…δεν αγωνιζόμαστε για να πάρουμε τη θέση των σημερινών εκμεταλλευτών και καταπιεστών, ούτε και αγωνιζόμαστε για το θρίαμβο μιας αφηρημένης ιδέας. Θέλουμε κάθε άνθρωπο να είναι ελεύθερος να αναπτυχτεί και να ζήσει όσο το δυνατό πιο ευτυχισμένα. Και πιστεύουμε ότι αυτή την ελευθερία, δεν μπορεί να τη χαρίσει στους ανθρώπους κανένας ηγέτης και κανένα κόμμα. Θεωρούμε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει με τις δίκες τους προσπάθειες, να βρουν τις συνθήκες εκείνες που είναι απαραίτητες για την ελευθερία και να τις κατακτήσουν και ότι μόνο η πιο ολοκληρωμένη εφαρμογή των άρχων της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης μπορεί να βάλει τέλος στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Ε. Μαλατέστα
Στις μέρες που το κράτος αγωνιά να εξασφαλίσει τη συναίνεση των καταπιεσμένων για τη λεηλασία που οργανώνεται από τα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά. Ζητούν από την κοινωνία να αποδεχτεί ως δική της την ήττα του συστήματος εκμετάλλευσης που έστησαν σε βάρος της. Χυδαιολογούν όταν προσπαθούν να εξωραΐσουν τις ευθύνες με τη λογική του ¨όλοι μαζί τα φάγαμε¨. Επιζητούν να γίνει αποδεκτή η λεηλασία προκειμένου ¨να μη βουλιάξει το καράβι¨, δηλαδή το πολιτικό-οικονομικό σύστημα, που είναι η απαρχή της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Αυτή η σαρωτική επίθεση με πρόσχημα την οικονομική κρίση, διαβλέπει στη στυγνή καταστολή κάθε αντίστασης -εν τη γενέσει της- και στην πιο χυδαία μορφή προπαγάνδας, το μόνο δρόμο για την πραγμάτωση της.
Η στοχοποίηση των αναρχικών, οι διώξεις, με ή χωρίς στοιχεία και κατασκευασμένα κατηγορητήρια, η συνεχής αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους και ο νέος τρομονόμος, η τρομοκρατία που διαχέεται από τα ΜΜΕ και τα δολοφονικά σώματα ασφαλείας, η συκοφαντία και η διαπόμπευση αγωνιστών και οι επικηρύξεις προς επίδοξους ρουφιάνους, που το κράτος τόσα χρόνια έχει πολύ καλά αναθρέψει, η ποινικοποίηση των φιλικών-συγγενικών και συντροφικών σχέσεων, που αρχικά, έχει ως στόχο να θέσει σε ομηρία ένα ευρύ φάσμα αγωνιστών… είναι πράξεις του πολέμου κράτους-κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνία.
Μα τα άλλοθί τους, οι αξίες της δημοκρατίας, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισονομία, η αξιοκρατία, έχουν εκφυλιστεί από το ίδιο το σύστημα όπως και οι ελπίδες που πρόσφερε αφειδώς, διαψεύστηκαν. Δεν έχει μείνει τίποτα που να μας κρατά μακριά από την ανατροπή του, εκτός από τους μηχανισμούς καταστολής και χειραγώγησης.
Και είναι τώρα η στιγμή, που τα αριστερά δεκανίκια του συστήματος και οι θιασώτες της διαμεσολάβησης των συμφερόντων των εργατών με τα αφεντικά, θα ξανασκύψουν υποτακτικά το κεφάλι στους διαχειριστές της εξουσίας. Αφήνοντάς τους να αλωνίζουν, σαρώνοντας ¨κεκτημένα¨ σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Οι τεχνικοί της διαμεσολάβησης, ως πρεσβευτές του λιγότερου κακού, θα προσπαθήσουν ξανά αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά, δηλαδή, να περιχαρακώσουν την αντίσταση σε κομματικές γραμμές και πρωτοπορίες, στα διάφορα κομματικά τσιφλίκια, να αποκαταστήσουν την κοινωνική και ταξική ειρήνη. Μια συνθήκη που ευνοεί μόνο τα αφεντικά καθώς αυτή συνεπάγεται τη συνέχιση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης χωρίς κραδασμούς και βρίσκει πάντα ¨διεξόδους¨ μέσα στα προβλεπόμενα από τους κυρίαρχους όρια.
Θεωρούμε ότι το κράτος δεν μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους παρά συνθήκες θλιβερής σκλαβιάς, ότι ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται ούτε εξανθρωπίζεται, παρά μόνο ανατρέπεται. Τη χαριστική βολή στη λέρα του θεσμικού συνδικαλισμού, τις διεκδικήσεις καλύτερων συνθηκών σφαγής και σε κάθε αντικοινωνικό θεσμό της δημοκρατίας (κόμματα, δικαιοσύνη), τη δίνουν τα ίδια τα τέλματα της εποχής που η κοινωνία καλείται να ξεπεράσει.
Το διακύβευμα είναι αν θα πατήσουν πάνω στην επίπλαστη κοινωνική συναίνεση για να ξαναστήσουν το εκμεταλλευτικό-καταπιεστικό-ολοκληρωτικό πολιτικο-οικονομικό σύστημα, ή αν θα μας βρουν απέναντί τους σε όλα τα μέτωπα του κοινωνικού-ταξικού αγώνα, που θα τους ανατρέψει. Με εργαλείο την αυτοοργάνωση και όπλο μας την αλληλεγγύη, να στήσουμε οδοφράγματα μέσα από ακηδεμόνευτες-αντιεραρχικές συνελεύσεις, άγριες απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ…
Δεν υπάρχουν περιθώρια για οπισθοχώρηση και συναίνεση, για διάλογο, διαπραγματεύσεις και αποσπασματικότητα. Έχουμε πόλεμο και τον κήρυξε το κράτος, ο αγώνας ή θα είναι συνολικός και σε όλα τα μέτωπα, όπως και η επίθεση της κυριαρχίας ή δε θα είναι τίποτα. Δεν αγωνιζόμαστε για να περισώσουμε ότι μπορέσουμε από την επέλαση που ετοιμάζουν, δε μας αρκούν τα ψίχουλα που θα παραχωρήσουν, αλλά για την καθολική ανατροπή κράτους - κεφαλαίου, για έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς εξουσία… Τα θέλουμε όλα και για όλους.
Κάθε συνιστώσα, από αριστερά ή δεξιά του πολιτικού - οικονομικού συστήματος έχει ευθύνη και είναι στόχος. Ας ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντί τους, δεν είμαστε τίποτα, μα πρέπει να γίνουμε τα πάντα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη απέδειξε περίτρανα πως την οργή μας δεν μπορεί κανένας στρατός να την αναχαιτίσει. Η εικόνα της παντοδυναμίας τους θρυμματίστηκε σε μια νύχτα και ο κόσμος τους παραδόθηκε στο εξεγερμένο πλήθος. Η φωτιά της εξέγερσης καίει μέσα μας.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ.
πρωτοβουλία αναρχικών Αγρινίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου