Το κείμενο που ακολουθεί διαβάστηκε από τον Μάρκος το Σάββατο 25 Μαϊου ημέρα μνήμης για τον Γκαλεάνο, μέρα που είχαν ανακοινώσει οι Ζαπατίστας και είχαν προσκαλέσει εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους να παραβρεθούν ώστε να ενημερωθούν για τις εξελίξεις σχετικά με την επίθεση και τα σχέδια του Ζαπατιστικού Στρατού.
«Mεταξύ του φωτός και της σκιάς» Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Marcos
Σήμερα το πρωί, στο τέλος του αφιερώματος για τον σύντροφο Γκαλεάνο, πάνω από τρεις χιλιάδες Ζαπατίστας των βάσεων στήριξης και των αγωνιστών, μαζί με περίπου χίλια μέλη της Έκτης, άκουσαν τα «τελευταία δημόσια λόγια» του Εξεγερμένου Marcos του EZLN. Έξι ηγέτες της Μυστικής Επαναστατικής Επιτροπής Ιθαγενών, μαζί με τον Moisés και τον Μάρκος, ανέβηκαν στη σκηνή. Παρακάτω περιλαμβάνονται μερικά κομμάτια από τα πέντε μέρη της επιστολής του Μάρκος».
1. Μια δύσκολη απόφαση
«Η μάχη για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό ήταν και είναι δική μας, αλλά και πολλών άλλων από τα χαμηλά στρώματα. Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή, ενάντια στη σιωπή, τα λόγια και τον σεβασμό, ενάντια στην αμνησία, την μνήμη, ενάντια στην ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια, ενάντια στην καταπίεση, την εξέγερση, ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία, ενάντια στην επιβολή, την δημοκρατία, ενάντια στο έγκλημα, την δικαιοσύνη.
Ο πόλεμος που διεξάγουμε μας έδωσε το προνόμιο να ακουστούμε, από γενναιόδωρα αυτιά και καρδιές που βρίσκονται κοντά ή και μακριά. Υπήρχε άγνοια και αδιαφορία και εξακολουθεί να υπάρχει, όμως καταφέραμε να προσελκύσουμε την προσοχή αρκετών. Στη συνέχεια, έπρεπε να ανταποκριθούμε σε ένα αποφασιστικής σημασίας ερώτημα: "ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;"
Το να σκοτώσουμε ή να πεθάνουμε έμοιαζε η μόνη μοίρα μας.
Έπρεπε να ξαναχτίσουμε το μονοπάτι της ζωής, να χτίσουμε ό,τι αυτοί που βρίσκονται από πάνω, είχαν καταστρέψει και συνεχίζουν να καταστρέφουν, την πορεία όχι μόνο των αυτόχθονων κοινοτήτων, αλλά και των εργαζομένων, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών, των νέων, και των αγροτών. Πάνω στο γεγονός, ότι υπάρχουν διαφορές τόσο σε όσους είναι πάνω, όσο και σε αυτούς που βρίσκονται από κάτω και αυτές οι διαφορές διώκονται και τιμωρούνται. Εμείς έπρεπε ,είτε να θυσιάσουμε το αίμα μας για την πορεία προς την εξουσία, δίνοντας απλώς την ηγεσία σε άλλους ή να στρέψουμε τις καρδιές και τα μάτιά μας στους ανθρώπους που είμαστε – τους ιθαγενείς που προστατεύουν τη Γη και τη μνήμη.
Το δίλημμα μας δεν ήταν ανάμεσα στο να διαπραγματευτούμε ή να πολεμήσουμε, αλλά ανάμεσα στον θάνατο και την ζωή.
Εμείς επιλέξαμε να χτίσουμε ζωή, αλλά στη μέση ενός πολέμου – που δεν ήταν λιγότερο θανατηφόρος.
Οι νεκροί είναι όλοι εδώ, αλλά τώρα για να ζήσουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι κάποιοι πιστεύουν πως κάναμε λάθος με την επιλογή μας αυτή, ότι δηλαδή ένας στρατός δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσπαθεί να επιβάλλει την ειρήνη. Με πολλούς τρόπους η σκέψη αυτή είναι σωστή, αλλά ο κύριος λόγος για την επιλογή μας ήταν και είναι, το γεγονός ότι με μάχες, θα καταλήγαμε να εξαφανιστούμε. Ίσως κάναμε λάθος με την επιλογή να καλλιεργήσουμε τη ζωή αντί να υμνούμε τον θάνατο.
Αλλά κάναμε αυτή την επιλογή κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και ακούγοντας ο ένας τον άλλο, βάσει της συλλογικότητας που είμαστε. Εμείς επιλέξαμε εξέγερση. Με άλλα λόγια, εμείς επιλέξαμε τη ζωή.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε, ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος, ώστε να υπάρξει η ζωή και ότι για να ζήσουμε πρέπει να πεθάνουμε.»
2 . Παράλειψη
"Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι είκοσι χρόνια μετά, το «τίποτα για μας», η φράση αυτή αποδείχθηκε όχι απλώς μια καλή φράση για πανό και τραγούδια, αλλά μια πραγματικότητα - La Realidad.
Αν η συνέπεια είναι αποτυχία, τότε η ασυνέπεια είναι ο δρόμος προς την επιτυχία - η διαδρομή προς την εξουσία. Αλλά δεν θέλουμε να πάμε εκεί. Δεν μας ενδιαφέρει. Μέσα σε αυτές τις παραμέτρους, προτιμούμε να αποτύχουμε παρά να νικήσουμε."
3 . Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του EZLN
"Σε αυτά τα είκοσι χρόνια έχουν υπάρξει πολλές, πολύπλοκες αλλαγές εντός του EZLN. Ορισμένοι σχολιαστές έχουν απλώς αναφερθει στην εμφανή αλλαγή – εκείνη των γενεών - και το γεγονός ότι εκείνοι που ήταν μικροί ή αγέννητο,ι όταν ξεκίνησε η εξέγερση, παλεύουν σήμερα και οδηγούν την αντίσταση. Ορισμένοι «φιλομαθείς» σχολιαστές, πάντως, δεν έχουν αναφερθεί στις άλλες αλλαγές: την αλλαγή από την πολυμαθή μεσαία τάξη στους αυτόχθονες αγρότες, από την φυλή μιγάδων σε καθαρούς ιθαγενείς και - το πιο σημαντικό - από την επαναστατική πρωτοπορία στην δημιουργία συλλογικών κανόνων.
Η λατρεία του ατόμου βρίσκεται σε τέτοια πρωτοπορία από τους πιο ακραίους φανατικούς οπαδούς της... σε μια μορφή αριστερής πολιτικής με ρατσισμό, που ισχυρίζεται ότι είναι επαναστατική. Ο EZLN δεν είναι ένα τίποτα από αυτά, για το λόγο αυτό, δεν μπορεί ο καθένας να είναι ένας Ζαπατίστα.
Από την μεταφορά της εξουσίας από τα ψηλά στα χαμηλά στρώματα, από την επαγγελματική πολιτική στην καθημερινή πολιτική, από τους ηγέτες στους ανθρώπους, από την περιθωριοποίηση των φύλων, στην άμεση συμμετοχή των γυναικών, από την υποτίμηση των διαφορετικών ατόμων στον εορτασμό των διαφορών".
4. Ένα διαφορετικό Ολόγραμμα : Τι δεν θα αποτελεί.
" Το πρωί της 1ης Ιανουαρίου του 1994, ένας στρατός γιγάντων - ή αυτόχθονων ανταρτών - συγκλόνισαν τον κόσμο με τα βήματα τους, όταν κατέβηκαν στις πόλεις [της Τσιάπας]. Λίγες μέρες αργότερα, με το αίμα των νεκρών μας ακόμα στους δρόμους, συνειδητοποιήσαμε, ότι εκείνοι στο εξωτερικό δεν μας βλέπουν. Έχοντας συνηθίσει να κοιτούν αφ’υψηλού τις κοινότητες των ιθαγενών, δεν κοίταξαν πάνω για να μας δουν, έχοντας συνηθίσει να μας βλέπουν να ταπεινώνομαστε, οι καρδιές τους δεν καταλάβαιναν την αξιοπρεπή εξέγερση μας. Αντ 'αυτού, επικεντρώνονταν μόνο στα πρόσωπα μας ως μιγάδες, το πρόσωπο του μιγά που θα μπορούσαν να δουν, όταν φοράει κουκούλα. Οι αρχηγοί μας τότε είπαν: "βλέπουν μόνο τα πράγματα που είναι σύμφωνα με το δικό τους επίπεδο, όσο ασήμαντα κι αν είναι. Ας βάλουμε κάποιον στο επίπεδο τους, έτσι ώστε να μπορούν να τον δουν και, μέσω αυτού, να μπορούν να δουν και μας".
Και έτσι ξεκίνησε ένας σύνθετος ελιγμός της απόσπασης της προσοχής: ένα μαγικό τέχνασμα που ήταν φοβερό και θαυμάσιο, μια κατεργάρικη κίνηση,που ταιριάζει στην ιθαγένικη καρδιά μας. Η εγχώρια σοφία των ιθαγενών προκάλεσε τον μοντέρνο κόσμο, σε ένα από τα προπύργια της - τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η κατασκευή της προσωπικότητας που ονομάζεται Μάρκος, είχε αρχίσει.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να τους εαυτούς μας και να βρούμε ανθρώπους ικανούς να μας δουν για αυτό που είμαστε. Χρειαζόμασταν χρόνο για να βρούμε τους ανθρώπους, που θα μπορούσαν να μας δουν όχι από πάνω, αλλά από κάτω, άνθρωπους που θα μπορούσαν να μας κοιτάξουν στα μάτια με ενσυναίσθηση.
... Σας είπα, ότι τότε ξεκίνησε η κατασκευή της προσωπικότητας. Αν μου επιτρέπετε να καθορίσω την προσωπικότητα Marcos, θα ήθελα να πω χωρίς δισταγμό, ότι ήταν μια μεγάλη μεταμφίεση.
Είχαμε ξεκινήσει αρκετές πρωτοβουλίες για να βρούμε αυτιά συμπαθή να μας ακούσουν - να βρούμε άλλους σαν κι εμάς και διαφορετικούς από εμάς - να βρούμε τα βλέμματα και την προσοχή που χρειάζεται και μας αξίζει και αποτυγχάναμε κάθε φορά. Και ήταν έτσι μέχρι την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα - η πιο τολμηρή από τις πρωτοβουλίες που είχαμε ξεκινήσει ποτέ - τελικά μας έφερε σε επαφή με ανθρώπους, που μας κοίταξαν στα μάτια, μας χαιρέτισαν και μας αγκάλιασαν.
Μέσα στο κίνημα, η πρόοδος των ανθρώπων ήταν εντυπωσιακή. Και αυτός είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε το μάθημα «Ελευθερία Σύμφωνα με τους Ζαπατίστας». Συνειδητοποιήσαμε, ότι υπήρχε τώρα μια γενιά που θα μας κοιτάξει στα μάτια και ήταν ικανή να μας ακούει και να μιλάει για εμάς, χωρίς να περιμένει την ηγεσία ή κάποια καθοδήγηση - χωρίς να σκοπεύει να διατάξει ή να υπακούσει. Η προσωπικότητα του Μάρκος δεν ήταν πλέον αναγκαία. Το επόμενο στάδιο του αγώνα των Ζαπατίστας ήταν έτοιμο.
Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και την πρακτική μας, η εξέγερση δεν χρειάζεται ηγέτες και προσωπικότητες, μεσσίες ή σωτήρες. Για να αγωνιστείς χρειάζεται μόνο να έχεις μια αίσθηση ντροπής, έναν βαθμό αξιοπρέπειας, και πολλή οργάνωση. Τα υπόλοιπα, είτε εξυπηρετούν την συλλογικότητα, είτε δεν εξυπηρετούν καθόλου.
5. Πόνος και οργή. Ψίθυροι και κραυγές.
Η σιωπή του πλήθους είπε: «Περίμενε, συντρόφε. Μην φεύγεις». Αλλά ο Μάρκος δεν είχε ακόμη τελειώσει. Συνέχισε παραθέτοντας μια σειρά από νεκρούς ή εξαφαφανισμένους συντρόφους, και πολιτικούς και κοινωνικούς κρατούμενος από την Ατένκο, την Ostula, την Oaxaca, την Πόλη του Μεξικού, την Ιταλία, την Τσιάπας, την Ελλάδα, την Παλαιστίνη, την Chéran, την Guerrero, την Morelos, την Puebla, την Chihuahua, την Sonora, την Jalisco, την Sinaloa και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης διαβάσε τα ονόματα των μεταναστών και των Mapuches, λέγοντας:
«Αυτή τη στιγμή, σε άλλα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένας γκέυ, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας γέρος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια μνήμη, έχει πληγεί από κοντινή απόσταση, από ένα σύστημα που προχωρά σε αδηφάγα εγκλήματα, μαχαίρια, νεκρούς, χλευασμούς, εγκατάλειψη...
Μόνο μερικά ονόματα:
Alexis Benhumea, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Francisco Javier Cortés, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Juan Vázquez Guzmán, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
Juan Carlos Gómez Silvano, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
El compa Kuy, δολοφονία DF.
Carlo Giuliani, δολοφονήθηκε στην Iταλία.
Aλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε στην Ελλάδα.
Wajih Wajdi al-Ramahi δολοφονήθηκε σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. 14 ετών, πυροβολήθηκε στην πλάτη από έναν στρατιώτη του ισραηλινού στρατού, χωρίς πορείες, χωρίς διαμαρτυρίες στους δρόμους ή οτιδήποτε.
Matías Valentín Catrileo Quezada, δολοφονήθηκε στην Χιλή \.
Teodulfo Torres Soriano, México.
Guadalupe Jerónimo y Urbano Macías, Michoacán.
Francisco de Asís Manuel, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Javier Martínes Robles, εξαφανιστηκε από την Santa María Ostula
Gerardo Vera Orcino, εξαφανίστηκε απο την Santa María Ostula
Enrique Domínguez Macías, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Martín Santos Luna, εξαφανίστηκε Santa María Ostula
Pedro Leyva Domínguez, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Diego Ramírez Domínguez, δολοφονήθηκε Santa María Ostula.
Trinidad de la Cruz Crisóstomo, δολοφονήθηκε Santa María Ostula.
Crisóforo Sánchez Reyes, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Teódulo Santos Girón, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Longino Vicente Morales, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Víctor Ayala Tapia, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Jacinto López Díaz “El Jazi”, δολοφονήθηκε στην Puebla.
Bernardo Vázquez Sánchez, δολοφονήθηκε στην Oaxaca
Jorge Alexis Herrera, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Gabriel Echeverría, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Edmundo Reyes Amaya, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Gabriel Alberto Cruz Sánchez, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Juan Francisco Sicilia Ortega, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Ernesto Méndez Salinas, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Alejandro Chao Barona, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Sara Robledo, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Juventina Villa Mojica, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Reynaldo Santana Villa, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Catarino Torres Pereda, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Bety Cariño, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Jyri Jaakkola,δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Sandra Luz Hernández, δολοφονήθηκε στην Sinaloa.
Marisela Escobedo Ortíz, δολοφονήθηκε στην Chihuahua.
Celedonio Monroy Prudencio, εξαφανίστηκε στην Jalisco.
Nepomuceno Moreno Nuñez, δολοφονήθηκε στην Sonora.
"Ακόμα κι αν πιάσουν και καταδικάσουν αυτούς που σας σκότωσαν, θα βρίσκουν πάντα άλλους, που θα σας στήνουν ενέδρα και θα επαναλαμβάνουν το μακάβριο χορό που τελείωσε τη ζωή σας.
Η αδικία έχει τόσα πολλά ονόματα και προκαλεί τόσες πολλές κραυγές. Και μην ξεχνάμε ότι, ενώ ένα άτομο ψιθυρίζει, κάποιο άλλο κραυγάζει. Ακούγοντάς τους θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε, ώστε να βρούμε μια διαδρομή, που μετατρέπει την αδικία σε κάτι γόνιμο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χαμηλώσετε το κεφάλι σας και να ανυψώσετε την καρδιά σας.
Η δικαιοσύνη που θέλουμε είναι η συνεχής και η επίμονη αναζήτηση της αλήθειας.
Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο κάποιος από μας να πεθάνει, έτσι ώστε ο Γκαλεάνο να μπορεί να ζήσει. Έτσι, έχουμε αποφασίσει ότι σήμερα, ο Marcos πρέπει να πεθάνει.
Και σε αυτές τις πέτρες που έχετε αφήσει στον τάφο του, θα μάθετε να μην πουλήσετε τον εαυτό σας, να μην παραδοθείτε και να μην ενδώσετε.
Στις 2:08 π.μ., δηλώνω ότι ο Εξεγερμένος Μάρκος - ο αυτοαποκαλούμενος υποδιοικητής από ανοξείδωτο χάλυβα - παύει να υφίσταται".
Δύο λεπτά αργότερα, μετά από κάποια χιουμοριστικά υστερόγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για να ανυψώσουν λίγο την διάθεση, ο «Μάρκος», αποχώρησε από τη σκηνή για πάντα. Τα φώτα έσβησαν και ένα κύμα χειροκροτημάτων ακολούθησε από το πλήθος των οπαδών του έκτου και από τις βάσεις στήριξης των Ζαπατίστας και των αγωνιστών.
Στιγμές αργότερα η φωνή του πρώην υποδιοικητή ακούστηκε και πάλι, αλλά εκτός σκηνής, λέγοντας: «Καλημέρα σύντροφοι. Το όνομά μου είναι Γκαλεάνο. Εξεγερμένος Γκαλεάνο. Μου είπαν ότι, όταν θα ήταν να γεννηθώ και πάλι, θα ήταν συλλογικά».
***
Εξεγερμένος Γκαλεάνο.
Μεξικό Μάϊος του 2014.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Φωτός και σκιάς.
Στην πραγματικότητα, τον Πλανήτη Γη.
Μαΐου 2014.
Companion, compañeroa, φίλε:
Καλησπέρα, βραδιές, ημέρες, ανεξαρτήτως της γεωγραφικής τους θέσης, ο χρόνος και ο τρόπος τους.
Καλημέρα.
Ζητώ από τους συντρόφους, και ότι το έκτο compañeroas που προέρχονται από άλλα μέρη, ιδίως τους συναδέλφους ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, την υπομονή, την ανοχή και την κατανόηση για αυτό που λέω, γιατί θα είναι τα τελευταία λόγια μου στο δημόσιο πριν από στάση υπάρχουν.
Σας γράφω για να σας και μέσω σας που ακούν και να παρακολουθήσετε μαζί μας.
Ίσως στην αρχή ή κατά τη διάρκεια αυτών των λέξεων αναπτύσσεται στην καρδιά σας την αίσθηση ότι κάτι είναι εκτός τόπου, ότι κάτι δεν είναι σωστό, σαν να λείπει ένα ή περισσότερα κομμάτια για να κάνει αίσθηση του παζλ που θα παρουσίαση. Όπως τα οποία οι ίδιοι δεν έχουν αυτό που λείπει.
Ίσως μετά, ημέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, δεκαετίες αργότερα, τώρα καταλαβαίνω τι λέμε.
Σύντροφοί μου EZLN σε όλα τα επίπεδα, δεν με αφορούν, γιατί από μόνη της είναι ο τρόπος μας εδώ με τα πόδια, την καταπολέμηση της, γνωρίζοντας πάντα ότι αυτό που λείπει είναι πάντα λείπει.
Πέρα από αυτό, Ζαπατίστας compas αδίκημα νοημοσύνη l @ δεν κανενός s, είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο.
Επιπλέον, είμαστε ευχαριστημένοι και υπερήφανοι που είμαστε συνεργάτες, συναδέλφους και compañeroas τόσο ο EZLN και η έκτη, που αποκάλυψε αυτή τη συλλογική απόφαση.
Και πόσο καλό θα είναι τόσο ελεύθερη, εναλλακτικά, των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, αυτό το αρχιπέλαγος του πόνου, θυμού και αξιοπρεπή αγώνα που ονομάζουμε "η έκτη" ότι αυτή η γνώση θα σας πω, όπου κι αν βρίσκεστε.
Αν κάποιος άλλος θέλει να μάθει τι συνέβη την ημέρα αυτή θα πρέπει να πάνε να μάθουν στα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης.
VA τότε. Καλώς ήρθατε όλοι με την πραγματικότητα των Ζαπατίστας.
Ι. - Μια σκληρή απόφαση.
Όταν σκάσει και διακόπηκε το 1994 με αίμα και φωτιά, ο πόλεμος ξεκίνησε για μας, εμείς οι Ζαπατίστας.
Η παραπάνω πόλεμο, το θάνατο και την καταστροφή, της στέρησης και της ταπείνωσης, της εκμετάλλευσης και της σιωπής φορολογεί μέχρι και ήμασταν πάσχουν από αιώνες πριν.
Αυτό που ξεκίνησε για μας το 1994, είναι μία από τις πολλές στιγμές του πολέμου από τα κάτω ενάντια παραπάνω, ενάντια στον κόσμο τους.
Αυτός ο πόλεμος της αντίστασης εκείνη την ημέρα κωπηλασία στους δρόμους της οπουδήποτε από πέντε ηπείρους, σε αγρούς και τα βουνά τους.
Ήταν και είναι δική μας, όπως πολλοί και πολλοί κάτω, ένας πόλεμος για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.
Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή.
Ενάντια Silence, ζητούμε τη λέξη και το σεβασμό.
κατά τη λήθη, τη μνήμη.
κατά την ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια.
ενάντια στην καταπίεση και την παράβαση.
ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία.
κατά την επιβολή της δημοκρατίας.
της εγκληματικότητας, της δικαιοσύνης.
Ποιος με λίγη ανθρωπιά στις φλέβες μπορεί να είναι ή μπορεί να αμφισβητήσει αυτούς τους ισχυρισμούς;
Και εκείνη τη στιγμή πολλοί ακούσει.
Ο πόλεμος που πήρε μας έδωσε το προνόμιο να φτάσει στα αυτιά και τις καρδιές προσεκτικοί και γενναιόδωροι σε κοντινές και μακρινές γεωγραφικές περιοχές.
Λείπει ό, τι λείπει, και λείπει ό, τι λείπει, αλλά στη συνέχεια πήρε το βλέμμα του άλλου, το αυτί του, η καρδιά του.
Στη συνέχεια, είχαμε την ανάγκη να απαντήσει σε ένα κρίσιμο ερώτημα:
"Ποιο είναι το επόμενο;"
Στις ζοφερές λογαριασμούς της Εύας δεν ενέπιπτε τη δυνατότητα να εγείρουν κάποια ερωτήματα. Και αυτό μας οδήγησε στο άλλο ερώτημα:
Ετοιμάστε; Όσοι ακολουθούν το μονοπάτι του θανάτου;
Κατασκευάστηκε περισσότερες και καλύτερες στρατιώτες;
Επενδύστε σε προσπάθειες για τη βελτίωση προβληματικών πολεμική μηχανή μας;
Προσομοιώσουμε; Προθυμία για διάλογο και ειρήνη, αλλά να συνεχίσει την πραγματοποίηση νέων beats;
Για να σκοτώσει ή να πεθάνουν ως ενιαίος προορισμός;
Ή θα πρέπει να ανακατασκευάσει τον τρόπο ζωής, που είχαν και συνεχίζουν να σπάσουν από πάνω;
Ο δρόμος όχι μόνο των ιθαγενών πληθυσμών και των εργαζομένων, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών, της νεολαίας, των αγροτών, καθώς και όλες οι διαφορές που πραγματοποιήθηκε επάνω και κάτω συνεχιστούν και να τιμωρηθούν.
Θα πρέπει να εγγραφείτε στο αίμα μας για τον τρόπο άλλοι το κεφάλι προς την εξουσία ή θα πρέπει να μετατρέψει τις καρδιές και να δούμε ποιοι είμαστε και αυτά είναι που είμαστε, δηλαδή αυτόχθονες λαούς, θεματοφύλακες της γης και της μνήμης;
Κανείς δεν άκουγε τότε, αλλά στα σπάργανα ότι τα λόγια μας είχαν προειδοποιήσει ότι δεν ήταν το δίλημμα μεταξύ μας διαπραγματεύονται ή να πολεμήσει, αλλά μεταξύ της ζωής ή θανάτου.
Όποιος είχε προηγουμένως προειδοποιήσει τότε ότι το δίλημμα δεν ήταν άτομο μπορεί να έχει κατανοηθεί καλύτερα τι πραγματικά συνέβη στις Ζαπατίστας 20 χρόνια.
Αλλά τους είπα ασχοληθήκαμε με το ζήτημα αυτό και ότι το δίλημμα.
Και εμείς επιλέξαμε.
Και αντί να τους εαυτούς μας να είναι αντάρτες, στρατιώτες και ομάδες, προετοιμασία υποστηρικτές της εκπαίδευσης, της υγείας, και ήταν αυξάνοντας τα θεμέλια της αυτονομίας αναρωτιούνται τον κόσμο σήμερα.
Αντί του κτιρίου στρατώνες, να βελτιώσει τα όπλα μας, να χτίσουν τείχη και τάφρους, αυξήθηκαν τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας χτίστηκαν, θα βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής μας.
Αντί να αγωνίζονται για μια θέση στην εξατομικευμένη θανάτους Παρθενώνα κάτω, να χτίσουν τη ζωή που επιλέγουν.
Αυτό στη μέση ενός πολέμου που δεν ήταν κουφός λιγότερο θανατηφόρα.
Διότι, φίλε, ένα πράγμα είναι ουρλιάζοντας " δεν είναι μόνοι "και ένα πρόσωπο μόνο ένα θωρακισμένο σώμα των ομοσπονδιακών στρατευμάτων, όπως συνέβη στη στήλη de Los Altos Τσιάπας, και να δούμε αν είμαστε τυχεροί και κάποιος ανακαλύπτει, και να δούμε αν υπάρχει λίγη περισσότερη τύχη και μαθαίνει είναι εξοργισμένοι, και λίγο περισσότερη τύχη και ότι ανάξιοι κάνει κάτι.
Εν τω μεταξύ, οι δεξαμενές σταμάτησαν από τις γυναίκες Ζαπατίστας, και η έλλειψη πάρκο ήταν με ύβρεις Η μητέρα και πέτρες χάλυβα φίδι έπρεπε να τραβήξει πίσω.
Και στο βόρειο τμήμα της Τσιάπας, έχουν τη γέννηση και την ανάπτυξη των λευκών φρουρών, στη συνέχεια ανακυκλώνεται ως παραστρατιωτικοί? και στις συνεχείς επιθέσεις Tzotz Choj οργανώσεις αγροτών "ανεξάρτητοι" μερικές φορές δεν έχουν το όνομα? και η περιοχή του συνδυασμού Tzeltal Selva των παραστρατιωτικών και τα μειονεκτήματα.
Και ένα πράγμα είναι να φωνάξει « είμαστε όλοι καρέ "ή" δεν είμαστε όλα τα πλαίσια ", όπως ισχύει, ή πράγμα, και ένα άλλο κυνηγήσει με όλες τις μηχανές του πολέμου, η εισβολή των χωριών, η« τρίχα »των βουνών, με τη χρήση εκπαιδευμένα σκυλιά, τα πτερύγια των ελικοπτέρων ruffling τούφες της ceiba, ο «νεκρός ή ζωντανός» γεννήθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 1994 και έφτασε πιο υστερική επίπεδό του το 1995 και οι υπόλοιπες έξι χρόνια πλέον χρησιμοποιείται από μια διακρατική και ότι η περιοχή αυτή υπέστη Border Forest από το 1995 και ότι η ίδια ακολουθία των επιθέσεων των οργανώσεων των αγροτών, η χρήση των παραστρατιωτικών, η στρατιωτικοποίηση, παρενόχληση προστέθηκε στη συνέχεια.
Αν υπάρχει ένας μύθος σε όλα αυτά δεν είναι η κουκούλα, αλλά το ψέμα επαναλαμβάνεται από εκείνες τις ημέρες, ακόμη και αν ληφθεί από τους ανθρώπους με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τον πόλεμο ενάντια στους Ζαπατίστας διήρκεσε μόλις 12 ημέρες.
Δεν θα κάνει μια λεπτομερή λογαριασμό. Κάποιος με κάποια σοβαρή κριτική σκέψη και μπορεί να ανασυνθέσει την ιστορία, και να προσθέσετε και να αφαιρέσετε για να πάρει το νομοσχέδιο, και να πω αν ήταν και είναι σε δημοσιογράφους ότι η αστυνομία και οι στρατιώτες? αν επαίνους ήταν περισσότερες απειλές και προσβολές, εάν η τιμή τέθηκε για να δείτε την κουκούλα ή τη σύλληψη "νεκρός ή ζωντανός".
Υπό αυτές τις συνθήκες, μερικές φορές με τον εαυτό μας και τους άλλους με τη γενναιόδωρη και άνευ όρων υποστήριξη των καλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που έγινε στο κτίριο εξακολουθεί να εκτυλίσσεται, είναι αλήθεια, αλλά ορίζεται ποιοι είμαστε.
Υπάρχει τότε μια φράση, τυχεροί ή άτυχοι, όπως θα δείτε από πάνω ή κάτω, αυτό του « εδώ είμαστε για πάντα νεκροί, πεθαίνοντας και πάλι, αλλά τώρα για να ζήσει . " Είναι η πραγματικότητα.
Και σχεδόν 20 χρόνια αργότερα ...
Οι 21 Δεκ 2012, όταν η πολιτική και εσωτερισμό συνέπεσε, ως συνήθως, να κηρύξει καταστροφές είναι πάντα για πάντα, το αουτσάιντερ, επαναλάβαμε το χτύπημα του χεριού 1 Ιανουαρίου 94, και, χωρίς ψήσιμο έναν πυροβολισμό άοπλοι μόνο με τη σιωπή μας, κατάκοιτος και πάλι το καμάρι της πόλης και λίκνο φωλιά του ρατσισμού και της περιφρόνησης.
Εάν η πρώτη του Ιανουαρίου του 1994, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες απρόσωπο επιτέθηκαν και παραδόθηκε φρουρές την προστασία των πόλεων, 21η Δεκεμβρίου 2012 ήταν δεκάδες χιλιάδες που πήρε άφωνους κτίρια όπου θάνατό μας εορτάστηκε.
Ακριβώς επειδή τελικό του EZLN, όχι μόνο είχε εξασθενήσει, πολύ λιγότερο φύγει, αλλά είχε αυξηθεί ποσοτικά και ποιοτικά αρκούσε για κάθε μετρίως έξυπνο μυαλό συνειδητοποίησε ότι σε αυτά τα 20 χρόνια, κάτι είχε αλλάξει μέσα EZLN και τις κοινότητες.
Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη πιστεύω ότι ήταν λάθος να επιλέξει, ότι ο στρατός δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμμετάσχουν σε ειρήνη.
Για πολλούς λόγους, αλήθεια, αλλά ο κύριος ήταν και είναι, διότι με αυτόν τον τρόπο θα καταλήξουμε εξαφανίζονται.
Ίσως είναι αλήθεια. Ίσως θα ήταν λάθος να καλλιεργούν επιλέξουν τη ζωή αντί του θανάτου λατρείας.
Αλλά επιλέξαμε να μην ακούει σε τρίτους. Για να μην απαιτούν πάντα και απαιτούν τον αγώνα μέχρι θανάτου, ενώ άλλοι να τους νεκρούς.
Όχι.
Εμείς επιλέξαμε βλέποντας και ακούγοντας, είναι Votan συλλογική είμαστε.
Εμείς επιλέξαμε την προεπιλογή, δηλαδή, τη ζωή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήξερε ότι ο πόλεμος παραπάνω και προσπαθήστε ξανά προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της πάνω μας.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο χρόνος και πάλι θα πρέπει να υπερασπιστεί το ποιοι είμαστε και ποιοι είμαστε.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο θάνατος θα παραμείνει εκεί για τη ζωή.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι για να ζήσει, θα πεθάνουμε.
II -. Μια αποτυχία;
Λένε ότι έχουμε πετύχει τίποτα για μας.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η μονάδα διαδίδεται αυτή τη θέση.
Νομίζουν ότι οι γιοι και οι κόρες τους διοικητές και οι διοικητές θα πρέπει να απολαμβάνουν τα ταξίδια στο εξωτερικό, σπουδών σε ιδιωτικά σχολεία και στη συνέχεια υψηλές θέσεις στην επιχείρηση ή την πολιτική. Ότι αντί να ασχολούνται με τη γη για να εξαγάγετε τον ιδρώτα και τον προσδιορισμό των τροφίμων, θα πρέπει να λάμψει για τα κοινωνικά δίκτυα έχουν τη διασκέδαση στα κλαμπ, προβάλλοντας την πολυτέλεια.
Ίσως οι αναπληρωτές διοικητές θα πρέπει να παράγω και να περάσει στους απογόνους τους τα έξοδα, τα προνόμια, τους ναούς, όπως και οι πολιτικοί σε όλο το φάσμα.
Ίσως θα έπρεπε, καθώς οι ηγέτες CIOAC-H και άλλες αγροτικές οργανώσεις, λαμβάνει τα προνόμια και να πληρώσουν σε έργα και τη στήριξη, μείνετε με τις περισσότερες βάσεις και να αφήσει μόνο ψίχουλα σε αντάλλαγμα για την εκπλήρωση των ποινικών αποφάσεων προέρχονται από πάνω.
Αλλά είναι αλήθεια, δεν έχουμε επιτύχει κάτι τέτοιο για μας.
Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι 20 χρόνια μετά αυτό το " τίποτα για μας », αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ένα σύνθημα, μια καλή πρόταση για τις αφίσες και τα τραγούδια, αλλά μια πραγματικότητα, πραγματικότητα.
Εάν η συνακόλουθη να είναι μια αποτυχία, τότε η ασυνέπεια είναι ο δρόμος προς την επιτυχία, την πορεία προς την εξουσία.
Αλλά δεν θέλω να πάω εκεί.
Δεν μας ενδιαφέρει.
Σε αυτές τις ρυθμίσεις που προτιμάτε αποτύχει ό, τι πετύχει.
III -. Medley.
Σε αυτά τα 20 χρόνια υπήρξε μια σύνθετη και πολλαπλή αναμετάδοση του EZLN.
Μερικοί έχουν προειδοποιήσει μόνο το προφανές: γενεών.
Τώρα κάνουν τον αγώνα και οδηγεί την αντίσταση που ήταν νέοι ή δεν είχαν γεννηθεί κατά την έναρξη της εξέγερσης.
Αλλά κάποιοι μελετητές αγνοούν άλλες ρελέ:
Η κατηγορία: sharecropper ταξική προέλευση που απεικονίζεται, το ιθαγενών αγροτών.
Η Ράτσα: Μικτή κατεύθυνση του αμιγώς αυτόχθονες ηγεσία.
Και το πιο σημαντικό: η ανακούφιση της σκέψης: η επαναστατική πρωτοπορία να υπακούει? Απόσπασμα από την Power Up για τη δημιουργία της δύναμης από τα κάτω? επαγγελματικής πολιτικής στην καθημερινή πολιτική? ηγέτες, οι άνθρωποι? περιθωριοποίησης των δύο φύλων, την άμεση συμμετοχή των γυναικών? κοροϊδία των άλλων, στον εορτασμό της διαφοράς.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, διότι είναι ακριβώς το μάθημα "l Ελευθερία @ s Ζαπατίστας ως« ευκαιρία για να δούμε αν είναι οργανωμένη έδαφος που ο χαρακτήρας της κοινότητας.
Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι σκέφτονται ότι η ιστορία γίνεται από τον λαό, φοβούνται τόσο με την ύπαρξη μιας κυβέρνησης των ανθρώπων δεν εμφανίζονται εκεί όπου «ειδικοί» να είναι κυβέρνηση.
Γιατί να τους δώσουμε τη φρίκη ότι οι άνθρωποι είναι εκείνοι που εντολή, εκείνοι που διευθύνουν τα δικά τους βήματα;
Γιατί να κουνούν το κεφάλι τους στην αποδοκιμασία κατά υπακοή;
Η λατρεία του ατομικισμού στη λατρεία avant πιο φανατική ακραία του.
Και αυτός ακριβώς ήταν ο αυτόχθονες και να στείλετε μια εγχώρια εκπρόσωπος και τώρα είναι το αφεντικό, τι τους τρομάζει, να τους ωθήσει μακριά, και, τέλος, πρόκειται να συνεχίσετε να ψάχνετε για κάποιον που χρειάζεται avant πολέμαρχους και ηγέτες. Επειδή υπάρχει και το ρατσισμό στην αριστερά, η οποία αποσκοπεί ιδιαίτερα επαναστατική.
Η ezetaelene δεν είναι ένα από αυτά. Έτσι, δεν μπορούν όλοι να είναι μια Ζαπατίστας.
IV -. Ολόγραμμα και λειτουργία αλλαγής. Δεν θα είναι.
Πριν από την αυγή του 1994, πέρασα 10 χρόνια σε αυτά τα βουνά. Γνώρισα προσωπικά δοκιμάσει κάποια στο θάνατο του οποίου θα πεθάνουμε πολλά. Επειδή ξέρω και να ασχοληθεί με τους άλλους και άλλες που είναι σήμερα εδώ, όπως είμαστε.
Πολλά πρωινά βρήκα τον εαυτό μου προσπαθώντας να αφομοιώσει τις ιστορίες που μου είπαν, οι κόσμοι που συνέταξε με τη σιωπή, τα χέρια και τα μάτια, σημειώνοντας την επιμονή του σε κάτι πέρα.
Ήταν μια ονειρικό κόσμο, ως ένα άλλο, και τόσο μακρινό, τόσο ξένο;
Μερικές φορές νόμιζα ότι είχε έρθει σε, οι λέξεις που μας οδηγό και καθοδηγείται ήρθε η ώρα γι 'αυτό δεν είχε ακόμη ημερολόγια, όπως χάθηκαν σε ασαφείς γεωγραφικές περιοχές: πάντα αξιοπρεπή νότια πανταχού παρών σε όλες τις κατευθύνσεις.
Αργότερα έμαθα ότι δεν μιλάμε για μια ανακριβή κόσμο και, ως εκ τούτου, είναι απίθανο.
Αυτός ο κόσμος και ήταν με το βήμα του.
Εσείς, δεν το βλέπεις; Δεν το βλέπεις;
Δεν έχουν εξαπατήσει κανέναν κάτω. Δεν κρύβουμε ότι είμαστε ένας στρατός, με πυραμιδικής δομής του, το κέντρο διοίκησης, πάνω-κάτω αποφάσεις. Δεν εύνοια τους εαυτούς μας με την ελευθεριακή μόδας ή να αρνηθεί αυτό που είμαστε.
Αλλά ο καθένας μπορεί να δούμε τώρα αν η δική μας είναι ένας στρατός που υποδύεται ή επιβάλλονται.
Και πρέπει να πω αυτό, έχω ήδη ζητήσει την άδεια υποδιοικητής συναδέλφους Μωυσή να κάνετε:
Τίποτα δεν κάναμε, για καλύτερα ή χειρότερα, ήταν δυνατόν αν μια ένοπλη στρατιωτική, το Εθνικό Απελευθερωτικό Ζαπατίστας, δεν είχε αυξηθεί κατά κακή κυβέρνηση το δικαίωμα να ασκήσουμε τα νόμιμα βία. Η βία του κάτω προσώπου της βίας από πάνω.
Είμαστε πολεμιστές και ως εκ τούτου ξέρουμε ποιος είναι ο ρόλος μας και το χρόνο μας.
Την αυγή την πρώτη ημέρα του πρώτου μήνα του έτους 1994, ένας στρατός των γιγάντων, δηλαδή των αυτοχθόνων ανταρτών, κάτω από τις πόλεις με το βήμα του ταρακουνήσει τον κόσμο.
Λίγες μέρες αργότερα, με το αίμα των νεκρών μας, ακόμα νωπά στους δρόμους της πόλης, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούσε να δει έξω.
Συνηθίσει να κοιτάξει κάτω για τους αυτόχθονες, δεν σήκωσε τα μάτια του να μας κοιτάξει.
Συνηθίσει να μας δουν να ταπεινώνεται, η καρδιά του δεν κατάλαβαν αξιοπρεπή ανυπακοή μας.
Τα μάτια του είχαν σταματήσει στο μοναδικό μιγάδων που είδαν κουκούλες, δηλαδή, που δεν παρακολουθώ.
Αρσενικά και θηλυκά κεφάλια μας, στη συνέχεια είπε:
"Όπως βλέπουν πόσο μικρή είναι, να αφήσει κάποιον τόσο μικρό όσο τους, τον βλέπουν και μέσω αυτού βλέπουμε"
Έτσι άρχισε μια σύνθετη απόσπαση της προσοχής, ένα τέχνασμα της τρομερής και υπέροχη μαγεία, μια κακόβουλη κίνηση της καρδιάς είμαστε γηγενείς, αυτόχθονες σοφία αψήφησαν νεωτερικότητας σε ένα από τα προπύργια της: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Στη συνέχεια, άρχισε η κατασκευή του χαρακτήρα που ονομάζεται "Mark".
Σας ζητώ να με ακολουθήσουν σε αυτό τον συλλογισμό:
Ας υποθέσουμε ότι είναι δυνατόν άλλος τρόπος για να εξουδετερώσει έναν εγκληματία. Για παράδειγμα, το φονικό όπλο creándole να πιστέψει ότι είναι αποτελεσματική, να διατάξει να χτίσει, με βάση την αποτελεσματικότητα, όλο το σχέδιο του, για την, κατά το χρόνο ετοιμαζόταν να πυροβολήσει, "όπλο" πίσω σε αυτό που πάντα ήταν: μια ψευδαίσθηση.
Το όλο σύστημα, αλλά κυρίως του παιχνιδιού μέσα ενημέρωσης χτίσει famas στη συνέχεια να καταστρέψουν αν δεν αποδώσει σε σχέδια τους.
Η δύναμή του ήταν (όχι, και που έχουν εκτοπιστεί από τα κοινωνικά δίκτυα) για να αποφασίσουν τι και ποιος ήταν εκείνη την εποχή το όνομα και γιατί επέλεξαν τι σιωπηλή.
Τέλος πάντων, εγώ δεν πληρώνουν πολλή προσοχή, όπως έχει αποδειχθεί σε αυτά τα 20 χρόνια, δεν ξέρω τίποτα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το γεγονός είναι ότι οι SupMarcos πήγε από το να είναι ένας εκπρόσωπος να είναι μια απόσπαση της προσοχής.
Εάν η διαδρομή του πολέμου, δηλαδή, ο θάνατος, μας είχε Χρειάστηκαν 10 χρόνια? η ζωή πήρε περισσότερο χρόνο και απαιτείται περισσότερη προσπάθεια, για να μην αναφέρουμε το αίμα.
Διότι, είτε το πιστεύετε είτε όχι, είναι πιο εύκολο να πεθάνουν παρά να ζήσουν.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να είναι και να βρουν ποιος τους εαυτούς μας ήξερε ως αυτό που είμαστε.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να μάθετε ποιος μας είδε όχι πάνω, όχι προς τα κάτω, είδαμε ότι μπροστά, μας είδε αναζητούν συναδέλφους.
Τους είπα τότε άρχισαν να χτίζουν το χαρακτήρα.
Marcos μία ημέρα είχε γαλάζια μάτια, η δεύτερη ημέρα, είχαν πράσινο ή καφέ, ή μέλι, ή μαύρο, όλα ανάλογα με το ποιος έκανε τη συνέντευξη και να τραβήξετε τη φωτογραφία. Αυτό ήταν συχνές επαγγελματικές ομάδες ποδοσφαίρου, των εργαζομένων στα πολυκαταστήματα, οδηγός, φιλόσοφος, σκηνοθέτης, και etceteras να βρεθεί στα μέσα ενημέρωσης δίνουν αυτά τα ημερολόγια και σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές. Υπήρξε μια Marcos για κάθε περίσταση, δηλαδή για κάθε συνέντευξη. Και δεν ήταν εύκολο, πιστέψτε με, τότε δεν υπήρχε προήλθε από wikipedia και αν ισπανικό κράτος όφειλε να εξετάσει το αγγλικό δικαστήριο, για παράδειγμα, ήταν ένα δικαστήριο φορεσιά της Αγγλίας, ένα μανάβικο ή ένα πολυκατάστημα.
Αν μπορώ να προσδιορίσω το χαρακτήρα τότε ο Mark θα έλεγα χωρίς δισταγμό ότι ήταν ένα ετερόκλητο.
Ας πούμε, για να καταλάβω, ο Mark ήταν ένα μέσο, δεν είναι δωρεάν (σημείωση: δεν είναι το ίδιο με το να είναι ένα μέσο για να πληρώσει).
Στην κατασκευή και τη συντήρηση του χαρακτήρα είχαμε κάποια λάθη.
"Είναι ανθρώπινο το παπούτσι», είπε ο σιδεράς.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους τρέξαμε, όπως ήταν, το ρεπερτόριο των πιθανών "καρέ". Έτσι, για τις αρχές του 1995 ήμασταν σε δύσκολη θέση και οι άνθρωποι που επεξεργάζονται ήταν στα σπάργανα.
Έτσι, το 1995 δεν ξέραμε πώς να κάνουν. Αλλά αυτό είναι όταν το χέρι PAN Zedillo, "ανακαλύπτει" Mark με την ίδια επιστημονική μέθοδος που βρίσκει τα οστά, δηλαδή από την εσωτερική προδοσία.
Η ιστορία της tampiqueño μας έδωσε τον αέρα, αν και μετέπειτα απάτη Paca Lozano μας έκανε να φοβούνται ότι ο τύπος πληρώνει επίσης αμφισβήτησαν την «αποκάλυψη» του Μάρκου και ανακάλυψε ότι ήταν μια απάτη. Ευτυχώς δεν το έκανε. Όπως και ότι, μέσα ακολουθείται από κατάποση άλλα παρόμοια τροχούς μύλο.
Λίγο καιρό αργότερα, η tampiqueño ήρθε σε αυτή τη γη. Μαζί με υποδιοικητής Εξεγερμένων Μωυσής μίλησε σε αυτόν. Προσφέραμε στη συνέχεια σε κοινή συνέντευξη έτσι θα μπορούσε να γλυτώσει από τους διωγμούς, δεδομένου ότι θα ήταν προφανές ότι ο Μάρκος και ο ίδιος δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο. Δεν θα ήταν. Ήρθε για να ζήσουν εδώ. Άφησε το πρόσωπό του μερικές φορές και μπορεί να βρεθεί στις εικόνες των κηδείες των γονέων τους. Εάν μπορούν να του πάρουν συνέντευξη. Τώρα ζει σε μια κοινότητα, .... Αχ, δεν θέλουν να ξέρουν πού απλή διαβίωσης. Δεν θα πω τίποτα περισσότερο γι 'αυτόν, αν θέλετε μια μέρα να πει την ιστορία που έζησε από τις 9 Φεβρουαρίου 1995. Την πλευρά μας μπορούμε μόνο να σας ευχαριστήσω για την τελευταία δεδομένα κάθε τόσο που χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει την "βεβαιότητα "SupMarcos ότι δεν είναι αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ένα ετερόκλητο ή ένα ολόγραμμα, αλλά ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ένας ντόπιος της Tamaulipas οδυνηρές τώρα.
Εν τω μεταξύ, συνέχισε ψάχνουν, ψάχνουν για αυτούς, ψάχνει για σας, που είναι εδώ τώρα και σε εκείνους που δεν είναι εδώ, αλλά είναι.
Πρωτοβουλίες που ξεκίνησε ξανά και ξανά να βρει έναν άλλο, σε ένα άλλο, με άλλον εταίρο. Διάφορες πρωτοβουλίες, προσπαθούν να βρουν το μάτι και το αυτί που χρειάζονται και αξίζουν.
Εν τω μεταξύ, μετά την πρόοδο των λαών και το ρελέ που έχει πολύ ή λίγο, αλλά αυτό μπορεί να φανεί άμεσα, χωρίς μεσάζοντες.
Στην αναζήτηση για το άλλο, και πάλι απέτυχε.
Σε ποιους βρήκαμε και θέλαμε να κατευθύνει ή να τον dirigiéramos ήθελε.
Υπήρχαν εκείνοι που ήρθαν και έκαναν έτσι με την επιθυμία να μας χρησιμοποιήσει, ή να κοιτάξουμε πίσω, είτε με την ανθρωπολογική νοσταλγία, είτε με μαχητική νοσταλγία.
Έτσι, για κάποιους ήταν κομμουνιστές, τροτσκιστές για τους άλλους, για άλλους αναρχικούς, μαοϊκούς για τους άλλους, για άλλους Χιλιαστές, και τα αφήνουμε εκεί αρκετές "ists" να βάλει ό, τι γνώσεις σας.
Αυτό ήταν μέχρι την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα, τα πιο τολμηρή και Ζαπατίστας πρωτοβουλίες που έχουμε ξεκινήσει μέχρι σήμερα.
Με την έκτη έχουμε βρεθεί τελικά που μας κοιτάζει από το μέτωπο και να χαιρετά και μας αγκαλιάζει, και ως εκ τούτου χαιρετίζει και αγκαλιάζει.
Με το έκτο βρήκατε τελικά.
Τέλος, κάποιος που κατάλαβε ότι δεν έψαχναν ή ποιμένες για να μας καθοδηγήσει, ούτε σμήνη τα οποία οδηγούν στη γη της επαγγελίας. Ούτε οι αφέντες και δούλους. Ούτε οι ηγέτες ούτε μάζες ακέφαλη.
Αλλά απομένει να δούμε αν είναι δυνατόν να δούμε και να ακούσουμε τι είμαστε ακόμα.
Στο εσωτερικό, η πρόοδος των ανθρώπων ήταν εντυπωσιακή.
Στη συνέχεια ήρθε το μάθημα «Ελευθερία l @ s ως Ζαπατίστας."
Σε 3 στροφές, συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε ήδη μια γενιά σε θέση να κοιτάξουμε μπροστά, θα μπορούσα να ακούσω και να μιλήσει χωρίς να περιμένουν την καθοδήγηση ή ηγεσία, ούτε την υποβολή αίτησης και την παρακολούθηση.
Marcos, ο χαρακτήρας, δεν ήταν πλέον αναγκαία.
Το νέο στάδιο στο κίνημα των Ζαπατίστας ήταν έτοιμο.
Τότε τι συνέβη συνέβη και πολλές και πολλοί από εσάς, τους συντρόφους του έκτου, τον ξέρω απ 'ευθείας.
Στη συνέχεια, θα πει ό, τι ο χαρακτήρας ήταν σε αδράνεια. Αλλά μια ειλικρινής ανασκόπηση αυτών των ημερών πω πόσες και πόσες γύρισε να μας κοιτάξει με ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια, από ένα ετερόκλητο desfiguros.
Έτσι, η σκυτάλη της διοίκησης δεν είναι δεδομένη για την ασθένεια ή το θάνατο, ή ο εσωτερικός εκτοπισμός, καθαρισμό ή καθαρισμό.
Λογικά χορηγείται σύμφωνα με τις εσωτερικές αλλαγές που είχε και έχει το EZLN.
Ξέρω ότι δεν πλατεία με τα τετραγωνικά συστήματα σε διαφορετικά εκεί πάνω, αλλά η αλήθεια που δεν με νοιάζει.
Και αν αυτό καταστρέφει τον τεμπέλη και η κακή ανάπτυξη των rumorólogos και zapatólogo
Jovel, τότε είναι πολύ κακό.
Ούτε εγώ ούτε έχω άρρωστος, ούτε είμαι ούτε έχω πεθάνει.
Ω, ναι, αλλά πολλές φορές με σκότωσε, έχω πεθάνει πολλές φορές, και είμαι πάλι εδώ.
Εάν ενθαρρύνουμε αυτές τις φήμες ήταν επειδή ταίριαζε.
Το τελευταίο μεγάλο κόλπο ήταν να προσομοιώσουν ολόγραμμα ανίατη ασθένεια, ακόμη και όλους τους θανάτους που έχουν υποστεί.
Με την ευκαιρία, το " αν το επιτρέπει η υγεία σας , "ο επαναστατικός υποδιοικητής Μωυσής χρησιμοποίησε στη δήλωση ανακοινώνοντας την κοινή χρήση με CNI, ήταν ισοδύναμο με το" αν οι άνθρωποι ζητούν "ή" αν οι δημοσκοπήσεις άχτι "ή" Αν ο Θεός μου δίνει άδεια »ή άλλες κοινοτοπίες που έχουν το τσιτάτο στην πολιτική τάξη τα τελευταία χρόνια.
Αν μου επιτρέπετε μια συμβουλή: θα πρέπει να αναπτυχθεί μια μικρή αίσθηση του χιούμορ, όχι μόνο για την ψυχική και σωματική υγεία, πάρα πολύ σοβαρός, επειδή δεν θα καταλάβει τους Ζαπατίστας. Και δεν καταλαβαίνετε, δικαστής? οι δικαστές και καταδικάζει.
Στην πραγματικότητα αυτό ήταν το ευκολότερο μέρος του χαρακτήρα. Για να τροφοδοτήσει την φήμη ήταν απαραίτητη μόνο για να πω μερικά άτομα σε συγκεκριμένες: ". Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά υποσχέσου μου ότι δεν θα πρέπει να λέει κανείς"
Φυσικά μετρά.
Κύρια ανυποψίαστα συνεργάτες φήμη της ασθένειας και του θανάτου ήταν «ειδικοί zapatología" στην υπερηφάνεια Jovel και χαοτική πόλη του Μεξικού διαθέτουν την εγγύτητά του με τους Ζαπατίστας και τη βαθιά γνώση που έχει, επιπροσθέτως, φυσικά, αστυνομία κατηγόρησε επίσης ως δημοσιογράφους, δημοσιογράφοι χρεώνεται η αστυνομία, και οι δημοσιογράφοι l @ s μόνο φόρτιση, και το κακό, όπως οι δημοσιογράφοι.
Χάρη σε καθένα και όλα αυτά,. Σας ευχαριστούμε για την κρίση σας. Έκαναν ακριβώς όπως έπρεπε να κάνουν. Το μόνο κακό πράγμα για αυτό είναι ότι αμφιβάλλω αν κάποιος τους εμπιστεύομαι πλέον κανένα μυστικό.
Είναι πεποίθησή μας και την πρακτική μας να επαναστατήσουν και τον αγώνα ή τους ηγέτες ή τους πολέμαρχους ή μεσσίες ή σωτήρες δεν είναι απαραίτητες. Για την καταπολέμηση μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή αμηχανία, ένα κομμάτι της αξιοπρέπειας και πολλή οργάνωση.
Το υπόλοιπο, ή εξυπηρετεί ή δεν εξυπηρετεί το συλλογικό.
Έχει ιδιαίτερα κωμικό ποια είναι η λατρεία του ατόμου έχει οδηγήσει σε πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές παραπάνω. Ayer δήλωσε ότι το μέλλον του μεξικανικού λαού εξαρτάται από την συμμαχία των δύο προσωπικοτήτων. Peña Nieto δήλωσε Antier ανεξαρτητοποιήθηκε από Salinas de Γκορτάρι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, στη συνέχεια, αν επέκρινε Peña Nieto, συμπαρατάχθηκε με τον Σαλίνας ντε Γκορτάρι? και αν ο τελευταίος επέκρινε, με την υποστήριξη Peña Nieto. Τώρα λένε θα πρέπει να επιλέξετε μια πλευρά στον αγώνα για τον έλεγχο μέχρι τις τηλεπικοινωνίες, ώστε να είστε είτε μαζί σας είτε με το Slim-Salinas Azcarraga. Και άνω, ή ο Ομπάμα ή ο Πούτιν.
Εκείνοι που στενάζουν και κοιτάζω προς τα πάνω μπορεί να συνεχίσετε να ψάχνετε τον ηγέτη τους? εξακολουθούν να σκεφτόμαστε ότι τώρα θα σεβαστούν τα αποτελέσματα των εκλογών? Slim που πηγαίνει τώρα για να υποστηρίξει την εκλογική επιλογή που απομένει? ότι τώρα στο Game of Thrones θα εμφανιστεί δράκους και μάχες? ότι τώρα στην τηλεοπτική σειρά The Walking Dead , Kirkman θα ακολουθήσει όταν κόμικ? εργαλεία που τώρα κατασκευάζονται στην Κίνα δεν πρόκειται να σπάσει τον πρώτο γύρο? ότι τώρα το ποδόσφαιρο θα είναι άθλημα και όχι των επιχειρήσεων.
Και ναι, ίσως μερικές από τις άλλες περιπτώσεις τον atinen, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι απλοί θεατές, δηλαδή, παθητικοί καταναλωτές.
Εκείνοι που αγαπούσε και μισούσε τους SupMarcos τώρα ξέρουν ότι μισούσε και αγάπησε ένα ολόγραμμα. Αγάπες και τα μίση του ήταν ως εκ τούτου άχρηστο, στείρο, κενό, κούφια.
Στη συνέχεια, θα στεγάσει μουσείο ή μεταλλικές πλάκες όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ούτε η θέληση να είσαι ζωντανός που υποδιοικητή Μάρκος. Ούτε το όνομά σας ή τα εξαρτώμενα τους κληρονομούν. Θα υπάρξουν όλα τα έξοδα πληρωμένα ταξίδια στο εξωτερικό για να δώσει διαλέξεις. Δεν θα υπάρξει καμία μεταφορά ή πολυτελή νοσοκομειακής περίθαλψης. Δεν θα υπάρχει χήρα ή hereder @ s. Δεν θα υπάρξει καμία κηδεία, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αγάλματα, χωρίς μουσεία, κανένα βραβείο ή οτιδήποτε κάνει το σύστημα για την προώθηση της λατρείας του ατόμου και να υποτιμούν τη συλλογική.
Ο χαρακτήρας δημιουργήθηκε και τώρα οι δημιουργοί του, οι Ζαπατίστας και οι Ζαπατίστας, καταστρέφουμε.
Αν κάποιος καταλαβαίνει αυτό το μάθημα από τους συντρόφους μας, θα γίνει κατανοητό ένα από τα θεμέλια των Ζαπατίστας.
Έτσι, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ό, τι συνέβη.
Στη συνέχεια, είδαμε ότι το αυγοτάραχο, το χαρακτήρα, το ολόγραμμα, στη συνέχεια, και δεν ήταν απαραίτητο.
Ξανά και ξανά σχεδιάζουμε, και ξανά και ξανά, όταν ελπίζουμε αναφέρονται: ακριβές χρονοδιάγραμμα και τη γεωγραφία για να δείξουμε ότι είμαστε πραγματικά αυτό που πραγματικά είναι.
Στη συνέχεια ήρθε ο θάνατος Γκαλεάνο γεωγραφία του προς εμάς και το χρονοδιάγραμμα σελιδοδείκτη: " εδώ στην πραγματικότητα? τώρα: τον πόνο και το θυμό "
V. - Ο πόνος και η οργή. Ψίθυροι και κραυγές.
Όταν φτάσαμε στην σκάλα εδώ στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορούσε να πει μας άρχισε να μιλάει ψιθυριστά.
Quedo μιλήσει τον πόνο μας, το θυμό μας με απαλά.
Όπως και αν προσπάθησαν να εμποδίσουν το Γκαλεάνο θα τρομάξει τους θορύβους, ακούγεται ότι ήταν αλλοδαπός.
Όπως και αν φωνές και τα βήματα μας που ονομάζεται.
" Περιμένετε την εταιρεία », δήλωσε η σιωπή μας.
" Μην πάτε , "ψιθύρισε τις λέξεις.
Αλλά υπάρχουν και άλλα πόνους και άλλα μαίνεται.
Αυτή τη στιγμή, σε άλλα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, ένας άνδρας, μια γυναίκα, UNOA otherâ , ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας γέρος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια μνήμη, έχει πληγεί από κοντινή απόσταση, που περιβάλλεται από το σύστημα που αδηφάγα έγκλημα garroteada, μαχαίρι, νεκρός, τελικά, σύρθηκε χλευαστικά, εγκαταλελειμμένα, ανακτώνται και πέπλο το σώμα του, θαμμένο ζωή του.
Μόνο μερικά ονόματα:
Αλέξης Benhumena, δολοφονήθηκε στην Πολιτεία του Μεξικού.
Francisco Javier Cortés, δολοφονήθηκε στην Πολιτεία του Μεξικού.
Juan Vazquez Guzman δολοφονήθηκε στην Τσιάπας.
Juan Carlos Gomez Silvano, σκοτώθηκε στην Τσιάπας.
Kuy Η εταιρεία, που δολοφονήθηκε στην DF.
Carlo Guiliani, δολοφονήθηκε στην Ιταλία.
Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε στην Ελλάδα.
Wayih Wajdi al-Ramahi, σκοτώθηκαν σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. 14, πυροβολήθηκε στην πλάτη από μια παρατήρηση του ισραηλινού στρατού, χωρίς πορείες, χωρίς καμία διαμαρτυρία ή οτιδήποτε άλλο στο δρόμο.
Matías Valentín Catrileo Μαπούτσε στη Χιλή σκότωσε.
Teodulfo Torres Soriano, η εταιρεία της έκτης εξαφανίστηκε στην Πόλη του Μεξικού.
Jerome και Αστικής Guadalupe Macias, κοινοί Cheran, Michoacan σκότωσε.
Manuel Francisco ντε Ασίς. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Μαρτίνες Javier Robles. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Gerardo Vera Orcino. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Enrique Domínguez Macias. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Martin Santos Σελήνη. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Pedro Leyva Domínguez, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Diego Dominguez Ramires, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Trinidad de la Cruz Crisostomo, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Crisoforo Sánchez Reyes, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Teodulo Santos Giron , Santa Maria Ostula εξαφανίστηκε.
Longino Vicente Morales, Guerrero εξαφανίστηκε.
Víctor Ayala Τάπια, εξαφανίστηκε σε Guerrero.
Jacinto López Díaz "El Jazi" σκοτώθηκαν σε Puebla.
Bernardo Sánchez Vázquez, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα
Jorde Αλέξης Herrera, ο οποίος δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Gabriel Echeverria, δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Edmundo Reyes Amaya, εξαφανίστηκε στην Οαχάκα.
Gabriel Alberto Cruz Sánchez, λείπει στην Οαχάκα.
Juan Francisco Sicilia Ortega δολοφονήθηκε στο Morelos.
Ernesto Méndez Salinas, δολοφονήθηκε στο Morelos.
Alejandro ο Chao Barona, δολοφονήθηκε στο Morelos.
Sara Robledo, δολοφονήθηκε στο Morelos.
Juventina Villa Mojica, δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Reynaldo Santana Βίλα, δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Catarino Torres Pereda, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα.
Bety Cariño, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα.
Jyri Jaakkola, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα.
Sandra Luz Hernández, δολοφονήθηκε στο Sinaloa.
Marisela Escobedo Ortiz, δολοφονήθηκε στην Τσιουάουα.
Celedonio Monroy Prudencio, λείπει σε Jalisco.
Nepomuceno Moreno Nuñez, σκοτώθηκαν σε Sonora.
Οι μετανάστες desparecidas αναγκαστικά και πιθανόν σκοτώθηκε σε όλο τον μεξικανικό έδαφος.
Οι κρατούμενοι που θέλουν να σκοτώσουν στη ζωή: ο Mumia Abu Jamal, Leonard Peltier, των Μαπούτσε, Mario Gonzalez, Juan Carlos Flores.
Συνεχίζεται η ταφή της ζωής ήταν φωνές, σίγαση από την πτώση της γης και τα κλειστά μπαρ.
Και οι περισσότεροι κοροϊδία είναι ότι σε κάθε φτυαριά της flinging βρωμιά πρωτοπαλίκαρο με τη σειρά του, το σύστημα λέγοντας ότι « δεν κουπόνια, δεν νοιάζεται, κανείς δεν φωνάζει, κανείς δεν σας δίνει οργή θάνατό σου, κανείς δεν ακολουθεί την πορεία σας, κανείς δεν εγείρει τη ζωή σας "
Και με την τελευταία φτυαριά δήλωση: « ακόμη αρπάξει και να τιμωρήσουν αυτούς που σκότωσες, πάντα βρει έναν άλλο, άλλη, άλλο, ώστε να embosquen και επαναλάβετε το μακάβριο χορό που τελείωσε τη ζωή σας "
Και "λέει λίγο δικαιοσύνη σας, νάνος, που να προσομοιώνει τη μάζα και να πληρώνομαι λίγο ηρεμία για να σταματήσει το χάος που είναι επάνω τους, δεν με τρομάζουν, μη μου κάνεις κακό, μην με τιμωρήσει "
Τι λέμε σε αυτό το όργανο το οποίο, σε κάθε γωνιά του κόσμου κάτω, είναι θαμμένος στην αφάνεια;
Τι μόνο πόνο και το θυμό μας έχουν;
Αυτό που έχει σημασία μόνο το θάρρος μας;
Ότι, ενώ ψιθυρίζουν την ιστορία μας, ακούσαμε την κραυγή της, την κραυγή;
Έχει πολλά ονόματα και η αδικία που προκαλεί πολλές κραυγές.
Αλλά ο πόνος μας και το θυμό μας δεν μας εμποδίζει από το να ακούει.
Και ψίθυροι μας δεν είναι μόνο να θρηνήσουν νεκρούς πτώση μας άδικα.
Γιος, προκειμένου να ακούσετε άλλους πόνους, που μπορεί να ακολουθήσει το θυμό μας και άλλα καλά στο πολύπλοκο, μακρύς και δύσκολος δρόμος για να τα κάνει όλα φώναζαν ότι γίνεται απελευθερωτικό αγώνα.
Και μην ξεχνάμε ότι, ενώ κάποιος ψιθυρίζει, κάποιος φωνάζει.
Και μόνο το άκουσμα αυτί μπορεί να ακούσει
Όπως έχουμε μιλήσει και να ακούσει τώρα, κάποιος φωνάζει από τον πόνο, το θυμό.
Και ακριβώς όπως πρέπει να μάθουμε να κατευθύνει το βλέμμα, ο ακροατής πρέπει να βρει το μονοπάτι που καθιστά εύφορη.
Γιατί όταν κάποιος βρίσκεται, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι δύσκολη.
Για να δείτε αυτή την προσπάθεια, απλά να κοιτάξει κάτω και να αυξήσει την καρδιά.
Μπορεί να είναι;
Μπορεί να είναι;
Εκδίκηση μικρό δικαιοσύνη μοιάζει τόσο. Μικρές δικαιοσύνη είναι γεμάτο ατιμωρησίας, όπως και στην τιμωρία ενός, απαλλάσσει τους άλλους.
Θα μας θέλουν, παλεύουμε δεν τελειώνει στην εύρεση των δολοφόνων της εταιρείας και να δούμε Γκαλεάνο τιμωρούνται (το οποίο θα, ότι κανείς δεν πρέπει να εξαπατηθεί).
Η επίμονη αναζήτηση του ασθενούς και ψάχνει για την αλήθεια, καμία παραίτηση της ανακούφισης.
Μεγάλη δικαιοσύνη έχει να κάνει με τον εταίρο Γκαλεάνο θαφτεί.
Επειδή δεν αναρωτιούνται τι να κάνει με το θάνατό του, αλλά τι να κάνει με τη ζωή του.
Με συγχωρείτε αν πάω στην ελώδη έδαφος κοινές θέσεις, αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει να πεθάνει, όχι.
Όλες οι προσπάθειές τους, τις καθημερινές τους, συνεπείς, οι οποίοι δεν ήταν αόρατος για εμάς, ήταν θυσία για τη ζωή.
Και ναι, μπορώ να σας πω ότι ήταν μια εξαιρετική προσωπικότητα και επίσης, και αυτό είναι που αναρωτιέμαι, χιλιάδες συντρόφους σαν κι αυτόν στην Ζαπατίστας αυτοχθόνων κοινοτήτων, με την ίδια αποφασιστικότητα, η ίδια δέσμευση, την ίδια σαφήνεια και ένα ενιαίο προορισμό: την ελευθερία.
Και να κάνει μακάβρια λογαριασμούς: Αν κάποιος αξίζει το θάνατο είναι ή που έχει πάει εκεί, όπως είναι η παροδικότητα της αμοιβής των μέσων ενημέρωσης.
Έχει ήδη μας φίλος μας και επικεφαλής εκπρόσωπος είπε για τον EZLN, υποδιοικητής Εξεγερμένων Μωυσής, ο οποίος να σκοτώσει Γκαλεάνο, ή των Ζαπατίστας, η ανωτέρω ήθελε να δολοφονήσει τον EZLN.
Όχι ως ένα στρατό, αλλά ως ανόητο και επαναστατική δημιουργία της ζωής, όπου, πάνω απ 'όλα, θέλω να δέσετε μεταλλευμάτων, πετρελαίου, του τουρισμού, το θάνατο της γης και σε εκείνους που ζουν και εργάζονται.
Και μας είπε ότι θα έρθει, ως Γενική Διοίκηση του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης, για να ξεθάψει Γκαλεάνο.
Πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία για έναν από μας πεθαίνει για να ζήσει Γκαλεάνο.
Και ότι ο θάνατος είναι άσχετο ικανοποιείται αντί Γκαλεάνο θέσει ένα άλλο όνομα για να ζήσουν Γκαλεάνο και ο θάνατος δεν είναι η ζωή, αλλά ένα όνομα και μόνο, μερικές επιστολές αδειάσει από κάθε νόημα, χωρίς τη δική του ιστορία, τη ζωή.
Έτσι αποφασίσαμε ότι ο Μάρκος υπάρχει πια σήμερα.
Θα δώσω σκιά πολεμιστή και λίγο φως, ώστε να μην χάσετε στο δρόμο, Don Durito θα πάει μαζί του, όπως ακριβώς και η παλιά Antonio.
Δεν θα μου λείψει τα παιδιά που συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν πριν από τις ιστορίες τους, και είναι μεγάλη επειδή βλέπουν, ήδη αγωνίζονται καθώς έρχονται για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, η οποία είναι το έργο του κάθε Ζαπατίστας.
Η γάτα-σκύλος, δεν είναι ένας κύκνος, τώρα τραγουδούν το τραγούδι του αποχαιρετισμού.
Και τέλος, όσοι καταλαβαίνουν, δεν ξέρω ποιος δεν επρόκειτο ποτέ, ούτε πεθαίνει ο οποίος δεν έχει ζήσει.
Και ο θάνατος πρέπει να εξαπατηθεί από έναν Ινδό με το όνομα του Γκαλεάνο στον αγώνα, και όλες αυτές οι πέτρες που έχουν τοποθετηθεί στον τάφο του θα πάει και να διδάξουν, που έχει απομείνει, τα βασικά του κινήματος των Ζαπατίστας, δηλαδή, δεν θα πωληθούν, να μην σταματήσει, να μην σταματήσει.
Ω θάνατο! Όπως και αν δεν ήταν προφανές ότι οι παραπάνω εκδόσεις του κάθε ευθύνη πέρα από το εγκώμιο, αφιέρωμα γκρι, άγονη άγαλμα, οδηγός του μουσείου.
Για εμάς; Λοιπόν, μας θάνατο μας δεσμεύει έτσι θα πρέπει να ζήσουν.
Έτσι, εδώ είμαστε, κοροϊδεύοντας τον θάνατο στην πραγματικότητα.
Σύντροφοι:
Όλα τα είπε, με το 0208, της 25ης Μαΐου 2014 σχετικά με τη μπροστινή EZLN νοτιοανατολικά μάχη δήλωσε ότι παύει να υφίσταται γνωστή ως υποδιοικητή Μάρκος, η αυτοαποκαλούμενη «Αναπληρωτής ανοξείδωτο χάλυβα."
Έτσι μπράβο.
Για τη φωνή μου θα μιλήσει πια τη φωνή του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης.
Κουπόνι. Απαλλαγή για την υγεία ... ή ακόμα και ξέρετε πάντα ποιος κατανοητό ότι δεν έχει σημασία, που ποτέ δεν έχει σημασία.
Από την πραγματικότητα των Ζαπατίστας.
Υποδιοικητή Μάρκος.
Μεξικό, 24 του Μαΐου του 2014.
PD1 -. «Παιχνίδι τελείωσε»;
PD2 -.; Ματ
PD3 -.; Touché
PD 4 -. Υπάρχουν, τη φυλή, και να στείλετε ταμπάκο.
PD 5 -. Χμμ ... έτσι αυτό είναι η κόλαση ... Αυτό Piporro, Pedro, José Alfredo! Πώς; Γιατί macho; Μπα, δεν νομίζω, αν ποτέ ...
PD-6 -. Έτσι, όπως λένε, χωρίς το αυγοτάραχο, και μπορώ να πάω γυμνή;.
PD 7 -. Hey, είναι πολύ σκοτεινά εδώ, χρειάζομαι λίγο φως.
(...)
(Μια φωνή ακούγεται off)
Καλημέρα σύντροφοι. Το όνομά μου είναι Γκαλεάνο, υποδιοικητής Γκαλεάνο.
Οποιοσδήποτε άλλος Γκαλεάνο ονομάζεται;
(Φωνητικά και κραυγές ακούγονται)
Αχ, έτσι ώστε μετά από αυτό μου είπαν ότι όταν γεννηθεί και πάλι, θα συλλογικά.
Είτε πρόκειται.
Καλό ταξίδι. Προσοχή, cuídenos.
Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.
Υποδιοικητής Γκαλεάνο.
Μεξικό, Μάιος 2014.
«Mεταξύ του φωτός και της σκιάς» Τα τελευταία λόγια του Subcomandante Marcos
Σήμερα το πρωί, στο τέλος του αφιερώματος για τον σύντροφο Γκαλεάνο, πάνω από τρεις χιλιάδες Ζαπατίστας των βάσεων στήριξης και των αγωνιστών, μαζί με περίπου χίλια μέλη της Έκτης, άκουσαν τα «τελευταία δημόσια λόγια» του Εξεγερμένου Marcos του EZLN. Έξι ηγέτες της Μυστικής Επαναστατικής Επιτροπής Ιθαγενών, μαζί με τον Moisés και τον Μάρκος, ανέβηκαν στη σκηνή. Παρακάτω περιλαμβάνονται μερικά κομμάτια από τα πέντε μέρη της επιστολής του Μάρκος».
1. Μια δύσκολη απόφαση
«Η μάχη για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό ήταν και είναι δική μας, αλλά και πολλών άλλων από τα χαμηλά στρώματα. Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή, ενάντια στη σιωπή, τα λόγια και τον σεβασμό, ενάντια στην αμνησία, την μνήμη, ενάντια στην ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια, ενάντια στην καταπίεση, την εξέγερση, ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία, ενάντια στην επιβολή, την δημοκρατία, ενάντια στο έγκλημα, την δικαιοσύνη.
Ο πόλεμος που διεξάγουμε μας έδωσε το προνόμιο να ακουστούμε, από γενναιόδωρα αυτιά και καρδιές που βρίσκονται κοντά ή και μακριά. Υπήρχε άγνοια και αδιαφορία και εξακολουθεί να υπάρχει, όμως καταφέραμε να προσελκύσουμε την προσοχή αρκετών. Στη συνέχεια, έπρεπε να ανταποκριθούμε σε ένα αποφασιστικής σημασίας ερώτημα: "ποιο θα είναι το επόμενο βήμα;"
Το να σκοτώσουμε ή να πεθάνουμε έμοιαζε η μόνη μοίρα μας.
Έπρεπε να ξαναχτίσουμε το μονοπάτι της ζωής, να χτίσουμε ό,τι αυτοί που βρίσκονται από πάνω, είχαν καταστρέψει και συνεχίζουν να καταστρέφουν, την πορεία όχι μόνο των αυτόχθονων κοινοτήτων, αλλά και των εργαζομένων, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών, των νέων, και των αγροτών. Πάνω στο γεγονός, ότι υπάρχουν διαφορές τόσο σε όσους είναι πάνω, όσο και σε αυτούς που βρίσκονται από κάτω και αυτές οι διαφορές διώκονται και τιμωρούνται. Εμείς έπρεπε ,είτε να θυσιάσουμε το αίμα μας για την πορεία προς την εξουσία, δίνοντας απλώς την ηγεσία σε άλλους ή να στρέψουμε τις καρδιές και τα μάτιά μας στους ανθρώπους που είμαστε – τους ιθαγενείς που προστατεύουν τη Γη και τη μνήμη.
Το δίλημμα μας δεν ήταν ανάμεσα στο να διαπραγματευτούμε ή να πολεμήσουμε, αλλά ανάμεσα στον θάνατο και την ζωή.
Εμείς επιλέξαμε να χτίσουμε ζωή, αλλά στη μέση ενός πολέμου – που δεν ήταν λιγότερο θανατηφόρος.
Οι νεκροί είναι όλοι εδώ, αλλά τώρα για να ζήσουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι κάποιοι πιστεύουν πως κάναμε λάθος με την επιλογή μας αυτή, ότι δηλαδή ένας στρατός δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσπαθεί να επιβάλλει την ειρήνη. Με πολλούς τρόπους η σκέψη αυτή είναι σωστή, αλλά ο κύριος λόγος για την επιλογή μας ήταν και είναι, το γεγονός ότι με μάχες, θα καταλήγαμε να εξαφανιστούμε. Ίσως κάναμε λάθος με την επιλογή να καλλιεργήσουμε τη ζωή αντί να υμνούμε τον θάνατο.
Αλλά κάναμε αυτή την επιλογή κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και ακούγοντας ο ένας τον άλλο, βάσει της συλλογικότητας που είμαστε. Εμείς επιλέξαμε εξέγερση. Με άλλα λόγια, εμείς επιλέξαμε τη ζωή.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε, ότι ο θάνατος είναι απαραίτητος, ώστε να υπάρξει η ζωή και ότι για να ζήσουμε πρέπει να πεθάνουμε.»
2 . Παράλειψη
"Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι είκοσι χρόνια μετά, το «τίποτα για μας», η φράση αυτή αποδείχθηκε όχι απλώς μια καλή φράση για πανό και τραγούδια, αλλά μια πραγματικότητα - La Realidad.
Αν η συνέπεια είναι αποτυχία, τότε η ασυνέπεια είναι ο δρόμος προς την επιτυχία - η διαδρομή προς την εξουσία. Αλλά δεν θέλουμε να πάμε εκεί. Δεν μας ενδιαφέρει. Μέσα σε αυτές τις παραμέτρους, προτιμούμε να αποτύχουμε παρά να νικήσουμε."
3 . Το μεταβαλλόμενο πρόσωπο του EZLN
"Σε αυτά τα είκοσι χρόνια έχουν υπάρξει πολλές, πολύπλοκες αλλαγές εντός του EZLN. Ορισμένοι σχολιαστές έχουν απλώς αναφερθει στην εμφανή αλλαγή – εκείνη των γενεών - και το γεγονός ότι εκείνοι που ήταν μικροί ή αγέννητο,ι όταν ξεκίνησε η εξέγερση, παλεύουν σήμερα και οδηγούν την αντίσταση. Ορισμένοι «φιλομαθείς» σχολιαστές, πάντως, δεν έχουν αναφερθεί στις άλλες αλλαγές: την αλλαγή από την πολυμαθή μεσαία τάξη στους αυτόχθονες αγρότες, από την φυλή μιγάδων σε καθαρούς ιθαγενείς και - το πιο σημαντικό - από την επαναστατική πρωτοπορία στην δημιουργία συλλογικών κανόνων.
Η λατρεία του ατόμου βρίσκεται σε τέτοια πρωτοπορία από τους πιο ακραίους φανατικούς οπαδούς της... σε μια μορφή αριστερής πολιτικής με ρατσισμό, που ισχυρίζεται ότι είναι επαναστατική. Ο EZLN δεν είναι ένα τίποτα από αυτά, για το λόγο αυτό, δεν μπορεί ο καθένας να είναι ένας Ζαπατίστα.
Από την μεταφορά της εξουσίας από τα ψηλά στα χαμηλά στρώματα, από την επαγγελματική πολιτική στην καθημερινή πολιτική, από τους ηγέτες στους ανθρώπους, από την περιθωριοποίηση των φύλων, στην άμεση συμμετοχή των γυναικών, από την υποτίμηση των διαφορετικών ατόμων στον εορτασμό των διαφορών".
4. Ένα διαφορετικό Ολόγραμμα : Τι δεν θα αποτελεί.
" Το πρωί της 1ης Ιανουαρίου του 1994, ένας στρατός γιγάντων - ή αυτόχθονων ανταρτών - συγκλόνισαν τον κόσμο με τα βήματα τους, όταν κατέβηκαν στις πόλεις [της Τσιάπας]. Λίγες μέρες αργότερα, με το αίμα των νεκρών μας ακόμα στους δρόμους, συνειδητοποιήσαμε, ότι εκείνοι στο εξωτερικό δεν μας βλέπουν. Έχοντας συνηθίσει να κοιτούν αφ’υψηλού τις κοινότητες των ιθαγενών, δεν κοίταξαν πάνω για να μας δουν, έχοντας συνηθίσει να μας βλέπουν να ταπεινώνομαστε, οι καρδιές τους δεν καταλάβαιναν την αξιοπρεπή εξέγερση μας. Αντ 'αυτού, επικεντρώνονταν μόνο στα πρόσωπα μας ως μιγάδες, το πρόσωπο του μιγά που θα μπορούσαν να δουν, όταν φοράει κουκούλα. Οι αρχηγοί μας τότε είπαν: "βλέπουν μόνο τα πράγματα που είναι σύμφωνα με το δικό τους επίπεδο, όσο ασήμαντα κι αν είναι. Ας βάλουμε κάποιον στο επίπεδο τους, έτσι ώστε να μπορούν να τον δουν και, μέσω αυτού, να μπορούν να δουν και μας".
Και έτσι ξεκίνησε ένας σύνθετος ελιγμός της απόσπασης της προσοχής: ένα μαγικό τέχνασμα που ήταν φοβερό και θαυμάσιο, μια κατεργάρικη κίνηση,που ταιριάζει στην ιθαγένικη καρδιά μας. Η εγχώρια σοφία των ιθαγενών προκάλεσε τον μοντέρνο κόσμο, σε ένα από τα προπύργια της - τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η κατασκευή της προσωπικότητας που ονομάζεται Μάρκος, είχε αρχίσει.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να τους εαυτούς μας και να βρούμε ανθρώπους ικανούς να μας δουν για αυτό που είμαστε. Χρειαζόμασταν χρόνο για να βρούμε τους ανθρώπους, που θα μπορούσαν να μας δουν όχι από πάνω, αλλά από κάτω, άνθρωπους που θα μπορούσαν να μας κοιτάξουν στα μάτια με ενσυναίσθηση.
... Σας είπα, ότι τότε ξεκίνησε η κατασκευή της προσωπικότητας. Αν μου επιτρέπετε να καθορίσω την προσωπικότητα Marcos, θα ήθελα να πω χωρίς δισταγμό, ότι ήταν μια μεγάλη μεταμφίεση.
Είχαμε ξεκινήσει αρκετές πρωτοβουλίες για να βρούμε αυτιά συμπαθή να μας ακούσουν - να βρούμε άλλους σαν κι εμάς και διαφορετικούς από εμάς - να βρούμε τα βλέμματα και την προσοχή που χρειάζεται και μας αξίζει και αποτυγχάναμε κάθε φορά. Και ήταν έτσι μέχρι την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα - η πιο τολμηρή από τις πρωτοβουλίες που είχαμε ξεκινήσει ποτέ - τελικά μας έφερε σε επαφή με ανθρώπους, που μας κοίταξαν στα μάτια, μας χαιρέτισαν και μας αγκάλιασαν.
Μέσα στο κίνημα, η πρόοδος των ανθρώπων ήταν εντυπωσιακή. Και αυτός είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε το μάθημα «Ελευθερία Σύμφωνα με τους Ζαπατίστας». Συνειδητοποιήσαμε, ότι υπήρχε τώρα μια γενιά που θα μας κοιτάξει στα μάτια και ήταν ικανή να μας ακούει και να μιλάει για εμάς, χωρίς να περιμένει την ηγεσία ή κάποια καθοδήγηση - χωρίς να σκοπεύει να διατάξει ή να υπακούσει. Η προσωπικότητα του Μάρκος δεν ήταν πλέον αναγκαία. Το επόμενο στάδιο του αγώνα των Ζαπατίστας ήταν έτοιμο.
Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και την πρακτική μας, η εξέγερση δεν χρειάζεται ηγέτες και προσωπικότητες, μεσσίες ή σωτήρες. Για να αγωνιστείς χρειάζεται μόνο να έχεις μια αίσθηση ντροπής, έναν βαθμό αξιοπρέπειας, και πολλή οργάνωση. Τα υπόλοιπα, είτε εξυπηρετούν την συλλογικότητα, είτε δεν εξυπηρετούν καθόλου.
5. Πόνος και οργή. Ψίθυροι και κραυγές.
Η σιωπή του πλήθους είπε: «Περίμενε, συντρόφε. Μην φεύγεις». Αλλά ο Μάρκος δεν είχε ακόμη τελειώσει. Συνέχισε παραθέτοντας μια σειρά από νεκρούς ή εξαφαφανισμένους συντρόφους, και πολιτικούς και κοινωνικούς κρατούμενος από την Ατένκο, την Ostula, την Oaxaca, την Πόλη του Μεξικού, την Ιταλία, την Τσιάπας, την Ελλάδα, την Παλαιστίνη, την Chéran, την Guerrero, την Morelos, την Puebla, την Chihuahua, την Sonora, την Jalisco, την Sinaloa και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης διαβάσε τα ονόματα των μεταναστών και των Mapuches, λέγοντας:
«Αυτή τη στιγμή, σε άλλα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, ένας άνδρας, μια γυναίκα, ένας γκέυ, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας γέρος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια μνήμη, έχει πληγεί από κοντινή απόσταση, από ένα σύστημα που προχωρά σε αδηφάγα εγκλήματα, μαχαίρια, νεκρούς, χλευασμούς, εγκατάλειψη...
Μόνο μερικά ονόματα:
Alexis Benhumea, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Francisco Javier Cortés, δολοφονήθηκε στο Estado του México.
Juan Vázquez Guzmán, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
Juan Carlos Gómez Silvano, δολοφονήθηκε στην Chiapas.
El compa Kuy, δολοφονία DF.
Carlo Giuliani, δολοφονήθηκε στην Iταλία.
Aλέξης Γρηγορόπουλος, δολοφονήθηκε στην Ελλάδα.
Wajih Wajdi al-Ramahi δολοφονήθηκε σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. 14 ετών, πυροβολήθηκε στην πλάτη από έναν στρατιώτη του ισραηλινού στρατού, χωρίς πορείες, χωρίς διαμαρτυρίες στους δρόμους ή οτιδήποτε.
Matías Valentín Catrileo Quezada, δολοφονήθηκε στην Χιλή \.
Teodulfo Torres Soriano, México.
Guadalupe Jerónimo y Urbano Macías, Michoacán.
Francisco de Asís Manuel, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Javier Martínes Robles, εξαφανιστηκε από την Santa María Ostula
Gerardo Vera Orcino, εξαφανίστηκε απο την Santa María Ostula
Enrique Domínguez Macías, εξαφανίστηκε από την Santa María Ostula
Martín Santos Luna, εξαφανίστηκε Santa María Ostula
Pedro Leyva Domínguez, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Diego Ramírez Domínguez, δολοφονήθηκε Santa María Ostula.
Trinidad de la Cruz Crisóstomo, δολοφονήθηκε Santa María Ostula.
Crisóforo Sánchez Reyes, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Teódulo Santos Girón, δολοφονήθηκε στην Santa María Ostula.
Longino Vicente Morales, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Víctor Ayala Tapia, εξαφανίστηκε στην Guerrero.
Jacinto López Díaz “El Jazi”, δολοφονήθηκε στην Puebla.
Bernardo Vázquez Sánchez, δολοφονήθηκε στην Oaxaca
Jorge Alexis Herrera, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Gabriel Echeverría, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Edmundo Reyes Amaya, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Gabriel Alberto Cruz Sánchez, εξαφανίστηκε στην Oaxaca.
Juan Francisco Sicilia Ortega, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Ernesto Méndez Salinas, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Alejandro Chao Barona, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Sara Robledo, δολοφονήθηκε στην Morelos.
Juventina Villa Mojica, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Reynaldo Santana Villa, δολοφονήθηκε στην Guerrero.
Catarino Torres Pereda, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Bety Cariño, δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Jyri Jaakkola,δολοφονήθηκε στην Oaxaca.
Sandra Luz Hernández, δολοφονήθηκε στην Sinaloa.
Marisela Escobedo Ortíz, δολοφονήθηκε στην Chihuahua.
Celedonio Monroy Prudencio, εξαφανίστηκε στην Jalisco.
Nepomuceno Moreno Nuñez, δολοφονήθηκε στην Sonora.
"Ακόμα κι αν πιάσουν και καταδικάσουν αυτούς που σας σκότωσαν, θα βρίσκουν πάντα άλλους, που θα σας στήνουν ενέδρα και θα επαναλαμβάνουν το μακάβριο χορό που τελείωσε τη ζωή σας.
Η αδικία έχει τόσα πολλά ονόματα και προκαλεί τόσες πολλές κραυγές. Και μην ξεχνάμε ότι, ενώ ένα άτομο ψιθυρίζει, κάποιο άλλο κραυγάζει. Ακούγοντάς τους θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε, ώστε να βρούμε μια διαδρομή, που μετατρέπει την αδικία σε κάτι γόνιμο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χαμηλώσετε το κεφάλι σας και να ανυψώσετε την καρδιά σας.
Η δικαιοσύνη που θέλουμε είναι η συνεχής και η επίμονη αναζήτηση της αλήθειας.
Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο κάποιος από μας να πεθάνει, έτσι ώστε ο Γκαλεάνο να μπορεί να ζήσει. Έτσι, έχουμε αποφασίσει ότι σήμερα, ο Marcos πρέπει να πεθάνει.
Και σε αυτές τις πέτρες που έχετε αφήσει στον τάφο του, θα μάθετε να μην πουλήσετε τον εαυτό σας, να μην παραδοθείτε και να μην ενδώσετε.
Στις 2:08 π.μ., δηλώνω ότι ο Εξεγερμένος Μάρκος - ο αυτοαποκαλούμενος υποδιοικητής από ανοξείδωτο χάλυβα - παύει να υφίσταται".
Δύο λεπτά αργότερα, μετά από κάποια χιουμοριστικά υστερόγραφα που χρησιμοποιήθηκαν για να ανυψώσουν λίγο την διάθεση, ο «Μάρκος», αποχώρησε από τη σκηνή για πάντα. Τα φώτα έσβησαν και ένα κύμα χειροκροτημάτων ακολούθησε από το πλήθος των οπαδών του έκτου και από τις βάσεις στήριξης των Ζαπατίστας και των αγωνιστών.
Στιγμές αργότερα η φωνή του πρώην υποδιοικητή ακούστηκε και πάλι, αλλά εκτός σκηνής, λέγοντας: «Καλημέρα σύντροφοι. Το όνομά μου είναι Γκαλεάνο. Εξεγερμένος Γκαλεάνο. Μου είπαν ότι, όταν θα ήταν να γεννηθώ και πάλι, θα ήταν συλλογικά».
***
Εξεγερμένος Γκαλεάνο.
Μεξικό Μάϊος του 2014.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Φωτός και σκιάς.
Στην πραγματικότητα, τον Πλανήτη Γη.
Μαΐου 2014.
Companion, compañeroa, φίλε:
Καλησπέρα, βραδιές, ημέρες, ανεξαρτήτως της γεωγραφικής τους θέσης, ο χρόνος και ο τρόπος τους.
Καλημέρα.
Ζητώ από τους συντρόφους, και ότι το έκτο compañeroas που προέρχονται από άλλα μέρη, ιδίως τους συναδέλφους ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, την υπομονή, την ανοχή και την κατανόηση για αυτό που λέω, γιατί θα είναι τα τελευταία λόγια μου στο δημόσιο πριν από στάση υπάρχουν.
Σας γράφω για να σας και μέσω σας που ακούν και να παρακολουθήσετε μαζί μας.
Ίσως στην αρχή ή κατά τη διάρκεια αυτών των λέξεων αναπτύσσεται στην καρδιά σας την αίσθηση ότι κάτι είναι εκτός τόπου, ότι κάτι δεν είναι σωστό, σαν να λείπει ένα ή περισσότερα κομμάτια για να κάνει αίσθηση του παζλ που θα παρουσίαση. Όπως τα οποία οι ίδιοι δεν έχουν αυτό που λείπει.
Ίσως μετά, ημέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, δεκαετίες αργότερα, τώρα καταλαβαίνω τι λέμε.
Σύντροφοί μου EZLN σε όλα τα επίπεδα, δεν με αφορούν, γιατί από μόνη της είναι ο τρόπος μας εδώ με τα πόδια, την καταπολέμηση της, γνωρίζοντας πάντα ότι αυτό που λείπει είναι πάντα λείπει.
Πέρα από αυτό, Ζαπατίστας compas αδίκημα νοημοσύνη l @ δεν κανενός s, είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο.
Επιπλέον, είμαστε ευχαριστημένοι και υπερήφανοι που είμαστε συνεργάτες, συναδέλφους και compañeroas τόσο ο EZLN και η έκτη, που αποκάλυψε αυτή τη συλλογική απόφαση.
Και πόσο καλό θα είναι τόσο ελεύθερη, εναλλακτικά, των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, αυτό το αρχιπέλαγος του πόνου, θυμού και αξιοπρεπή αγώνα που ονομάζουμε "η έκτη" ότι αυτή η γνώση θα σας πω, όπου κι αν βρίσκεστε.
Αν κάποιος άλλος θέλει να μάθει τι συνέβη την ημέρα αυτή θα πρέπει να πάνε να μάθουν στα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης.
VA τότε. Καλώς ήρθατε όλοι με την πραγματικότητα των Ζαπατίστας.
Ι. - Μια σκληρή απόφαση.
Όταν σκάσει και διακόπηκε το 1994 με αίμα και φωτιά, ο πόλεμος ξεκίνησε για μας, εμείς οι Ζαπατίστας.
Η παραπάνω πόλεμο, το θάνατο και την καταστροφή, της στέρησης και της ταπείνωσης, της εκμετάλλευσης και της σιωπής φορολογεί μέχρι και ήμασταν πάσχουν από αιώνες πριν.
Αυτό που ξεκίνησε για μας το 1994, είναι μία από τις πολλές στιγμές του πολέμου από τα κάτω ενάντια παραπάνω, ενάντια στον κόσμο τους.
Αυτός ο πόλεμος της αντίστασης εκείνη την ημέρα κωπηλασία στους δρόμους της οπουδήποτε από πέντε ηπείρους, σε αγρούς και τα βουνά τους.
Ήταν και είναι δική μας, όπως πολλοί και πολλοί κάτω, ένας πόλεμος για την ανθρωπότητα και ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.
Ενάντια στον θάνατο, απαιτούμε τη ζωή.
Ενάντια Silence, ζητούμε τη λέξη και το σεβασμό.
κατά τη λήθη, τη μνήμη.
κατά την ταπείνωση και την περιφρόνηση, την αξιοπρέπεια.
ενάντια στην καταπίεση και την παράβαση.
ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία.
κατά την επιβολή της δημοκρατίας.
της εγκληματικότητας, της δικαιοσύνης.
Ποιος με λίγη ανθρωπιά στις φλέβες μπορεί να είναι ή μπορεί να αμφισβητήσει αυτούς τους ισχυρισμούς;
Και εκείνη τη στιγμή πολλοί ακούσει.
Ο πόλεμος που πήρε μας έδωσε το προνόμιο να φτάσει στα αυτιά και τις καρδιές προσεκτικοί και γενναιόδωροι σε κοντινές και μακρινές γεωγραφικές περιοχές.
Λείπει ό, τι λείπει, και λείπει ό, τι λείπει, αλλά στη συνέχεια πήρε το βλέμμα του άλλου, το αυτί του, η καρδιά του.
Στη συνέχεια, είχαμε την ανάγκη να απαντήσει σε ένα κρίσιμο ερώτημα:
"Ποιο είναι το επόμενο;"
Στις ζοφερές λογαριασμούς της Εύας δεν ενέπιπτε τη δυνατότητα να εγείρουν κάποια ερωτήματα. Και αυτό μας οδήγησε στο άλλο ερώτημα:
Ετοιμάστε; Όσοι ακολουθούν το μονοπάτι του θανάτου;
Κατασκευάστηκε περισσότερες και καλύτερες στρατιώτες;
Επενδύστε σε προσπάθειες για τη βελτίωση προβληματικών πολεμική μηχανή μας;
Προσομοιώσουμε; Προθυμία για διάλογο και ειρήνη, αλλά να συνεχίσει την πραγματοποίηση νέων beats;
Για να σκοτώσει ή να πεθάνουν ως ενιαίος προορισμός;
Ή θα πρέπει να ανακατασκευάσει τον τρόπο ζωής, που είχαν και συνεχίζουν να σπάσουν από πάνω;
Ο δρόμος όχι μόνο των ιθαγενών πληθυσμών και των εργαζομένων, των σπουδαστών, των εκπαιδευτικών, της νεολαίας, των αγροτών, καθώς και όλες οι διαφορές που πραγματοποιήθηκε επάνω και κάτω συνεχιστούν και να τιμωρηθούν.
Θα πρέπει να εγγραφείτε στο αίμα μας για τον τρόπο άλλοι το κεφάλι προς την εξουσία ή θα πρέπει να μετατρέψει τις καρδιές και να δούμε ποιοι είμαστε και αυτά είναι που είμαστε, δηλαδή αυτόχθονες λαούς, θεματοφύλακες της γης και της μνήμης;
Κανείς δεν άκουγε τότε, αλλά στα σπάργανα ότι τα λόγια μας είχαν προειδοποιήσει ότι δεν ήταν το δίλημμα μεταξύ μας διαπραγματεύονται ή να πολεμήσει, αλλά μεταξύ της ζωής ή θανάτου.
Όποιος είχε προηγουμένως προειδοποιήσει τότε ότι το δίλημμα δεν ήταν άτομο μπορεί να έχει κατανοηθεί καλύτερα τι πραγματικά συνέβη στις Ζαπατίστας 20 χρόνια.
Αλλά τους είπα ασχοληθήκαμε με το ζήτημα αυτό και ότι το δίλημμα.
Και εμείς επιλέξαμε.
Και αντί να τους εαυτούς μας να είναι αντάρτες, στρατιώτες και ομάδες, προετοιμασία υποστηρικτές της εκπαίδευσης, της υγείας, και ήταν αυξάνοντας τα θεμέλια της αυτονομίας αναρωτιούνται τον κόσμο σήμερα.
Αντί του κτιρίου στρατώνες, να βελτιώσει τα όπλα μας, να χτίσουν τείχη και τάφρους, αυξήθηκαν τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας χτίστηκαν, θα βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής μας.
Αντί να αγωνίζονται για μια θέση στην εξατομικευμένη θανάτους Παρθενώνα κάτω, να χτίσουν τη ζωή που επιλέγουν.
Αυτό στη μέση ενός πολέμου που δεν ήταν κουφός λιγότερο θανατηφόρα.
Διότι, φίλε, ένα πράγμα είναι ουρλιάζοντας " δεν είναι μόνοι "και ένα πρόσωπο μόνο ένα θωρακισμένο σώμα των ομοσπονδιακών στρατευμάτων, όπως συνέβη στη στήλη de Los Altos Τσιάπας, και να δούμε αν είμαστε τυχεροί και κάποιος ανακαλύπτει, και να δούμε αν υπάρχει λίγη περισσότερη τύχη και μαθαίνει είναι εξοργισμένοι, και λίγο περισσότερη τύχη και ότι ανάξιοι κάνει κάτι.
Εν τω μεταξύ, οι δεξαμενές σταμάτησαν από τις γυναίκες Ζαπατίστας, και η έλλειψη πάρκο ήταν με ύβρεις Η μητέρα και πέτρες χάλυβα φίδι έπρεπε να τραβήξει πίσω.
Και στο βόρειο τμήμα της Τσιάπας, έχουν τη γέννηση και την ανάπτυξη των λευκών φρουρών, στη συνέχεια ανακυκλώνεται ως παραστρατιωτικοί? και στις συνεχείς επιθέσεις Tzotz Choj οργανώσεις αγροτών "ανεξάρτητοι" μερικές φορές δεν έχουν το όνομα? και η περιοχή του συνδυασμού Tzeltal Selva των παραστρατιωτικών και τα μειονεκτήματα.
Και ένα πράγμα είναι να φωνάξει « είμαστε όλοι καρέ "ή" δεν είμαστε όλα τα πλαίσια ", όπως ισχύει, ή πράγμα, και ένα άλλο κυνηγήσει με όλες τις μηχανές του πολέμου, η εισβολή των χωριών, η« τρίχα »των βουνών, με τη χρήση εκπαιδευμένα σκυλιά, τα πτερύγια των ελικοπτέρων ruffling τούφες της ceiba, ο «νεκρός ή ζωντανός» γεννήθηκε στις αρχές Ιανουαρίου του 1994 και έφτασε πιο υστερική επίπεδό του το 1995 και οι υπόλοιπες έξι χρόνια πλέον χρησιμοποιείται από μια διακρατική και ότι η περιοχή αυτή υπέστη Border Forest από το 1995 και ότι η ίδια ακολουθία των επιθέσεων των οργανώσεων των αγροτών, η χρήση των παραστρατιωτικών, η στρατιωτικοποίηση, παρενόχληση προστέθηκε στη συνέχεια.
Αν υπάρχει ένας μύθος σε όλα αυτά δεν είναι η κουκούλα, αλλά το ψέμα επαναλαμβάνεται από εκείνες τις ημέρες, ακόμη και αν ληφθεί από τους ανθρώπους με την τριτοβάθμια εκπαίδευση, τον πόλεμο ενάντια στους Ζαπατίστας διήρκεσε μόλις 12 ημέρες.
Δεν θα κάνει μια λεπτομερή λογαριασμό. Κάποιος με κάποια σοβαρή κριτική σκέψη και μπορεί να ανασυνθέσει την ιστορία, και να προσθέσετε και να αφαιρέσετε για να πάρει το νομοσχέδιο, και να πω αν ήταν και είναι σε δημοσιογράφους ότι η αστυνομία και οι στρατιώτες? αν επαίνους ήταν περισσότερες απειλές και προσβολές, εάν η τιμή τέθηκε για να δείτε την κουκούλα ή τη σύλληψη "νεκρός ή ζωντανός".
Υπό αυτές τις συνθήκες, μερικές φορές με τον εαυτό μας και τους άλλους με τη γενναιόδωρη και άνευ όρων υποστήριξη των καλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που έγινε στο κτίριο εξακολουθεί να εκτυλίσσεται, είναι αλήθεια, αλλά ορίζεται ποιοι είμαστε.
Υπάρχει τότε μια φράση, τυχεροί ή άτυχοι, όπως θα δείτε από πάνω ή κάτω, αυτό του « εδώ είμαστε για πάντα νεκροί, πεθαίνοντας και πάλι, αλλά τώρα για να ζήσει . " Είναι η πραγματικότητα.
Και σχεδόν 20 χρόνια αργότερα ...
Οι 21 Δεκ 2012, όταν η πολιτική και εσωτερισμό συνέπεσε, ως συνήθως, να κηρύξει καταστροφές είναι πάντα για πάντα, το αουτσάιντερ, επαναλάβαμε το χτύπημα του χεριού 1 Ιανουαρίου 94, και, χωρίς ψήσιμο έναν πυροβολισμό άοπλοι μόνο με τη σιωπή μας, κατάκοιτος και πάλι το καμάρι της πόλης και λίκνο φωλιά του ρατσισμού και της περιφρόνησης.
Εάν η πρώτη του Ιανουαρίου του 1994, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες απρόσωπο επιτέθηκαν και παραδόθηκε φρουρές την προστασία των πόλεων, 21η Δεκεμβρίου 2012 ήταν δεκάδες χιλιάδες που πήρε άφωνους κτίρια όπου θάνατό μας εορτάστηκε.
Ακριβώς επειδή τελικό του EZLN, όχι μόνο είχε εξασθενήσει, πολύ λιγότερο φύγει, αλλά είχε αυξηθεί ποσοτικά και ποιοτικά αρκούσε για κάθε μετρίως έξυπνο μυαλό συνειδητοποίησε ότι σε αυτά τα 20 χρόνια, κάτι είχε αλλάξει μέσα EZLN και τις κοινότητες.
Ίσως περισσότερο από κάθε άλλη πιστεύω ότι ήταν λάθος να επιλέξει, ότι ο στρατός δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμμετάσχουν σε ειρήνη.
Για πολλούς λόγους, αλήθεια, αλλά ο κύριος ήταν και είναι, διότι με αυτόν τον τρόπο θα καταλήξουμε εξαφανίζονται.
Ίσως είναι αλήθεια. Ίσως θα ήταν λάθος να καλλιεργούν επιλέξουν τη ζωή αντί του θανάτου λατρείας.
Αλλά επιλέξαμε να μην ακούει σε τρίτους. Για να μην απαιτούν πάντα και απαιτούν τον αγώνα μέχρι θανάτου, ενώ άλλοι να τους νεκρούς.
Όχι.
Εμείς επιλέξαμε βλέποντας και ακούγοντας, είναι Votan συλλογική είμαστε.
Εμείς επιλέξαμε την προεπιλογή, δηλαδή, τη ζωή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήξερε ότι ο πόλεμος παραπάνω και προσπαθήστε ξανά προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία της πάνω μας.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο χρόνος και πάλι θα πρέπει να υπερασπιστεί το ποιοι είμαστε και ποιοι είμαστε.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι ο θάνατος θα παραμείνει εκεί για τη ζωή.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε ότι για να ζήσει, θα πεθάνουμε.
II -. Μια αποτυχία;
Λένε ότι έχουμε πετύχει τίποτα για μας.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η μονάδα διαδίδεται αυτή τη θέση.
Νομίζουν ότι οι γιοι και οι κόρες τους διοικητές και οι διοικητές θα πρέπει να απολαμβάνουν τα ταξίδια στο εξωτερικό, σπουδών σε ιδιωτικά σχολεία και στη συνέχεια υψηλές θέσεις στην επιχείρηση ή την πολιτική. Ότι αντί να ασχολούνται με τη γη για να εξαγάγετε τον ιδρώτα και τον προσδιορισμό των τροφίμων, θα πρέπει να λάμψει για τα κοινωνικά δίκτυα έχουν τη διασκέδαση στα κλαμπ, προβάλλοντας την πολυτέλεια.
Ίσως οι αναπληρωτές διοικητές θα πρέπει να παράγω και να περάσει στους απογόνους τους τα έξοδα, τα προνόμια, τους ναούς, όπως και οι πολιτικοί σε όλο το φάσμα.
Ίσως θα έπρεπε, καθώς οι ηγέτες CIOAC-H και άλλες αγροτικές οργανώσεις, λαμβάνει τα προνόμια και να πληρώσουν σε έργα και τη στήριξη, μείνετε με τις περισσότερες βάσεις και να αφήσει μόνο ψίχουλα σε αντάλλαγμα για την εκπλήρωση των ποινικών αποφάσεων προέρχονται από πάνω.
Αλλά είναι αλήθεια, δεν έχουμε επιτύχει κάτι τέτοιο για μας.
Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι 20 χρόνια μετά αυτό το " τίποτα για μας », αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ένα σύνθημα, μια καλή πρόταση για τις αφίσες και τα τραγούδια, αλλά μια πραγματικότητα, πραγματικότητα.
Εάν η συνακόλουθη να είναι μια αποτυχία, τότε η ασυνέπεια είναι ο δρόμος προς την επιτυχία, την πορεία προς την εξουσία.
Αλλά δεν θέλω να πάω εκεί.
Δεν μας ενδιαφέρει.
Σε αυτές τις ρυθμίσεις που προτιμάτε αποτύχει ό, τι πετύχει.
III -. Medley.
Σε αυτά τα 20 χρόνια υπήρξε μια σύνθετη και πολλαπλή αναμετάδοση του EZLN.
Μερικοί έχουν προειδοποιήσει μόνο το προφανές: γενεών.
Τώρα κάνουν τον αγώνα και οδηγεί την αντίσταση που ήταν νέοι ή δεν είχαν γεννηθεί κατά την έναρξη της εξέγερσης.
Αλλά κάποιοι μελετητές αγνοούν άλλες ρελέ:
Η κατηγορία: sharecropper ταξική προέλευση που απεικονίζεται, το ιθαγενών αγροτών.
Η Ράτσα: Μικτή κατεύθυνση του αμιγώς αυτόχθονες ηγεσία.
Και το πιο σημαντικό: η ανακούφιση της σκέψης: η επαναστατική πρωτοπορία να υπακούει? Απόσπασμα από την Power Up για τη δημιουργία της δύναμης από τα κάτω? επαγγελματικής πολιτικής στην καθημερινή πολιτική? ηγέτες, οι άνθρωποι? περιθωριοποίησης των δύο φύλων, την άμεση συμμετοχή των γυναικών? κοροϊδία των άλλων, στον εορτασμό της διαφοράς.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό, διότι είναι ακριβώς το μάθημα "l Ελευθερία @ s Ζαπατίστας ως« ευκαιρία για να δούμε αν είναι οργανωμένη έδαφος που ο χαρακτήρας της κοινότητας.
Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι σκέφτονται ότι η ιστορία γίνεται από τον λαό, φοβούνται τόσο με την ύπαρξη μιας κυβέρνησης των ανθρώπων δεν εμφανίζονται εκεί όπου «ειδικοί» να είναι κυβέρνηση.
Γιατί να τους δώσουμε τη φρίκη ότι οι άνθρωποι είναι εκείνοι που εντολή, εκείνοι που διευθύνουν τα δικά τους βήματα;
Γιατί να κουνούν το κεφάλι τους στην αποδοκιμασία κατά υπακοή;
Η λατρεία του ατομικισμού στη λατρεία avant πιο φανατική ακραία του.
Και αυτός ακριβώς ήταν ο αυτόχθονες και να στείλετε μια εγχώρια εκπρόσωπος και τώρα είναι το αφεντικό, τι τους τρομάζει, να τους ωθήσει μακριά, και, τέλος, πρόκειται να συνεχίσετε να ψάχνετε για κάποιον που χρειάζεται avant πολέμαρχους και ηγέτες. Επειδή υπάρχει και το ρατσισμό στην αριστερά, η οποία αποσκοπεί ιδιαίτερα επαναστατική.
Η ezetaelene δεν είναι ένα από αυτά. Έτσι, δεν μπορούν όλοι να είναι μια Ζαπατίστας.
IV -. Ολόγραμμα και λειτουργία αλλαγής. Δεν θα είναι.
Πριν από την αυγή του 1994, πέρασα 10 χρόνια σε αυτά τα βουνά. Γνώρισα προσωπικά δοκιμάσει κάποια στο θάνατο του οποίου θα πεθάνουμε πολλά. Επειδή ξέρω και να ασχοληθεί με τους άλλους και άλλες που είναι σήμερα εδώ, όπως είμαστε.
Πολλά πρωινά βρήκα τον εαυτό μου προσπαθώντας να αφομοιώσει τις ιστορίες που μου είπαν, οι κόσμοι που συνέταξε με τη σιωπή, τα χέρια και τα μάτια, σημειώνοντας την επιμονή του σε κάτι πέρα.
Ήταν μια ονειρικό κόσμο, ως ένα άλλο, και τόσο μακρινό, τόσο ξένο;
Μερικές φορές νόμιζα ότι είχε έρθει σε, οι λέξεις που μας οδηγό και καθοδηγείται ήρθε η ώρα γι 'αυτό δεν είχε ακόμη ημερολόγια, όπως χάθηκαν σε ασαφείς γεωγραφικές περιοχές: πάντα αξιοπρεπή νότια πανταχού παρών σε όλες τις κατευθύνσεις.
Αργότερα έμαθα ότι δεν μιλάμε για μια ανακριβή κόσμο και, ως εκ τούτου, είναι απίθανο.
Αυτός ο κόσμος και ήταν με το βήμα του.
Εσείς, δεν το βλέπεις; Δεν το βλέπεις;
Δεν έχουν εξαπατήσει κανέναν κάτω. Δεν κρύβουμε ότι είμαστε ένας στρατός, με πυραμιδικής δομής του, το κέντρο διοίκησης, πάνω-κάτω αποφάσεις. Δεν εύνοια τους εαυτούς μας με την ελευθεριακή μόδας ή να αρνηθεί αυτό που είμαστε.
Αλλά ο καθένας μπορεί να δούμε τώρα αν η δική μας είναι ένας στρατός που υποδύεται ή επιβάλλονται.
Και πρέπει να πω αυτό, έχω ήδη ζητήσει την άδεια υποδιοικητής συναδέλφους Μωυσή να κάνετε:
Τίποτα δεν κάναμε, για καλύτερα ή χειρότερα, ήταν δυνατόν αν μια ένοπλη στρατιωτική, το Εθνικό Απελευθερωτικό Ζαπατίστας, δεν είχε αυξηθεί κατά κακή κυβέρνηση το δικαίωμα να ασκήσουμε τα νόμιμα βία. Η βία του κάτω προσώπου της βίας από πάνω.
Είμαστε πολεμιστές και ως εκ τούτου ξέρουμε ποιος είναι ο ρόλος μας και το χρόνο μας.
Την αυγή την πρώτη ημέρα του πρώτου μήνα του έτους 1994, ένας στρατός των γιγάντων, δηλαδή των αυτοχθόνων ανταρτών, κάτω από τις πόλεις με το βήμα του ταρακουνήσει τον κόσμο.
Λίγες μέρες αργότερα, με το αίμα των νεκρών μας, ακόμα νωπά στους δρόμους της πόλης, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν μπορούσε να δει έξω.
Συνηθίσει να κοιτάξει κάτω για τους αυτόχθονες, δεν σήκωσε τα μάτια του να μας κοιτάξει.
Συνηθίσει να μας δουν να ταπεινώνεται, η καρδιά του δεν κατάλαβαν αξιοπρεπή ανυπακοή μας.
Τα μάτια του είχαν σταματήσει στο μοναδικό μιγάδων που είδαν κουκούλες, δηλαδή, που δεν παρακολουθώ.
Αρσενικά και θηλυκά κεφάλια μας, στη συνέχεια είπε:
"Όπως βλέπουν πόσο μικρή είναι, να αφήσει κάποιον τόσο μικρό όσο τους, τον βλέπουν και μέσω αυτού βλέπουμε"
Έτσι άρχισε μια σύνθετη απόσπαση της προσοχής, ένα τέχνασμα της τρομερής και υπέροχη μαγεία, μια κακόβουλη κίνηση της καρδιάς είμαστε γηγενείς, αυτόχθονες σοφία αψήφησαν νεωτερικότητας σε ένα από τα προπύργια της: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Στη συνέχεια, άρχισε η κατασκευή του χαρακτήρα που ονομάζεται "Mark".
Σας ζητώ να με ακολουθήσουν σε αυτό τον συλλογισμό:
Ας υποθέσουμε ότι είναι δυνατόν άλλος τρόπος για να εξουδετερώσει έναν εγκληματία. Για παράδειγμα, το φονικό όπλο creándole να πιστέψει ότι είναι αποτελεσματική, να διατάξει να χτίσει, με βάση την αποτελεσματικότητα, όλο το σχέδιο του, για την, κατά το χρόνο ετοιμαζόταν να πυροβολήσει, "όπλο" πίσω σε αυτό που πάντα ήταν: μια ψευδαίσθηση.
Το όλο σύστημα, αλλά κυρίως του παιχνιδιού μέσα ενημέρωσης χτίσει famas στη συνέχεια να καταστρέψουν αν δεν αποδώσει σε σχέδια τους.
Η δύναμή του ήταν (όχι, και που έχουν εκτοπιστεί από τα κοινωνικά δίκτυα) για να αποφασίσουν τι και ποιος ήταν εκείνη την εποχή το όνομα και γιατί επέλεξαν τι σιωπηλή.
Τέλος πάντων, εγώ δεν πληρώνουν πολλή προσοχή, όπως έχει αποδειχθεί σε αυτά τα 20 χρόνια, δεν ξέρω τίποτα για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το γεγονός είναι ότι οι SupMarcos πήγε από το να είναι ένας εκπρόσωπος να είναι μια απόσπαση της προσοχής.
Εάν η διαδρομή του πολέμου, δηλαδή, ο θάνατος, μας είχε Χρειάστηκαν 10 χρόνια? η ζωή πήρε περισσότερο χρόνο και απαιτείται περισσότερη προσπάθεια, για να μην αναφέρουμε το αίμα.
Διότι, είτε το πιστεύετε είτε όχι, είναι πιο εύκολο να πεθάνουν παρά να ζήσουν.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να είναι και να βρουν ποιος τους εαυτούς μας ήξερε ως αυτό που είμαστε.
Χρειαζόμασταν χρόνο για να μάθετε ποιος μας είδε όχι πάνω, όχι προς τα κάτω, είδαμε ότι μπροστά, μας είδε αναζητούν συναδέλφους.
Τους είπα τότε άρχισαν να χτίζουν το χαρακτήρα.
Marcos μία ημέρα είχε γαλάζια μάτια, η δεύτερη ημέρα, είχαν πράσινο ή καφέ, ή μέλι, ή μαύρο, όλα ανάλογα με το ποιος έκανε τη συνέντευξη και να τραβήξετε τη φωτογραφία. Αυτό ήταν συχνές επαγγελματικές ομάδες ποδοσφαίρου, των εργαζομένων στα πολυκαταστήματα, οδηγός, φιλόσοφος, σκηνοθέτης, και etceteras να βρεθεί στα μέσα ενημέρωσης δίνουν αυτά τα ημερολόγια και σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές. Υπήρξε μια Marcos για κάθε περίσταση, δηλαδή για κάθε συνέντευξη. Και δεν ήταν εύκολο, πιστέψτε με, τότε δεν υπήρχε προήλθε από wikipedia και αν ισπανικό κράτος όφειλε να εξετάσει το αγγλικό δικαστήριο, για παράδειγμα, ήταν ένα δικαστήριο φορεσιά της Αγγλίας, ένα μανάβικο ή ένα πολυκατάστημα.
Αν μπορώ να προσδιορίσω το χαρακτήρα τότε ο Mark θα έλεγα χωρίς δισταγμό ότι ήταν ένα ετερόκλητο.
Ας πούμε, για να καταλάβω, ο Mark ήταν ένα μέσο, δεν είναι δωρεάν (σημείωση: δεν είναι το ίδιο με το να είναι ένα μέσο για να πληρώσει).
Στην κατασκευή και τη συντήρηση του χαρακτήρα είχαμε κάποια λάθη.
"Είναι ανθρώπινο το παπούτσι», είπε ο σιδεράς.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους τρέξαμε, όπως ήταν, το ρεπερτόριο των πιθανών "καρέ". Έτσι, για τις αρχές του 1995 ήμασταν σε δύσκολη θέση και οι άνθρωποι που επεξεργάζονται ήταν στα σπάργανα.
Έτσι, το 1995 δεν ξέραμε πώς να κάνουν. Αλλά αυτό είναι όταν το χέρι PAN Zedillo, "ανακαλύπτει" Mark με την ίδια επιστημονική μέθοδος που βρίσκει τα οστά, δηλαδή από την εσωτερική προδοσία.
Η ιστορία της tampiqueño μας έδωσε τον αέρα, αν και μετέπειτα απάτη Paca Lozano μας έκανε να φοβούνται ότι ο τύπος πληρώνει επίσης αμφισβήτησαν την «αποκάλυψη» του Μάρκου και ανακάλυψε ότι ήταν μια απάτη. Ευτυχώς δεν το έκανε. Όπως και ότι, μέσα ακολουθείται από κατάποση άλλα παρόμοια τροχούς μύλο.
Λίγο καιρό αργότερα, η tampiqueño ήρθε σε αυτή τη γη. Μαζί με υποδιοικητής Εξεγερμένων Μωυσής μίλησε σε αυτόν. Προσφέραμε στη συνέχεια σε κοινή συνέντευξη έτσι θα μπορούσε να γλυτώσει από τους διωγμούς, δεδομένου ότι θα ήταν προφανές ότι ο Μάρκος και ο ίδιος δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο. Δεν θα ήταν. Ήρθε για να ζήσουν εδώ. Άφησε το πρόσωπό του μερικές φορές και μπορεί να βρεθεί στις εικόνες των κηδείες των γονέων τους. Εάν μπορούν να του πάρουν συνέντευξη. Τώρα ζει σε μια κοινότητα, .... Αχ, δεν θέλουν να ξέρουν πού απλή διαβίωσης. Δεν θα πω τίποτα περισσότερο γι 'αυτόν, αν θέλετε μια μέρα να πει την ιστορία που έζησε από τις 9 Φεβρουαρίου 1995. Την πλευρά μας μπορούμε μόνο να σας ευχαριστήσω για την τελευταία δεδομένα κάθε τόσο που χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει την "βεβαιότητα "SupMarcos ότι δεν είναι αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή ένα ετερόκλητο ή ένα ολόγραμμα, αλλά ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ένας ντόπιος της Tamaulipas οδυνηρές τώρα.
Εν τω μεταξύ, συνέχισε ψάχνουν, ψάχνουν για αυτούς, ψάχνει για σας, που είναι εδώ τώρα και σε εκείνους που δεν είναι εδώ, αλλά είναι.
Πρωτοβουλίες που ξεκίνησε ξανά και ξανά να βρει έναν άλλο, σε ένα άλλο, με άλλον εταίρο. Διάφορες πρωτοβουλίες, προσπαθούν να βρουν το μάτι και το αυτί που χρειάζονται και αξίζουν.
Εν τω μεταξύ, μετά την πρόοδο των λαών και το ρελέ που έχει πολύ ή λίγο, αλλά αυτό μπορεί να φανεί άμεσα, χωρίς μεσάζοντες.
Στην αναζήτηση για το άλλο, και πάλι απέτυχε.
Σε ποιους βρήκαμε και θέλαμε να κατευθύνει ή να τον dirigiéramos ήθελε.
Υπήρχαν εκείνοι που ήρθαν και έκαναν έτσι με την επιθυμία να μας χρησιμοποιήσει, ή να κοιτάξουμε πίσω, είτε με την ανθρωπολογική νοσταλγία, είτε με μαχητική νοσταλγία.
Έτσι, για κάποιους ήταν κομμουνιστές, τροτσκιστές για τους άλλους, για άλλους αναρχικούς, μαοϊκούς για τους άλλους, για άλλους Χιλιαστές, και τα αφήνουμε εκεί αρκετές "ists" να βάλει ό, τι γνώσεις σας.
Αυτό ήταν μέχρι την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα, τα πιο τολμηρή και Ζαπατίστας πρωτοβουλίες που έχουμε ξεκινήσει μέχρι σήμερα.
Με την έκτη έχουμε βρεθεί τελικά που μας κοιτάζει από το μέτωπο και να χαιρετά και μας αγκαλιάζει, και ως εκ τούτου χαιρετίζει και αγκαλιάζει.
Με το έκτο βρήκατε τελικά.
Τέλος, κάποιος που κατάλαβε ότι δεν έψαχναν ή ποιμένες για να μας καθοδηγήσει, ούτε σμήνη τα οποία οδηγούν στη γη της επαγγελίας. Ούτε οι αφέντες και δούλους. Ούτε οι ηγέτες ούτε μάζες ακέφαλη.
Αλλά απομένει να δούμε αν είναι δυνατόν να δούμε και να ακούσουμε τι είμαστε ακόμα.
Στο εσωτερικό, η πρόοδος των ανθρώπων ήταν εντυπωσιακή.
Στη συνέχεια ήρθε το μάθημα «Ελευθερία l @ s ως Ζαπατίστας."
Σε 3 στροφές, συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχε ήδη μια γενιά σε θέση να κοιτάξουμε μπροστά, θα μπορούσα να ακούσω και να μιλήσει χωρίς να περιμένουν την καθοδήγηση ή ηγεσία, ούτε την υποβολή αίτησης και την παρακολούθηση.
Marcos, ο χαρακτήρας, δεν ήταν πλέον αναγκαία.
Το νέο στάδιο στο κίνημα των Ζαπατίστας ήταν έτοιμο.
Τότε τι συνέβη συνέβη και πολλές και πολλοί από εσάς, τους συντρόφους του έκτου, τον ξέρω απ 'ευθείας.
Στη συνέχεια, θα πει ό, τι ο χαρακτήρας ήταν σε αδράνεια. Αλλά μια ειλικρινής ανασκόπηση αυτών των ημερών πω πόσες και πόσες γύρισε να μας κοιτάξει με ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια, από ένα ετερόκλητο desfiguros.
Έτσι, η σκυτάλη της διοίκησης δεν είναι δεδομένη για την ασθένεια ή το θάνατο, ή ο εσωτερικός εκτοπισμός, καθαρισμό ή καθαρισμό.
Λογικά χορηγείται σύμφωνα με τις εσωτερικές αλλαγές που είχε και έχει το EZLN.
Ξέρω ότι δεν πλατεία με τα τετραγωνικά συστήματα σε διαφορετικά εκεί πάνω, αλλά η αλήθεια που δεν με νοιάζει.
Και αν αυτό καταστρέφει τον τεμπέλη και η κακή ανάπτυξη των rumorólogos και zapatólogo
Jovel, τότε είναι πολύ κακό.
Ούτε εγώ ούτε έχω άρρωστος, ούτε είμαι ούτε έχω πεθάνει.
Ω, ναι, αλλά πολλές φορές με σκότωσε, έχω πεθάνει πολλές φορές, και είμαι πάλι εδώ.
Εάν ενθαρρύνουμε αυτές τις φήμες ήταν επειδή ταίριαζε.
Το τελευταίο μεγάλο κόλπο ήταν να προσομοιώσουν ολόγραμμα ανίατη ασθένεια, ακόμη και όλους τους θανάτους που έχουν υποστεί.
Με την ευκαιρία, το " αν το επιτρέπει η υγεία σας , "ο επαναστατικός υποδιοικητής Μωυσής χρησιμοποίησε στη δήλωση ανακοινώνοντας την κοινή χρήση με CNI, ήταν ισοδύναμο με το" αν οι άνθρωποι ζητούν "ή" αν οι δημοσκοπήσεις άχτι "ή" Αν ο Θεός μου δίνει άδεια »ή άλλες κοινοτοπίες που έχουν το τσιτάτο στην πολιτική τάξη τα τελευταία χρόνια.
Αν μου επιτρέπετε μια συμβουλή: θα πρέπει να αναπτυχθεί μια μικρή αίσθηση του χιούμορ, όχι μόνο για την ψυχική και σωματική υγεία, πάρα πολύ σοβαρός, επειδή δεν θα καταλάβει τους Ζαπατίστας. Και δεν καταλαβαίνετε, δικαστής? οι δικαστές και καταδικάζει.
Στην πραγματικότητα αυτό ήταν το ευκολότερο μέρος του χαρακτήρα. Για να τροφοδοτήσει την φήμη ήταν απαραίτητη μόνο για να πω μερικά άτομα σε συγκεκριμένες: ". Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά υποσχέσου μου ότι δεν θα πρέπει να λέει κανείς"
Φυσικά μετρά.
Κύρια ανυποψίαστα συνεργάτες φήμη της ασθένειας και του θανάτου ήταν «ειδικοί zapatología" στην υπερηφάνεια Jovel και χαοτική πόλη του Μεξικού διαθέτουν την εγγύτητά του με τους Ζαπατίστας και τη βαθιά γνώση που έχει, επιπροσθέτως, φυσικά, αστυνομία κατηγόρησε επίσης ως δημοσιογράφους, δημοσιογράφοι χρεώνεται η αστυνομία, και οι δημοσιογράφοι l @ s μόνο φόρτιση, και το κακό, όπως οι δημοσιογράφοι.
Χάρη σε καθένα και όλα αυτά,. Σας ευχαριστούμε για την κρίση σας. Έκαναν ακριβώς όπως έπρεπε να κάνουν. Το μόνο κακό πράγμα για αυτό είναι ότι αμφιβάλλω αν κάποιος τους εμπιστεύομαι πλέον κανένα μυστικό.
Είναι πεποίθησή μας και την πρακτική μας να επαναστατήσουν και τον αγώνα ή τους ηγέτες ή τους πολέμαρχους ή μεσσίες ή σωτήρες δεν είναι απαραίτητες. Για την καταπολέμηση μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή αμηχανία, ένα κομμάτι της αξιοπρέπειας και πολλή οργάνωση.
Το υπόλοιπο, ή εξυπηρετεί ή δεν εξυπηρετεί το συλλογικό.
Έχει ιδιαίτερα κωμικό ποια είναι η λατρεία του ατόμου έχει οδηγήσει σε πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές παραπάνω. Ayer δήλωσε ότι το μέλλον του μεξικανικού λαού εξαρτάται από την συμμαχία των δύο προσωπικοτήτων. Peña Nieto δήλωσε Antier ανεξαρτητοποιήθηκε από Salinas de Γκορτάρι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, στη συνέχεια, αν επέκρινε Peña Nieto, συμπαρατάχθηκε με τον Σαλίνας ντε Γκορτάρι? και αν ο τελευταίος επέκρινε, με την υποστήριξη Peña Nieto. Τώρα λένε θα πρέπει να επιλέξετε μια πλευρά στον αγώνα για τον έλεγχο μέχρι τις τηλεπικοινωνίες, ώστε να είστε είτε μαζί σας είτε με το Slim-Salinas Azcarraga. Και άνω, ή ο Ομπάμα ή ο Πούτιν.
Εκείνοι που στενάζουν και κοιτάζω προς τα πάνω μπορεί να συνεχίσετε να ψάχνετε τον ηγέτη τους? εξακολουθούν να σκεφτόμαστε ότι τώρα θα σεβαστούν τα αποτελέσματα των εκλογών? Slim που πηγαίνει τώρα για να υποστηρίξει την εκλογική επιλογή που απομένει? ότι τώρα στο Game of Thrones θα εμφανιστεί δράκους και μάχες? ότι τώρα στην τηλεοπτική σειρά The Walking Dead , Kirkman θα ακολουθήσει όταν κόμικ? εργαλεία που τώρα κατασκευάζονται στην Κίνα δεν πρόκειται να σπάσει τον πρώτο γύρο? ότι τώρα το ποδόσφαιρο θα είναι άθλημα και όχι των επιχειρήσεων.
Και ναι, ίσως μερικές από τις άλλες περιπτώσεις τον atinen, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά είναι απλοί θεατές, δηλαδή, παθητικοί καταναλωτές.
Εκείνοι που αγαπούσε και μισούσε τους SupMarcos τώρα ξέρουν ότι μισούσε και αγάπησε ένα ολόγραμμα. Αγάπες και τα μίση του ήταν ως εκ τούτου άχρηστο, στείρο, κενό, κούφια.
Στη συνέχεια, θα στεγάσει μουσείο ή μεταλλικές πλάκες όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ούτε η θέληση να είσαι ζωντανός που υποδιοικητή Μάρκος. Ούτε το όνομά σας ή τα εξαρτώμενα τους κληρονομούν. Θα υπάρξουν όλα τα έξοδα πληρωμένα ταξίδια στο εξωτερικό για να δώσει διαλέξεις. Δεν θα υπάρξει καμία μεταφορά ή πολυτελή νοσοκομειακής περίθαλψης. Δεν θα υπάρχει χήρα ή hereder @ s. Δεν θα υπάρξει καμία κηδεία, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αγάλματα, χωρίς μουσεία, κανένα βραβείο ή οτιδήποτε κάνει το σύστημα για την προώθηση της λατρείας του ατόμου και να υποτιμούν τη συλλογική.
Ο χαρακτήρας δημιουργήθηκε και τώρα οι δημιουργοί του, οι Ζαπατίστας και οι Ζαπατίστας, καταστρέφουμε.
Αν κάποιος καταλαβαίνει αυτό το μάθημα από τους συντρόφους μας, θα γίνει κατανοητό ένα από τα θεμέλια των Ζαπατίστας.
Έτσι, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ό, τι συνέβη.
Στη συνέχεια, είδαμε ότι το αυγοτάραχο, το χαρακτήρα, το ολόγραμμα, στη συνέχεια, και δεν ήταν απαραίτητο.
Ξανά και ξανά σχεδιάζουμε, και ξανά και ξανά, όταν ελπίζουμε αναφέρονται: ακριβές χρονοδιάγραμμα και τη γεωγραφία για να δείξουμε ότι είμαστε πραγματικά αυτό που πραγματικά είναι.
Στη συνέχεια ήρθε ο θάνατος Γκαλεάνο γεωγραφία του προς εμάς και το χρονοδιάγραμμα σελιδοδείκτη: " εδώ στην πραγματικότητα? τώρα: τον πόνο και το θυμό "
V. - Ο πόνος και η οργή. Ψίθυροι και κραυγές.
Όταν φτάσαμε στην σκάλα εδώ στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορούσε να πει μας άρχισε να μιλάει ψιθυριστά.
Quedo μιλήσει τον πόνο μας, το θυμό μας με απαλά.
Όπως και αν προσπάθησαν να εμποδίσουν το Γκαλεάνο θα τρομάξει τους θορύβους, ακούγεται ότι ήταν αλλοδαπός.
Όπως και αν φωνές και τα βήματα μας που ονομάζεται.
" Περιμένετε την εταιρεία », δήλωσε η σιωπή μας.
" Μην πάτε , "ψιθύρισε τις λέξεις.
Αλλά υπάρχουν και άλλα πόνους και άλλα μαίνεται.
Αυτή τη στιγμή, σε άλλα μέρη του Μεξικού και του κόσμου, ένας άνδρας, μια γυναίκα, UNOA otherâ , ένα αγόρι, ένα κορίτσι, ένας γέρος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, μια μνήμη, έχει πληγεί από κοντινή απόσταση, που περιβάλλεται από το σύστημα που αδηφάγα έγκλημα garroteada, μαχαίρι, νεκρός, τελικά, σύρθηκε χλευαστικά, εγκαταλελειμμένα, ανακτώνται και πέπλο το σώμα του, θαμμένο ζωή του.
Μόνο μερικά ονόματα:
Αλέξης Benhumena, δολοφονήθηκε στην Πολιτεία του Μεξικού.
Francisco Javier Cortés, δολοφονήθηκε στην Πολιτεία του Μεξικού.
Juan Vazquez Guzman δολοφονήθηκε στην Τσιάπας.
Juan Carlos Gomez Silvano, σκοτώθηκε στην Τσιάπας.
Kuy Η εταιρεία, που δολοφονήθηκε στην DF.
Carlo Guiliani, δολοφονήθηκε στην Ιταλία.
Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε στην Ελλάδα.
Wayih Wajdi al-Ramahi, σκοτώθηκαν σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. 14, πυροβολήθηκε στην πλάτη από μια παρατήρηση του ισραηλινού στρατού, χωρίς πορείες, χωρίς καμία διαμαρτυρία ή οτιδήποτε άλλο στο δρόμο.
Matías Valentín Catrileo Μαπούτσε στη Χιλή σκότωσε.
Teodulfo Torres Soriano, η εταιρεία της έκτης εξαφανίστηκε στην Πόλη του Μεξικού.
Jerome και Αστικής Guadalupe Macias, κοινοί Cheran, Michoacan σκότωσε.
Manuel Francisco ντε Ασίς. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Μαρτίνες Javier Robles. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Gerardo Vera Orcino. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Enrique Domínguez Macias. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Martin Santos Σελήνη. εξαφανίστηκε στη Santa Maria Ostula
Pedro Leyva Domínguez, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Diego Dominguez Ramires, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Trinidad de la Cruz Crisostomo, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Crisoforo Sánchez Reyes, που σκοτώθηκε στη Σάντα Μαρία Ostula.
Teodulo Santos Giron , Santa Maria Ostula εξαφανίστηκε.
Longino Vicente Morales, Guerrero εξαφανίστηκε.
Víctor Ayala Τάπια, εξαφανίστηκε σε Guerrero.
Jacinto López Díaz "El Jazi" σκοτώθηκαν σε Puebla.
Bernardo Sánchez Vázquez, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα
Jorde Αλέξης Herrera, ο οποίος δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Gabriel Echeverria, δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Edmundo Reyes Amaya, εξαφανίστηκε στην Οαχάκα.
Gabriel Alberto Cruz Sánchez, λείπει στην Οαχάκα.
Juan Francisco Sicilia Ortega δολοφονήθηκε στο Morelos.
Ernesto Méndez Salinas, δολοφονήθηκε στο Morelos.
Alejandro ο Chao Barona, δολοφονήθηκε στο Morelos.
Sara Robledo, δολοφονήθηκε στο Morelos.
Juventina Villa Mojica, δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Reynaldo Santana Βίλα, δολοφονήθηκε σε Guerrero.
Catarino Torres Pereda, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα.
Bety Cariño, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα.
Jyri Jaakkola, δολοφονήθηκε στην Οαχάκα.
Sandra Luz Hernández, δολοφονήθηκε στο Sinaloa.
Marisela Escobedo Ortiz, δολοφονήθηκε στην Τσιουάουα.
Celedonio Monroy Prudencio, λείπει σε Jalisco.
Nepomuceno Moreno Nuñez, σκοτώθηκαν σε Sonora.
Οι μετανάστες desparecidas αναγκαστικά και πιθανόν σκοτώθηκε σε όλο τον μεξικανικό έδαφος.
Οι κρατούμενοι που θέλουν να σκοτώσουν στη ζωή: ο Mumia Abu Jamal, Leonard Peltier, των Μαπούτσε, Mario Gonzalez, Juan Carlos Flores.
Συνεχίζεται η ταφή της ζωής ήταν φωνές, σίγαση από την πτώση της γης και τα κλειστά μπαρ.
Και οι περισσότεροι κοροϊδία είναι ότι σε κάθε φτυαριά της flinging βρωμιά πρωτοπαλίκαρο με τη σειρά του, το σύστημα λέγοντας ότι « δεν κουπόνια, δεν νοιάζεται, κανείς δεν φωνάζει, κανείς δεν σας δίνει οργή θάνατό σου, κανείς δεν ακολουθεί την πορεία σας, κανείς δεν εγείρει τη ζωή σας "
Και με την τελευταία φτυαριά δήλωση: « ακόμη αρπάξει και να τιμωρήσουν αυτούς που σκότωσες, πάντα βρει έναν άλλο, άλλη, άλλο, ώστε να embosquen και επαναλάβετε το μακάβριο χορό που τελείωσε τη ζωή σας "
Και "λέει λίγο δικαιοσύνη σας, νάνος, που να προσομοιώνει τη μάζα και να πληρώνομαι λίγο ηρεμία για να σταματήσει το χάος που είναι επάνω τους, δεν με τρομάζουν, μη μου κάνεις κακό, μην με τιμωρήσει "
Τι λέμε σε αυτό το όργανο το οποίο, σε κάθε γωνιά του κόσμου κάτω, είναι θαμμένος στην αφάνεια;
Τι μόνο πόνο και το θυμό μας έχουν;
Αυτό που έχει σημασία μόνο το θάρρος μας;
Ότι, ενώ ψιθυρίζουν την ιστορία μας, ακούσαμε την κραυγή της, την κραυγή;
Έχει πολλά ονόματα και η αδικία που προκαλεί πολλές κραυγές.
Αλλά ο πόνος μας και το θυμό μας δεν μας εμποδίζει από το να ακούει.
Και ψίθυροι μας δεν είναι μόνο να θρηνήσουν νεκρούς πτώση μας άδικα.
Γιος, προκειμένου να ακούσετε άλλους πόνους, που μπορεί να ακολουθήσει το θυμό μας και άλλα καλά στο πολύπλοκο, μακρύς και δύσκολος δρόμος για να τα κάνει όλα φώναζαν ότι γίνεται απελευθερωτικό αγώνα.
Και μην ξεχνάμε ότι, ενώ κάποιος ψιθυρίζει, κάποιος φωνάζει.
Και μόνο το άκουσμα αυτί μπορεί να ακούσει
Όπως έχουμε μιλήσει και να ακούσει τώρα, κάποιος φωνάζει από τον πόνο, το θυμό.
Και ακριβώς όπως πρέπει να μάθουμε να κατευθύνει το βλέμμα, ο ακροατής πρέπει να βρει το μονοπάτι που καθιστά εύφορη.
Γιατί όταν κάποιος βρίσκεται, μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να είναι δύσκολη.
Για να δείτε αυτή την προσπάθεια, απλά να κοιτάξει κάτω και να αυξήσει την καρδιά.
Μπορεί να είναι;
Μπορεί να είναι;
Εκδίκηση μικρό δικαιοσύνη μοιάζει τόσο. Μικρές δικαιοσύνη είναι γεμάτο ατιμωρησίας, όπως και στην τιμωρία ενός, απαλλάσσει τους άλλους.
Θα μας θέλουν, παλεύουμε δεν τελειώνει στην εύρεση των δολοφόνων της εταιρείας και να δούμε Γκαλεάνο τιμωρούνται (το οποίο θα, ότι κανείς δεν πρέπει να εξαπατηθεί).
Η επίμονη αναζήτηση του ασθενούς και ψάχνει για την αλήθεια, καμία παραίτηση της ανακούφισης.
Μεγάλη δικαιοσύνη έχει να κάνει με τον εταίρο Γκαλεάνο θαφτεί.
Επειδή δεν αναρωτιούνται τι να κάνει με το θάνατό του, αλλά τι να κάνει με τη ζωή του.
Με συγχωρείτε αν πάω στην ελώδη έδαφος κοινές θέσεις, αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν αξίζει να πεθάνει, όχι.
Όλες οι προσπάθειές τους, τις καθημερινές τους, συνεπείς, οι οποίοι δεν ήταν αόρατος για εμάς, ήταν θυσία για τη ζωή.
Και ναι, μπορώ να σας πω ότι ήταν μια εξαιρετική προσωπικότητα και επίσης, και αυτό είναι που αναρωτιέμαι, χιλιάδες συντρόφους σαν κι αυτόν στην Ζαπατίστας αυτοχθόνων κοινοτήτων, με την ίδια αποφασιστικότητα, η ίδια δέσμευση, την ίδια σαφήνεια και ένα ενιαίο προορισμό: την ελευθερία.
Και να κάνει μακάβρια λογαριασμούς: Αν κάποιος αξίζει το θάνατο είναι ή που έχει πάει εκεί, όπως είναι η παροδικότητα της αμοιβής των μέσων ενημέρωσης.
Έχει ήδη μας φίλος μας και επικεφαλής εκπρόσωπος είπε για τον EZLN, υποδιοικητής Εξεγερμένων Μωυσής, ο οποίος να σκοτώσει Γκαλεάνο, ή των Ζαπατίστας, η ανωτέρω ήθελε να δολοφονήσει τον EZLN.
Όχι ως ένα στρατό, αλλά ως ανόητο και επαναστατική δημιουργία της ζωής, όπου, πάνω απ 'όλα, θέλω να δέσετε μεταλλευμάτων, πετρελαίου, του τουρισμού, το θάνατο της γης και σε εκείνους που ζουν και εργάζονται.
Και μας είπε ότι θα έρθει, ως Γενική Διοίκηση του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης, για να ξεθάψει Γκαλεάνο.
Πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία για έναν από μας πεθαίνει για να ζήσει Γκαλεάνο.
Και ότι ο θάνατος είναι άσχετο ικανοποιείται αντί Γκαλεάνο θέσει ένα άλλο όνομα για να ζήσουν Γκαλεάνο και ο θάνατος δεν είναι η ζωή, αλλά ένα όνομα και μόνο, μερικές επιστολές αδειάσει από κάθε νόημα, χωρίς τη δική του ιστορία, τη ζωή.
Έτσι αποφασίσαμε ότι ο Μάρκος υπάρχει πια σήμερα.
Θα δώσω σκιά πολεμιστή και λίγο φως, ώστε να μην χάσετε στο δρόμο, Don Durito θα πάει μαζί του, όπως ακριβώς και η παλιά Antonio.
Δεν θα μου λείψει τα παιδιά που συγκεντρώθηκαν για να ακούσουν πριν από τις ιστορίες τους, και είναι μεγάλη επειδή βλέπουν, ήδη αγωνίζονται καθώς έρχονται για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη, η οποία είναι το έργο του κάθε Ζαπατίστας.
Η γάτα-σκύλος, δεν είναι ένας κύκνος, τώρα τραγουδούν το τραγούδι του αποχαιρετισμού.
Και τέλος, όσοι καταλαβαίνουν, δεν ξέρω ποιος δεν επρόκειτο ποτέ, ούτε πεθαίνει ο οποίος δεν έχει ζήσει.
Και ο θάνατος πρέπει να εξαπατηθεί από έναν Ινδό με το όνομα του Γκαλεάνο στον αγώνα, και όλες αυτές οι πέτρες που έχουν τοποθετηθεί στον τάφο του θα πάει και να διδάξουν, που έχει απομείνει, τα βασικά του κινήματος των Ζαπατίστας, δηλαδή, δεν θα πωληθούν, να μην σταματήσει, να μην σταματήσει.
Ω θάνατο! Όπως και αν δεν ήταν προφανές ότι οι παραπάνω εκδόσεις του κάθε ευθύνη πέρα από το εγκώμιο, αφιέρωμα γκρι, άγονη άγαλμα, οδηγός του μουσείου.
Για εμάς; Λοιπόν, μας θάνατο μας δεσμεύει έτσι θα πρέπει να ζήσουν.
Έτσι, εδώ είμαστε, κοροϊδεύοντας τον θάνατο στην πραγματικότητα.
Σύντροφοι:
Όλα τα είπε, με το 0208, της 25ης Μαΐου 2014 σχετικά με τη μπροστινή EZLN νοτιοανατολικά μάχη δήλωσε ότι παύει να υφίσταται γνωστή ως υποδιοικητή Μάρκος, η αυτοαποκαλούμενη «Αναπληρωτής ανοξείδωτο χάλυβα."
Έτσι μπράβο.
Για τη φωνή μου θα μιλήσει πια τη φωνή του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης.
Κουπόνι. Απαλλαγή για την υγεία ... ή ακόμα και ξέρετε πάντα ποιος κατανοητό ότι δεν έχει σημασία, που ποτέ δεν έχει σημασία.
Από την πραγματικότητα των Ζαπατίστας.
Υποδιοικητή Μάρκος.
Μεξικό, 24 του Μαΐου του 2014.
PD1 -. «Παιχνίδι τελείωσε»;
PD2 -.; Ματ
PD3 -.; Touché
PD 4 -. Υπάρχουν, τη φυλή, και να στείλετε ταμπάκο.
PD 5 -. Χμμ ... έτσι αυτό είναι η κόλαση ... Αυτό Piporro, Pedro, José Alfredo! Πώς; Γιατί macho; Μπα, δεν νομίζω, αν ποτέ ...
PD-6 -. Έτσι, όπως λένε, χωρίς το αυγοτάραχο, και μπορώ να πάω γυμνή;.
PD 7 -. Hey, είναι πολύ σκοτεινά εδώ, χρειάζομαι λίγο φως.
(...)
(Μια φωνή ακούγεται off)
Καλημέρα σύντροφοι. Το όνομά μου είναι Γκαλεάνο, υποδιοικητής Γκαλεάνο.
Οποιοσδήποτε άλλος Γκαλεάνο ονομάζεται;
(Φωνητικά και κραυγές ακούγονται)
Αχ, έτσι ώστε μετά από αυτό μου είπαν ότι όταν γεννηθεί και πάλι, θα συλλογικά.
Είτε πρόκειται.
Καλό ταξίδι. Προσοχή, cuídenos.
Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.
Υποδιοικητής Γκαλεάνο.
Μεξικό, Μάιος 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου