε εμείς κάτι τέτοιο από την εφ. Γκιλοτίνα, στην οποία άλλωστε δεν απευθυνθήκαμε ποτέ και καθ’ οιονδήποτε τρόπο, δεδομένου ότι με το Στέκι Αγρινίου συνεργαζόμασταν και όχι με αυτήν! Οπότε τζάμπα εμφανίζονται παριστάνοντας τους ηρωικούς υπερασπιστές του υποτίθεται αδικημένου φίλου τους. Εμείς το μόνο που ζητήσαμε από εκείνους που συνεργαζόμασταν είναι να μη μας φορτώνεται οποιοσδήποτε η συμπεριφορά του οποίου δεν εξηγείται, δεν δικαιολογείται και δεν είναι ανεκτή ανάμεσά μας. Αν νομίζουν ότι η άρνησή μας να δεχτούμε την απολίτικη κι αντισυντροφική συμπεριφορά οποιουδήποτε μας πλησιάζει συνιστά πολιτική εξόντωσή του και για αυτό και θα έπρεπε να τον ανεχτούμε, δεν έχουμε να πούμε τίποτα.

Σε ό,τι μας αφορά λοιπόν, ως Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία ενημερωθήκαμε κάποια στιγμή από μία συγκεκριμένη συλλογικότητα καταληψιών ότι μέλη της απειλούνταν από ορισμένα άτομα. Επειδή δύο από αυτά τα άτομα είχαν εμφανισθεί ανάμεσά μας στα πλαίσια της ΑΣΑ μέσω φίλων τους και είχαν εκφράσει την επιθυμία να συμμετέχουν στη διοργάνωση της κινητοποίησής μας στον Αχελώο το 2012, ζητήσαμε να τοποθετηθούν για όσα τους καταλογίζονταν. Διότι, εφόσον ήθελαν να συνεργαστούν μαζί μας, είχε μεγάλη σημασία για μας εάν αυτά που τους αποδίδονταν ως γεγονότα ήταν βάσιμα ή όχι.
Αντί κάποιας απάντησης ή τοποθέτησης, ενημερωθήκαμε από ένα άλλο άτομο ότι οι καταγγελλόμενοι για τις απειλές δεν θα συμμετείχαν τελικά στην ΑΣΑ και την κινητοποίησή της για δικούς τους λόγους και πως θα τοποθετούνταν αργότερα. Επιπρόσθετα όμως το ίδιο άτομο μας ενημέρωσε ότι “θα τους υπερασπιστούμε γιατί είναι δικοί μας”! Δεν αντιληφθήκαμε ακριβώς το νόημα αυτής της φράσης καθώς και της διαμεσολάβησης τους, αλλά, αφού οι καταγγελλόμενοι εξαφανίστηκαν από την ΑΣΑ, ακυρώθηκε και η βάση πάνω στην οποία ζητήσαμε την τοποθέτησή τους σχετικά με ό,τι τους καταλογιζόταν.

Η κινητοποίηση λοιπόν της ΑΣΑ τον Αύγουστο του 2012 στον Αχελώο πραγματοποιήθηκε κανονικά χωρίς τη συμμετοχή των καταγγελλόμενων και αφού αποτρέψαμε τυχόν παρατράγουδα από θερμόαιμους φίλους τους που ήθελαν να τη μετατρέψουν σε πεδίο αντιπαράθεσης με όποιον από τους καταγγέλλοντες καταληψίες θα ερχόταν να συμμετάσχει.
Στη συνέχεια, το ίδιο πάλι άτομο που μας συνήθισε να μιλά προσωπικά εξ ονόματος της συλλογικότητάς του και να διαμεσολαβεί τον έναν από τους καταγγελλόμενους, μας ενημέρωσε ότι αντί του ίδιου του εγκαλούμενου φίλου του θα απαντούσε η ομάδα του, η οποία όμως, όπως μας είχε πληροφορήσει προηγουμένως, είχε διαλυθεί προσφάτως!

Τέλος πάντων, το ένα από τα δύο καταγγελλόμενα πρόσωπα είχε την ευθύτητα να απαντήσει στην καταγγελία, χωρίς ωστόσο να τη διαψεύδει όσον αφορά τις απειλές, ενώ, προς μεγάλη μας έκπληξη, στη θέση του άλλου καταγγελλόμενου εμφανίστηκαν με υπογραφή "κάποιοι", οι οποίοι, χωρίς να τοποθετηθούν καθόλου για το θέμα των απειλών και όσα άλλα καταγγέλλονταν, κατηγόρησαν τη συλλογικότητα των καταληψιών που είχε κάνει την καταγγελία σαν ρουφιάνους και ρατσιστές!

Στην απορία και τα ερωτηματικά μας γι’ αυτό το απαράδεκτο κείμενο, το ίδιο πάλι άτομο που διαμεσολαβούσε τον καταγγελλόμενο φίλο του απάντησε ότι ήταν ένα λάθος, αλλά δεν μπορούσαν πια να το πάρουν πίσω! Το κείμενο αυτό, που συγκάλυπτε κανονικότατα τον καταγγελλόμενο και καθύβριζε τους απειλούμενους από αυτόν, μας υποχρέωσε να ζητήσουμε να σταματήσουν επιτέλους τα μισόλογα και να δοθούν ξεκάθαρες πολιτικές απαντήσεις στα εύλογα ερωτήματά μας, μιας και στους "κάποιους" που το υπέγραφαν ή το υιοθετούσαν ήταν και ορισμένοι που συνεργαζόμασταν μαζί τους. Απαντήσεις, όχι πια από τον ίδιο που μιλούσε και κινούνταν προσωπικά διαμεσολαβώντας κανονικότατα τους άλλους, αλλά από τη συνέλευση του Στεκιού Αγρινίου που συμμετείχε στην ΑΣΑ και με την οποία συνεργαζόμασταν.

Στο μεταξύ είχαμε πληροφορηθεί και άλλα περιστατικά με την προβληματική συμπεριφορά του ατόμου που υπερασπίζονταν μερικοί με το επιχείρημα ότι ήταν "δικός" τους: ξυλοκοπήματα μέσα σε συνέλευση καθώς και τραμπουκισμοί σε βάρος συντρόφου που απειλήθηκε ότι αυτός και οι φίλοι του θα πάθουν διάφορα. Δεν ήταν σίγουρα από τις περιπτώσεις που θα αποδεχόμασταν ανάμεσά μας σιωπηρά και μας κατέλαβε μεγάλος σκεπτικισμός για ορισμένους συντρόφους που συνεργαζόμασταν μαζί τους, στο βαθμό που συγκάλυπταν με μισόλογα αυτές τις απαράδεκτες καταστάσεις, αν δεν τις υπερασπίζονταν κιόλας.

Απάντηση όμως στις γραπτές θέσεις και τα πολιτικά ερωτήματα που στείλαμε για αυτό το ζήτημα στη συλλογικότητα με την οποία συνεργαζόμασταν δεν πήραμε ποτέ, οπότε, εξαιτίας της παγιοποιημένης πια διαμεσολάβησής της και της προφανούς αδυναμίας της να απαντήσει συλλογικά, έμεινε εκκρεμές το τι είδους συνεργασία θα είχαμε μαζί της στο μέλλον. Μετά από μήνες, μας ήρθε μια επιστολή ενός άλλου ατόμου -όχι από το Στέκι που απευθύναμε τα ερωτήματά μας - το οποίο κάπου ανάμεσα σε άλλα φληναφήματα αναφερόταν και στο επίδικο ζήτημα με τρεις-τέσσερις λέξεις, λέγοντας ότι "ήταν άδικες οι κατηγορίες" σε βάρος του καταγγελλόμενου, χωρίς να λέει όμως ούτε ποιες ήταν αυτές ούτε γιατί ήταν άδικές. Και δεν θα μπορούσε να το λέει γιατί απλούστατα δεν ήταν καθόλου άδικες! Αυτό άλλωστε που αρνούνταν να αποδεχτούν δημόσια το αποδέχονταν οι ίδιοι μιλώντας μας ιδιωτικά, μέχρις ότου το αποδέχτηκε και ο ίδιος ο καταγγελλόμενος ένα χρόνο μετά! Με λίγα λόγια, αντί να κάνουν κάποια κριτική στον “δικό” τους για τα λάθη του ώστε να τα κριτικάρει κι ο ίδιος ως τέτοια, τα αποσιώπησαν, κατηγορώντας όσους τα καταλόγισαν, ενώ αυτό που μας ζητούσαν, χωρίς να δίνουν καμία απάντηση στα ερωτήματά μας, ήταν να τον συγκαλύψουμε και εμείς και να τον υπερασπιστούμε!

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον αγώνα για τον Αχελώο; Καμία! Πρόκειται για ορισμένα παρεΐστικα και απολίτικα φαινόμενα του ευρύτερου "χώρου" (με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό), τα οποία μερικοί είχαν τη φαεινή ιδέα να τα εμπλέξουν με τη ΑΣΑ για να τους δώσουν και κάποια πολιτική υπόσταση. Αλλά δεν τα λογάριασαν καλά, διότι τόσο εμείς όσο και άλλοι σύντροφοι της ΑΣΑ σε καμία περίπτωση δεν ήμασταν διατεθειμένοι να ανεχτούμε ανάμεσά μας και να μοιραστούμε μαζί τους τις παρέες τους και τα προβλήματά τους.

Ο ισχυρισμός τους ότι η επιλογή μας να πάρουμε τις αποστάσεις μας από αυτές τις αξιοθρήνητες καταστάσεις οφείλεται στο ότι αρνούμασταν κάποιες διαφορετικές απόψεις είναι αστείος. Η ΑΣΑ είναι μια ανοιχτή πολιτική διαδικασία και ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα αντιπαρατιθέμενων απόψεων. Το ζήτημα που τέθηκε ήταν ήθους και συμπεριφοράς ορισμένων που παρεμπιπτόντως ποτέ δεν μπόρεσαν να καταθέσουν ή να καταγράψουν κάποια ιδιαίτερη άποψη για το αντικείμενο της ΑΣΑ. Εκτός αν μερικοί θεωρούν άποψη το “ό,τι να ’ναι” και το “όλα μέσα”. Εκείνο που αρνηθήκαμε ήταν η σιωπή και η ανοχή μας σε μια σειρά απολίτικων κι αντισυντροφικών συμπεριφορών.

Μετά λοιπόν από τη γραπτή τοποθέτησή μας στην ΑΣΑ για αυτό το ζήτημα, υποστηρίζοντας ότι ορισμένες συμπεριφορές και η συγκάλυψή τους δεν μπορούν να είναι αποδεκτές, σιωπηρά και χωρίς οποιαδήποτε απάντηση ή τοποθέτηση από μέρους τους, εξαφανίστηκαν οι συγκαλύπτοντες τον "δικό" τους. Και ενώ εμείς, μετά από ένα διάστημα, συζητούσαμε για τη διοργάνωση της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στον Αχελώο τον Αύγουστο του 2013, πληροφορηθήκαμε ότι αυτοί απηύθυναν εσωτερικά καλέσματα σε διάφορες ομάδες για να συνεχίσουν μαζί τους, όπως έγραφαν, τις κινήσεις που γίνονται εδώ και χρόνια στη Μεσοχώρα! Και από ποιον γίνονταν τόσα χρόνια αυτές οι κινήσεις; Από την Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα! Δηλαδή προτίθεντο να την υποκαταστήσουν κανονικότατα μαζί με τον “δικό” τους και όποιον άλλο πρόθυμο να ακολουθήσει το κάλεσμά τους.

Οι συλλογικότητες της ΑΣΑ, μη μπορώντας πλέον να σιωπήσουν απέναντι στα καμώματα και τις μεθοδεύσεις τους, κατήγγειλαν δημόσια την επιχειρούμενη υποκατάστασή της και τη λεηλασία του λόγου και του έργου της, προσδιορίζοντας με ακρίβεια για μια ακόμη φορά το πολιτικό κι αξιακό πλαίσιο λειτουργίας και παρέμβασής της, κι ενημερώνοντας όποιον κινείται έξω από αυτό το πλαίσιο της ΑΣΑ ότι καλά θα κάνει να κρατήσει και τις αποστάσεις του από αυτήν και να μην επιχειρήσει ούτε στο ελάχιστο την υποκατάσταση ή τη διεμβόλιση των κινητοποιήσεών της.

Μιλώντας τώρα, και κατόπιν της φετινής παρουσίας μας στον Αχελώο στις 14-18 Αυγούστου, θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η ΑΣΑ, αυτοκαθοριζόμενη στο σχεδιασμό και την πραγματοποίηση των κινήσεών της, υπερκαθόρισε τελικά κι αυτούς που ήθελαν να σπεκουλάρουν πάνω της. Γιατί από τη στιγμή που προσδιόρισε δημόσια τις ημερομηνίες, τη διάρκεια και το πλαίσιο της κινητοποίησής της οι φερέλπιδες συνεχιστές των μακροχρόνιων κινήσεών της αναπροσαρμόστηκαν ανάλογα, αλλάζοντας τους αρχικούς σχεδιασμούς τους. Και αποφεύγοντας να προκαλέσουν ανεπιθύμητες καταστάσεις, μπορεί να πει κανείς ότι συνέδραμαν κιόλας την όλη κινητοποίηση της ΑΣΑ, δεδομένου ότι, χωρίς αμφιβολία, προσδιορίστηκαν τελικά από αυτήν.

Αν δεν ξεχνούσαν κιόλας να γράψουν στην αφίσα τους ότι η κινητοποίηση αφορά την εναντίωση στα φράγματα, τα οποία αυτά καθαυτά, και χωρίς την εκτροπή του Αχελώου, καταδικάζουν σε καταστροφή τη Μεσοχώρα και τον άνω ρου του ποταμού, θα ήταν ακόμα περισσότερο εντός των προταγμάτων του αγώνα. Εκτός εάν υποθέσουμε ότι η απουσία κάθε αναφοράς στα φράγματα του Αχελώου είναι σκόπιμη γιατί σαν τοπικιστές που διατείνονται πως είναι ενοχλούνται αποκλειστικά και μόνο από την εκτροπή που θα στερήσει το νεράκι του ποταμού από τον τόπο τους στέλνοντάς το στον θεσσαλικό κάμπο.

Και μιας και μιλάμε για τον τοπικισμό που επικαλούνται, δηλ. τον σεχταρισμό τους, και αναλώνονται να εξηγήσουν από δήθεν αγωνιστική σκοπιά, προφανώς παριστάνουν ότι δεν κατάλαβαν τι ακριβώς τους καταλογίσαμε και προσπαθούν να ενεργοποιήσουν εκεί που απευθύνονται τοπικιστικά αντανακλαστικά τύπου : η εκτροπή του Αχελώου αφορά εμάς τους ντόπιους στην Αιτωλοακαρνανία, τι δουλειά έχουν οι ξενομερίτες της ΑΣΑ; Θέλουν βέβαια να ξεχνούν ότι οι “ξενομερίτες” ήταν αυτοί που με συνέπεια και συνέχεια σε βάθος χρόνου ανέδειξαν σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα τόσο ευρύτερα όσο και κατά τόπους.

Προσπαθούν μάλιστα να χρησιμοποιήσουν στρεβλά, και χάριν της σπέκουλας, τη χρόνια επιχειρηματολογία και πρόταση της ΑΣΑ για τη διεύρυνση του αγώνα και στη Θεσσαλία, όπου επικεντρώνεται η κρατική προπαγάνδα για την καταστροφή του Αχελώου στο όνομα της ανάπτυξης. Πρόταση που, ως γνωστόν, όταν έγινε πράξη, έγινε από την ίδια την ΑΣΑ, κινητοποιώντας τις δυνάμεις που υπάρχουν κατά τόπους και παράγοντας μαζί με άλλους συντρόφους μια σειρά κινήσεων, όπως εκδηλώσεις και πορείες.

Διαστρεβλώνοντας την απτή πραγματικότητα, αυτοί οι όψιμοι τοπικιστές θέλουν τώρα χάριν του σεχταρισμού τους να εμφανίζονται ως “ντόπιοι” στον Αχελώο σε σχέση με τους “ξενομερίτες” της ΑΣΑ. Κι επιχειρούν επιπλέον να συγκρίνουν την περίπτωσή τους ως δήθεν ντόπιων με τους αγωνιζόμενους κατοίκους στη ΒΑ Χαλκιδική (!), καταλήγοντας στη γελοιότητα. Για να τελειώνουμε με τις βλακείες, στη Μεσοχώρα και τη χαράδρα του Πίνδου όπου φράσσεται ο Αχελώος, πλην των κατοίκων της, όλοι οι υπόλοιποι είναι εξίσου ξενομερίτες, είτε εκκινούν από την Αθήνα είτε από το Αγρίνιο. Όσο για τη διοργάνωση των κινητοποιήσεων της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στη Μεσοχώρα όπου και επικεντρώνεται ο αγώνας για την προάσπιση του Αχελώου, δεν ήταν ποτέ μια υπόθεση “ντόπιων” ή “ξένων”, άλλα υπόθεση όσων αγωνίζονται από κοινού και συντονισμένα για την προάσπιση του ποταμού κι ευρύτερα της φύσης από τη λεηλασία του κράτους και του κεφαλαίου.

Επιπλέον, είναι ολότελα διαφορετικό εκείνο που εμείς είπαμε πως επιδίωκαν ορμώμενοι από μια σκοπιά πολιτικά ασόβαρη κι ολότελα άσχετη: να χρησιμοποιήσουν το δοκιμασμένο από χρόνια σχήμα της ΑΣΑ και τις κινητοποιήσεις της σαν όχημα δημιουργίας κάποιου είδους τοπικής αναρχικής οργάνωσης στη δυτική Ελλάδα. 

Αυτά που πασχίζουν να πουν περί δήθεν τοπικιστικού αγώνα για τον Αχελώο είναι παντελώς άσχετα κι αποτελούν προϊόν της αμηχανίας να τοποθετηθούν πάνω στο πραγματικό ζήτημα. Και αυτό δεν ήταν η μορφή του αγώνα για τον Αχελώο αλλά η χρησιμοποίηση του σχήματος της ΑΣΑ ως πόλου συσπείρωσης και μέσου για αυτό που κάποια στιγμή εμπνεύστηκαν: ένα είδος αναρχικής οργάνωσης που φαντάζονταν στην περιοχή τους με επίκεντρο τον εαυτό τους. Για αυτό άλλωστε και χάριν της “οργάνωσης” έφεραν στην ΑΣΑ -και κατόπιν δικαιολογούσαν και συγκάλυπταν- τον όποιο "δικό" τους, κι όχι χάριν του αγώνα για τον Αχελώο, που δεν έχει βέβαια σχέση με τα καμώματα του ενός ή του άλλου ουρανοκατέβατου που είδε φως και μπήκε!

Αυτά που γράφουν τώρα περί του δήθεν αγωνιστικού τοπικισμού τους δεν απαντούν σε τίποτα σε εκείνα που γράψαμε, και το κάναμε δημόσια ακριβώς γιατί. εξαιτίας των υπεκφυγών και της παρελκυστικής στάσης τους, δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε μαζί τους:
"Όποιος αναφέρεται στην πανελλαδική διάσταση του ζητήματος του Αχελώου, και μάλιστα μπροστά στην άμεση προοπτική ολοκλήρωσης της καταστροφής του, θα έπρεπε να κινείται και να απευθύνεται αναλόγως κι όχι να χρησιμοποιεί το ζήτημα, την οργάνωση και τον αγώνα γι' αυτό προσχηματικά, επιδιώκοντας μια τοπικιστική οργανωτική συσπείρωση στην περιοχή του γύρω από τον εαυτό του. Η ΑΣΑ ήταν εξαρχής, όπως προτάθηκε από την πρωτοβουλία μας και υιοθετήθηκε από όλους όσοι συμμετείχαν, ένας μετωπικός σχηματισμός κατά βάση για το ζήτημα του Αχελώου. Στην πορεία, και με βάση την επιτυχία και την απήχηση των κινήσεών μας σε βάθος αρκετών χρόνων, γεννήθηκε κάποια στιγμή σε ορισμένους η ιδέα ότι η Αυτόνομη Συνάντηση Αγώνα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εκ μέρους τους σαν εργαλείο και μέσον για την επίτευξη οργανωτικών στόχων οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με αυτήν και στερούνταν στοιχειώδους σοβαρότητας. Γι' αυτό και είχαν την αντίληψη ότι η ΑΣΑ θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν σημείο συσπείρωσης φίλων τους, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, έχουν τόση σχέση με τον Αχελώο όση έχουν με τον Γάγγη και τον Μισισιπή, και που επιπλέον αποδείχτηκε ότι κάποιοι από αυτούς έπρατταν και συμπεριφέρονταν τόσο σε άλλους όσο και μεταξύ τους με τρόπους (απειλές, τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς) που καμία συλλογικότητα η οποία σέβεται τον εαυτό της δεν θα ανεχόταν".

Τελειώνοντας να προσθέσουμε μια φράση από το κείμενό τους : "Γιατί θεωρούμε ότι ακόμη και οι αντιπαραθέσεις μπορούν και δημιουργούν γόνιμο έδαφος όχι για την καταστολή των αντιστάσεων αλλά για την ριζοσπαστικοποίηση και την άμβλυνσή τους, άμβλυνση που μας ενδιαφέρει πρωτίστος μιας και έχει να κάνει με το διαρκή και ακηδεμόνευτο (από οποιονδήποτε έχει κάτι αντίθετο στο μυαλό του) αγώνα". Συμφωνούμε, με τη διαφορά ότι εμείς δεν ενδιαφερόμαστε πρωτίστως για την άμβλυνση των αντιστάσεων αλλά για το ακριβώς αντίθετο, την όξυνση τους, που δεν έχει όμως σε τίποτα να κάνει με την περιχαράκωση στον τοπικιστικό σεχταρισμό, την ασύστολη κηδεμόνευση, διαμεσολάβηση και τη συγκάλυψη των “δικών” μας όταν επιδίδονται σε απειλές και τραμπουκισμούς.

Όσο για τα υπόλοιπα παιδιαρίσματά τους, θα πούμε μόνο ότι ο Αχελώος είναι σίγουρα μεγάλος ποταμός και ρέει ακόμα στην κοίτη του σε όλη τη διάρκεια του έτους, οπότε είναι απορίας άξιο που πηγαινοέρχονται προσανατολιζόμενοι με βάση τις ημερομηνίες των καλεσμάτων της ΑΣΑ, ψάχνοντας μέρος για να κατασκηνώσουν κάπου δίπλα της και τρόπο να οικειοποιηθούν οτιδήποτε από την ιστορία και τις κινητοποιήσεις της.

Εκείνο που έχει σημασία για μας είναι ότι η κινητοποίηση που καλέστηκε από την ΑΣΑ στη Μεσοχώρα στις 14-18 Αυγούστου 2013 -με την εκδήλωση στην πλατεία του χωριού και την πορεία στο φράγμα- πραγματοποιήθηκε επιτυχώς όπως κάθε χρόνο, με απήχηση στην τοπική κοινωνία και στήριξη από αρκετές συλλογικότητες και συντρόφους που εμπνέονται από τη συνέπεια στο σκοπό της και συμβαδίζουν με το αντιεξουσιαστικό αξιακό και πολιτικό πλαίσιό της. Για την παρουσία ορισμένων άλλων που έσπευσαν κι αυτοί, εκόντες άκοντες, με βάση το κάλεσμα της ΑΣΑ, μολονότι εκείνο που θα ήθελαν ήταν να την υποκαταστήσουν επειδή δεν μπορούσαν να τη φέρουν στα μέτρα τους, δεν θα προσθέσουμε άλλα.

Αρκετά ασχοληθήκαμε με αυτούς που ήξεραν ότι έκαναν λάθος αλλά μη μπορώντας να το διορθώσουν το έκαναν σημαία τους, ψάχνοντας κι άλλους για να το μοιραστούν. Εμείς συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο που βαδίζουμε χρόνια, απαλλαγμένοι πια από το βάρος απολίτικων, αντισυντροφικών κι αντικινηματικών καταστάσεων που δεν ταιριάζουν στον αγώνα μας.
Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία

*


Περί καπελωμάτων, τοπικισμών και άλλων μεγαλοιδεαλίστικων δαιμονίων..

Επίλογος: To Πέρασμα στα καλέσματα του αγώνα ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο, θα κρατηθούν ανοιχτά για Όλους και Όλες.
Η υπόθεση των αντιστάσεων στον Αχελώο  είναι διαρκής και ανάμεσα στα άλλα γεννά και ισχυρές αντιπαρα_θέσεις, όχι μόνο στα αντιπαραθετικά μέρη, αγωνιστές με τους μηχανισμούς του Κράτους και του Κεφαλαίου,  αλλά και στο εσωτερικό.
Συνέβαινε και παλαιότερα,  συνέβη και φέτος όπως εμφανίζονται  στις αρχές του καλοκαιριού και αφού είναι σε εξέλιξη  οι διαδικασίες οργάνωσης του αγώνα στη Μεσοχώρα..
Το πως προέκυψαν δεν θα αναφερθούμε εδώ, θα μείνουμε μόνο στις καταγγελίες που γράφτηκαν  και  αυτό μόνο για ένα λόγο . Γιατί θεωρούμε ότι  ακόμη και οι αντιπαραθέσεις μπορούν και δημιουργούν γόνιμο έδαφος όχι για την καταστολή των αντιστάσεων αλλά για την ριζοσπαστικοποίηση και την άμβλυνσή τους, άμβλυνση που μας ενδιαφέρει πρωτίστος μιας και έχει να κάνει με το διαρκή και ακηδεμόνευτο (από οποιονδήποτε έχει κάτι αντίθετο  στο μυαλό του) αγώνα. 
Πρίν ξεκινήσουμε να τονίσουμε ότι στα καταγγελτικά κείμενα διοχετεύονταν κατηγορίες ότι υιοθετούμε συντρόφους που κάποιοι μας υπέδειξαν να τους εξοντώσουμε, κυρίως μέσω της πολιτικής τους περιθωριοποίησης από πολιτικές δράσεις   και μείς αρνηθήκαμε. Πράγματι έτσι είναι και έτσι έχουμε απαντήσει και με εσωτερικά κείμενα για αυτή μας τη στάση. Η προστασία των συντρόφων μας, των συλλογικοτήτων μας κλπ  δεν  είναι μόνο απέναντι στο Κράτος αλλά και απέναντι σε κάθε καλοθελητή και κάθε μεθοδολογία εξόντωσης που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του χώρου. Έχουμε  χαρακτηρίσει τις διαδικασίες ενοχοποίησης που στρέφονται με τέτοια μανία στο εσωτερικό των αναρχικών ,  ως αστυνομικής  έμπνευσης,  αφελών, τρίτων, συντρόφων που θα επιβάλλουν  εκτός των άλλων και έντονες διαλυτικές τάσεις .
Στο Δια Ταύτα και σε ότι μας αφορά και προς κάθε ενδιαφερόμενο: Δεν επενδύουμε, ούτε επενδύσαμε ποτέ τον πολιτικό μας λόγο και την πολιτική μας δράση,   σε καμία απολύτως πρακτική εξόντωσης και καταστολής συντρόφων, δεν μας ενδιαφέρει αυτό το πεδίο Δόξης Λαμπρό για άλλους,  άλλα όχι για Εμάς, έστω και αν αυτό  διαφωνεί με τους «αξιακούς κώδικες και τα πλαίσια» άλλων συντρόφων.. 
Καλή Συνέχεια Σύντροφοι…    
Υπήρξαν καταγγελίες από άλλες συλλογικότητες  του αγώνα για τον Αχελώου, που μιλούσαν για προσπάθεια καπελώματος , χαρακτηρίζοντας τοπικιστές όσους διαμόρφωναν μία διαφορετική πρόταση αγώνα από αυτούς και διάφορα άλλα μη σοβαρά.

 Η προσπάθεια καπελώματος, προσπαθούμε να καταλάβουμε ότι θα είχε να κάνει με την αλίευση συμβόλων, τις κοινές δράσεις (πχ πορεία), την υπεράσπιση του κοινωνικού χώρου που απλώνονται οι αντιστάσεις, δηλαδή, στη Μεσoχώρα, το ίδιο το ποτάμι που φιλοξενεί για κάποιες ημέρες τους συντρόφους , ακόμη και την ίδια εκφορά πολιτικού λόγου ενάντια στην εκτροπή του ποταμού και την συνάφεια αυτού του αγώνα με τον αγώνα των αναρχικών ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο όπως τον τοποθετούμε αλλά και με τους ίδιους τους κατοίκους της Μεσοχώρα.  

Επειδή όλα είναι κουκιά μετρημένα , τι απ΄όλα αυτά μέτρησαν  οι καταγγελλόμενοι ότι τους άνηκαν ιδιοκτησιακά και άρα οποιοσδήποτε άλλος θα τα καπέλωνε;
Πέρα από τα ερωτηματικά.
Η αναφορά σε  “καπελώματα” είναι μία πολύ ανθρώπινη επίφαση από αυτούς που θεωρούν ότι θα χάσουν το προνομιακό τους πεδίο άσκησης πολιτικής και προσπαθούν να το υπερασπισθούν,   αυτό_τοποθετούμενοι ως ξεχωριστές  φυσιογνωμίες έναντι όλων των άλλων και στον χώρο αλλά και στον “χώρο”.. 
Ο μεγαλοϊδεατισμός είναι σύμφυτο του μεγαλοπαραγοντισμού και έτσι μας εξηγούνται (και) οι καταγγελίες περί καπελώματος, ενός αγώνα  κάτι που θα έπρεπε να θέτει ως  πρωτεύων την ευρύτητα, την  πολυσύνθετη ανάπτυξή του, την σύνδεσή του με τους κατοίκους που αγωνίζονται καθώς και με τις πόλεις/περιοχές  που απασχολεί με διαφορετικό τρόπο η εκτροπή του ποταμού(πχ Αιτωλοακαρνανία, Θεσσαλία κλπ) και όχι το βίαιο εγκλεισμό του σε ομαδούλες που αυτοανακηρύσσονται σε θριαμβευτές του ποταμού. Ευτυχώς και φέτος με την παρέμβαση ψυχραιμότερων τα καλέσματα ήταν ευρύτατα και όσον αφορά τους κατά τόπους αναρχικούς που υποστήριξαν τον αγώνα στη Μεσοχώρα αλλά και τις συλλογικότητες που έδρασαν. 

Αναλυτικά στήριξαν τις φετινές δράσεις στη Μεσοχώρα ,  σύντροφοι από Ηγουμενίτσα, η Συνέλευση Αναρχικών Κεντρικής Ελλάδας (Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Βόλος),  Αγρίνιο, Μεσολόγγι.  Σύντροφοι που δρουν σε   συλλογικότητες , εφημερίδες, στέκια, καταλήψεις κλπ.

 Φυσικά τις (δικές τους)  εκδηλώσεις στήριξαν και οι συλλογικότητες και σύντροφοι που απαρτίζουν την Αυτόνομη συνάντηση αγώνα(από Πάτρα, Αθήνα και Άρτα) και απ όπου προέρχονται τα καταγγελτικά κείμενα . Η διάχυση είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους ΠΡΙΝ(και προβοκατόρικα ίσως )   σε όσους, λίγους ελπίζουμε,  ονειρεύονταν καπελώματα..
Στην καταγγελία περί τοπικισμών υπάρχουν εξίσου προβληματικά στοιχεία ανάλυσης αυτών που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους καταγγελτικά καταφύγια. Η αναδιαμόρφωση πράξεων αντίστασης μακριά(στη Μεσοχώρα)  από το τοπικό κοινωνικό πεδίο όπου διαμορφώνεται ο καθημερινός βίος,  δεν κάνουν δόκιμη καμία τέτοια καταγγελία. Αντίθετα επιβαρύνουν αρκετά την κοινωνική διείσδυση, που πρέπει να έχουν τέτοιου είδους αγώνες που να λειτουργούν επικουρικά στις τοπικές αντιστάσεις, όπου αυτές υπάρχουν πχ Μεσσοχώρα, Σκουριές κλπ και όπου δεν υπάρχουν να τίθεται το ζήτημα της δημιουργίας τους. Αυτό λοιπόν που καταγγέλλεται ως τοπικισμός είναι και εν μέρη ζητούμενο του αγώνα.    Είναι εντελώς αδόκιμο να εμπλέκεις τους τοπικισμούς ως μηχανιστική,  στην λογική σου μόνο και μόνο για να στραφείς  στο εσωτερικό των αντιστάσεων.

 Να επιμείνουμε λίγο.
Φέτος αναπτύχτηκαν δυνάμεις αντίστασης από συλλογικότητες και άτομα που προέρχονται από τις περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας όπου η λεηλασία του Αχελώου προκαλεί προβλήματα στο εκεί οικοσύστημα , ενώ αναπτύχθηκαν και αντιστάσεις από συλλογικότητες και αγωνιστές  που  συμμετείχαν στη Μεσοχώρα, από τη Θεσσαλία(Τρίκαλα, Λάρισα Καρδίτσα, Βόλος κλ) περιοχές όπου οι τοπικές κοινωνίες έχουν χρεωθεί την «ωφελιμότητα» των έργων. Οι αντιστάσεις που δημιουργούνται εκεί αποκτούν πολύ μεγαλύτερη πολιτική αξία καθώς φέρνουν σε πλήρη αντίθεση το κρατικό επιχείρημα της  «ωφελιμότητας» του έργου της εκτροπής ,   με τα θέλω των τοπικών κοινωνιών ή έστω με τα πιο ριζοσπαστικά κοινωνικά τους μέρη, όπως είναι οι συλλογικότητες που συμμετείχαν στη Μεσοχώρα. Είναι πολιτικά δόκιμα να απορρίψουμε αυτούς τους «τοπικισμούς»; Η δική μας απάντηση είναι Όχι.  
Οι καταγγελίες περί καπελώματος,  τοπικισμών και όχι μόνο, δεν είναι αποτέλεσμα μιας ευδιάκριτης ανάλυσης αλλά περισσότερο αποτέλεσμα μιας αγχωτικής διαδικασίας  προς ένα «αγωνιστικό μέλλον» που δεν καναλιζάρεται σε  ειδικά διαμορφωμένα «πλαίσια»,  αλλά αντίθετα θέτει μόνο προτάγματα αγώνα ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο, με ανοιχτό το πεδίο δράσης προς Όλους και Όλες. Εκεί έχουμε ορίσει τη δική μας θέση,  εκεί και το δικό μας σημείο συνάντησης και σε ότι μας αφορά, το Πέρασμα σε αυτό το κάλεσμα  θα κρατηθεί  ανοιχτό για Όλους .. 
Αναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας “Γκιλοτίνα”. 
το παραπάνω κείμενο αναφέρεται στις καταγγελίες που δημοσιεύονται σε κείμενο της πρωτοβουλίας αγώνα για τη γη και την ελευθερία από Αθήνα και της αναρχικής ομάδας δυσήνιος ίππος από Πάτρα.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1473503

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Aναποδογυρισμένες μαξιλαροθήκες


Τις προηγούμενες ημέρες προσωπικοί μας χώροι, σπίτι και επαγγελματικός-αποθηκευτικός  χώρος, δέχθηκαν την  "επίσκεψη" παρακρατικών υπαλλήλων. 
Φρόντισαν κατά την επίσκεψή τους να μην είναι κανείς μέσα σε αυτούς τους χώρους, προκάλεσαν κάποια επαγγελματική αναστάτωση στο χώρο και στα πράγματα , δεν πήραν τίποτε και έφυγαν.   

Θεωρούμε ότι δεν ήταν τίποτε ασφαλιτάκια της σειράς γιατί δε θα άφηναν ούτε το βαζάκι με τον ελληνικό καφέ, θα τον έπαιρναν στη μάνα τους να την τρατάρουν στο τζάμπα,  τέτοιοι φτωχομπινέδες που ναι.. 
Οι προκείμενοι ήταν αρκετά επαγγελματίες δεν πήραν τίποτε ενώ θα μπορούσαν.
θεωρούμε ότι ήταν μία επιχείρηση κατασκευής φόβου εναντίων μας..

Τους επιστρέφουμε το φόβο και τους ενημερώνουμε από το δικό μας μικρό Βήμα , ότι ο αγώνας  ενάντια στο Κράτος και  στο Κεφάλαιο δεν σκοντάφτει  σε  αναποδογυρισμένες μαξιλαροθήκες,  αλλά προκαλεί τα αίτια για  αναποδογυρισμένους κόσμους..  

Όλα συνεχίζονται..

Αναρχική Συλλογικότητα της Εφημερίδας ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Επιστολή του Σπύρου Στρατούλη σχετικά με τη λήξη της απεργίας πείνας

Χτες, στις 10/1/2014 μετά από 60 ημέρες απεργίας πείνας, το Συμβούλιο πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης εξέδωσε την πολυπόθητη απόφαση σχετικά με την τύχη της υποτιθέμενης ποινικής μου εμπλοκής. Το αποτέλεσμα δε μου ανακοινώθηκε, μέχρι την επίσημη δημοσίευση του βουλεύματος.

Έχοντας αντιληφθεί ότι η υπόθεση μου έχει κριθεί ήδη και αρνούμενος να συμμετέχω σε ένα παιχνίδι γραφειοκρατίας ή να χειρίζομαι το μέλλον της υγείας μου με τους όρους που διαμορφώθηκαν, σταμάτησα  την απεργία πείνας που ξεκίνησα από 11-11-2013.

Η απεργία πείνας δεν είναι ένα συμβολικό παιχνίδι εντυπώσεων αλλά μία πραγματική μάχη που μετριέται σε λεπτά και δευτερόλεπτα. Είναι μία μάχη απέναντι σε όσους βάλθηκαν να κρίνουν τις ζωές μας, με σύμμαχο πάντοτε, τη συλλογική αντίσταση. Αρνούμαι να απαξιώσω αυτό το σκληρό μέσο αγώνα ή να υποβιβάσω την αδιαπραγμάτευτη αξία της απεργίας, παίζοντας κρυφτούλι με τη δικαστική εξουσία, μέχρι την τυπική γνωστοποίηση του αποτελέσματος. Παρ΄όλα αυτά, πολιτικές σκοπιμότητες και καιροσκοπισμοί και η σταθερή προσπάθεια της εξουσίας να εμφανίζεται ως ακλόνητη από τις πιέσεις, φαινόταν πως ικανοποιούταν από την πλήρη εξάντληση των σωματικών και ψυχικών μου δυνάμεων, από τις πολυήμερες καθυστερήσεις και τη διαρκή αναμονή. Εγώ δε θα τους κάνω καμία τέτοια χάρη, ούτε επιθυμώ να γίνω μάρτυρας αναμονής μίας ήδη τελεσίδικης απόφασης. Το ίδιο δεν θα επέτρεπα για τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μου…

Στέλνω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου σ΄όσους στάθηκαν δίπλα μου προκειμένου να καταφέρουμε από κοινού, όσα διεκδικήσαμε μέχρι σήμερα. Η δύναμη τους με έφερε έως εδώ.

Υπάρχουν πολλοί αγώνες ακόμη και θα τους δώσουμε μαζί!

μέχρι το ολοκληρωτικό γκρέμισμα των φυλακών…

 

Θα δημοσιοποιήσω το αποτέλεσμα μόλις μου γνωστοποιηθεί και θα κάνω μια συνολικότερη τοποθέτηση τόσο για την απόφαση της παύσης της απεργίας πείνας όσο και για την ίδια την απεργία και το πώς αυτή εξελίχτηκε.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

Σπύρος Στρατούλης

Κρατούμενος της φυλακής Λάρισας

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Απόφαση-καταδίκη του ΣτΕ για τα έργα εκτροπής του Αχελώου

Δημοσιοποιήθηκε από  την Ολομέλεια του Συμβούλιου της Επικρατείας η  απόφαση  της  καταγγελίας  των έργων της  εκτροπής του Αχελώου, θέτοντας εκ νέου το σταμάτημα των έργων και όχι μόνο.

Η απόφαση φαίνεται(θα την ξαναδούμε)  να είναι εξαιρετικά σημαντική. Καταργεί υπουργικές αποφάσεις, διακόπτει τις εργασίες της εκτροπής που είχαν προχωρήσει αρκετά, αλλά φαίνεται ότι βάζει και φρένο στα φράγματα(Μεσοχώρας) κλπ που ίσως προσπαθούσαν να τα λειτουργήσουν έστω και  ανεξάρτητα της εκτροπής.


Απόσπασμα από το σκεπτικό του ΣτΕ αναφέρει  για το έργο της εκτροπής του Αχελώου :

«Το επίδικο έργο, κατά τα προκύπτοντα από τα στοιχεία του φακέλου, αλλά και τους κανόνες της κοινής πείρας συναγόμενους με βάση τα στοιχεία αυτά, συνεπάγεται εκτεταμένη περιβαλλοντική βλάβη σε περιοχή που περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura 2000, δηλαδή σε ευαίσθητη από περιβαλλοντική άποψη περιοχή, υπαγόμενη σε νομικό καθεστώς ιδιαίτερης προστασίας. Η επιβαλλόμενη δε από την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης αποτροπή ή μετριασμός και επανόρθωση της βλάβης αυτής, προϋποθέτει την τήρηση των κανόνων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, πλείστοι από τους οποίους έχουν παραβιαστεί στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με όσα εκτίθενται σε προηγούμενες σκέψεις. Με τα δεδομένα αυτά, το επίδικο έργο εκτροπής ποσότητας 600 εκατομμυρίων κ.μ. ύδατος ετησίως των υδάτων του Αχελώου, όπως έχει σχεδιαστεί και εγκριθεί με την προσβαλλόμενη απόφαση, αντίκειται προδήλως στην αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης».

Αν και η απόφαση του ΣτΕ είναι μία θεσμική παράθεση στους αγώνες ενάντια στην εκτροπή,   πρόκειται  για μία  (ακόμη) δικαίωση ενός  πολυσύνθετου και επιμονου  αγώνα που διεξάγεται εδώ και δεκαετίες ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 11 ΝΟΕΜΒΡΗ 2013 

ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΔΗ / ΏΡΑ 6:00μμ


Αγρίνιο 9-1-2014
(Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Σπύρο Στρατούλη στα πλαίσια του πανελλαδικού καλέσματος)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ - ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΣΥΝΔΙΑΛΕΓΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΕΜΑ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ.

Ο Σπύρος Στρατούλης, 41 ετών, κρατούμενος επί 22 χρόνια στις ελληνικές φυλακές διανύει την 60η ημέρα της απεργίας πείνας που ξεκίνησε με αφορμή ένα στημένο κατηγορητήριο που τον εμπλέκει με την υπόθεση ¨στέκια Θεσσαλονίκης¨, τη στιγμή που ο ίδιος ήταν κρατούμενος φυλακών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να του απαγορευτούν οι άδειες που δικαιούται και να επιμηκυνθεί 3,5 χρόνια η φυλάκισή του η οποία κατά τα άλλα θα έληγε σύντομα. Μην έχοντας άλλο τρόπο αντίστασης σε αυτή την εκδικητική αυθαιρεσία του κράτους επέλεξε να βάλει τον εαυτό του σε αυτήν την επίπονη όσο και επικίνδυνη διαδικασία της απεργίας πείνας, διεκδικώντας ουσιαστικά την αξιοπρέπειά του με εργαλείο την ίδια του τη ζωή και τη σωματική του υγεία. 

Ο Σπύρος Στρατούλης ως άνθρωπος που στέκεται με αξιοπρέπεια είναι φύσει εχθρός του σωφρονιστικού συστήματος αλλά και συνολικότερα των φασιστικών μηχανισμών καταστολής του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι απειλή για το σωφρονιστικό σύστημα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που επιδιώκουν την απομόνωση των αιχμαλώτων τους, την καλλιέργεια του χαφιεδισμού ανάμεσά τους και το τσάκισμα της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, της βούλησης και της δύναμης που αισθάνονται και έχουν οι άνθρωποι όταν συλλογικοποιούνται. Αυτά από μόνα τους είναι αρκετά για να βιώνει μια εξοντωτική μεταχείριση από τους θεσμούς της κυριαρχίας πόσο μάλλον όταν ένας τέτοιος άνθρωπος επιλέξει να συνδέσει τη ζωή και την αξιοπρέπειά του με άτομα και διαδικασίες του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν θα μεταχειριστεί ανελέητα καθώς αυτό το αντάμωμα των δηλωμένων εχθρών της κυριαρχίας με άλλα κοινωνικά κομμάτια τα οποία έχουν κοινό ταξικό συμφέρον να αντισταθούν, αποτελεί πονοκέφαλο ικανό να σπείρει τον πανικό στους κυρίαρχους  εξαιτίας της δυναμικής και της προοπτικής που (εν δυνάμει) εσωκλείει αυτή η σχέση. Προς γνώση και παραδειγματισμό των υπόλοιπων που μπορεί να τρέφουν ανάλογη συμπάθεια προς τις επαναστατικές δυνάμεις ή ακόμα χειρότερα να την εκφράζουν κιόλας ανοιχτά ή σιγοντάροντας - μέσα ή έξω από τη φυλακή- οι αδίστακτοι τύραννοι της κοινωνίας θα πολεμήσουν και θα εκδικηθούν με όλα τα μέσα κάθε τέτοια διάθεση ή στάση. Ο κόσμος τους βασίζεται στον τρόμο, έτσι καταφέρνουν να κρατούν στη ζωή το εκμεταλλευτικό – καταπιεστικό σύστημα.

Ο αγώνας αλλά και η συνολικότερη στάση του Σπύρου Στρατούλη διεξάγεται μέσα στο αντιανθρώπινο περιβάλλον των φυλάκων - της αποθήκης ψυχών δηλαδή, της -κατά τα άλλα- δημοκρατίας. Ειδικότερα στην ελληνική τους εκδοχή αυτές οι συνθήκες είναι οι πλέον βασανιστικές μιας και μιλούν τη γλώσσα της άκρατης επιβολής και εξαθλίωσης. Υπερπληθυσμός, ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, έλλειψη ζεστού νερού και θέρμανσης γενικότερα, εκμετάλλευση των αναγκών των κρατουμένων προς όφελος κρατικών συμμοριών και άλλων θεσμικών υπανθρώπων που εκμεταλλεύονται το σκοτάδι των φυλακών για πλουτίζουν από τη δυστυχία των κρατουμένων. Σε όλα αυτά να προστεθούν ο 24ωρος έλεγχος, τα καψώνια των ανθρωποφυλάκων και άλλων διεστραμμένων μακελάρηδων του σωφρονιστικού συστήματος, οι ξυλοδαρμοί, τα πειθαρχεία, οι μεταγωγές που στόχο έχουν την καταπολέμηση της δημιουργίας σχέσεων αλληλεγγύης. Όλες αυτές είναι μερικές μόνο από τις πάγιες ασφυκτικές συνθήκες που επικρατούν εντός των τειχών.

Βέβαια οι φυλακές δε δημιουργήθηκαν μόνο από τις διαστροφικές ορέξεις των δημίων της κοινωνίας αλλά ως απαραίτητο μέτρο διαφύλαξης της ταξικής εκμετάλλευσης. Η φυλάκιση ή η απειλή φυλάκισης σκοπεύει στην αποτροπή οποιασδήποτε διάθεσης των αποκλεισμένων του εξουσιαστικού κόσμου να αμφισβητήσουν καθ΄ οποιονδήποτε τρόπο τα ιερά και τα όσια της ταξικής κοινωνίας. Για αυτό το λόγο βλέπουμε να διώκονται οι παράνομες πράξεις μόνο όταν αυτές προέρχονται από την τάξη των από κάτω ενώ στην περίπτωση που για τα μάτια του κόσμου συμβαίνει το αντίθετο υπάρχει η κορυφαία περίπτωση (ανάμεσα σε τόσες άλλες) του ¨πατέρα¨ Εφραίμ που καταδεικνύει για ποιούς φτιάχνονται τα κάτεργα. Πράγμα που πολύ εύκολα ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει όχι μόνο από την ταξική διαστρωμάτωση στις φυλακές αλλά και από τις ίδιες τις συνθήκες κράτησης στα διάφορα κολαστήρια. Οι διάφοροι Τσοχατζόπουλοι ποτέ δε θα περάσουν ούτε απέξω από τα λευκά κελιά και τα υπόγεια του κορυδαλλού, οι συνεργάσιμοι κρατούμενοι θα γλιτώνουν τα πειθαρχεία και την απομόνωση, τους υπόλοιπους θα τους τσακίσει ο χρόνος και η μπατσάδικη κτηνωδία. Γι όσους όμως δεν αρκούν όλα αυτά για να κάμψουν τη βούληση και την αξιοπρέπεια τους υπάρχουν – επεκτείνονται – πληθαίνουν οι υπόγειοι τάφοι, όπως τα λευκά κελιά στα υπόγεια του κορυδαλλού. Κι όσο οι καταστάσεις οξύνονται οι πολιτικοί κρατούμενοι και οι σύντροφοί τους θα έχουν να αντιμετωπίσουν όλο και αυστηρότερα μέτρα καταναγκαστικού θανάτου. Ήδη μετά την απόδραση του αντάρτη Χριστόδουλου ξηρού οι αχυράνθρωποι της τρόικας δρομολογούν νέα πιο ασφυκτικά μέτρα κατά των πολιτικών κρατουμένων τους οποίους άλλοτε με μισόλογα και άλλοτε ανοιχτά αναγνωρίζουν ως τέτοιους.

Κορυφαία περίπτωση ανάμεσα σε άλλες αποτελεί η εγκληματική μεταχείριση του πολυτραυματία αγωνιστή Σάββα Ξηρού ο οποίος έχει καταδικαστεί ρητά σε θάνατο από τα καθάρματα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και ο οποίος διατηρεί τη σύνδεση του με τη ζωή όσο η κοινωνία θα συνεχίσει να επιθυμεί είτε μια πιο ανθρώπινη μεταχείριση είτε την άμεση και άνευ όρων αποφυλάκισή του.

Κλείνοντας να αναφερθούμε στις 12 νέες φυλακές που ετοιμάζονται σε όλη τη χώρα για να ¨φιλοξενήσουν¨ το πλεονάζων εργατικό δυναμικό που πολλαπλασιάστηκε μέσω του δούρειου ίππου της οικονομικής κρίσης. Δεν χωρά αμφιβολία ότι και αυτό είναι ένα ακόμα από τα ¨δυσάρεστα¨ μέτρα που καλούνται να πάρουν οι γελοίοι γλείφτες των ντόπιων και υπερεθνικών αφεντικών. Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου και συγκεκριμένα στο αγγελόκαστρο έχει ήδη δρομολογηθεί η κατασκευή ενός τέτοιου τερατουργήματος. Σε μια περιοχή δηλαδή με 60% την ανεργία στους νέους και κοντά στο 40% το συνολικό δείκτη ανεργίας.

Αυτή τη νεκρική σιγή που βασιλεύει στις φυλακές έχουμε δει να τσακίζουν αρκετές φορές οι κρατούμενοι με το άνομο διάλλειμα της εξέγερσης ως κορυφαία συλλογική πράξη αντίστασης σε μια σειρά από αγώνες που ξεσπούν εντός των τειχών για να τα καταργήσουν και να ενώσουν τη θέληση τους για ζωή με όσους ακόμα ζουν, ελπίζουν και αγωνίζονται από την έξω πλευρά. Όσοι αντιλαμβάνονται ότι μόνο μέσα από την αντίσταση και την αλληλεγγύη μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο δεν μπορεί παρά να συνειδητοποιούν ότι οι αξιοπρεπείς παράνομοι και οι φυλακισμένοι είναι ταξικά μας αδέρφια στον πόλεμο ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Και ότι οι τοίχοι που τους κρατούν έγκλειστους τσακίζονται από τη δύναμη της αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ (ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΗ 2013)

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ



ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014