Περί καπελωμάτων, τοπικισμών και άλλων μεγαλοιδεαλίστικων δαιμονίων..

Επίλογος:

To Πέρασμα στα καλέσματα του αγώνα 

ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο, 

θα κρατηθούν ανοιχτά για Όλους και Όλες. 

Η υπόθεση των αντιστάσεων στον Αχελώο  είναι διαρκής και ανάμεσα στα άλλα γεννά και ισχυρές αντιπαρα_θέσεις, όχι μόνο στα αντιπαραθετικά μέρη, αγωνιστές με τους μηχανισμούς του Κράτους και του Κεφαλαίου,  αλλά και στο εσωτερικό.

Συνέβαινε και παλαιότερα,  συνέβη και φέτος όπως εμφανίζονται  στις αρχές του καλοκαιριού και αφού είναι σε εξέλιξη  οι διαδικασίες οργάνωσης του αγώνα στη Μεσοχώρα..

Το πως προέκυψαν δεν θα αναφερθούμε εδώ, θα μείνουμε μόνο στις καταγγελίες που γράφτηκαν  και  αυτό μόνο για ένα λόγο . Γιατί θεωρούμε ότι  ακόμη και οι αντιπαραθέσεις μπορούν και δημιουργούν γόνιμο έδαφος όχι για την καταστολή των αντιστάσεων αλλά για την ριζοσπαστικοποίηση και την άμβλυνσή τους, άμβλυνση που μας ενδιαφέρει πρωτίστος μιας και έχει να κάνει με το διαρκή και ακηδεμόνευτο (από οποιονδήποτε έχει κάτι αντίθετο  στο μυαλό του) αγώνα. 

Πρίν ξεκινήσουμε να τονίσουμε ότι στα καταγγελτικά κείμενα διοχετεύονταν κατηγορίες ότι υιοθετούμε συντρόφους που κάποιοι μας υπέδειξαν να τους εξοντώσουμε, κυρίως μέσω της πολιτικής τους περιθωριοποίησης από πολιτικές δράσεις   και μείς αρνηθήκαμε. Πράγματι έτσι είναι και έτσι έχουμε απαντήσει και με εσωτερικά κείμενα για αυτή μας τη στάση. Η προστασία των συντρόφων μας, των συλλογικοτήτων μας κλπ  δεν  είναι μόνο απέναντι στο Κράτος αλλά και απέναντι σε κάθε καλοθελητή και κάθε μεθοδολογία εξόντωσης που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του χώρου. Έχουμε  χαρακτηρίσει τις διαδικασίες ενοχοποίησης που στρέφονται με τέτοια μανία στο εσωτερικό των αναρχικών ,  ως αστυνομικής  έμπνευσης,  αφελών, τρίτων, συντρόφων που θα επιβάλλουν  εκτός των άλλων και έντονες διαλυτικές τάσεις .
Στο Δια Ταύτα και σε ότι μας αφορά και προς κάθε ενδιαφερόμενο: Δεν επενδύουμε, ούτε επενδύσαμε ποτέ τον πολιτικό μας λόγο και την πολιτική μας δράση,   σε καμία απολύτως πρακτική εξόντωσης και καταστολής συντρόφων, δεν μας ενδιαφέρει αυτό το πεδίο Δόξης Λαμπρό για άλλους,  άλλα όχι για Εμάς, έστω και αν αυτό  διαφωνεί με τους «αξιακούς κώδικες και τα πλαίσια» άλλων συντρόφων.. 

Καλή Συνέχεια Σύντροφοι…    

Υπήρξαν καταγγελίες από άλλες συλλογικότητες  του αγώνα για τον Αχελώου, που μιλούσαν για προσπάθεια καπελώματος , χαρακτηρίζοντας τοπικιστές όσους διαμόρφωναν μία διαφορετική πρόταση αγώνα από αυτούς και διάφορα άλλα μη σοβαρά.

 Η προσπάθεια καπελώματος, προσπαθούμε να καταλάβουμε ότι θα είχε να κάνει με την αλίευση συμβόλων, τις κοινές δράσεις (πχ πορεία), την υπεράσπιση του κοινωνικού χώρου που απλώνονται οι αντιστάσεις, δηλαδή, στη Μεσoχώρα, το ίδιο το ποτάμι που φιλοξενεί για κάποιες ημέρες τους συντρόφους , ακόμη και την ίδια εκφορά πολιτικού λόγου ενάντια στην εκτροπή του ποταμού και την συνάφεια αυτού του αγώνα με τον αγώνα των αναρχικών ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο όπως τον τοποθετούμε αλλά και με τους ίδιους τους κατοίκους της Μεσοχώρα.  

Επειδή όλα είναι κουκιά μετρημένα , τι απ΄όλα αυτά μέτρησαν  οι καταγγελλόμενοι ότι τους άνηκαν ιδιοκτησιακά και άρα οποιοσδήποτε άλλος θα τα καπέλωνε;

Πέρα από τα ερωτηματικά.
Η αναφορά σε  “καπελώματα” είναι μία πολύ ανθρώπινη επίφαση από αυτούς που θεωρούν ότι θα χάσουν το προνομιακό τους πεδίο άσκησης πολιτικής και προσπαθούν να το υπερασπισθούν,   αυτό_τοποθετούμενοι ως ξεχωριστές  φυσιογνωμίες έναντι όλων των άλλων και στον χώρο αλλά και στον “χώρο”.. 
Ο μεγαλοϊδεατισμός είναι σύμφυτο του μεγαλοπαραγοντισμού και έτσι μας εξηγούνται (και) οι καταγγελίες περί καπελώματος, ενός αγώνα  κάτι που θα έπρεπε να θέτει ως  πρωτεύων την ευρύτητα, την  πολυσύνθετη ανάπτυξή του, την σύνδεσή του με τους κατοίκους που αγωνίζονται καθώς και με τις πόλεις/περιοχές  που απασχολεί με διαφορετικό τρόπο η εκτροπή του ποταμού(πχ Αιτωλοακαρνανία, Θεσσαλία κλπ) και όχι το βίαιο εγκλεισμό του σε ομαδούλες που αυτοανακηρύσσονται σε θριαμβευτές του ποταμού. Ευτυχώς και φέτος με την παρέμβαση ψυχραιμότερων τα καλέσματα ήταν ευρύτατα και όσον αφορά τους κατά τόπους αναρχικούς που υποστήριξαν τον αγώνα στη Μεσοχώρα αλλά και τις συλλογικότητες που έδρασαν. 

Αναλυτικά στήριξαν τις φετινές δράσεις στη Μεσοχώρα ,  σύντροφοι από Ηγουμενίτσα, η Συνέλευση Αναρχικών Κεντρικής Ελλάδας (Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Βόλος),  Αγρίνιο, Μεσολόγγι.  Σύντροφοι που δρουν σε   συλλογικότητες , εφημερίδες, στέκια, καταλήψεις κλπ.

 Φυσικά τις (δικές τους)  εκδηλώσεις στήριξαν και οι συλλογικότητες και σύντροφοι που απαρτίζουν την Αυτόνομη συνάντηση αγώνα(από Πάτρα, Αθήνα και Άρτα) και απ όπου προέρχονται τα καταγγελτικά κείμενα . Η διάχυση είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους ΠΡΙΝ(και προβοκατόρικα ίσως )   σε όσους, λίγους ελπίζουμε,  ονειρεύονταν καπελώματα..

Στην καταγγελία περί τοπικισμών υπάρχουν εξίσου προβληματικά στοιχεία ανάλυσης αυτών που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους καταγγελτικά καταφύγια. Η αναδιαμόρφωση πράξεων αντίστασης μακριά(στη Μεσοχώρα)  από το τοπικό κοινωνικό πεδίο όπου διαμορφώνεται ο καθημερινός βίος,  δεν κάνουν δόκιμη καμία τέτοια καταγγελία. Αντίθετα επιβαρύνουν αρκετά την κοινωνική διείσδυση, που πρέπει να έχουν τέτοιου είδους αγώνες που να λειτουργούν επικουρικά στις τοπικές αντιστάσεις, όπου αυτές υπάρχουν πχ Μεσσοχώρα, Σκουριές κλπ και όπου δεν υπάρχουν να τίθεται το ζήτημα της δημιουργίας τους. Αυτό λοιπόν που καταγγέλλεται ως τοπικισμός είναι και εν μέρη ζητούμενο του αγώνα.    Είναι εντελώς αδόκιμο να εμπλέκεις τους τοπικισμούς ως μηχανιστική,  στην λογική σου μόνο και μόνο για να στραφείς  στο εσωτερικό των αντιστάσεων.

 Να επιμείνουμε λίγο.
Φέτος αναπτύχτηκαν δυνάμεις αντίστασης από συλλογικότητες και άτομα που προέρχονται από τις περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας όπου η λεηλασία του Αχελώου προκαλεί προβλήματα στο εκεί οικοσύστημα , ενώ αναπτύχθηκαν και αντιστάσεις από συλλογικότητες και αγωνιστές  που  συμμετείχαν στη Μεσοχώρα, από τη Θεσσαλία(Τρίκαλα, Λάρισα Καρδίτσα, Βόλος κλ) περιοχές όπου οι τοπικές κοινωνίες έχουν χρεωθεί την «ωφελιμότητα» των έργων. Οι αντιστάσεις που δημιουργούνται εκεί αποκτούν πολύ μεγαλύτερη πολιτική αξία καθώς φέρνουν σε πλήρη αντίθεση το κρατικό επιχείρημα της  «ωφελιμότητας» του έργου της εκτροπής ,   με τα θέλω των τοπικών κοινωνιών ή έστω με τα πιο ριζοσπαστικά κοινωνικά τους μέρη, όπως είναι οι συλλογικότητες που συμμετείχαν στη Μεσοχώρα. Είναι πολιτικά δόκιμα να απορρίψουμε αυτούς τους «τοπικισμούς»; Η δική μας απάντηση είναι Όχι.  

Οι καταγγελίες περί καπελώματος,  τοπικισμών και όχι μόνο, δεν είναι αποτέλεσμα μιας ευδιάκριτης ανάλυσης αλλά περισσότερο αποτέλεσμα μιας αγχωτικής διαδικασίας  προς ένα «αγωνιστικό μέλλον» που δεν καναλιζάρεται σε  ειδικά διαμορφωμένα «πλαίσια»,  αλλά αντίθετα θέτει μόνο προτάγματα αγώνα ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο, με ανοιχτό το πεδίο δράσης προς Όλους και Όλες. Εκεί έχουμε ορίσει τη δική μας θέση,  εκεί και το δικό μας σημείο συνάντησης και σε ότι μας αφορά, το Πέρασμα σε αυτό το κάλεσμα  θα κρατηθεί  ανοιχτό για Όλους .. 

Αναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας “Γκιλοτίνα”. 

το παραπάνω κείμενο αναφέρεται στις καταγγελίες που δημοσιεύονται σε κείμενο της πρωτοβουλίας αγώνα για τη γη και την ελευθερία από Αθήνα και της αναρχικής ομάδας δυσήνιος ίππος από Πάτρα.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1473503

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1473998