Λευτεριά στον αγωνιστή Πολύκαρπο Γεωργιάδη Αλληλεγγύη στην διωκόμενη συντρόφισσα και στον διωκόμενο σύντροφο

 

 

 Στις  6  Δεκεμβρίου  ορίστηκε  το  δικαστήριο  του  συντρόφου  Πολύκαρπου  Γεωργιάδη  ο  οποίος
κατηγορείται για «διακεκριμένη οπλοκατοχή». Το συγκεκριμένο δικαστήριο καθώς και η κατασταλτική
επιχείρηση  που  προηγήθηκε,  η  μετέπειτα  διαχείριση  από  πλευράς  αντιτρομοκρατικής,  η  μαζική
διασπορά ψευδών ειδήσεων και δημιουργίας κλίματος τρομοκρατίας από  πλευράς  των γνωστών
δημοσιογραφικών κέντρων, αποτελεί μια πάγια μεθοδολογία που ακολουθεί το κράτος και υπάγεται στις
στρατηγικές προληπτικής αντιεξέγερσης που εφαρμόζονται με σφοδρότητα εναντίων του κινήματος για
παραπάνω από μια δεκαετία.

 Η νόμιμη αποθήκη βαφτίστηκε «γιάφκα», το κινηματικό υλικό που διατηρούσε ο σύντροφος
βαφτίστηκε «αυθεντική προκήρυξη», ενώ μια σειρά ψεμάτων και ανυπόστατων πληροφοριών αποτέλεσε
το πασπάλισμα για να παρουσιαστεί η είδηση στην κοινή γνώμη. Εξάλλου στην εποχή της εικόνας το
μήνυμα που στέλνουν τα κέντρα εξουσίας μέσα από την αδιάλειπτη  κρατική  προπαγάνδα είναι
ταυτόχρονα και σκοπός. Σημασία για αυτούς δεν έχει το γεγονός ότι η υπόθεση αποτελεί ένα πρόχειρα
σχεδιασμένο φιάσκο και μια σκευωρία που το κίνημα θα διεκδικήσει να καταπέσει στην δικαστική
αίθουσα, αλλά ότι σε χρόνο και τόπο που όρισαν αυτοί πλασάραν μια εικόνα που αντανακλά το δόγμα
«νόμος και τάξη», με «Συλλήψεις τρομοκρατών», «εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης», «ανεύρεση
οπλοστασίου», «εντοπισμός γιάφκας», ώστε να επιδείξουν ένα υποτιθέμενο έργο στο συντηρητικό όχλο
που τους ψηφίζει ζητώντας περισσότερο αίμα αγωνιστών στην αρένα.

 Η ολομέτωπη επίθεση του κράτους είναι σε πλήρη εξέλιξη. Από τα εργατικά και πολιτικά
δικαιώματα και το τσάκισμα όσων επιχειρούν να πραγματοποιήσουν ακόμα και μια απλή δράση
πολιτικής ανυπακοής όπως μια διαδήλωση. Στην θανατοπολιτική που εφαρμόζεται, στα χερσαία και τα
θαλάσσια σύνορα εναντίων προσφύγων, στους δρόμους των μητροπόλεων και στα αστυνομικά τμήματα
εναντίων παραβατικών προλετάριων, στα διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία για όσους δεν έχουν την
οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν λεφτά για την υγεία τους. Σε αυτή την συγκυρία λοιπόν η
καταστολή σε βάρος των πολιτικών κρατουμένων δεν είναι αποκομμένη από το ευρύτερο περιβάλλον
που περιγράψαμε αλλά αντίθετα αποκτάει ειδική πολιτική βαρύτητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η
ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα με το νομικό οπλοστάσιο του κράτος να αναβαθμίζεται και να
αυστηροποιήται διαρκώς. Για αυτό και η αλληλεγγύη σε όσους βρίσκονται στα χέρια του κράτους πρέπει
να αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της αντίστασης στην καταστολή. Αλληλεγγύη που ξεπερνάει τσιμεντένιους
τείχους, σιδερένιους φράχτες και προαύλια φυλακών και αναζητάει τρόπο έκφρασης στους δρόμους,
στους ίδιους δρόμους που θέλουμε να πορευτούμε από κοινού με τους φυλακισμένους συντρόφους μας.

 Το κίνημα αλληλεγγύης βρίσκεται δίπλα στον σύντροφο γιατί γνωρίζει καλά ότι όποιος ξεχνάει
τους αιχμαλώτους του κοινωνικού – ταξικού πολέμου θα ξεχάσει εν τέλει τον ίδιο τον πόλεμο. Διότι η
συνεπής παρουσία του συντρόφου και η πολύμορφη συνεισφορά του στο κίνημα ανοίγουν δρόμους
αποδεικνύοντας ότι αγώνας σημαίνει πολιτική στράτευση και πίστη στην υπόθεση.
 
Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές.

Δικαστήριο συντρόφου από στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με τη στήριξη του κώματος

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2021 / 9:00 ΠΜ 

(Έπειτα από επικοινωνία των συνηγόρων υπεράσπισης με τα δικαστήρια Ηγουμενίτσας ενημερωθήκαμε ότι το δικαστήριο του συντρόφου αναβάλλεται λόγω κορονοϊού ενώ η νέα ημερομηνία της δίκης θα γνωστοποιηθεί μέσω κλήσης)

 

ΔΕΝ ΦΟΒΗΘΗΚΑΜΕ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΥΛΙΟΥΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ

Οι καταγγελίες του Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου για τη ρύπανση των θαλασσών από τη βιομηχανία της ιχθυοκαλλιέργειας αλλά και τη χρήση της καρκινογόνου και μεταλαξιογόνου φορμόλης ως αντιπαρασιτικό στα ψάρια συντάραξαν συθέμελα μεγάλο κομμάτι του ντόπιου καπιταλιστικού συστήματος το οποίο απαρτίζεται από πολυεθνικές και μικρομεγάλα αφεντικά.

Πολυεθνικές και διευθυντάδες προβαίνουν σε μια βιομηχανία μηνύσεων, κρατικοί λειτουργοί - λιμενικοί, μπάτσοι, εισαγγελείς κάνουν τα στραβά μάτια, δικαστές μεθοδεύουν παράνομες καταδίκες που αναιρούνται στον Άρειο Πάγο που αποφαίνεται για το αληθές των καταγγελιών.

Μετά το κρατικό ιππικό, οι κρατικοδίαιτες εφεδρείες της καθεστωτικής αριστεράς. Η ρεφορμιστική κλίκα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ανακοινώσεις που δημοσιεύονται στο κεντρικό σάητ του κόμματος αναλαμβάνει την ευθήνη στήριξης των πολιτικών διώξεων και ιοθετεί την υπερασπιστική γραμμή της εταιρίας ανδρομέδα σε όλη της τη χυδαιότητα ενώ στελέχη του κόμματος στη Θεσπρωτία βρίσκονται πίσω από μηνύσεις σε βάρος του Χρήστου. Για μια ακόμα φορά καταμαρτηρούν σε τίνος το πλευρό πολεμάνε.

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ή ΜΕ ΤΙΣ ΓΡΑΒΑΤΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΜΗΝΥΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΑ ΚΩΜΑΤΑ ΠΧ ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΛΟΒΕΡΔΟΥ ΣΤΕΛΑΚΑΤΟΥ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ -ΕΣ ΑΠΟ ΑΡΤΑ / ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ / ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ¨ΠΥΡ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ¨, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ / ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ -ΙΣΣΕΣ ΑΠΟ ΑΙΓΙΟ / ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ

3ήμερο εκδηλώσεων 27-28-29 Αυγούστου Κάτω Αλισσός Αχαίας

 

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ ΜΑΗΣ 2021

O Αναρχοκολεκτιβισμός στις μέρες μας και ο αγώνας για εξανθρωπισμό
Να γίνουν οι βάσεις για την ελεύθερη κοινότητα.

Είναι επίκαιρο όσο πότε το ζήτημα του Αναρχοκολεκτιβισμού ως εργαλείο ανατροπής και οργάνωσης, ιδιαίτερα για τον τόπο που κατοικούμε. Μέχρι τώρα επιβιώσαμε από μια δεκαετία εξοντωτικών μνημονίων. Γεγονός που διαδέχθηκε τα τελευταία δύο χρόνια η βιοεξουσιαστική κρίση του κορονοΐου και η ανάληψη της εξουσιας από την πιο επικίνδυνη δεξιά κυβέρνηση σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Mια κυβέρνηση που πριν την εμφάνιση και εργαλειοποίηση της πανδημίας του Covid-19, είχε ήδη δείξει τις ξεκάθαρες διαθέσεις της για την καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης, για τη φίμωση κάθε ελεύθερης σκέψης και τη βίαιη καταστολή οποιασδήποτε αντίστασης ενάντια στην πολιτική θανάτου που επιβάλλει. Η ανάγκη να οργανώσουμε και να προστατέψουμε τις ζωές μας αποτελεί πια την μόνη ελπίδα για το μέλλον, όπου μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την άμεση επιβίωση θα εντείνονται ολοένα και περισσότερο.

Όπως ήταν το αναμενόμενο, το κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τις φρούδες προσδοκίες που καλλιεργούσε τόσα χρόνια. Η παταγώδης αποτυχία στη διαχείριση του κορονοιού, με τους χιλιάδες θανάτους, με την επιλογή του ποιος-ποια θα ζήσει, με το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και με μια σειρά αντικοινωνικών μέτρων καταδεικνύουν για άλλη μια φορά το αληθινό του πρόσωπο. Αν σε αυτό το κλίμα εγκληματικής αδιαφορίας και απαξίωσης του κοινωνικού κράτους με την ταυτόχρονη ένταση της καταστολής και του συγκεντρωτισμού της εξουσίας προστεθούν και τα αιμοδιψή σχέδια του κεφαλαίου για εκμετάλλευση δια μέσου της κρίσης, των ανθρώπων και του περιβάλλοντος καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα άτομα και το φυσικό περιβάλλον καθίστανται δέσμιοι, ελλείψει άλλης προοπτικής, των εξουσιαστικών εύθραυστων και απάνθρωπων σχέσεων που οι εξουσιαστές επικαλούνται ότι προάγουν την "ανάπτυξη" και τον ̈πολιτισμό της προόδου.

Για ποια πρόοδο μάς μιλάνε;

Είναι πρόοδος το να εκβιάζουν το ιατρικό προσωπικό μέσα από την απόλυτη εξαθλίωση του ΕΣΥ, προκειμένου να επιλέξει ποιος ασθενής θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει διότι δεν υπάρχουν συνθήκες και δομές ώστε να ζήσουμε όλοι μας. Ή μήπως είναι τάχα πρόοδος να αναλαμβάνουμε ευθύνες που ενώ θα έπρεπε να είναι κρατικές και συλλογικές, μάς τις βαφτίσανε «ατομικές» για να εξαθλιωνόμαστε μέρα με τη μέρα υποφέροντας κρυφά και σιωπηλά μέσα στη μοναξιά μας; Αποτελεί πρόοδο και ελευθερία του ατόμου τα στρατοδικεία που επιβάλουν αβάστακτα χρηματικά πρόστιμα, καθαρά εκδικητικά στους αρνητές στράτευσης; Η αλήθεια είναι ότι πρόοδος για αυτούς σημαίνει η πρόσληψη όλο και περισσότερων σύγχρονων πραιτωριανών που χωρίς καν την στοιχειώδη εκπαίδευση τους αμολάνε στους δρόμους να καταστέλλουν τυφλά και ανεξέλεγκτα, αλλά όσον αφορά την υγεία και την παιδεία, τίποτα, καμμία βοήθεια ούτε εν είδει προσωπικού ούτε εν είδει εξοπλισμού.

Αναρωτιόμαστε που να βρίσκεται η αναγκαιότητα ύπαρξης του κράτους, αφού δεν χρησιμεύει πουθενά στην κοινωνία και όχι μόνο δεν την βοήθα αλλά την σκλαβώνει όλο και ποιο πολύ. Μοιάζει περισσότερο με αστικό μυθολόγημα παρά με πραγματική ανάγκη της κοινωνίας, η οποία δεν αντέχει πια νόμους όπως ο τελευταίος που κατοχυρώνει τη δεκάωρη σκλαβιά και έρχεται να προστεθεί στη μακριά λίστα των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων των καθεστώτων των μνημονίων.

Επιπλέον, για να αναφερθούμε και στα “εν οίκω”. Πώς να πορευτούμε προς την ολική απελευθέρωση όταν ο δικαιωματισμός και ο φόβος έχουν υποκαταστήσει την επαναστατική λογική;

Μέσα σε όλη την εξουσιαστική κρίση αποτελεί ουσιαστική διέξοδο η πρόταση για συλλογικοποίηση των ατόμων με σκοπό την πολιτική αντίσταση και τον εξανθρωπισμό μας. Διαδικασία που οδηγεί στην περαιτέρω οργάνωση των ζωών μας από τα κάτω βασισμένη στις αρχές της αυτοδιαχείρισης, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Η ζωή στη βάση του ελευθεριακού κοινοτισμού κατ’ εμάς θα έχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα την καταστήσουν ικανή να αποτινάξει όλα τα εξουσιαστικά βαρίδια που την καθιστούν δέσμια του υπάρχοντος πλέγματος κυριαρχίας, των συνηθειών και εθισμών που την εμποτίζουν οι κοινωνικοί θεσμοί και ρόλοι. Στη συλλογική ζωή η αμοιβαία διαλεκτική με τις υπόλοιπες ατομικότητες απαγκιστρώνει και αποκρυσταλλώνει τα ανθρώπινα αισθήματα. Τα άτομα, για να μπορέσουν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία βασική προϋπόθεση είναι η αυτονομία τους, που σημαίνει ότι τουλάχιστον στο κομμάτι εκείνο της ζωή τους που αφορά την κάλυψη των βασικών αναγκών έχουν παράξει συλλογικά λύσεις.

Σε αυτό το σημείο η οργάνωση σε αυτοδιαχειριζόμενα αγροτικά και εργατικά εγχειρήματα ίσως μπορέσει να καλύψει τις βασικές οικονομικές ανάγκες για τη δημιουργία δομών αγώνα εναντία στο κράτος και το κεφάλαιο. Ταυτοχρόνως, μπορεί να μας βοηθήσει να επιστρέψουμε στην ελευθερία της αυτοδιάθεσης της τροφής, αλλά και στην προσπάθεια προς τον πολυπόθητο εξανθρωπισμό μας ωσότου φτάσουμε στη δημιουργία των ελεύθερων κοινοτήτων.

Είναι στιγμή για δράσεις. Είναι στιγμή να ξανασυνδέσουμε τους αγώνες μας με την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Στοχεύουμε τα εγχειρήματα μας να είναι αυτόνομα και έξω από την κρατική επίβλεψη. Να συμπράττουν απο κοινού και να διαθέτουν επαναστατικά ταμεία που θα είναι σε θέση να υποστηρίξουν τις ανάγκες μας.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Τα μέσα παραγωγής και ο κοινωνικός πλούτος: γη-νερό-ενέργεια-τροφή-υγεία, που ολοένα επιδεικνύονται ως στολίδια και κεφαλαιοποιούνται κατά το δοκούν, αποτελούν βασική πηγή υπερπλουτισμού του κράτους και των ιδιωτών επενδυτών που αλόγιστα και ασυγκράτητα αρπάζουν ότι υποτακτικά τους προσφέρει η εκάστοτε κυβέρνηση απαξιώνοντάς τα διαρκώς προς όφελος του ιδιωτικού τομέα και της βιομηχανίας. Πέραν τούτου όμως, το σύστημα για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει βασίζεται στην δική μας εργατική-παραγωγική δύναμη η οποία δύναται και οφείλει να περάσει κάτω από κοινωνικό έλεγχο.

Βλέποντας την γενικότερη εικόνα, στο διεθνές επίπεδο διακρίνουμε ότι δεν απέχει πολύ η στιγμή κατά την οποία τα μονοπώλια θα ελέγχουν πλήρως και θα κερδοσκοπούν ανηλεώς στους τομείς της γεωργίας-αλιείας-ενέργειας-υγείας. Δημιουργούν αστάθεια και συγκρούσεις σε όλες τις γειτονιές του χάρτη με μπροστάρηδες το ΝΑΤΟ, την ΦΡΟΝΤΕΞ και άλλους συνεργούς τους με σκόπο τη δημιουργία καινούριων αγορών στα πρότυπα και υπο τον έλεγχο της “πολιτισμένης δύσης” των πολυεθνικών αυτοκρατοριών, καταπιέζοντας τους λαούς έως την τελική ̈αφαίμαξή ̈ τους, για να ξεδιψάσουν τα άπληστα αφεντικά του κόσμου.

Από αυτή την διαδικασία δεν ξεφεύγει καμμία περιοχή. Ο ελλαδικός χώρος κατ’ εντολή των ντόπιων και διεθνών αφεντικών σταδιακά μετατρέπεται από τις μεγαλύτερες βάσεις του ΝΑΤΟ, ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών συμφερόντων. Απόρροια αυτής της λογικής είναι η μετατροπή του τόπου και βιομηχανικά, ως η “πράσινη μπαταριά” της Ευρώπης με μία αδηφάγα ενεργειακή πολιτική στείρας εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος. Μία χαβούζα των αφεντικών που θα κατασπαράζει αχόρταγα και ανεξέλεγκτα το φυσικό περιβάλλον και τις κοινωνίες και θα φτύνει κέρδη για τους λίγους.

Προβάλλει λοιπόν επιτακτική η ανάγκη για τη δημιουργία ενός σταθερού περιβάλλοντος -οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού- όπου θα εργαστούμε από κοινού για την ανατροπή του συστήματος. Κύτταρο αυτού του εγχειρήματος για εμάς αποτελεί ο αγροτικός συνεταιρισμός Δυτικής Ελλάδας, που στην ουσία θα είναι ο νομικός μανδύας της συλλογικότητας. Θα αποτελέσει την απαρχή της από κοινού κατοχής των μέσων παραγωγής και της γης. Η απόδοση της σοδειάς θα γίνεται με όρους όχι καπιταλιστικής εκμετάλλευσης αλλά με ανθρώπινο συλλογικό τρόπο. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, το προϊόν δεν θα αποτελεί εμπόρευμα με την έννοια που έχουμε συνηθίσει ως τώρα, αν και σαφώς θα περιέχει την εργατική μας δύναμη δεν θα καθορίζεται από αυτήν. Η αξία του θα ορίζεται από τις αγορές που απευθυνόμαστε. Αν για παράδειγμα το προϊόν μας διατίθεται σε καταλήψεις, στέκια, για προλεταριακές ανάγκες και σε άλλες δομές χωρίς μεσάζοντες τότε θα πρέπει να διασφαλίζουμε τον χαρακτήρα της μη εμπορευματοποίησης. Αν όμως κληθούμε το προϊόν μας να πουληθεί σε αγορές που λειτουργούν μέσα στα όρια της καπιταλιστικής ελεύθερης αγοράς, πράγμα θεμιτό για τις χρηματοδοτικές ανάγκες του εγχειρήματος, τότε θα ήταν αφέλεια να μην αυξήσουμε την τιμή του. Δυστυχώς το κύτταρο της δομής που οραματιζόμαστε θα πρέπει να περάσει από αυτήν την διπολική κατάσταση εγκλωβισμένο και στην αρχή της αναλογικότητας έτσι ώστε το περιβάλλον γύρω από το εγχείρημα να παρέχει μια σταθερότητα και να δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο του αγώνα να συνεχίζει την αντίσταση και την δράση εναντία στο κράτος και το κεφάλαιο, δημιουργώντας ταυτόχρονα τρόπους και διεξόδους, ώστε να παραμένει όσο πιο πιστό στα ιδανικά μας και να μπορεί να μας προσφέρει μια γεύση από τον ελεύθερο νέο κόσμο που καθημερινά προσπαθούμε να δομήσουμε. Οραματιζόμαστε ότι όσο θα κλυδωνίζεται το σύστημα τόσο τα εγχειρήματα Άναρχοκολεκτιβισμού θα πληθαίνουν και θα δείχνουν το πραγματικό πρόσωπό τους που δεν είναι άλλο από τις ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΛΕΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

εκδηλώσεις παρουσίασης και οικονομικής ενίσχυσης του εγχειρήματος
27-28-29 Αυγούστου Κάτω Αλισσός Αχαίας (στην πλατεία του χωριού πλησίον camping kato alissos) 

Επικοινωνία: taifas.d.e@anche.no

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ 

 

Υ.Γ. Οι συναυλίες που είχαν ανακοινωθεί στην αρχική ανάρτηση για το 3ήμερο ακυρώθηκαν λόγω των μέτρων για τον covid-19. Ζητάμε συγνώμη από τον κόσμο και τα συγκροτήματα και ελπίζουμε να τις οργανώσουμε σύντομα ξανά.

Κείμενο που μοιράστηκε στο πολιτικό μνημόσυνο του Κωστα Σταματη στη Μεσοχωρα Τρικάλων

 

Στις 2-1-2021 έφυγε από τη ζωή ο αναρχικός αγωνιστής Κώστας Σταμάτης (από το Αγρίνιο). Ο Κώστας Σταμάτης συμμετείχε για χρόνια στουςκοινωνικούς και ταξικούς αγώνες για τη γη και την ελευθερία, για τονάνθρωπο και την Αναρχία. Είχε ενεργή παρουσία και συμμετοχή στον αγώνα υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος και της Μεσοχώρας ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του ποταμού Αχελώου.

Από το 2007 βρισκόταν ανελλιπώς σε κάθε σημείο όπου χτυπούσε ηκαρδιά του αγώνα για τον Αχελώο και τη Μεσοχώρα, στο Νεοχώρι, την Κατοχή και τα άλλα χωριά των εκβολών του Αχελώου, στο Αιτωλικό, τοΜεσολόγγι, στα Τρίκαλα, τη Λάρισα και την Αθήνα. Το 2010, μετά την επίθεση των μπάτσων στην πορεία προς το φράγμα της Μεσοχώρας, γύρισε στο Αγρίνιο με δύο σπασμένα πλευρά, υπερασπιζόμενος των δίκαιο αγώνα των κατοίκων. Γνώριμος στο χωριό, αγαπούσε τη Μεσοχώρα και το ποτάμι και αισθανόταν τον τόπο και δικό του χωριό, πάντα περήφανος και συνεπής στον ανυποχώρητο αγώνα των κατοίκων της Μεσοχώρας μέχρι τον θάνατό του.

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ στον αναρχικό αγωνιστή Κώστα Σταμάτη

Παρασκευή 13-8-2021Πλατεία στην είσοδο του χωριού (Μεσοχωρα)

ώρα 20.00 μμ

Συνέλευση της κατασκήνωσης του Αχελώου Μεσοχώρα 2021

3ΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ

 

 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ...

Εξορύξεις υδρογονανθράκων, ανεμογεννήτριες και πάντα ανοιχτό, εδώ και δεκαετίες, το ζήτημα των φραγμάτων και της εκτροπής του πολύπαθου Αχελώου. Είναι μερικά μόνο από τα πεδία λεηλασίας ενός πολιτισμού που στοχεύοντας στο κέρδος και τον έλεγχο καταστρέφει τον πλανήτη και τον άνθρωπο.

Ο ιός covid-19 παράλληλα με το νέο καθεστώς καταστολής που εγκαινίασε καταδεικνύουν την άρρωστη φύση αυτού του συστήματος που παράγει μιζέρια και θάνατο. Οι εξουσιαστές-ριες σε παγκόσμια κλίμακα εφαρμόζουν βίο πολιτικές που αποτελούν ότι ποιο απάνθρωπο έχουμε δει ως σήμερα.

Η ιδιωτικοποίηση του νερού, η ληστεία των φυσικών πόρων από μαφιόζους επενδυτές, ο διαρκώς εντεινόμενος μονοπωλιακός χαρακτήρας στους τομείς της αγροτικής παραγωγής και της τροφής συνολικότερα, ο νέος εργασιακός μεσαίωνας με την ταυτόχρονη απαξίωση της υγείας και της παιδείας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων δεν είναι απλά εικόνες από ένα ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν κράτος και αφεντικά είναι συνιστώσες του κοινωνικού εξανδραποδισμού που έρχεται.

Στο πόλεμο αυτό του κεφαλαίου απάντησή μας είναι το γενικευμένο σαμποτάρισμα των μέσων παραγωγής και η καταστροφή των πολιτικών που καταδυναστεύουν την κοινωνία και τη φύση. Η ηθική της εξουσίας που για αιώνες κουβαλάμε είναι καιρός να την αφήσουμε έξω από τις ελεύθερες κοινότητες αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης του τώρα και για πάντα.

... Η ΑΝΑΔΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

3ΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ 13-14-15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021
ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΩΣΤΑ ΣΤΑΜΑΤΗ
13-8-21 Πλατεία στην είσοδο του χωριού 8:00μμ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Α) ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΧΡΗΣΤΟ ΛΟΒΕΡΔΟ ΣΤΕΛΑΚΑΤΟ ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ

Β) ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΜΟΥ ΤΑΪΦΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
14-8-21 Πλατεία στην είσοδο του χωριού 8:00μμ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΧΩΡΑΣ 15-8-21

Σύντροφοι -ισσες από Αίγιο / Αναρχική ομάδα Πύρ και Κίνηση - Μεσολόγγι/ 

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου /
Αναρχικοί -ες από Άρτα / Αναρχική συλλογικότητα της εφημερίδας Γκιλοτίνα

 

Σύλληψη Ολικού Αρνητή Στράτευσης στο Αγρίνιο

Την Παρασκευή 28 Μάη 2021 συνελήφθη στο Αγρίνιο ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Κ.Σ. μετά από απόφαση που εκκρεμούσε  σε βάρος του από το στρατοδικείο Ιωαννίνων όπου και είχε δικαστεί ερήμην.

Η ποινή ήταν 10 μήνες φυλάκιση εξαγοράσιμη με το ποσό των 6.300 Ε περίπου και αφού δεν πληρώθηκε εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης.

Κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε κάποιες συμπτώσεις σχετικά με την υπόθεση. Η σύλληψη πραγματοποιήθηκε Παρασκευή πρωί στο χώρο της εργασίας του συντρόφου. Την ίδια μέρα στα δικαστήρια Αγρινίου πραγματοποιούνταν η δίκη κάποιων ανθρώπων που είχαν μεταχθεί από τις φυλακές Άμφισσας όπου και θα επέστρεφαν. Η εισαγγελέας που χειρίστηκε την υπόθεση του συντρόφου δήλωσε αναρμόδια να κρίνει την αίτηση αναβολής φυλάκισης και έβγαλε φυλακιστήριο για την Άμφισσα, ενώ δηλώθηκε ότι οποιαδήποτε κίνηση αναστολής της ποινής έπρεπε να γίνει στο στρατοδίκη Ιωαννίνων. Αυτό έγινε περίπου στη 1 το μεσημέρι κι ενώ οι εισαγγελίες κλείνουν στις 3. Ο σύντροφος μεταφέρθηκε στα κρατητήρια της ΑΔ Αιτ/νιας όπου περίμενε τη μεταγωγή του.  

Αλληλέγγυοι -ες και αρκετοί δικηγόροι επέδειξαν αξιοθαύμαστα αντανακλαστικά και επιτεύχθηκε να αφεθεί ελεύθερος ο σύντροφος το απόγευμα της Παρασκευής, πράγμα σημαντικό μιας και δεν ξέραμε που θα βρίσκονταν τη Δευτέρα. Η απόφαση αναβολής φυλάκισης είναι για έξι μήνες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο μπορεί να τακτοποιηθεί η πληρωμή της ποινής. Η αποφυλάκιση του συντρόφου πραγματοποιήθηκε μετά από τρεις και πλέον ώρες από τη στιγμή που είχε έρθει η εντολή αποφυλάκισης και με την παρέμβαση των αλληλέγγυων, αφού οι μπάτσοι είχαν όρεξη για καψόνια.  

Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις και η εκδικητικότητα κράτους, δικαστών και μπάτσων δεν μας φοβίζουν, μας οπλίζουν με ακόμα περισσότερο πάθος στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη. Καταδεικνύουν την εγκληματική φύση των μηχανισμών καταστολής που από τη μια συγκαλύπτουν τα καθάρματα της κεφαλαιοκρατίας που ληστεύουν τον κοινωνικό πλούτο και  οδηγούν την κοινωνία στην εξαθλίωση . Οργανώνουν τη μαφία των ναρκωτικών, των όπλων, του τράφικινγκ, των  συμβολαίων θανάτου, και από την άλλη ανοίγουν τις πόρτες της φυλακής σε μικρό παραβάτες, τοξικό εξαρτημένους, πρόσφυγες και φυσικά σε όποιον τολμήσει να σηκώσει κεφάλι ενάντιά τους ακόμα και όταν πρόκειται για φρονηματικού χαρακτήρα υποθέσεις όπως αυτή των Ολικών Αρνητών Στράτευσης.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ ΑΡΝΗΣΗ ΘΗΤΕΙΑΣ ΟΛΙΚΗ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ
ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΞΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

 

"Κανένας πάνω στις ζωές μας".

Ένας τίτλος που μας βρίσκει όλες και όλους σύμφωνους.

Ο αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια μας είναι αναγκαίος .Έτσι λοιπόν γνωρίζουμε ότι ο αγώνας και ο κάθε αγώνας μας, έχει μέσα του συγκρούσεις. Ο αγώνας σίγουρα δεν είναι παιδικά παιχνίδια ούτε ακαδημαϊκές διαμάχες ούτε λογοτεχνικοί διαγωνισμοί, όπου μόνο μελάνι χύνεται με αφθονία.

Τούτη η υπόθεση λοιπόν είναι άλλη μια ιστορία από τα κάτω. Μια ιστορία που έμελλε να αλλάξει τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους. Τρία γεγονότα που συνδέονται μεταξύ τους.

Πρώτον, ο βιασμός μιας νεαρής κοπέλας από δύο σκουπίδια του Βύρωνα. Ο ένας κυριλέ μπαρόβιος και υποτιθέμενος οικογενειάρχης, κλασικό υπόδειγμα καταπιεσμένου, ο άλλος τυπικός νεαρός του μεροκάματου που ζει ευκαιριακά για την φάση. Κοινό τους σημείο η ανδροκρατία και ο βαθμός καταπίεσής τους μέσα στον καπιταλισμό. Αυτά τα υπό προϊόντα του εξουσιαστικού συστήματος, μας επαληθεύουν ότι είναι πολύ λεπτή η γραμμή από άνθρωπος να μετατραπείς σε θηρίο.

Την 1-1-2021 αυτοί οι δύο επέλεξαν να βιάσουν μια κοπέλα σε φιλικό σπίτι με παρουσία και ενός τρίτου ατόμου, τον ξάδερφο του νεαρού που τυγχάνει να είναι γνωστός στους κύκλους της τηλεόρασης, ο οποίος τις πρώτες ώρες του περιστατικού είχε το θάρρος να πει την αλήθεια, αλλά μετά την ενστικτώδη αντίδρασή του και την φυσική αποστροφή του προς τους βιαστές, άρχισε να ανασκευάζει τα λεγόμενά του και να παρέχει πλήρη κάλυψη στον ξάδερφό του.

Μετά από αυτό το γεγονός τίποτα στον Βύρωνα δεν είναι το ίδιο. Αρχίζουν οι δράσεις για την αναχαίτιση των βιαστών και των συμμάχων τους, με κεντρικό σύνθημα που αναγράφεται και σε πανό, "Καμία στήριξη στους βιαστές τι και αν είναι φίλοι αφεντικά και συμμαθητές".  

Ένα ακόμη πανό πραγματικού ήθους και αξιοπρέπειας ανεβαίνει στην κεντρική είσοδο της περιοχής από οπαδούς και φίλους της πιο ιστορικής ομάδας του Βύρωνα δείχνοντας περίτρανα ότι η ευσυνειδησία του περισσότερου κόσμου μέσα στην περιοχή είναι και δικό τους κτήμα. 'Έτσι, με το θάρρος και την πειθώ της ανθρώπινης θέλησής τους, σηκώνουν ένα πανό με τα ονόματα των ανθρώπων που επέλεξαν να γίνουν διάσημοι μέσω της ανισότιμης και απάνθρωπης πράξης τους.

Ύστερα τη σκυτάλη παίρνουν τα τοπικά εγχειρήματα. Πληθώρα δραστηριοτήτων ακολουθεί αναδεικνύοντας σε μεγάλο βαθμό και επισημοποιώντας ταυτόχρονα το γεγονός. Όλοι οι άνθρωποι της περιοχής, του χώρου ή μη, έδειξαν πως η ανθρωπιά είναι το μέλλον.

Ο αγώνας της πανανθρώπινης αλληλεγγύης ανάγκασε τον μπαρόβιο επιχειρηματία όχι απλά να πάρει το ποσοστό του και να φύγει από την επιχείρησή του, αλλά και από τη γειτονιά. Ο νεαρός προσπαθεί να βρει συναινετικό κόσμο. Επιμένει στη θέση του ότι δεν έχει κάνει τίποτα, όμως κανένας σοβαρός άνθρωπος μέσα στη περιοχή δεν δέχεται καν να τον δει. Όλοι τον διώχνουν. Όμως, τελικά όχι όλοι... συναινετικά άτομα εμφανίζονται σαν σωρός από σκουπίδια με το ίδιο απερίγραπτο αφήγημα στο στόμα ότι δεν έχει κάνει τίποτα, όλα τα έχει κάνει ο μπαρόβιος.

Δεύτερον, ενώ ο αγώνας κατά των βιαστών είναι σε εξέλιξη, έρχεται το πρώτο μαφιόζικο χτύπημα από την πλευρά τους. Έχουν στήσει τις άμυνές τους βασισμένοι στην ανδρική αλληλεγγύη και την αστική στερεοτυπική ηθική, συσπειρώνουν ό,τι πιο σάπιο υπάρχει σε ανθρώπινο είδος, ό,τι πιο εξουσιαστικό άρρωστο υποκείμενο τους εξυπηρετεί. Χωρίς αισθήματα, άδεια πρόσωπα με παρωχημένες χριστιανικές αντιλήψεις και βίαιες αυταρχικές συμπεριφορές.

Αυτή η ομάδα υπεράσπισης των βιαστών τόλμησε να σπρώξει πισώπλατα ένα οικείο πρόσωπο ενός πολύ στενού φίλου μας, που γνωρίζει πολλά για το γεγονός και που ανοικτά έχει πάρει θέση εναντίον τους. Το αποτέλεσμα ήταν να παραμείνει στο κρεβάτι μια μέρα ευτυχώς, χωρίς κάτι το σοβαρό.

Η ηθική πίσω από αυτό το χτύπημα και η ίδια η πράξη σηματοδοτούν την καλά οργανωμένη ομάδα τραμπούκων, που προσπαθούν να κλείσουν στόματα και να βγάλουν κόσμο από την μέση.

Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν, το αντιλαμβανόμαστε και αναβαθμίζουμε τον πολύμορφο αγώνα μας. Ξεκινώντας από το σώριασμα του τηλεοπτικού αστέρα στο Ταπητουργείο και στο ξάπλωμα του χριστιανού φονταμενταλιστή στο χώρο δουλειάς του.

Τρίτον, το θράσος των υποκείμενων δεν τελειώνει, συνεχώς προκαλούν, φτάνουν μέχρι το σημείο να βγάλουν όπλο σε δημόσια θέα στην περιοχή, αναφωνώντας "θα σας σκοτώσουμε όλους". Τραμπουκίζουν όποιον-οια εκφράζει άποψη για το γεγονός. Αποκορύφωμα η δολοφονική ενέδρα που στήθηκε από την ομάδα των οκτώ υποστηρικτών των βιαστών, με παραλλαγές, κράνη, λοστούς και σφυριά εναντίον συντρόφου. Δεν τον βρήκαν και ξέσπασαν στην πόρτα του σπιτιού του. Προσπαθούν να σπείρουν τον τρόμο, να σιωπήσει ο κόσμος του αγώνα, ώστε να ξαναγυρίσουν όλα στην πολυπόθητη γι' αυτούς κοινωνική ειρήνη που τη διαδέχεται η κοινωνική λήθη. Μας καλούν να ξεχάσουμε και με τον χριστιανικό πολιτισμό, να συγχωρέσουμε αυτά τα ΄΄παραστρατημένα παιδιά του Θεού΄΄.

Ε όχι, έως εδώ...τέτοια σκουπίδια του εξουσιαστικού κόσμου πρέπει να καθαρίζονται από τις γειτονιές μας. Σε καμιά γειτονιά δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε ελεύθερες-οι αν υπάρχουν τέτοια θηρία της διπλανής πόρτας. Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτικό - κοινωνικό - ταξικό, αλλά και η υπόθεση του εξανθρωπισμού.

Όπου η εξουσία σπέρνει τα φυντάνια της εμείς έχουμε χρέος να τα ξεριζώνουμε.

Καμία στήριξη σε σκουπίδια της εξουσίας που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, το φυσικό περιβάλλον, διαιρούν τα πάντα για το συμφέρον τους και το κέρδος τους.

Από τη μικρή γωνιά του Βύρωνα έως την μεγαλύτερη πόλη του κόσμου ο πόλεμος ενάντια στην ανδροκρατία, την αστική καταπίεση, τον καπιταλισμό, απαιτεί συλλογικούς αγώνες στους χώρους δουλειάς και στις ζωές μας, απαιτεί τον εξανθρωπισμό μας. Ο αγώνας για την λευτεριά της συνείδησης έχει πολλές μάχες, άλλες χάνονται και άλλες κερδίζονται, μα αυτό που μένει είναι η κατανόηση των διαδικασιών και η γέννηση και ανταλλαγή συναισθημάτων.

<<Φαντάζομαι ότι ουδείς θα μπορούσε, θεωρητικώς, να αρνηθεί ότι η ελευθερία, η οποία γίνεται κατανοητή με αυτήν την έννοια της αμοιβαιότητας, αποτελεί τη βασική προϋπόθεση κάθε πολιτισμού της ανθρωπότητας' ωστόσο μόνο η αναρχία αντιπροσωπεύει τη λογική υλοποίησή της. Βάσει αυτής της υπόθεσης εγκληματεί - όχι ενώπιον της φύσης ή ως συνέπεια ενός μεταφυσικού νόμου, αλλά εναντίον των συνανθρώπων του και επειδή προσβάλλονται τα συμφέροντα και τα αισθήματα άλλων - όποιος - παραβιάζει την ισότιμη ελευθερία των άλλων. Όσο δε θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να υπερασπίζουμε τον εαυτό μας>>.

Ερρίκο Μαλατέστα.

Από τις πρώτες μέρες φάνηκε ξεκάθαρα ότι οδεύουμε προς μια σύγκρουση αξιών.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΕΙΝΑΙ Ο ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ. 

ΠΥΡ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΟΙ ΜΠΑΚΑΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Ο Χρήστος Λοβέρδος Στελακάτος, όντας ιχθυολόγος και επί σειρά ετών εργαζόμενος σε εταιρείες ιχθυοκαλλιεργειών, συνέλεγε υλικό και πληροφορίες που αποδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό την εγκληματική εργαλειοποίηση της φύσης, την εκμετάλλευση των εργατριών –ων από τις εταιρίες και την κεφαλαιοκρατική, εξουσιαστική, πατριαρχική, ωφελιμιστική, λογική πίσω από κάθε λογής επενδυτικό πλάνο αυτού του οικονομικού συστήματος με όποιο μανδύα και αν καλύπτεται.

Αυτά βέβαια που καταγγέλλει ο Χ.Λ.Σ ενοχλούν αρκετούς εξουσιαστικούς κύκλους όπως για παράδειγμα, το μπακάλικο του Μαρξισμού, το μόρφωμα ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια γκρούπα από κομπογιαννίτες Μαρξιστές που ο ιστορικός του ρόλος περιορίζεται ανάμεσα στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών μαζών από τον ταξικό αγώνα και στο να αποτελούν την βαλβίδα ασφαλείας του αστικού συστήματος .

Ο μαξιμαλιστικός λόγος του κόμματος σε συνδυασμό με τις πράξεις υποταγής του στο αστικό σύστημα διαμορφώνει κάθε τετραετία ένα δίχτυ ασφαλείας για το εκλογικό πανηγύρι. Παρουσιάζεται ως υπέρ επαναστατικό, αντικαπιταλιστικό, ριζοσπαστικό και ότι άλλο μπορούν να σκαρφιστούν οι αριβίστες πολιτικάντηδες κομματικοί υπηρέτες των εκλογικών αυταπατών.

Μέσα σε αυτόν τον κομματικό αχταρμά η διαστρέβλωση του Μαρξ είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η γκρούπα ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όμως δυστυχώς τα τσιράκια του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζονται μόνο σε μια αριστερή παρένθεση αλλά απλώνουν τα βρόμικα εξουσιαστικά τους πλοκάμια και στον χώρο της ΑΝΑΡΧΙΑΣ.

Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στους –ις άξιους –ες συνεχιστές του Τροτσκιστικού παραλογισμού, που για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνουν τον ιστορικό χαρακτήρα τους ως εξουσιαστές, σπεκουλαδόροι και υποκινητές διάφορων σκοτεινών σχεδίων.

Να δώσουμε και τα συγχαρητήρια μας στον κομματικό βραχίονα Θεσπρωτίας που το καλύτερο που θα έχει να κάνει μετά τη σπέκουλα και τις απειλές προς τον Χ.Λ.Σ είναι να παραιτηθεί και όχι να παρέχει κάλυψη σε μέτοχο – επενδυτή ιχθυοπαραγωγών μονάδων.

ΣΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΞΥΡΑΦΙ ΠΟΥ ΑΚΡΟΒΑΤΟΥΜΕ <<ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΦΑΝΕΙΣ ΜΠΟΣΙΚΟΣ ΠΕΡΑΣΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ>>

Απέναντι στην όχθη της εργοδοσίας και της απάνθρωπης εκμετάλλευσης. Αλλά βέβαια που να ιδρώσει το αυτί σας, για αυτό σας αποκαλούμε κομπογιαννίτες γιατί από την μια παρουσιάζεστε υπέρμαχοι του Μαρξισμού και ξαφνικά κάνετε μια σύριζα τούμπα και μας βγαίνετε υπέρμαχοι ενός επενδυτή. Τι σημασία έχει αν είναι μικρή η μεγάλη επιχείρηση, σημασία έχει αν εσείς είστε κομμουνιστές ή υπηρέτες των αστών.

Τώρα λοιπόν μπορούμε να φανταστούμε και τι συνδικαλισμό ασκείτε, τον συνδικαλισμό του κομματικού ντορβά που στην ουσία υπονομεύει τα συμφέροντα της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντολογικά.

Δεν αρκούν οι λιγοστές σας αράδες να μας πείσετε για κάτι που δεν είστε. Οι χοντροκομμένες ανακοινώσεις σας, ελλιπέστατες και προσβλητικές που σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι διαποτισμένες από μαρξιστική ανάλυση αλλά από μια οικονομιστική, ωφελιμιστική, σοσιαλδημοκρατική λογική σας εκθέτουν και όχι σε μας τους ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ αλλά στον κόσμο που σας στηρίζει. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσουμε ότι σε καμία περίπτωση η κριτική μας δεν αναφέρεται σε κανέναν από τους –τις υποστηρικτές –τριες σας ,που έχετε συστηματικά εξαπατήσει και σύντομα θα κάνουν τον λογαριασμό, και τότε να δούμε αν θα λογοδοτήσετε.

Είναι χρέος κάθε ελεύθερης συνείδησης να αγωνίζεται όταν βλέπει τα εξουσιαστικά σκότη να πυκνώνουν γύρω της, να αγωνίζεται για μια χαραμάδα φωτός.

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ.

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ -ΕΣ (ΑΡΤΑ)

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΟΜΑΔΑ ¨ΠΥΡ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ¨ (ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ)

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ¨ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ¨

Καταγγελία για ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσπρωτίας

ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΚΑ ΤΩΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ 

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ Ο "ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ" ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ 

Τι και αν πασπαλίζει τον χαφιεδικό του ρόλο με μπόλικους εργατικούς αγώνες, ρεαλιστικά αγωνιστικά προγράμματα και επαναστατική φρασεολογία. Ολότελα δοσμένος στην ιδιοτέλεια και το προσωπικό βόλεμα μέσα σε ένα σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα ζει παρασιτικά με την αυταρέσκεια των αγωνιστικών περγαμηνών που καπηλεύεται από σύμβολα και αγώνες του παρελθόντος, εξαργυρώνει τους αγώνες και τις θυσίες των πραγματικών αγωνιστών στο ξέπλυμα του καπιταλισμού μέσω των εκλογών. Αποτελεί στην πράξη, στυλοβάτη του κράτους και του κεφαλαίου άσχετα αν στα λόγια θέλει να φαίνεται απέναντι και εμπορεύεται την ανατροπή.

Η περίπτωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσπρωτίας έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω και να τους τοποθετήσει στο πλευρό των ληστρικών πολυεθνικών που λεηλατούν τη φύση και την κοινωνία και της αστικής δικαιοσύνης που συνεπάγεται την ταξική ανισότητα και εκμετάλλευση. Σε ανακοινώσεις τους, στρέφονται ενάντια στον αγώνιστη Χρήστο Λοβέρδο Στελακάτο και σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα ψέματά και τις ανακρίβειες της εταιρίας Ανδρομέδα επιχειρούν να αποδημήσουν το χαρακτήρα και τις καταγγελίες του σε ένα χυδαίο ρεσιτάλ πολιτικής καφρίλας. Υιοθετούν τη μαφιόζικη πρακτική της συγκάλυψης των δικών τους που στα επιχειρηματικά συμφέροντα στον τομέα της ρυπογόνου βιομηχανικής ιχθυοπαραγωγής κατέχουν σημαντικές θέσεις. Αθωώνουν τις εταιρίες και συναινούν στην καταστροφή του περιβάλλοντος και της υγείας των ανθρώπων αλλά και στον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν ως αποικιοκράτες απαγορεύοντας ακόμα και τη συνδικαλιστική δράση στους εργαζομένους. Μέσα από τις καταγγελίες που έχουν δημοσιευθεί αποκρυσταλλώνονται οι μαφιόζικες σχέσεις που συνιστούν ένα πλέγμα εκμετάλλευσης και διαφθοράς από πολυεθνικούς κολοσσούς και ντόπιους κεφαλαιοκράτες με θέσεις στους θεσμούς και συγγενικές επαφές με ανθρώπους στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους.  Ελεγκτές και ελεγχόμενοι μιά οικογένεια, κράτος και κεφάλαιο χέρι - χέρι στη λεηλασία και τη διαφθορά. Αυτοί οι "κύριοι" ως δεκανίκια της μαφίας ιχθυοπαραγωγών βρίσκονται πίσω από μηνύσεις σε βάρος του Χρήστου όπως και στελέχη της εταιρίας αλλά και η ίδια η εταιρία. Λένε για τις καταγγελίες του, που έχουν δημοσιευθεί με αποδείξεις και επιβεβαιώνονται από επιστημονικές μελέτες που έχουν πραγματοποιήσει άλλοι ερευνητές στο κοντινό παρελθόν, ότι έγινε έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες και δεν βρέθηκε και τίποτα, μόνο κάποιες μικρές παρατυπίες όπου επιβλήθηκαν τα ανάλογα πρόστιμα ενώ η χρήση της καρκινογόνου φορμόλης γίνεται νόμιμα και στα επιτρεπτά όρια. 

Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στις χυδαίες προσωπικές επιθέσεις θα αναρωτηθούμε μόνο, τέτοια εμπιστοσύνη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσπρωτίας στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους; τόση εμπιστοσύνη στις Ευρωπαϊκές οδηγίες που νομιμοποιούν τη χρήση φορμόλης αλλά και ότι αυτή γίνεται στα επιτρεπτά όρια; Τόση απαξία για τις μελέτες πανεπιστημιακών που τεκμηριώνουν την τοξικότητα των άλλων χρησιμοποιούμενων υλικών εκτός της φορμόλης αλλά και τη νέκρωση του πυθμένα των θαλασσών σε μεγάλη ακτίνα γύρω από τις ιχθυοκαλλιέργειες. Προφανώς για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσπρωτίας η ΕΕ νομοθετεί με γνώμονα την προστασία της φύσης και της κοινωνίας και όχι το κέρδος και την οικονομία και όποιος πει το αντίθετο είναι το λιγότερο ύποπτος πράγμα που θα αναδείξουν οι (ανώνυμοι) ρουφιάνοι του πληκτρολογίου.  

Για εμάς είναι λυμένο, όταν κρύβεσαι πίσω από την αστική νομιμότητα για να αντλήσεις ηθική υπεραξία είσαι τόσο σάπιος όσο το σύστημα που υπηρετείς αθωώνοντάς το. Δεν γνωρίζουμε ούτε θέλουμε να επέμβουμε στα εσωτερικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που, και σε ποιους οφείλεται αυτό το όνειδος που θα τους συντροφεύει από δω και στο εξής. Όσο και να θέλουμε να εξαιρέσουμε από την κριτική μας κάποιους αγωνιστές της οργάνωσης που έχουμε βρεθεί επανειλημμένα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες μέσα στα χρόνια, εκ των πραγμάτων αυτό είναι μια δουλεία που θα πρέπει να κάνουν οι ίδιοι.  

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΗΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝ ΚΑΤΑΚΑΙΡΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ -ΕΣ ΑΠΟ ΑΡΤΑ 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ 

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ¨ΠΥΡ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ¨ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ¨ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ¨

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

 

Την τετάρτη 10 Μάρτη 2021, ανήμερα της δολοφονίας του αναρχικού αγωνιστή, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρου Φούντα έπειτα από συμπλοκή με την αστυνομία, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση μνήμης και αγώνα στο Κεφαλόβρυσο Αιτωλοακαρνανίας από συντρόφους -ισσες από γύρω περιοχές.

Η παρέμβαση στην πλατεία του χωριού διήρκησε περίπου 2 ώρες, αναρτήθηκε πανό ενώ πραγματοποιήθηκε καθαρισμός του χώρου και της επιγραφής που έχει αναρτηθεί στη βρύση της πλατείας στη μνήμη του συντρόφου.

Το απόγευμα σύντροφοι -ισσες που συμμετείχαν σε συγκέντρωση στην πλατεία Δημάδη στο Αγρίνιο σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα ανάρτησαν μόνιμα το πανό στο χώρο.

Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΦΟΥΝΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΡΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ - ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

(Α)

 

 

Για τον αδερφό μας Κώστα Σταμάτη (Μετάλικα)

Το Σάββατο 2 Γενάρη 2021 έφυγε πρόωρα από κοντά μας ο Αναρχικός αγωνιστής Κώστας Σταμάτης.

Σε τέτοιες περιπτώσεις συνηθίζεται οι οικείοι του ανθρώπου που έχει φύγει από τη ζωή να αναφέρονται στο πρόσωπό του στεκόμενοι στα καλά στοιχεία του χαρακτήρα του και ενίοτε με κάποια υπερβολή να προσπαθούν να τιμήσουν τη μνήμη του.

Στην περίπτωση του Κώστα, όσοι είχαν την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσουν, ξέρουν ότι δεν πρόκειται για υπερβολή όταν αναφέρονται στην ακεραιότητα, τη δύναμη, την ευθυκρισία και το ήθος του. Η καρδιά του ήταν τόσο μεγάλη ώστε να χωράει τις έγνοιες όλου του κόσμου. Ποτέ δεν ησύχαζε, ποτέ δεν ξεκουράζονταν, ποτέ δεν απογοητεύονταν -ακόμα και όταν δεν πήγαιναν πάντα καλά τα πράγματα. Αποτελούσε πάντα θετικό παράγοντα τόσο στις μεταξύ μας σχέσεις όσο και στον κοινωνικό ταξικό αγώνα. Το πόσο νοιαζόταν και έτρεχε για όλους και για όλα πάντα μας εξέπληττε με θαυμασμό. Η ατσάλινη πυγμή και αποφασιστικότητά του έδινε σε όλους δύναμη και έμπνευση ενώ το παράδειγμά του πάντα θα αποτελεί αγωνιστικό κίνητρο για όλους εμάς.

Ο Κώστας φαινόταν σε όλους μας λες και δεν είχε αδύναμα σημεία, λες και δεν έκανε λάθη, σαν να μην είχε πάθη, με μόνο το πάθος του για την ελευθερία και την κοινωνική επανάσταση.

Σε αυτό το κείμενο δεν θέλουμε τόσο να επεκταθούμε στην ενεργή και πολύχρονη πολιτική και κοινωνική του δράση. Αυτή είναι ευρέως γνωστή. Βρίσκονταν πάντα πίσω από τα οδοφράγματα της αντίστασης και της αλληλεγγύης στο πλευρό των εργαζομένων, των  μεταναστών, κάθε καταπιεσμένου, αδύναμου και κυνηγημένου. Συμμετείχε στο Σωματείο βάσης ¨Δικαίωμα στη Ζωή¨ ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις ομάδες επανασύνδεσης ηλεκτρικού ρεύματος στις λαϊκές οικογένειες, συμμετείχε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος από τη λεηλασία κράτους και κεφαλαίου από τον Αμβρακικό και τον Αχελώο ως την καταστροφή των θαλασσών από τις εξορύξεις υδρογονανθράκων και τη ρύπανση από τις ιχθυοκαλλιέργειες. Ενάντια στη λογική του βετερανισμού ήταν πάντα στις συνελεύσεις, τις αφισοκολλήσεις, το στήσιμο των μικροφωνικών και των εκδηλώσεων, τα δικαστήρια και τις συγκρούσεις, ενάντια στους φασίστες, την καταστολή, το στρατό, τις θρησκείες, τους πολέμους, τον ολοκληρωτισμό. 

Θέλουμε μέσα από τα μικρά καθημερινά πράγματα, αθέατα για τους πολλούς, να καταδείξουμε τη στόφα του Αναρχικού Αγωνιστή, που τον χαρακτήριζε. Μόνο ο Αγώνας για την Επανάσταση γεννά τέτοιους ανθρώπους που με την πίστη στο όραμά της είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή στη δουλειά μυρμηγκιού που απαιτεί η Υπόθεση. Ή ακόμη και στις σφαίρες κάποιου μπάτσου... ή στο μαχαίρι κάποιου φασίστα... Παραμερίζουν κάθε ιδιοτέλεια, κάθε τι το προσωπικό που δεν συμβαδίζει με το συλλογικό όραμα, κάθε παρόρμηση, θυμό ή πικρία από ευθύνη και αφοσίωση. Είναι τιμή μας ως αναρχικοί που γνωρίσαμε το μεγαλείο ενός πραγματικά ελεύθερου ανθρώπου που συνέδεσε την αξιοπρέπειά του με τα ιδανικά της Αναρχίας και τον Αγώνα.

Ο Κώστας ήταν αγρότης. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεπενού Αιτωλοακαρνανίας σε ένα σπίτι με 5 δωμάτια, τόσα όσες και οι οικογένειες που έμεναν εκεί. Σε αυτό το περιβάλλον γαλουχήθηκε με τις λαϊκές αξίες (συλλογικότητα, αλληλεγγύη, αγάπη για τον άνθρωπο, τα ζώα και το περιβάλλον...) αλλά και πήρε τη σκυτάλη της μακράς επαναστατικής ιστορίας του τόπου μας από τις ιστορίες των προηγούμενων. Ο Κώστας ήταν πάντα απλός άνθρωπος γιατί είχε μάθει να εκτιμάει τα σημαντικά στη ζωή, την αγάπη, το γέλιο, τη συντροφικότητα. Από μικρός γνώρισε τη φτώχεια και τη σκληρή δουλειά στα χωράφια και στα ζώα. Από τα μαθητικά του χρόνια πολιτικοποιήθηκε ενώ τη δεκαετία του ΄80 συμμετείχε σε δράσεις της Ένωσης Αναρχικών που διατηρούσε γραφεία στο Αγρίνιο, όπως η μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση σε προεκλογική ομιλία του Αβέρωφ στην πλατεία Δημοκρατίας όπου ΕΠΕΝιτες και λοιπά φασισταριά ισοπεδώθηκαν και εξαφανίστηκαν από την πόλη για πολλά χρόνια. Ο Κώστας έκτοτε συμμετείχε σε όλα τα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και τα μέτωπα αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο στην πόλη του Αγρινίου αλλά και σε αγώνες έξω από τα όρια του νομού.

Από το 2006 συμμετείχε στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου και από το 2009 στο Αυτοοργανωμένο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Αγρινίου Ραδιουργία 87,7fm όπου είχαμε την τιμή να γνωριστούμε καλύτερα και να διδαχτούμε όλοι μικροί και μεγάλοι από το ήθος, την ευγένεια, την ισχυρή του θέληση και υπευθυνότητα, την ατελείωτη υπομονή του. Η αγάπη του για τη μουσική και την ηχοληψία ήταν από τα λίγα πράγματα που άφηνε να τον ταξιδεύουν για λίγο εκτός του ωκεανού της ευθύνης και των υποχρεώσεων που σήκωνε, πραγματικά, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Μια φορά την εβδομάδα, κάθε τρίτη, πραγματοποιούσε την εκπομπή "Μαύρα μαντάτα" ενώ καθημερινή ήταν η ενασχόλησή του με τα τεχνικά ζητήματα του σταθμού. Σε κάθε εκδήλωση ή συναυλία ήταν πάντα πίσω από τα μηχανήματα και όλοι είχαμε το κεφάλι μας ήσυχο αφού ξέραμε οτι κανένα πρόβλημα δεν θα του αντίσταθεί. Μαζί με το ποδήλατο και το σκύλο του το Ναγκασάκι συνέθεταν μια εικόνα πολύ οικεία για εμάς όλους τους φίλους και συντρόφους του.

Για τον Κώστα οι δουλειές γίνονταν το πρωί, η οκνηρία ήταν πάντα εχθρός. Στις 5 συναντιόμασταν για να πάμε στο φύτεμα και τη συγκομιδή του καπνού. Στης 6 για να ξεκινήσουμε για τη Μεσοχώρα. Στις 7 για όλες τις συνήθεις εργασίες στα χωράφια. Στης 8 παρά για να πιούμε στα γρήγορα έναν ελληνικό ώστε να είμαστε στα δικαστήρια στης 9 παρά. Τα απογεύματα στο καφενείο του στεκιού έφτιαχνε καφέ πάντα τελευταίος, έπρεπε πρώτα να σιγουρευτεί αν είναι όλα καθαρά και ξεσκονισμένα, αν έχουν φαί και νερό τα σκυλιά, αν θέλει πότισμα ο κήπος και τόσα άλλα. Ο καφές ήταν μια καθημερινή συνέλευση, οργανωτική, διαδικαστική και εφ΄ολης της ύλης. «Εντάξει και τη μαλακία μας θα την πούμε και θα γελάσουμε και θα χορέψουμε και θα μεθύσουμε αλλά να πούμε/κάνουμε πρώτα 2 πραγματάκια» συνήθιζε να λέει. Και έτσι ήταν, πάντα υπήρχε χρόνος για όλα.

Ο Κώστας δεν άφηνε ποτέ τίποτα στην τύχη, πάντα αγχωνόταν για το παραμικρό, αφού «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Καταλάβαινε και συγχωρούσε κάθε αδυναμία και λάθος κάθε συντρόφου, αφού ήξερε ότι «οι χώροι αυτοί θέλουν στομάχι». Καταλάβαινε και συγχωρούσε κάθε αδυναμία, αφού «δεν είναι ίδιος ο κλεφτοκοτάς με το μακελάρη» και «όλοι κοσμάκης είμαστε» βλέποντας τις αδυναμίες που αυτός είχε νικήσει, ζωντανές στους άλλους. Σε κάθε τεμπελιά ή αδράνεια απαντούσε με το παράδειγμά του, αφού «το κράτος δουλεύει 365 μέρες το χρόνο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο για να μας καταστείλει». Σε κάθε λασπολογία απαντούσε με πράξεις : «καλύτερη απάντηση είναι η συνέχιση της δράσης μας». Σε κάθε αναποδιά, τσακωμό ή στενοχώρια στόχευε πάντα στο ξεπέρασμα και τη συνέχεια «αφού όλα εδώ θα μείνουν, ας επικεντρωθούμε στα σημαντικά». Σε κάθε προβοκατορολογία έλεγε «αν ο ΕΛΑΣ σταματούσε τη δράση του επειδή οι Γερμανοί καίγανε χωριά και αύξαναν την καταστολή δεν θα υπήρχε ποτέ αντίσταση».

Σε κάθε ζήτημα που οι αξιακές διαφωνίες μας ήταν έντονες και εκ πρώτης όψεως αξεπέραστες, πάντα ξεπρόβαλε μέσα από τις αφηγήσεις και τα βιώματα του «μπάρμπα» του, ο Αντάρτης, που μετέφερε τις αγωνίες μας σε έναν άλλο καιρό, όπου χαράσσονταν διαφορετικά τα όρια ανάμεσα στον κυνισμό και το ρομαντισμό. Με την καθαρή μάτια του Αντάρτη πολλές φορές αποτελματώνονταν η δράση από τις «ευαισθησίες» εκείνες που ενυπάρχουν στη φύση μας ως αγωνιστές, μα που συχνά αδυνατούν να συμβαδίσουν με τη φρικτή αναγκαιότητα του πολέμου που μας επιβάλλεται από τους εξουσιαστές. Στις συζητήσεις μας γύρω από το ζήτημα των λεγόμενων «παράπλευρων απωλειών», που ως λογική είναι εχθρική στις ιδέες και τις αξίες μας, ο μπάρμπας του ο Αντάρτης μας μετέφερε τη δική του εμπειρία: «Μια φορά που ανέβαινε από τον κάμπο του Αγρινίου στο βουνό πέφτει σε ενέδρα Γερμανών και ταγματασφαλιτών στο χωριό της Λεπενούς. Αφού τρέχει σε ένα παρακείμενο σπίτι για να καλυφθεί, ρίχνει μια χειροβομβίδα προς το μέρος των διωκτών του και καταφέρνει να διαφύγει από ένα παράθυρο στο πίσω μέρος του σπιτιού προς το βουνό. Από τη χειροβομβίδα όμως που τον έσωσε σκοτώνεται ένα μικρό παιδί που άκουσε το θόρυβο και βγήκε να δει τι συμβαίνει». Ποιός μπορεί να κατηγορήσει αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για το σώμα και την ψυχή του λαού, ότι δεν σέβονταν τη ζωή του; Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ένα παιδί στο χωριό μπορεί να ήταν στόχος των αντιστεκόμενων ή έστω ότι θα αδιαφορούσαν για τη ζωή του; Ποιός άλλος εκτός από τον πόλεμο και αυτούς που τον προκαλούν είναι υπεύθυνος για τόσους και τόσους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας; Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη, σε όλους τους καιρούς και όλους τους τόπους, είτε στη Μέση Ανατολή είτε στο κέντρο της Αθήνας, είναι αγώνας για τη ζωή και την ελευθερία και οι αγωνιστές παντού και πάντα είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τη ζωή και την ελευθερία τους για αυτό τον σκοπό. Μόνο οι στρατευμένοι πενθούντες κρύβουν το δάσος και εστιάζουν στο δέντρο, κλείνουν τα μάτια στα εγκλήματα του κράτους και του κεφαλαίου που προκαλούν μαζικούς θανάτους στην κοινωνία και στέκονται δήθεν αγανακτισμένοι ενάντια στην κοινωνική αντιβία. Η βία, ο πόλεμος και οι συνέπειές τους, για τους αγωνιστές της ελευθερίας, καθιστούν επιβεβλημένη και επείγουσα την ανάγκη για τον διαρκή αγώνα κατάργησής τους, τον διαρκή αγώνα για την ευτυχία του ανθρώπινου γένους. Για τα θύματα του κοινωνικού πολέμου, για τα αποτελέσματα της βίας, ευθύνονται πάντα οι εξουσιαστές και εκμεταλλευτές που προκαλούν την οργή και την αντεκδίκηση στις κοινωνίες ή τη στοχευμένη πολιτική αντι-βία των αγωνιστών. Κάθε κριτική στη βία και τον πόλεμο πρέπει να κινείται πάνω σε αυτή τη βάση αν δεν θέλει να δίνει επιχειρήματα στις επιλεκτικές «ευαισθησίες» και την αντεπαναστατική προπαγάνδα των εξουσιαστών.

Αυτά τα λόγια έφεραν ξεχωριστό βάρος όταν ακούγονταν από το στόμα ενός ανθρώπου που σεβόταν και αγαπούσε ως ύψιστη αξία τη ζωή σε κάθε της έκφανση, με τόση κατανόηση και ευθύνη. Που το παράδειγμά του το μαρτυρούσε καθημερινά με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ο λόγος του Κώστα, αλλά και η σιωπή του, γεφύρωνε τη θεωρία με την πράξη, την ιδέα με το βίωμα, όπως και η ζωή του, απόλυτα συνεπής στις ιδέες της κοινωνική δικαιοσύνης και της αναρχίας. Δεν ξεχάστηκε ούτε στιγμή.

Ο Κώστας ήταν μέτοχος της ιδέας της επαναστατικής αυτοοργάνωσης των κοινωνιών, των αυτόνομων αντικαπιταλιστικών κοινοτήτων ισότητας και ελευθερίας, που θα αποτελέσουν το πολύχρωμο μωσαϊκό των διεθνών αντιστάσεων για τον αντιεξουσιαστικό σοσιαλισμό, την Αναρχία. Σε αυτή την κατεύθυνση και με βάση την πολιτική συμφωνία κάναμε τα πρώτα βήματα για τη συγκρότηση ενός αυτοοργανωμένου αγροτικού – εργατικού συνεταιρισμού. Σχέδιο ζωτικής σημασίας, κατά τη γνώμη μας, στον αγώνα για την αυτοοργάνωση της ζωής μας, αλληλέγγυα, με αξιοπρέπεια, ακηδεμόνευτα, αντιεραρχικά, συλλογικά. Για την κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη, για την επανάσταση και την Αναρχία. Σχέδιο που στο δύσκολο ξεκίνημά του οφείλει πολλά στη συνεισφορά του Κώστα και που στα επόμενα βήματά του πάντα θα μας συντροφεύει η μνήμη του ως η φωνή της δημιουργικής φαντασίας, της ευθύνης, της σοβαρότητας, της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, της μάχης απέναντι στον κακό μας εαυτό.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα

και θα βγω στους δρόμους

όπως και χτες.

Και δεν θα συλλογιέμαι παρά

ένα κομμάτι από τον πατέρα

κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα

-αυτά που μ' άφησαν-

και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.

Και τους φίλους μας που χάθηκαν.

Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα

ίσια ολόισια στη φωτιά

και θα βγω όπως και χτες

φωνάζοντας "φασίστες!!"

στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες

μ' ένα κόκκινο λάβαρο

ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.

Θ' ανοίξω την πόρτα

και είναι -όχι πως φοβάμαι-

μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα

και πως εσύ πρέπει να μάθεις

να μην κατεβαίνεις στο δρόμο

χωρίς όπλα όπως εγώ

- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-

γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ

"έτσι" "αόριστα"

σπασμένη σε κομματάκια

από θάλασσα, χρόνια παιδικά

και κόκκινα λάβαρα.

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα

και θα χαθώ

με τ΄όνειρο της επανάστασης

μες την απέραντη μοναξιά

των δρόμων που θα καίγονται,

μες την απέραντη μοναξιά

των χάρτινων οδοφραγμάτων

με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις-

Προβοκάτορας. 

Κατερίνα Γώγου, 1978.

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑ 87,7 FM

Ανάρτηση πανό στη δημοτική βιβλιοθήκη Αγρινίου

 

Καλό ταξίδι σύντροφε

 Άνθρωπε, σύντροφε ,φίλε Κώστα Σταμάτη. Θέλαμε τόσα να γράψουμε για σένα μα θεωρούμε ότι είναι περιττά .Όλοι μας γνωρίζουμε ποιος ήσουν και τι μας δίδαξες με τα ιδανικά και τις αξίες σου, καθώς και με την συνέπια σου απέναντι σε όλους .Ήσουν εκεί στο πλευρό κάθε αδύναμης-ου , χάριζες την σιγουριά σου στους ανθρώπους που την είχαν ανάγκη. Μας έμαθες ότι οι αγωνιστές δεν φαίνονται μόνο μέσα από τα τσιτάτα και τις μεγάλες δράσεις αλλά και από την καθημερινή ζωή ,τον μόχθο και το μικρό σίγουρο βήμα για να ξεκινήσουμε μια δράση .Ήσουν ρεαλιστής γι αυτό ζητούσες το αδύνατο και έστεκες με ένα αίσθημα χρέους ανάμεσά μας. Θέλουμε να ξέρεις ότι το ξεχρέωσες το χρέος σου φίλε ,από την πρώτη στιγμή που επέλεξες να σταθείς στο πλευρό των καταπιεσμένων. Ξεχρέωσες φίλε και τώρα αλωνίζεις ελεύθερος καλό ταξίδι

Αναρχική ομάδα ¨ΠΥΡ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗ¨ - Μεσολόγγι

Υστερόγραφο..

 Είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσει στο γραπτό λόγο η περιγραφή της απώλειας  ενός συντρόφου χωρίς να κυριαρχήσουν τα συναισθήματα και να μείνουν οι γραμμές με σκόρπιες σκέψεις . Ο κόμπος στο λαιμό είναι εκεί και εκβιάζει. Η είδηση της απώλειας  του συντρόφου μας Κώστα Σταμάτη ( Μετάλλικα)  ήταν ένα χτύπημα στην καρδιά και στο μυαλό όλων μας.

Το Σάββατο 2 Γενάρη θα μάθουμε ότι ο σύντροφος μας  δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή,  μια  σειρά  κοινών εικόνων μας συνθλίβει συναισθηματικά…

Μια ολόκληρη ζωή, γεμάτη δράσεις, συζητήσεις, μέτωπα, συλλήψεις, δικαστήρια, συγκρούσεις. Μια ζωή με ξεχωριστό ήθος  κάθε μέρα,κάθε ωρα, κάθε λεπτό.   ΑΓΩΝΑΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία..

 Μια σταθερή διαδρομή ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο, μια διαδρομή που οδηγεί σε μια κοινωνία ανθρώπινη, φωτεινή, δίκαιη  όπου η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η ισότητα των ανθρώπων  θα φωτίζουν κάθε της στιγμή.

Αυτή ήταν η ζωή του συντρόφου Κώστα Σταμάτη, σε αυτή τη  διαδρομή αγωνίστηκε  με τους συντρόφους του  στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου τα τελευταία χρόνια.  Αγώνες για τους πρόσφυγες ,  τους φυλακισμένους και διωκόμενους του Κράτους,  στο δρομο στο μαχητικό αντιφασισμό,  ενάντια στους πλειστηριασμούς, μπροστάρης στις επανασυνδέσεις  ρεύματος ,κατά των μνημονιακών καθεστώων,  ενάντια στον ακρωτηριασμό του Αχελώου, στη μόλυνση του Αμβρακικού, ενάντια στις φορμόλες που ρίχνουν στις  ιχθυοκαλλιέργειες και τις διώξεις των πολυεθνικών σε συντρόφους, ενάντια  στις ανεμογεννήτριες στις βουνοκορφές.  Παντού στον αγώνα για τη  Γη και την ελευθερία …..  

Αγωνιστής που ο βηματισμός  του παρήγαγε  συλλογική δράση. Αναζητούσε  συνθέσεις  συντρόφων , συλλογικοτήτων  και πέρα από την πόλη του, με συντρόφους  από όπου ήταν δυνατό  και σίγουρα από τις κοντινές περιοχές , με σαφέστατο στόχο την ανάπτυξη μετώπων  ενάντια στο Κράτος , στο Κεφάλαιο στους μηχανισμούς τους και τα εγκλήματά που τους συνοδεύουν .

Όλα αυτά τα νήματα ζωής και αγώνα δεν θα πάνε χαμένα, θα βρίσκονται σε κάθε κοινωνικό νεύρο, θα βρίσκουν συνεχώς τόπους να ανθίζουν.

 Με τους αγωνιζόμενους  ήταν πάντα δίπλα , πάντα μαζί σε κάθε μετερίζι του κοινού αγώνα μέχρι το τέλος που έφυγε μέσα από την αγκαλιά των δεκάδων συντρόφων  που τον συνόδευσαν στο τελευταίο του ταξίδι.

Ήταν τιμή μας που περπατήσαμε μαζί  του, η θλίψη μας είναι πολύ μεγάλη .

Ειλικρινά συλλυπητήρια στη μητέρα του, στον αδελφό του, στη σύντροφό του και στους συντρόφους του.

 ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ -  Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ

αναρχικοι/ες απο Αρτα - "Γκιλοτίνα"