6 Δεκέμβρη 2008, το κράτος δολοφονεί τον
15χρονο μαθητή Α. Γρηγορόπουλο. Ένα τεράστιο κύμα κοινωνικής οργής απλώνεται σε
όλη τη χώρα και τον κόσμο.
Είχαν προηγηθεί 10αδες δολοφονίες αγωνιστών.
Είχαν προηγηθεί 1000δες άλλες ¨ανώνυμες¨ δολοφονίες από τα τάγματα ασφαλείας,
με θύματα κυρίως μετανάστες, μικροπαραβάτες, τοξικοεξαρτημένους, φτωχοδιάβολους.
Είχαν προηγηθεί 1000δες άλλα ¨μεμονωμένα¨ περιστατικά καθημερινής αστυνομικής βίας.
Σήμερα, οι δολοφόνοι οδηγούν στο θάνατο
και την εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Ζητούν συναίνεση. Με τεχνάσματα
και πολιτικά τερτίπια αλλά και εξόφθαλμες πραξικοπηματικές πρακτικές, θέλουν να
δείξουν ότι κατανοούν την οργή μας και προσπαθούν να σώσουν τον τόπο. Επικαλούνται
την πατρίδα, το έθνος, την εθνική κυριαρχία έτσι ώστε να πείσουν για την αναγκαιότητα
των θυσιών.
Εμείς
όμως δεν ξεχνάμε όλους αυτούς που θυσίασε το ελληνικό κράτος από την εποχή των αγροτικών
εξεγέρσεων στη Θεσσαλία και τη Στερεά, έως τις δολοφονίες της μεταπολίτευσης στα
σύνορα, σε διαδηλώσεις και στο δρόμο. Όλες αυτές είναι δολοφονίες του ελληνικού
κράτους και το αίμα όσων χαθήκαν θα τρέχει για πάντα στους δρόμους του αγώνα.
Ενός αγώνα όπου η μαύρη σημαία θα είναι το πένθος μας και η οργή μας και όχι η
ψευτοϋπερηφάνια ενός σάπιου εκ θεμελίων συστήματος.
Καμιά συνδιαλλαγή,
καμιά υποχώρηση στους εχθρούς του ανθρώπινου γένους.
Να γίνει το μνημόνιο
το μνήμα τους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Τρίτη 6 Δεκέμβρη 2011, πλατεία
Δημάδη, ώρα 6:00μμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου