"Κανένας πάνω στις ζωές μας".
Ένας τίτλος που μας βρίσκει όλες και όλους σύμφωνους.
Ο αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια μας είναι αναγκαίος .Έτσι λοιπόν γνωρίζουμε ότι ο αγώνας και ο κάθε αγώνας μας, έχει μέσα του συγκρούσεις. Ο αγώνας σίγουρα δεν είναι παιδικά παιχνίδια ούτε ακαδημαϊκές διαμάχες ούτε λογοτεχνικοί διαγωνισμοί, όπου μόνο μελάνι χύνεται με αφθονία.
Τούτη η υπόθεση λοιπόν είναι άλλη μια ιστορία από τα κάτω. Μια ιστορία που έμελλε να αλλάξει τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους. Τρία γεγονότα που συνδέονται μεταξύ τους.
Πρώτον, ο βιασμός μιας νεαρής κοπέλας από δύο σκουπίδια του Βύρωνα. Ο ένας κυριλέ μπαρόβιος και υποτιθέμενος οικογενειάρχης, κλασικό υπόδειγμα καταπιεσμένου, ο άλλος τυπικός νεαρός του μεροκάματου που ζει ευκαιριακά για την φάση. Κοινό τους σημείο η ανδροκρατία και ο βαθμός καταπίεσής τους μέσα στον καπιταλισμό. Αυτά τα υπό προϊόντα του εξουσιαστικού συστήματος, μας επαληθεύουν ότι είναι πολύ λεπτή η γραμμή από άνθρωπος να μετατραπείς σε θηρίο.
Την 1-1-2021 αυτοί οι δύο επέλεξαν να βιάσουν μια κοπέλα σε φιλικό σπίτι με παρουσία και ενός τρίτου ατόμου, τον ξάδερφο του νεαρού που τυγχάνει να είναι γνωστός στους κύκλους της τηλεόρασης, ο οποίος τις πρώτες ώρες του περιστατικού είχε το θάρρος να πει την αλήθεια, αλλά μετά την ενστικτώδη αντίδρασή του και την φυσική αποστροφή του προς τους βιαστές, άρχισε να ανασκευάζει τα λεγόμενά του και να παρέχει πλήρη κάλυψη στον ξάδερφό του.
Μετά από αυτό το γεγονός τίποτα στον Βύρωνα δεν είναι το ίδιο. Αρχίζουν οι δράσεις για την αναχαίτιση των βιαστών και των συμμάχων τους, με κεντρικό σύνθημα που αναγράφεται και σε πανό, "Καμία στήριξη στους βιαστές τι και αν είναι φίλοι αφεντικά και συμμαθητές".
Ένα ακόμη πανό πραγματικού ήθους και αξιοπρέπειας ανεβαίνει στην κεντρική είσοδο της περιοχής από οπαδούς και φίλους της πιο ιστορικής ομάδας του Βύρωνα δείχνοντας περίτρανα ότι η ευσυνειδησία του περισσότερου κόσμου μέσα στην περιοχή είναι και δικό τους κτήμα. 'Έτσι, με το θάρρος και την πειθώ της ανθρώπινης θέλησής τους, σηκώνουν ένα πανό με τα ονόματα των ανθρώπων που επέλεξαν να γίνουν διάσημοι μέσω της ανισότιμης και απάνθρωπης πράξης τους.
Ύστερα τη σκυτάλη παίρνουν τα τοπικά εγχειρήματα. Πληθώρα δραστηριοτήτων ακολουθεί αναδεικνύοντας σε μεγάλο βαθμό και επισημοποιώντας ταυτόχρονα το γεγονός. Όλοι οι άνθρωποι της περιοχής, του χώρου ή μη, έδειξαν πως η ανθρωπιά είναι το μέλλον.
Ο αγώνας της πανανθρώπινης αλληλεγγύης ανάγκασε τον μπαρόβιο επιχειρηματία όχι απλά να πάρει το ποσοστό του και να φύγει από την επιχείρησή του, αλλά και από τη γειτονιά. Ο νεαρός προσπαθεί να βρει συναινετικό κόσμο. Επιμένει στη θέση του ότι δεν έχει κάνει τίποτα, όμως κανένας σοβαρός άνθρωπος μέσα στη περιοχή δεν δέχεται καν να τον δει. Όλοι τον διώχνουν. Όμως, τελικά όχι όλοι... συναινετικά άτομα εμφανίζονται σαν σωρός από σκουπίδια με το ίδιο απερίγραπτο αφήγημα στο στόμα ότι δεν έχει κάνει τίποτα, όλα τα έχει κάνει ο μπαρόβιος.
Δεύτερον, ενώ ο αγώνας κατά των βιαστών είναι σε εξέλιξη, έρχεται το πρώτο μαφιόζικο χτύπημα από την πλευρά τους. Έχουν στήσει τις άμυνές τους βασισμένοι στην ανδρική αλληλεγγύη και την αστική στερεοτυπική ηθική, συσπειρώνουν ό,τι πιο σάπιο υπάρχει σε ανθρώπινο είδος, ό,τι πιο εξουσιαστικό άρρωστο υποκείμενο τους εξυπηρετεί. Χωρίς αισθήματα, άδεια πρόσωπα με παρωχημένες χριστιανικές αντιλήψεις και βίαιες αυταρχικές συμπεριφορές.
Αυτή η ομάδα υπεράσπισης των βιαστών τόλμησε να σπρώξει πισώπλατα ένα οικείο πρόσωπο ενός πολύ στενού φίλου μας, που γνωρίζει πολλά για το γεγονός και που ανοικτά έχει πάρει θέση εναντίον τους. Το αποτέλεσμα ήταν να παραμείνει στο κρεβάτι μια μέρα ευτυχώς, χωρίς κάτι το σοβαρό.
Η ηθική πίσω από αυτό το χτύπημα και η ίδια η πράξη σηματοδοτούν την καλά οργανωμένη ομάδα τραμπούκων, που προσπαθούν να κλείσουν στόματα και να βγάλουν κόσμο από την μέση.
Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν, το αντιλαμβανόμαστε και αναβαθμίζουμε τον πολύμορφο αγώνα μας. Ξεκινώντας από το σώριασμα του τηλεοπτικού αστέρα στο Ταπητουργείο και στο ξάπλωμα του χριστιανού φονταμενταλιστή στο χώρο δουλειάς του.
Τρίτον, το θράσος των υποκείμενων δεν τελειώνει, συνεχώς προκαλούν, φτάνουν μέχρι το σημείο να βγάλουν όπλο σε δημόσια θέα στην περιοχή, αναφωνώντας "θα σας σκοτώσουμε όλους". Τραμπουκίζουν όποιον-οια εκφράζει άποψη για το γεγονός. Αποκορύφωμα η δολοφονική ενέδρα που στήθηκε από την ομάδα των οκτώ υποστηρικτών των βιαστών, με παραλλαγές, κράνη, λοστούς και σφυριά εναντίον συντρόφου. Δεν τον βρήκαν και ξέσπασαν στην πόρτα του σπιτιού του. Προσπαθούν να σπείρουν τον τρόμο, να σιωπήσει ο κόσμος του αγώνα, ώστε να ξαναγυρίσουν όλα στην πολυπόθητη γι' αυτούς κοινωνική ειρήνη που τη διαδέχεται η κοινωνική λήθη. Μας καλούν να ξεχάσουμε και με τον χριστιανικό πολιτισμό, να συγχωρέσουμε αυτά τα ΄΄παραστρατημένα παιδιά του Θεού΄΄.
Ε όχι, έως εδώ...τέτοια σκουπίδια του εξουσιαστικού κόσμου πρέπει να καθαρίζονται από τις γειτονιές μας. Σε καμιά γειτονιά δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερες-οι αν υπάρχουν τέτοια θηρία της διπλανής πόρτας. Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτικό - κοινωνικό - ταξικό, αλλά και η υπόθεση του εξανθρωπισμού.
Όπου η εξουσία σπέρνει τα φυντάνια της εμείς έχουμε χρέος να τα ξεριζώνουμε.
Καμία στήριξη σε σκουπίδια της εξουσίας που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, το φυσικό περιβάλλον, διαιρούν τα πάντα για το συμφέρον τους και το κέρδος τους.
Από τη μικρή γωνιά του Βύρωνα έως την μεγαλύτερη πόλη του κόσμου ο πόλεμος ενάντια στην ανδροκρατία, την αστική καταπίεση, τον καπιταλισμό, απαιτεί συλλογικούς αγώνες στους χώρους δουλειάς και στις ζωές μας, απαιτεί τον εξανθρωπισμό μας. Ο αγώνας για την λευτεριά της συνείδησης έχει πολλές μάχες, άλλες χάνονται και άλλες κερδίζονται, μα αυτό που μένει είναι η κατανόηση των διαδικασιών και η γέννηση και ανταλλαγή συναισθημάτων.
<<Φαντάζομαι ότι ουδείς θα μπορούσε, θεωρητικώς, να αρνηθεί ότι η ελευθερία, η οποία γίνεται κατανοητή με αυτήν την έννοια της αμοιβαιότητας, αποτελεί τη βασική προϋπόθεση κάθε πολιτισμού της ανθρωπότητας' ωστόσο μόνο η αναρχία αντιπροσωπεύει τη λογική υλοποίησή της. Βάσει αυτής της υπόθεσης εγκληματεί - όχι ενώπιον της φύσης ή ως συνέπεια ενός μεταφυσικού νόμου, αλλά εναντίον των συνανθρώπων του και επειδή προσβάλλονται τα συμφέροντα και τα αισθήματα άλλων - όποιος - παραβιάζει την ισότιμη ελευθερία των άλλων. Όσο δε θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να υπερασπίζουμε τον εαυτό μας>>.
Ερρίκο Μαλατέστα.
Από τις πρώτες μέρες φάνηκε ξεκάθαρα ότι οδεύουμε προς μια σύγκρουση αξιών.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΕΙΝΑΙ Ο ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ.
ΠΥΡ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου