Κείμενο του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

πηγη: (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1292453)
το προηγούμενο κείμενο του συντρόφου: (http://leguilotine.blogspot.com/2011/03/blog-post_10.html)

Προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ένα σημείο εκδήλωσης της κρατικής τρομοκρατίας, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ικανό σημείο πρόταξης νέων αντιστάσεων, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα.

Από τις 2 Φλεβάρη βρίσκομαι αιχμάλωτος σε μια φυλακή του κράτους. Αφορμή το γεγονός ότι βρέθηκα σε ένα σημείο περιστασιακά ελεγχόμενο από τον αστυνομοτρομοκρατικό μηχανισμό, όντας οπλισμένος. Η ασφάλεια εκμεταλλευτικέ αυτήν την σύμπτωση και δρομολόγησε την κράτηση μου, επειδή είμαι αναρχικός. Η προφυλάκισή μου είναι άλλη μία απόπειρα φθοράς του εξεγερσιακού κοινωνικού αγώνα, μια επιχείρηση αδρανοποίησης ενός ακόμα αγωνιζόμενου ανθρώπου και εκφοβισμού όσων αντιστέκονται στην κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Υπερασπίζομαι το φυσικό, ηθικό και πολιτικό δικαίωμά μου, δικαίωμα κάθε ανθρώπου, να φροντίζω την άμυνά μου. Για την ιστορική και κοινωνική συνείδησή μου ο νόμος είναι ο πυρήνας του τρομικού λόγου του κράτους, η θεσμική επικύρωση της φονικής βίας του και ιδεολογικό προκάλυμμα της διαιώνισης της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης Ωστόσο δεν χαρίζω στους τρομοκρατικούς μηχανισμούς την κοινωνικά μη επικυρωμένη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους νόμους τους εναντίων αγωνιστών και εναντίον μου, όπως τους βολεύει. Δεν αναγνωρίζω καμία παντοδυναμία του κράτους, δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να υποκρίνονται και να σκηνοθετούν. Όπως δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να με φυλακίζουν. Έχουμε κάθε λόγο να μετατρέπουμε τις αντιφάσεις του συστήματος κυριαρχίας σε σημεία σύγκρουσης, σε σημεία άμεσου αγώνα. Με αυτούς τους όρους δεν ανέχομαι την προφυλάκισή μου σαν να ήταν ένα πλήγμα μη αναστρέψιμο, προϊόν μιας επίθεσης άτρωτης.

Όλοι οι άνθρωποι είναι υπερσιτισμοί απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας. Όλοι οι αγωνιζόμενοι, εντός και εκτός φυλακής, με την στάση τους θρέφουν τα κλαδιά της αλληλεγγύης. Όλοι οι φυλακισμένοι αγωνιστές είναι εξίσου υπερασπίσημοι απέναντι στην κρατική καταστολή και τους αναλογεί η συντροφική και κοινωνική αλληλεγγύη που ίδιοι με τις πράξεις τους έχουν (ή δεν έχουν) προσφέρει.

Επιδίωξή μου μέσα από τη φυλακή είναι να συνεχίσω να συμβάλλω στον εξεγερσιακό αγώνα, στην αυτοοργάνωση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης. Επιδίωξή μου επίσης είναι η συμβολή στη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου ενάντια στις φυλακές μέσα στις φυλακές και η ενίσχυση των δεσμών των αναρχικών με άλλους κρατούμενους, στη βάση του εξεγερσιακού αγώνα και της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων. Και βέβαια, επιδίωξή μου είναι επίσης η απελευθέρωσή μου, όπως και η απελευθέρωση άλλων αγωνιστών από την κατάσταση ομηρίας.

Όποιος αισθάνεται την ανάγκη να είμαι ένα σημείο αναφοράς στην έκφραση της αλληλεγγύης του, έχει κάθε λόγο να το κάνει. Όποιος αισθάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα λόγο εξέγερσης, έχει κάθε λόγο να αντιταχθεί έμπρακτα στην τρομοκρατία των αφεντικών και με αυτήν την αφορμή. Όποιος αντιλαμβάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα σημείο τις αντίστασης στην καταστολή και ακόμα περισσότερο όποιος την αντιλαμβάνεται ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα με έχει ήδη δίπλα του.

Από τα πρώτα λεπτά της προφυλάκισης μου είχα κοινοποιήσει την άποψή μου ότι η συγκρότηση μιας συλλογικότητας που θα ασχολούνταν αποκλειστικά με την υπόθεσή μου θα ήταν σπατάλη δυνάμεων. Θεωρούσα τότε και εξακολουθώ, ότι η ανάληψη πρωτοβουλιών με αναφορά στην αιχμαλωσία μου ή και στην αιχμαλωσία μου, έχει αξία μόνο αν κάποιοι σύντροφοι εκτιμούν ότι μπορεί να είναι εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα. Η αλληλεγγύη έχει ένα διαυγές νόημα, όταν ριζώνει στην πρακτική διαλεκτική του ανταγωνισμού με την εξουσία. Με ένα τέτοιο σκεπτικό στηρίζω κάθε κίνηση που προσπαθεί να ενισχύσει τον εξεγερσιακό κοινωνικό αγώνα, είτε αναφέρεται στο πρόσωπό μου είτε όχι. Πάνω στη γραμμή ενός συντροφικού διαλόγου προτίθεμαι να αναλάβω πρωτοβουλίες από τη θέση που βρίσκομαι.

Το ελάχιστο από τις δυνατότητες που έχει ένας φυλακισμένος αναρχικός, ο έγγραφος λόγος μου, είναι διαθέσιμος σε όποιους αισθάνονται ότι νοηματοδοτεί μία κοινή εμπειρία, ιστορική ή βιωματική, και μια κοινή προοπτική, άμεση και ιστορική.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ , ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

4/5/2011
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού