Καμία συμμετοχή στο εκλογικό τους πανηγύρι

Τα όνειρά μας δεν χωράνε στις κάλπες τους 

Για μια ακόμη φορά ο λαός καλείται να βρεθεί μπροστά στην κάλπη και το ‘’ιερό’’ δικαίωμα της ψήφου, ώστε να πάρει ο ίδιος την τύχη στα χέρια του και να ‘’αποφασίσει’’ για το μέλλον του. Σε μια συγκυρία όπου η κρίση του καπιταλισμού παγκόσμια έχει οδηγήσει το κεφάλαιο σε μια ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία με στόχο να αναδιαρθρώσει τους όρους της εκμετάλλευσης και να διατηρήσει τα κεκτημένα του. Σε μια καθημερινότητα όπου κυριαρχεί η φτώχεια και η ανεργία. Όπου η εξαθλίωση και η καταπίεση ολοένα και αυξάνονται. Καλούμαστε να συμμετέχουμε σε ένα από τα πριν στημένο παιχνίδι που ‘’…αν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα θα ήταν παράνομο’’. 

Η ψηφοφορία αποτελεί για το σύστημα την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία και χαρακτηρίζεται ως η πεμπτουσία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ως απόδειξη ‘’υπευθυνότητας’’ και συμμετοχής στα κοινά. Αποδεχόμενοι ότι σε ένα σώμα ανθρώπων δεν μπορεί να υπάρξει , ούτε καν συναινετική, ομοφωνία και μπροστά στο αδιέξοδο που επιφέρει ο ανταγωνισμός, η ψηφοφορία έρχεται για να δώσει λύση με την επικράτηση την πλειοψηφούσας άποψης. Μια διαδικασία που δεν λαμβάνει υπόψη τις μεθόδους χειραγώγησης, εξαπάτησης και εκβιασμού που η εξουσία έχει αναπτύξει για τη διαμόρφωση της λεγόμενης ‘’κοινής γνώμης’’( πχ Μ.Μ.Ε). Μια διαδικασία που τους χωράει όλους (ακόμη και τους νέο-ναζί της χρυσής αυγής) και που έχει καταφέρει να κατοχυρωθεί κοινωνικά, παρόλο που στα πιο ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας, όπως οι παρέες, οι φιλικές ή ερωτικές σχέσεις, δεν χρησιμοποιείται για την λήψη καμίας απόφασης. 

Η λογική που διέπει όλη αυτή την διαδικασία είναι η λογική της ανάθεσης. Του ‘’ειδικού’’ και της ‘’αυθεντίας’’, ως μόνον ικανών να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και να βρουν λύσεις έχοντας εν λευκώ, στην ουσία, εξουσιοδότηση. Καταργείται έτσι η ατομική αλλά και η συλλογική αυτενέργεια καθώς και η όποια ουσιαστική συμβολή στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την ζωή μας αλλά και την κοινωνία γενικότερα. 

Αυτό που επιδιώκουν με τις εκλογές σήμερα είναι καταρχάς να χρησιμεύσουν ως μια διαδικασία κατευνασμού της οργής των ανθρώπων. Κυρίως όμως ζητούν από το λαό, με την ψήφο του, να αναλάβει αυτός την ευθύνη για όσα έγιναν και για ότι θα γίνει. Και αυτό ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσει μιας και η συμμετοχή από μόνη της τον καθιστά ενεργό συντελεστή και οιονεί συνένοχο. Θα είναι αυτός ο ίδιος που θα αναπαράγει το σύστημα που δημιούργησε και εξέθρεψε αυτούς που τον έφεραν στην σημερινή άθλια κατάσταση. Ευελπιστούν δηλαδή να λειτουργήσουν ως μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το πολιτικό σύστημα. Ώστε ‘’καθαρό’’ να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Ταυτόχρονα, με τον ίδιο τρόπο, αφαιρούν από το λαό κάθε νομιμοποίηση μελλοντικής αντίδρασης του: « …μας ψήφησε ο λαός, υπάρχει νωπή λαϊκή εντολή, αφήστε μας να κάνουμε τη δουλεία μας…». Είναι μια συνέχεια των εκβιαστικών διλλημάτων ‘’συναίνεση ή χρεωκοπία’’, όπου με προκατασκευασμένες επιλογές, γεννημένες από τα σπλάχνα του ίδιου συστήματος έχουν στόχο να παρουσιαστεί το υπάρχον σύστημα ως η μόνη ρεαλιστική λύση διαχείρισης και να αποσπαστεί η συναίνεση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. 

Κυρίαρχο ρόλο αυτήν την περίοδο παίζει η αντί-μνημονιακή ρητορική με τον λεγόμενο αντί-μνημονιακό χώρο να έχει αυξηθεί σε κόμματα ή ομάδες που ζητούν την ψήφο μας. Άλλα ειλικρινή και άλλα όχι, επιδιώκουν μια ανακατανομή των εδρών του κοινοβουλίου και υπόσχονται λύσεις άμεσα ή αργότερα. Η δική μας θέση απέναντι στις εκλογές είναι να θυμηθούμε ότι αυτές δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα, να αγνοήσουμε τα επιχειρήματα για δήθεν χαμένη ψήφο και να επιλέξουμε την αποχή. Γιατί ενάντια σε ιεραρχικές αντιλήψεις και αναθέσεις προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται μέσα από ισότιμη ανταλλαγή απόψεων, με σύνθεση και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μια αποχή που επ’ ουδενί λόγω δεν θα είναι παθητική αλλά μια συνειδητή επιλογή που συνδέεται με την επανοικειοποίηση της ζωής μας και που μέσα από την συνειδητοποίηση της ταξικής μας θέσης και την ανάγκη για οργάνωση θα οδηγήσει σε όλο και περισσότερες εστίες αγώνα – καταλήψεις, συνελεύσεις, συλλογικότητες-, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, μακριά από φασιστικές και ρατσιστικές λογικές και με πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Γνωρίζοντας ότι τα πάντα κερδίζονται στο δρόμο, με εξεγέρσεις, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις. Μια επιλογή που θα κάνει σαφές ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αναμορφωθεί, δεν μπορεί να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο. Μπορεί μόνο να ανατραπεί. 

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ότι μπορεί να ειπωθεί για την ψηφοφορία μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση. Να ψηφίζεις σημαίνει να εγκαταλείπεις τη δύναμή σου. Να εκλέγεις έναν ή πολλούς αφέντες, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, σημαίνει ν’ αποποιείς την ελευθερία σου. 

Élisée Reclus

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ – ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

gruppo de affinidad 

Άρτα, Απρίλης 2012