ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

¨Η χειραφέτηση των εργατών εμπεριέχει την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση και την εμπεριέχει γιατί η όλη ανθρώπινη υποδούλωση περικλείεται στη σχέση του εργάτη με την παραγωγή. Κάθε σχέση υποδούλωσης δεν είναι παρά τροποποίηση και συνέχεια της σχέσης αυτής.¨

Στις μέρες που το κράτος αγωνιά να εξασφαλίσει τη συναίνεση των καταπιεσμένων, με το δούρειο ίππο που ονομάζουν ¨οικονομική κρίση¨ και εκκλήσεις περί ¨εθνικής ομοψυχίας και συστράτευσης απέναντι στην κρίση¨, για τη λεηλασία που επιχειρείται από τα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά, προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε εμείς που πρέπει να ¨σφίξουμε το ζωνάρι¨. Ζητούν να δεχτούμε τη λεηλασία προκειμένου ¨να μη βουλιάξει το καράβι¨, δηλαδή το πολιτικο-οικονομικό σύστημα, που είναι η απαρχή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ζητούν δηλαδή από την κοινωνία να αποδεχτεί ως δική της την ήττα του συστήματος εκμετάλλευσης που έστησαν σε βάρος της. Χυδαιολογούν όταν προσπαθούν να εξωραΐσουν τις ευθύνες με τη λογική του ¨όλοι μαζί τα φάγαμε¨. Μα τα άλλοθι τους, οι αξίες της δημοκρατίας, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η ισότητα έχουν εκφυλιστεί από το ίδιο το σύστημα όπως και οι ελπίδες που πρόσφερε αφειδώς, διαψεύστηκαν. Δεν έχει μείνει τίποτα που να μας κρατά μακριά από την ανατροπή του, εκτός από τους μηχανισμούς καταστολής και χειραγώγησης. 

Και είναι τώρα η στιγμή, που τα αριστερά δεκανίκια του συστήματος και οι θιασώτες της διαμεσολάβησης των συμφερόντων των εργατών με τα αφεντικά, θα ξανασκύψουν υποτακτικά το κεφάλι στους διαχειριστές της εξουσίας. Αφήνοντάς τους να αλωνίζουν, σαρώνοντας ¨κεκτημένα¨ από όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Οι τεχνικοί της διαμεσολάβησης ως πρεσβευτές του λιγότερου κακού θα προσπαθήσουν ξανά, αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά, δηλαδή να περιχαρακώσουν την αντίσταση σε κομματικές γραμμές και πρωτοπορίες, στα διάφορα κομματικά τσιφλίκια, για να αποκαταστήσουν την κοινωνική και ταξική ειρήνη. Μια συνθήκη που ευνοεί μόνο τα αφεντικά καθώς αυτή συνεπάγεται τη συνέχιση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης χωρίς κραδασμούς και βρίσκει πάντα ¨διεξόδους¨ μέσα στα προβλεπόμενα από τους κυρίαρχους όρια. 

Θεωρούμε ότι το κράτος δεν μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους παρά συνθήκες θλιβερής σκλαβιάς, ότι ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται ούτε εξανθρωπίζεται, παρά μόνο ανατρέπεται. Τη χαριστική βολή στη λέρα του θεσμικού συνδικαλισμού, τις διεκδικήσεις καλύτερων συνθηκών σφαγής και σε κάθε αντικοινωνικό θεσμό της δημοκρατίας (κόμματα, δικαιοσύνη), τη δίνουν τα ίδια τα τέλματα της εποχής που η κοινωνία καλείται να ξεπεράσει. 

Η πρόταση για γενικευμένη αυτοοργάνωση σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, με εργατικά συμβούλια, συνελεύσεις βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, κολεκτιβοποιημένη παραγωγή, οριζόντια διανομή κοινωνικού πλούτου, σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι των πολυεθνικών, θέλει να χτίσει τη ζωή πάνω στα ερείπια του κόσμου του θανάτου. Όλες αυτές οι διαδικασίες λειτούργησαν και λειτουργούν παρά τον πόλεμο που δέχονται από όλο το πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Και αυτό όχι γιατί έχουν τη μεγαλύτερη δυναμική ανθρώπων αλλά γιατί βλέπουν στις πραγματικές ανάγκες και αξίες του ανθρώπου, όπως η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η ισότητα και η αδελφοσύνη. 

Το διακύβευμα είναι αν θα πατήσουν πάνω στην επίπλαστη κοινωνική συναίνεση για να ξαναστήσουν το εκμεταλλευτικό-καταπιεστικό-ολοκληρωτικό πολιτικο-οικονομικό σύστημα, ή αν θα μας βρουν απέναντί τους σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού-ταξικού αγώνα, που θα τους ανατρέψει. Με εργαλείο την αυτοοργάνωση και όπλο μας την αλληλεγγύη, να στήσουμε οδοφράγματα μέσα από ακηδεμόνευτες - αντιεραρχικές συνελεύσεις, άγριες απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για οπισθοχώρηση και συναίνεση, για διαπραγματεύσεις και αποσπασματικότητα. Έχουμε πόλεμο και τον κήρυξε το κράτος, ο αγώνας ή θα είναι συνολικός και σε όλα τα μέτωπα, όπως και η επίθεση της κυριαρχίας ή δε θα είναι τίποτα. Δεν αγωνιζόμαστε για να περισώσουμε ότι μπορέσουμε από την επέλαση που ετοιμάζουν, δε μας αρκούν τα ψίχουλα που θα παραχωρήσουν, αλλά για την καθολική ανατροπή κράτους - κεφαλαίου, για έναν κόσμο χωρίς εξουσία, οργανωμένο από τα κάτω. Τα θέλουμε όλα και για όλους.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ - ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ,

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ, ΑΓΡΙΝΙΟ 

(Δασκαλοπούλου, Ά πάροδος, 3)