Προβολή ταινίας στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου

Πορεία αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες στο Αγρίνιο

ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Ο ενδοκυριαρχικός ανταγωνισμός ως απότοκο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης πνίγει στο αίμα τον πλανήτη καταστρέφοντας κοινωνίες και δημιουργώντας στρατιές προσφύγων. Οι εξουσιαστές είτε με το πρόσωπο των ιμπεριαλιστικών δημοκρατιών, είτε με αυτό των φονταμενταλιστών σκοταδιστών ανταγωνίζονται για την εξουσία και τον έλεγχο των κοινωνιών, των κοιτασμάτων, της ενέργειας, των εδαφών και καταφεύγουν στο πόλεμο ως μέσο διευθέτησης ξένων και ανταγωνιστικών, ως προς τους λαούς, ζητημάτων.

Το αντιτρομοκρατικό δόγμα που προωθούν τα δυτικά κράτη εκδηλώνεται από τη μία με τις στρατιωτικές επεμβάσεις εκεί που εντοπίζονται νέα πεδία λεηλασίας και ελέγχου, και από την άλλη με τη θωράκιση του εσωτερικού τους μέσα από την εντεινόμενη κοινωνική επιτήρηση, τη νομοθέτηση του ολοκληρωτισμού και τη καταστολή κάθε μορφής αγώνων και διεκδικήσεων.

Το ελληνικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ και πολιτικός σύμμαχος των ιμπεριαλιστών δολοφόνων συμμετέχει ενεργά στους επεκτατικούς σχεδιασμούς παραχωρώντας γη και ύδωρ, στρατιωτικές υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό, πράγμα που το κάνει συνένοχο στα εγκλήματα των παγκόσμιων εξουσιαστών.

Απέναντι στο πόλεμο των συμφερόντων προτάσσουμε το πόλεμο στα κράτη, τα αφεντικά και κάθε καταπίεση. Οι ντόπιοι καταπιεσμένοι οφείλουν να πυκνώσουν τις αντιστάσεις τους απέναντι στο ελληνικό κράτος, το στρατό και τη καταστολή, σαμποτάροντας τις πολεμικές επιχειρήσεις και στεκόμενοι έμπρακτα αλληλέγγυοι στα πλήθη των προσφύγων, όπου ως κυνηγημένοι θα αποτελέσουν το φθηνό εργατικό δυναμικό του καπιταλισμού στο νέο εργασιακό μεσαίωνα. Οι πρόσφυγες είναι τα ταξικά μας αδέρφια στο κοινωνικό – ταξικό πόλεμο ενάντια σε Κράτος και Αφεντικά.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2015

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΩΡΑ : 18.00

                         ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Αναρχική συγκέντρωση στο Αγρίνιο - Κυριακή 6-12-2015 - πλ. Δημάδη

Πανό στο Παπαστράτειο γυμνάσιο Αγρινίου

Πανό στην κεντρική πλατεία Αγρινίου

Πανό στην δημοτική βιβλιοθήκη Αγρινίου

ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΑ 16-11-2015

ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 17-11-2015 ΠΛ. ΔΗΜΑΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΙΣ 24-2-2013 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Το πρωί της Κυριακής 24-2-2013 στην κεντρική πλατεία Αγρινίου (πλ. Δημοκρατίας) νεοναζί του κόμματος της χρυσής αυγής επιχειρούν μοίρασμα κειμένων και εφημερίδων με ρατσιστικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο περιεχόμενο, προσπαθώντας να δηλητηριάσουν με το υλικό αυτό την κοινωνία του Αγρινίου. Στην πλατεία Δημοκρατίας όπου οι πολιτικοί και φυσικοί τους πρόγονοι κρέμασαν αγωνιστές που αντιστάθηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. 

Οι θούριοι του Μιχαλολιάκου για το Ράιχ και τον Χίτλερ, τα μουσεία με ναζιστικό υλικό του Παππά, αρχηγού και υπαρχηγού αντίστοιχα της Χ.Α. και η όλη δομή και δράση του φασιστικού αυτού μορφώματος με πογκρόμ κατά μεταναστών, μαχαιρώματα, εμπρησμούς, δολοφονίες, ξυλοδαρμούς αλλά και σε όποιον στέκεται αλληλέγγυος (αναρχικοί, αντιφασίστες, αριστεροί) δεν αφήνουν κανένα προσωπείο του δήθεν πατριώτη να αλλάξει το πραγματικό πρόσωπο των Νεοναζί.

Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, εκτός από το εκλογικό ποσοστό τους, ο αγρινιώτικος λαός αποφάσισε να μην αφήσει την φασιστική χολέρα να απλωθεί πάνω από την πόλη. Ο μόνος χώρος που μπόρεσαν να κρυφτούν ήταν ακριβώς δίπλα από το αστυνομικό τμήμα σε ένα οίκημα ιδιοκτησίας αστυνομικού που ανήκει και στην προσωπική φρουρά του Μπαρμπαρούση, βουλευτή της Χ.Α. Αυτό από μόνο του εξηγεί πολλά, όπως και τα υψηλά ποσοστά (30 - 40%) στα εκλογικά τμήματα που ψηφίζουν οι μπάτσοι. 

Στις 24-2-2013 όταν έγινε γνωστό ότι φασίστες κάνουν προπαγάνδα μίσους και τραμπουκίζουν νεολαίους, δεκάδες αντιφασίστες, αναρχικοί, αριστεροί από διάφορα σημεία του Αγρινίου άρχισαν αυθόρμητα να κατευθύνονται προς την πλατεία σε μια έκτακτη αντιφασιστική συγκέντρωση. Οι φασίστες μαθαίνοντας από τους συμμάχους τους, ότι κόσμος κατευθύνεται προς την πλατεία έσπευσαν να εξαφανιστούν γλιτώνοντας από τα χειρότερα. Όταν έφτασε ο κόσμος οι φασίστες είχαν ήδη γίνει καπνός. Στη συνέχεια ο κόσμος άρχισε να διαλύεται αφού δεν υπήρχε πια κανείς εκεί. 

Τις ημέρες που ακολούθησαν έγινεγνωστόότισχηματίζεταιδικογραφίαεναντίονατόμων που κατηγορούνται ότι ήρθαν σε συμπλοκή με άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ στην κεντρική πλατεία την ίδια εκείνη ημέρα (24-2-2013). Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 3 προανακριτικές ενώ την τελευταία φορά κλήθηκε και νέος κόσμος για να καταθέσει ως ύποπτος.

Η έρευνα αφορά κατηγορίες για: 

1. Απρόκλητη σωματική βλάβη κατά συρροή από κοινού από περισσότερα των δυο ατόμων με καλυμμένα χαρακτηριστικά προσώπου.

2. Διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος.

3. Παράνομη οπλοφορία. 

4. Οπλοχρησία.

5. Παράνομη κατοχή κροτίδων. 

Για όλες τις κατηγορίες κατατέθηκε το ίδιο υπόμνημα από όλους όπου αρνούνται τις κατηγορίες και αναφέρουν ότι οι διώξεις γίνονται για πολιτικούς λόγους μιας και τα εν λόγω άτομα συμμετέχουν στο ευρύ αντιφασιστικό κοινωνικό κίνημα. 

Από το 2008 και μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους αστυνομικούς Κορκονέα και Σαραλιώτη σε όλη την Ελλάδαδημιουργήθηκεαυθόρμηταμαζικό κίνημα κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας που συντάραξε την Ελλάδα αλλά και περιοχές στην Ευρώπη ακόμα και την Αμερική. Στο Αγρίνιο δεν ήταν λίγες οι φορές που νεολαίοι Αναρχικοί και Αριστεροί αλλά και απλός κόσμος ήρθαν αντιμέτωποι εκείνες τις μέρες με τα γκλοπ και τα δακρυγόνα των μπάτσων.  Σε μια εξέγερση που κανείς δεν μπορεί να βάλει ταμπέλα παρά μόνο το άδικα χυμένο αίμα του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου στην οδό Μεσολογγίου, που σβήνει και τον τελευταίο φόβο απέναντι στα προτεταμένα όπλα των μπάτσων δολοφόνων. Για όσους βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια αυτή η εικόνα είναι γνωστή, όσο και η συμπόρευση της εξουσίας με τους μηχανισμούς καταστολής. 

Στα επόμενα χρόνια του μνημονίου η εν λευκώ άδεια της εξουσίας προς τα σκυλιά της καταστολής ανέδειξε πάρα πολλές φορές το μίσος και τη δολοφονική στάση της αστυνομίας  απέναντι στους διαδηλωτές, με άγριους ξυλοδαρμούς, ευθείες βολές ασφυξιογόνων, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, πλαστικές σφαίρες, μηνύσεις, φυλακίσεις, απειλές, εξευτελισμούς, απαγωγές, εμβολισμούς διαδηλωτών από αστυνομικά οχήματα και μηχανές, με σοβαρούς τραυματισμούς ως και αναπηρία. 

Κράτος και κεφάλαιο απελευθερώνουν κρατικούς και παρακρατικούς (Χ.Α.) μηχανισμούς ενάντια στην κοινωνία όταν νιώθουν πως απειλείται το σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που έχουν θεσπίσει και επιβάλει.Σε αυτό το σημείο η κοινωνική Αντιβία εκδηλώνεται ως μέσο άμυνας αλλά και επίθεσης σε αυτούς που δεν διστάζουν να καταστείλουν από ανάπηρους σε καροτσάκια μέχρι καθαρίστριες, συνταξιούχους, τοξικομανείς, ομοφυλόφιλους, μετανάστες και πρόσφυγες. Οι δυνάμεις καταστολής έχοντας και ως άτομα πάρει θέση απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και τους αγωνιζόμενους όταν βρίσκουν πεδίο δράσης παίρνοντας και την εντολή ¨χτυπάτε τους¨ από τους προϊσταμένους τους εξαπολύουν όλα τα φονικά τους ένστικτα που έχει ήδη καλλιεργήσει η δουλικότητα και ο κομπλεξισμός που τους χαρακτηρίζει ως πιστοί υπηρέτες της εκάστοτε εξουσίας και του συστήματος. 

Απέναντι λοιπόν σε αυτό το εν λευκώ μακέλεμα κάποιοι δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια ικετεύοντας έλεος. Ο φόβος γίνεται μίσος και το μίσος οργή. Τότε είναι που το μονοπώλιο της βίας του κράτους καταργείται. Κάποιοι ίσως πουν ότι η βία θα φέρει περισσότερη βία και καταστολή. Η βία όμως του κράτους προϋπάρχει και εντατικοποιείται ή χαλαρώνει ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους και των αφεντικών για να διατηρήσουν και να επιβάλουν το σύστημα εξουσίας τους. Ανέκαθεν οι άνθρωποι αντιστέκονταν και πολεμούσαν την καταπίεση και την εκμετάλλευση ανεξαρτήτως κόστους προσωπικού ή συνολικού. Είναι χιλιάδες τα παραδείγματα ανά τον κόσμο και την ιστορία που η αντίσταση έφερε την καταστολή με διάφορους αρρωστημένους και ολοκληρωτικούς μεθόδους. Αυτό όμως που δεν διαπραγματεύεται είναι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου που τον οδηγούν πάντα στο δρόμο του αγώνα. 

Στο Αγρίνιο τα τελευταία ταραχώδη χρόνια έχει στηθεί μια βιομηχανία σωρείας διώξεων από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς που στοχεύει τα πιο προωθημένα αγωνιζόμενα κομμάτια. Τα ίδια άτομα σύρονται σε δεκάδες δικαστήρια ως κατηγορούμενοι, με κύριο χαρακτηριστικό την πολιτική και κοινωνική τους δράση. Αντιμετωπίζοντας μια (παρα)κρατική μαφία από ψευδομάρτυρες μπάτσους και φασίστες άλλοτε ξεσκεπάζοντας τα ψέματά τους αλλά παραμένοντας οι ίδιοι στο απυρόβλητο από τους δικαστές και άλλοτε βαρυνόμενοι με καταδίκες.Σε αγαστή συνεργασία με καλοθελητές ρουφιάνους που εκτός των άλλων διαδίδουν τις ρουφιανιές τους και στο οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον των ανθρώπων που κατηγορούνται ή και σε όσους τους συναναστρέφονται με την απειλή της συλλογικής ευθύνης ώστε να τους απομονώσουν και να τους εξοντώσουν κοινωνικά. Πράγμα, που τελικά πέφτει στο κενό παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της καταστολής. Μιάς και αυτός ο κόσμος είναι γνωστός στο Αγρίνιο από κινηματικές διαδικασίες στις οποίες συμμετέχει εδώ και χρόνια, σε συνελεύσεις, πορείες, διαδηλώσεις, κοινωνικά εγχειρήματα, απεργίες, σε αγώνες ενάντια στο φασισμό, ενάντια στην καταστροφή της φύσης, αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων. 

Γνωρίζοντας ότι όταν αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία (δεξιά-αριστερή) δε θα τους το συγχωρέσει ποτέ αναλαμβάνουν το κόστος της επιλογής τους χωρίς να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Δεν συνδιαλέγονται σαν ¨καλά παιδιά¨ που κάποιοι θα ήθελαν κάνοντας δηλώσεις μετανοίας και συνεχίζουν.  

Το ότι από τα άτομα που κατηγορούνται κάποιοι συμμετέχουν στον Α/Α χώρο,κάνει το μένος της εξουσίας ακόμα μεγαλύτερο. Οι αγώνες, ασχέτως πολιτικής θεώρησης, όταν έχουν κοινή στόχευση και είναι από τη βάση της κοινωνίας χωρίς καθοδηγητές και αρχηγούς, ισότιμα και αλληλέγγυα, κάνουν αδέρφια και συντρόφους όλους αυτούς. Παράλληλα ενδυναμώνει το πνεύμα της συλλογικότητας που το κράτος έχει στοχοποιήσει ως ¨συλλογική ευθύνη¨. 

Αυτό είναι που φοβούνται. Με αυτό αγωνιζόμαστε. 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ.

- Προτεινόμενη ημερομηνία για δράσεις αλληλεγγύης - 16 Νοέμβρη 2015. 

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΙΣ 24-2-2013 ΣΤΗΝ ΠΛ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Το πρωί της Κυριακής 24-2-2013 στην κεντρική πλατεία Αγρινίου (πλ. Δημοκρατίας) νεοναζί του κόμματος της χρυσής αυγής επιχειρούν μοίρασμα κειμένων και εφημερίδων με ρατσιστικό, εθνικιστικό και μισαλλόδοξο περιεχόμενο, προσπαθώντας να δηλητηριάσουν με το υλικό αυτό την κοινωνία του Αγρινίου. Στην πλατεία Δημοκρατίας όπου οι πολιτικοί και φυσικοί τους πρόγονοι κρέμασαν αγωνιστές που αντιστάθηκαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Οι θούριοι του Μιχαλολιάκου για το Ράιχ και τον Χίτλερ, τα μουσεία με ναζιστικό υλικό του Παππά, αρχηγού και υπαρχηγού αντίστοιχα της Χ.Α. και η όλη δομή και δράση του φασιστικού αυτού μορφώματος με πογκρόμ κατά μεταναστών, μαχαιρώματα, εμπρησμούς, δολοφονίες, ξυλοδαρμούς αλλά και σε όποιον στέκεται αλληλέγγυος (αναρχικοί, αντιφασίστες, αριστεροί) δεν αφήνουν κανένα προσωπείο του δήθεν πατριώτη να αλλάξει το πραγματικό πρόσωπο των Νεοναζί.

Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, εκτός από το εκλογικό ποσοστό τους, ο αγρινιώτικος λαός αποφάσισε να μην αφήσει την φασιστική χολέρα να απλωθεί πάνω από την πόλη. Ο μόνος χώρος που μπόρεσαν να κρυφτούν ήταν ακριβώς δίπλα από το αστυνομικό τμήμα σε ένα οίκημα ιδιοκτησίας αστυνομικού που ανήκει και στην προσωπική φρουρά του Μπαρμπαρούση, βουλευτή της Χ.Α. Αυτό από μόνο του εξηγεί πολλά, όπως και τα υψηλά ποσοστά (30 - 40%) στα εκλογικά τμήματα που ψηφίζουν οι μπάτσοι.

Στις 24-2-2013 όταν έγινε γνωστό ότι φασίστες κάνουν προπαγάνδα μίσους και τραμπουκίζουν νεολαίους, δεκάδες αντιφασίστες, αναρχικοί, αριστεροί από διάφορα σημεία του Αγρινίου άρχισαν αυθόρμητα να κατευθύνονται προς την πλατεία σε μια έκτακτη αντιφασιστική συγκέντρωση. Οι φασίστες μαθαίνοντας από τους συμμάχους τους, ότι κόσμος κατευθύνεται προς την πλατεία έσπευσαν να εξαφανιστούν γλιτώνοντας από τα χειρότερα. Όταν έφτασε ο κόσμος οι φασίστες είχαν ήδη γίνει καπνός. Στη συνέχεια ο κόσμος άρχισε να διαλύεται αφού δεν υπήρχε πια κανείς εκεί.

Τις ημέρες που ακολούθησαν έγινε γνωστό ότι σχηματίζεται δικογραφία εναντίον ατόμων που κατηγορούνται ότι ήρθαν σε συμπλοκή με άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ στην κεντρική πλατεία την ίδια εκείνη ημέρα (24-2-2013). Μέχρι σήμερα έχουν γίνει 3 προανακριτικές ενώ την τελευταία φορά κλήθηκε και νέος κόσμος για να καταθέσει ως ύποπτος.

Η έρευνα αφορά κατηγορίες για:

1. Απρόκλητη σωματική βλάβη κατά συρροή από κοινού από περισσότερα των δυο ατόμων με καλυμμένα χαρακτηριστικά προσώπου.

2. Διακεκριμένη περίπτωση φθοράς πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος.

3. Παράνομη οπλοφορία.

4. Οπλοχρησία.

5. Παράνομη κατοχή κροτίδων.

Για όλες τις κατηγορίες κατατέθηκε το ίδιο υπόμνημα από όλους όπου αρνούνται τις κατηγορίες και αναφέρουν ότι οι διώξεις γίνονται για πολιτικούς λόγους μιας και τα εν λόγω άτομα συμμετέχουν στο ευρύ αντιφασιστικό κοινωνικό κίνημα.

Από το 2008 και μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τους αστυνομικούς Κορκονέα και Σαραλιώτη σε όλη την Ελλάδα δημιουργήθηκε αυθόρμητα μαζικό κίνημα κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας που συντάραξε την Ελλάδα αλλά και περιοχές στην Ευρώπη ακόμα και την Αμερική. Στο Αγρίνιο δεν ήταν λίγες οι φορές που νεολαίοι Αναρχικοί και Αριστεροί αλλά και απλός κόσμος ήρθαν αντιμέτωποι εκείνες τις μέρες με τα γκλοπ και τα δακρυγόνα των μπάτσων.  Σε μια εξέγερση που κανείς δεν μπορεί να βάλει ταμπέλα παρά μόνο το άδικα χυμένο αίμα του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου στην οδό Μεσολογγίου, που σβήνει και τον τελευταίο φόβο απέναντι στα προτεταμένα όπλα των μπάτσων δολοφόνων. Για όσους βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια αυτή η εικόνα είναι γνωστή, όσο και η συμπόρευση της εξουσίας με τους μηχανισμούς καταστολής.

Στα επόμενα χρόνια του μνημονίου η εν λευκώ άδεια της εξουσίας προς τα σκυλιά της καταστολής ανέδειξε πάρα πολλές φορές το μίσος και τη δολοφονική στάση της αστυνομίας  απέναντι στους διαδηλωτές, με άγριους ξυλοδαρμούς, ευθείες βολές ασφυξιογόνων, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, πλαστικές σφαίρες, μηνύσεις, φυλακίσεις, απειλές, εξευτελισμούς, απαγωγές, εμβολισμούς διαδηλωτών από αστυνομικά οχήματα και μηχανές, με σοβαρούς τραυματισμούς ως και αναπηρία.

Κράτος και κεφάλαιο απελευθερώνουν κρατικούς και παρακρατικούς (Χ.Α.) μηχανισμούς ενάντια στην κοινωνία όταν νιώθουν πως απειλείται το σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που έχουν θεσπίσει και επιβάλει. Σε αυτό το σημείο η κοινωνική Αντιβία εκδηλώνεται ως μέσο άμυνας αλλά και επίθεσης σε αυτούς που δεν διστάζουν να καταστείλουν από ανάπηρους σε καροτσάκια μέχρι καθαρίστριες, συνταξιούχους, τοξικομανείς, ομοφυλόφιλους, μετανάστες και πρόσφυγες. Οι δυνάμεις καταστολής έχοντας και ως άτομα πάρει θέση απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες και τους αγωνιζόμενους όταν βρίσκουν πεδίο δράσης παίρνοντας και την εντολή ¨χτυπάτε τους¨ από τους προϊσταμένους τους εξαπολύουν όλα τα φονικά τους ένστικτα που έχει ήδη καλλιεργήσει η δουλικότητα και ο κομπλεξισμός που τους χαρακτηρίζει ως πιστοί υπηρέτες της εκάστοτε εξουσίας και του συστήματος.

Απέναντι λοιπόν σε αυτό το εν λευκώ μακέλεμα κάποιοι δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια ικετεύοντας έλεος. Ο φόβος γίνεται μίσος και το μίσος οργή. Τότε είναι που το μονοπώλιο της βίας του κράτους καταργείται. Κάποιοι ίσως πουν ότι η βία θα φέρει περισσότερη βία και καταστολή. Η βία όμως του κράτους προϋπάρχει και εντατικοποιείται ή χαλαρώνει ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κράτους και των αφεντικών για να διατηρήσουν και να επιβάλουν το σύστημα εξουσίας τους. Ανέκαθεν οι άνθρωποι αντιστέκονταν και πολεμούσαν την καταπίεση και την εκμετάλλευση ανεξαρτήτως κόστους προσωπικού ή συνολικού. Είναι χιλιάδες τα παραδείγματα ανά τον κόσμο και την ιστορία που η αντίσταση έφερε την καταστολή με διάφορους αρρωστημένους και ολοκληρωτικούς μεθόδους. Αυτό όμως που δεν διαπραγματεύεται είναι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου που τον οδηγούν πάντα στο δρόμο του αγώνα.

Στο Αγρίνιο τα τελευταία ταραχώδη χρόνια έχει στηθεί μια βιομηχανία σωρείας διώξεων από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς που στοχεύει τα πιο προωθημένα αγωνιζόμενα κομμάτια. Τα ίδια άτομα σύρονται σε δεκάδες δικαστήρια ως κατηγορούμενοι, με κύριο χαρακτηριστικό την πολιτική και κοινωνική τους δράση. Αντιμετωπίζοντας μια (παρα)κρατική μαφία από ψευδομάρτυρες μπάτσους και φασίστες άλλοτε ξεσκεπάζοντας τα ψέματά τους αλλά παραμένοντας οι ίδιοι στο απυρόβλητο από τους δικαστές και άλλοτε βαρυνόμενοι με καταδίκες. Σε αγαστή συνεργασία με καλοθελητές ρουφιάνους που εκτός των άλλων διαδίδουν τις ρουφιανιές τους και στο οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον των ανθρώπων που κατηγορούνται ή και σε όσους τους συναναστρέφονται με την απειλή της συλλογικής ευθύνης ώστε να τους απομονώσουν και να τους εξοντώσουν κοινωνικά. Πράγμα, που τελικά πέφτει στο κενό παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της καταστολής. Μιάς και αυτός ο κόσμος είναι γνωστός στο Αγρίνιο από κινηματικές διαδικασίες στις οποίες συμμετέχει εδώ και χρόνια, σε συνελεύσεις, πορείες, διαδηλώσεις, κοινωνικά εγχειρήματα, απεργίες, σε αγώνες ενάντια στο φασισμό, ενάντια στην καταστροφή της φύσης, αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων και των ανέργων.

Γνωρίζοντας ότι όταν αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία (δεξιά-αριστερή) δε θα τους το συγχωρέσει ποτέ αναλαμβάνουν το κόστος της επιλογής τους χωρίς να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Δεν συνδιαλέγονται σαν ¨καλά παιδιά¨ που κάποιοι θα ήθελαν κάνοντας δηλώσεις μετανοίας και συνεχίζουν.

Το ότι από τα άτομα που κατηγορούνται κάποιοι συμμετέχουν στον Α/Α χώρο, κάνει το μένος της εξουσίας ακόμα μεγαλύτερο. Οι αγώνες, ασχέτως πολιτικής θεώρησης, όταν έχουν κοινή στόχευση και είναι από τη βάση της κοινωνίας χωρίς καθοδηγητές και αρχηγούς, ισότιμα και αλληλέγγυα, κάνουν αδέρφια και συντρόφους όλους αυτούς. Παράλληλα ενδυναμώνει το πνεύμα της συλλογικότητας που το κράτος έχει στοχοποιήσει ως ¨συλλογική ευθύνη¨.

Αυτό είναι που φοβούνται. Με αυτό αγωνιζόμαστε.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ.

-         Προτεινόμενη ημερομηνία για δράσεις αλληλεγγύης - 16 Νοέμβρη 2015.

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Κάλεσμα σε συζήτηση/ενημέρωση. Αγρίνιο

Κάλεσμα σε συζήτηση/ενημέρωση σχετικά με τις νέες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους εναντίων αναρχικών και αντιφασιστών αγωνιστών στο Αγρίνιο.


ΤΕΤΑΡΤΗ 14/10 ΩΡΑ: 19.00 Πανεπιστημιακή Σχολή Αγρινίου 1ος όροφος


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2-10-2015 / 6:00μμ / 

ΑΓΡΙΝΙΟ - ΠΛ. ΔΗΜΑΔΗ / ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το πρώτο βήμα του ανθρώπου-κατακτητή, ώστε να μπορέσει να συσπειρώσει τους ανθρώπους κάτω από το συμφέρον, ήταν η δόμηση της κοινωνίας. Αυτή η δόμηση βασίζεται σε σαθρά εδάφη και θεμελιώνεται με ελαττωματικά υλικά. Τα ελαττωματικά υλικά της εξουσίας, της ιεραρχίας και της καταπίεσης βαραίνουν τα σαθρά εδάφη του πολιτισμού, της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η συνύπαρξη των ατόμων με βάση το συμφέρον είναι μια συνθήκη που από μόνη της γεννά το δίπολο εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου. Μιλάμε για μια κοινωνία που δεν έπαψε να παράγει την εξουσία, ώστε να μπορεί να εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους, επικαλούμενη το κοινό όφελος.

Στο σήμερα οι σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες, άξιοι συνεχιστές των προκατόχων τους, ραπίζουν τον ανένταχτο άνθρωπο με κάθε μέσο. Τσακίζουν κάθε κόκκαλο του που περήφανα ορθώνεται ενάντια στην εξουσία, ξεσκίζουν κάθε σάρκα που τον προστατεύει από τη σαπίλα της κοινωνίας τους.

Το κράτος, ο σιδερένιος κέρβερος του καπιταλισμού, μπίγει όλο και πιο βαθιά τα δόντια του στη σάρκα των ανθρώπων που αγωνίζονται για την ελευθερία, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η καταπίεση δεν περιορίζεται μέσω των γεωγραφικών προσδιορισμών (αριστεράς και δεξιάς). Δεν καταργείται η εξουσία με εκλογικά παρακάλια και ρουσφέτια. Το κράτος και το κεφάλαιο δεν γνωρίζουν από ιδεολογίες και οράματα. Είναι εδώ για να συνθλίψουν όσο πιο καλά μπορούν τη φύση και τα <θέλω> των ελεύθερων ανθρώπων και όσων αγωνίζονται για έναν ελεύθερο κόσμο. Είναι εδώ για να μας θυμίζουν: το πρόσφατο βασανισμό νεαρών αγωνιστών στο  ΑΤ από αστυνομικούς της ομάδας Δ στη 17/09/2015. Με μίσος και εκδικητικότητα τα σκυλιά του κράτους χρειάστηκαν πολλά κιλά "ανδρισμού" για να σπάσουν τα χέρια, τα δόντια, τα πλευρά νεαρών παιδιών. Δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν της μηχανές τους ώστε να τραυματίσουν κάποιους από τους συλληφθέντες.

Το βλαβερό για την υγεία των ανθρώπων, κράτος, για να δείξει ότι είναι χρήσιμο και αναγκαίο επιστρατευεί την γνώριμη πλέον τρομοϋστερία. Με την ορκωμοσία των νέων υπουργών παρουσιάζει ως θαύμα εξ ουρανού και νίκη κατά της τρομοκρατίας την σύλληψη του Γ. Πετρακάκου και άλλων φίλων του. Για άλλη μια φορά το θεάρεστο έργο της καταστολής πιάνει τόπο, αφού το "καλό" κράτος φυλά τους ευυπόληπτους πολίτες, δηλαδή τις χρυσοπληρωμένες από το λαό τράπεζες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικότερα τα τσιράκια του. Αυτούς απαλλοτριώνει ο Πετρακάκος. Ποτέ δεν έκλεψε έναν εργαζόμενο, έναν άνεργο, έναν μικροεπιχειρηματία.

Η καταστολή είναι η βία του κράτους είτε με φιόγκο και περιτύλιγμα, είτε γυμνή και ωμή. Η εκδικητικότητα του συστήματος δεν αρκείται στο να φυλακίζει όποιον θεωρεί ένοχο, αλλά όπως κάνει και στο Ν. Ρωμανό, απομονώνοντάς τον, αφού του στερεί τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται για την παρακολούθηση των μαθημάτων στο Τ.Ε.Ι. που έχει εισαχθεί. Ούτε βραχιόλια, ούτε κελιά, τώρα να σπάσουμε τα κρατικά δεσμά.

Ο παραλογισμός και η αδικία δεν έχουν όρια μέσα στη δημοκρατία, αφού στα μπουντρούμια της υπάρχει τουλάχιστον ένας αθώος άνθρωπος, η Εύη Στατήρη. Η Στατήρη χωρίς να έχει διαπράξει κανένα ποινικό αδίκημα κρατείται προφυλακισμένη μόνο και μόνο επειδή είναι σύντροφος του Γ. Τσάκαλου. Η Εύη Στατήρη όντας αθώα, έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από της 14/09 με αίτημα να αφεθεί ελεύθερη. Η επί 14 ημέρες απεργός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας. Την ευθύνη για την κατάρρευση της υγείας της, την έχει ξεκάθαρα το σύστημα και η δικαιοσύνη που εμφανώς έχουν αποτύχει.

ΑΓΩΝΑΣ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΣΚΛΑΒΙΑ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΛΒΕΙΟΥ / ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Αφίσα αναρχικών συλλογικοτήτων από Δυτική Ελλάδα για εκλογές - Φύσσα - τρομοδικεία - επικαιρότητα

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Το σύστημα -κράτος κεφάλαιο- χρόνια εξουσιάζει το σύγχρονο άνθρωπο. Με ψεύδη και μαεστρία υφαρπάζουν την ψήφο του και τον οδηγούν στο έρεβος της σκλαβιάς του.

Διαρκώς υπόσχονται φοροαπάλλαγη των χαμηλών και μεσαίων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Αντί αυτού παρατηρούμε να πλήττονται με βαρβαρότητα από φοροληστρικά μέτρα.

Λένε ότι το δημοκρατικό πολίτευμα δίνει τη δυνατότητα στο λαό να αποφασίζει για το μέλλον του.

Αποκορύφωση αυτής της πεποίθησης που προπαγανδίζει  το σύστημα αποτέλεσε και η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Αντί αυτού βιώνουμε τόσα χρόνια κομματοκρατίας των μαφιών που ληστεύουν τον κοινωνικό πλούτο και την αντιδημοκρατική συμπεριφορά των κυνοβουλευτικών ομάδων, τσαλαπατώντας οι ίδιοι τη δημοκρατία που επικαλούνται. Με αποκορύφωση τον ειδικό οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο που έχουν επιβάλλει στη χώρα από το 2008 και έπειτα.

Μιλούν για δικαιοσύνη τη στιγμή που έκτακτα τρομοδικεία του καπιταλισμού διώκουν συγγενείς και φίλους αγωνιστών χωρίς στοιχεία, με στόχο την πολιτική και φυσική εξαθλίωση των αντιφρονούντων.

 

Εκτρέφουν τη φασιστική πανούκλα χρησιμοποιώντας την ως εφεδρεία για την καταστολή και τρομοκρατία των κομματιών εκείνων της κοινωνίας που αγωνίζονται ενώ τα φασιστικά – παρακρατικά μαχαίρια δρουν ανενόχλητα ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες ακόμα και μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα.

Λένε για την επίλυση του προσφυγικού προβλήματος με την συνδρομή της Ευρώπης των λαών.

Αυτό που βιώνουμε είναι τη μεσόγειο να έχει μετατραπεί σε υγρό τάφο για κάθε ψυχή που αναγκάζεται  να τραπεί σε φυγή εξαιτίας των βρόμικων ιμπεριαλιστίκων πολέμων (για τους οποίους ευθύνεται Ευρώπη και Αμερική).

Είπαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια.

Αντί αυτού εφαρμόζουν το μνημόνιο 3, εντείνοντας την κοινωνική λεηλασία.

Μίλησαν για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα της ελληνικής αγοράς, ενώ η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη.

Τέλος, την Κυριακή 20/9/2015 λένε να πάμε να κρυφτούμε πίσω από το παραβάν και να δούμε τις κάλπικες  ελπίδες να έρχονται.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 20/9/15 ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ η μόνη λύση στο απάνθρωπο σύστημα που καταδυναστεύει τις ζωές μας με την φοροληστρική τακτική του, με την καταστολή, την ανεργία, την εξαθλίωση, τη χειραγώγηση, είναι Ο ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ενάντια σε κόμματα, εκλογικές διαδικασίες, κράτος, κεφάλαιο για την καθολική ανατροπή.

Για ένα μέλλον που θα ανήκει στον ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

«και όταν έρθουν να σου πουν

πως εδώ δεν είναι τόπος και χρόνος

για τέτοια πράγματα,

τράβηξε τη φαλτσέτα και θέριζε»

Κ. Γώγου

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΛΒΕΙΟΥ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ -ΕΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

Αλληλεγγυη στην Εύη Στατήρη - Αγρίνιο

πανό αλληλεγγύης στην Εύη Στατήρη αναρτήθηκε χτες στην πλατεία Δημάδη στο Αγρίνιο ενώ σύντροφοι σήμερα το πρωί πέταξαν τρικάκια στο κέντρο της πόλης.

Ελεύθερος Αχελώος – κοινωνικές αντιστάσεις – οργάνωση και όξυνση του αγώνα.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2015, ΜΕΣΟΧΩΡΑ

Εκδήλωση:

Ελεύθερος Αχελώος – κοινωνικές αντιστάσεις – οργάνωση και όξυνση του αγώνα.

Ανοιχτά μέτωπα πολέμου παντού.

Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την υπάρχουσα πραγματικότητα στον παγκόσμιο χάρτη, δεν έχουμε παρά να αντιληφθούμε μια περίοδο ισχυρού ενδοκυριαρχικού ανταγωνισμού, βίαιης αναδιάρθρωσης της καπιταλιστικής μηχανής και ανάπτυξης νέων γεω-πολιτικών σχεδιασμών. Οι κλονισμοί των δομών της εξουσίας μέσα από τα αλλεπάλληλα αποτελέσματα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, ωθεί τους πόλους κυριαρχίας σε νέα πεδία και όρους εκμετάλλευσης. Ο επόμενοι κύκλοι κερδοφορίας και συσσώρευσης επιχειρούνται με τον πιο ωμό τρόπο λεηλατώντας ανθρώπους και φυσικό κόσμο στη προσπάθεια της οικονομικο-πολιτικής ελίτ να σταθεροποιήσει τα θεμέλια της αυτοκρατορίας της.

Οι πολεμικές συρράξεις αποτελούν την γυμνή εκδοχή της εξουσίας και του καπιταλιστικού οικοδομήματος. Ο πλανήτης πνίγεται στο αίμα, ώστε να διαμορφωθεί το κατάλληλο περιβάλλον αποστράγγισης της Γης από τους πολυεθνικούς κολοσσούς. Άξιο προσοχής αποτελεί η ενδοεξουσιαστική σύγκρουση στην Ουκρανία για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών σε κεντρική-ανατολική Ευρώπη, όπου ΗΠΑ-ΕΕ και ΝΑΤΟ απροκάλυπτα συνεργάζονται με τη κυβέρνηση του Δεξιού τομέα και τους Ναζί. Χαρακτηριστικός είναι επίσης ο ανταγωνισμός που προκύπτει στην ανατολική Μεσόγειο για τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ). Οι διακρατικές συμφωνίες μεταξύ των χωρών που διεκδικούν τα ενεργειακά κοιτάσματα, δημιουργούν συνασπισμούς εξουσίας που θα παλέψουν για το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας με ότι επιπτώσεις αυτό συνεπάγεται για τους πληθυσμούς και το φυσικό κόσμο.

Η εγχώρια κατάσταση στην Ελλάδα αποτυπώνεται στις συνέπειες των νεοφιλελεύθερων συνταγών των κυβερνήσεων στην υπηρεσία του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου. Υλική και πνευματική εξαθλίωση, διόγκωση ταξικού χάσματος, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποιήσεις σε οτιδήποτε μπορεί να επιφέρει κέρδος, λεηλασία της φύσης κ.α. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πνιγμένη μέσα στις αντιφάσεις της, βαδίζει στα ίδια βήματα των προκάτοχών της, επαληθεύοντας ακόμη μια φορά το ανέφικτο του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού και του ρεφορμιστικού αδιεξόδου.

Με το περιτύλιγμα της προόδου και της ευημερίας, τα αναπτυξιακά έργα εκμετάλλευσης και λεηλασίας του φυσικού κόσμου λαμβάνουν χώρα όπου εντοπίζονται πεδία αφαίμαξης. Η ανάγκες για εξορυκτική δραστηριότητα σε κοιτάσματα χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, φανερώνει την αγαστή συνεργασία που μπορούν να έχουν Πολυεθνικές εταιρίες (El Dorado Gold) με εγχώριες (ΑΚΤΩΡ κατασκευαστική) και τον κρατικό μηχανισμό που νομιμοποιεί και καταστέλλει. Στο βωμό του κέρδους αποψιλώνονται δάση, μολύνονται θάλασσες, ποτάμια και αέρας και καθίστανται ολόκληρες ανθρώπινες κοινότητες ευάλωτες σε επικίνδυνες ασθένειες. Παράλληλα σε εξέλιξη βρίσκονται οι έρευνες για εξορύξεις σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ στα πρόθυρα κατασκευής εξεδρών άντλησης βρίσκονται περιοχές στο Βόρειο Αιγαίο. Επιπλέον η καινοτομία του κεφαλαίου μέσα από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας επιχειρεί να φορέσει ένα πράσινο προσωπείο στη λεηλασία.

Εδώ και αρκετά χρόνια στο στόχαστρο του κράτους και των εταιριών βρίσκεται και ο ποταμός Αχελώος μέσω των φραγμάτων και της εκτροπής του, ένα έργο που συνεπάγεται τεράστιες καταστροφές για τον φυσικό κόσμο και το ντόπιο πληθυσμό. Επιτείνει την καταστροφή του οικοσυστήματος του ποταμού που συντελείται από τα υπάρχοντα φράγματα Καστρακίου και Κρεμαστών, από τον εγκιβωτισμό μεγάλου μέρους της κοίτης του, από την ανεξέλεγκτη δόμηση, την απόθεση αποβλήτων και απορριμμάτων, την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων, τη λαθροθηρία. Η μετατροπή του Αχελώου σε σειρά από τεχνητές λίμνες θα δώσει το έσχατο πλήγμα στην ύπαιθρο της ευρύτερης δυτικής Ελλάδας, εκκενώνοντας χωριά και οικισμούς, καταστρέφοντας καλλιέργειες αιώνων και αντικαθιστώντας τον ελεύθερο ρου του ποταμού από ιδιωτικές εταιρίες που θα ελέγχουν το νερό και την αγροτική παραγωγή, την οποία σταδιακά θα μετατρέψουν σε προνόμιο των μεγαλοϊδιοκτητών γης αφού οι μικροπαραγωγοί δεν θα μπορούν να καλύψουν το κόστος της καλλιέργειας σε νερό κ.α. Το ίδιο μέλλον επιφυλάσσουν και για το θεσσαλικό κάμπο όπου το κόστος του έργου θα βαρύνει τους μικροπαραγωγούς που θα πληρώνουν το νερό χρυσάφι, εγκαταλείποντας σταδιακά τη γη τους στους τσιφλικάδες του κάμπου και σε εταιρικά τραστ. Ο Αχελώος δε θα σώσει το θεσσαλικό κάμπο από την ερημοποίηση μιας και η καταστροφή εκεί συντελέστηκε και συνεχίζει να συντελείται όχι από την έλλειψη νερών αλλά από τη βιομηχανική αγροτική παραγωγή υδροβόρων καλλιεργειών που επιβάλλονται στους αγρότες με ποικίλους τρόπους (επιδοτήσεις κ.α.).

Απέναντι στην επεκτατική δραστηριότητα του κεφαλαίου πάνω στη φύση, ντόπιοι πληθυσμοί και όχι μόνο αντιστέκονται με ότι μέσα διαθέτουν, βλέποντας τη ζωή τους να περνάει στον απόλυτο έλεγχο των εταιριών. Οι αγώνες ιθαγενών ενάντια στην αποψίλωση του Αμαζονίου, οι σκληρές μάχες  κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού σε Λατινική Αμερική και Ασία, οι πρόσφατες συγκρούσεις στη Νότια Γαλλία ενάντια στα φράγματα, το δυναμικό κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική και οι μακροχρόνιες αντιστάσεις κατοίκων και αλληλέγγυων στα σχέδια της εκτροπής του ποταμού Αχελώου, αποτελούν μερικά μόνο σημεία αγώνα απέναντι στις επιδιώξεις της κυριαρχίας. Εστίες αντίστασης και κάποιες από αυτές εξέγερσης, που αντιμετώπισαν τρομοκράτηση, σφαίρες και φυλακίσεις.

Ένας αγώνας απέναντι στα σχέδια της κυριαρχίας, όπως αυτός ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του ποταμού Αχελώου, δε μπορεί να οδεύει απομονωμένος από το εγχώριο αλλά και παγκόσμιο περιβάλλον του, μιας και έτσι είναι καταδικασμένος στην αποδυνάμωση και τελικώς στην ήττα του. Οφείλουμε να εξετάζουμε συνολικά τα γεγονότα αντιλαμβανόμενοι σε σφαιρικό πλάνο τις επιδιώξεις των εξουσιαστών και τους λόγους που τους οδηγούν στις επιμέρους επεκτατικές και καταστροφικές κινήσεις. Οι αγωνιστικές απαντήσεις στις αδηφάγες κινήσεις του κεφαλαίου εάν δεν είναι συνολικές στοχεύοντας στη καρδιά της εξουσίας και του καπιταλιστικού οικοδομήματος, χάνουν τη δυνατότητα όξυνσης και διεύρυνσης τους και μετατρέπονται σε ακίνδυνες οικολογικές διαμαρτυρίες. Απαραίτητο στοιχείο για την συγκρότηση ενός μετώπου που μπορεί να αποτρέψει τα καταστροφικά σχέδια του κεφαλαίου, είναι η σύνδεση των επιμέρους αντιστάσεων τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Ένας ελεύθερος Αχελώος, όπως και ένας ελεύθερος κόσμος δε μπορεί παρά να βρίσκεται στο δρόμο με κατεύθυνση την ολική ανάκτηση των ζωών μας από τα δεσμά των κρατών, του καπιταλισμού και κάθε εξουσίας μέσω της καθολικής ανατροπής τους. Η υπεράσπιση του φυσικού κόσμου έναντι των ληστρικών επιδρομών του κεφαλαίου, περιλαμβάνει και έναν αντίθετο αξιακό κόσμο που αποβλέπει μια ζωή σε αρμονία με τη φύση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΩΣ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ, ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ-ΕΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΑΛΒΕΙΟΥ - ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Αναρχικό κάμπινγκ 2015 - Μεσοχώρα Τρικάλων 13-16 Αυγούστου

Ρεμπέτικη βραδυά - Σάββατο 4 Ιούλη - στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου

Πανό αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης / πλ. Δημάδη - Αγρίνιο

Παρέμβαση με πανό - πλ. Δημάδη και πανεπιστήμιο Αγρινίου

Δίκη συντρόφου αντιφασίστα - Παρασκευή 22 Μάη - Δικαστήρια Αγρινίου

 

 

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ 

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

 

Στις 21-9-2011, 70 περίπου αντιφασίστες εισβάλουν σε χώρο όπου είχε νοικιαστεί από χρυσαυγίτες στη κεντρική πλατεία Αγρινίου προκειμένου να στεγαστούν  τα γραφεία του νεοναζιστικού κόμματος και τα καταστρέφουν.Για το γεγονός αυτό οι φασίστες μηνύουν έναν γνωστό σύντροφο αντιφασίστα με αποφασιστικό κριτήριο τη μακροχρόνια συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΝΟΣ

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΜΑΗ - ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ - 9:00πμ

         ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Μπάτσοι του Γκύζη κάτι σας θυμίζει…

Αναδημοσίευση απο:  https://asteritiko.wordpress.com

                                    

Σήμερα κλείνουν 29 χρόνια απο τη δολοφονία του Χρήστου Τσουτσουβή στο Γκύζη. Ο Τσουτσουβής ήταν ο δεύτερος νεκρός αντάρτης πόλεως που έπεσε στην Ελλάδα, ύστερα απο καταδίωξη και σκληρή μάχη παίρνοντας μαζί του και τα τρία ένστολα γουρούνια που τον καταδίωκαν. Έχω περάσει ατελείωτες ώρες με τον Τσουτσουβή στο μυαλό μου, τόσες που πλέον μου είναι αδύνατων να διαχωρίσω την πραγματικότητα απο την ψευδαίσθηση. Τον γνώρισα ποτέ, η όχι; Κάναμε ποτέ παρέα, η όχι;; Ξενυχτήσαμε τελικά βράδια ολόκληρα συζητώντας…η όχι;;  Το μόνο σίγουρο είναι πως το Γκύζη η περιοχή που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζώ, έχει τον δικό της “άγιο”…και όσο οξύμωρος κι αν είναι αυτός ο χαρακτηρισμός για έναν αναρχικό και δη αντάρτη πόλης, είναι απλά ένα λογοπαίγνιο του σήμερα, που τιμάει ένα έθιμο του χθές. Γιατί κάποτε στα χωριά μέσα απο τέτοιους θανάτους, “γεννούσαν” τους αγίους…

Ο Τσουτσουβής έγινε ιδιαίτερα αγαπητός σε πολλούς κυρίως λόγο της μαχητικότητας του, της γενικότερης άμεσης και παθιασμένης αντιεξουσιαστικής του στάσης, αλλά και δράσης. Το όνομα του είναι συνώνυμο του θάρρους και αν κάποιος αντιληφθεί πραγματικά το πότε έδρασε και το τι επικρατούσε κοινωνικά εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα, τότε μιλάμε ξεκάθαρα για έναν ήρωα.

Για την ιστορία: εκείνη την περίοδο το “σοσια-λιστικό” ΠΑΣΟΚ είχε ανέβει στην εξουσία και χάριζε λεφτά με την σέσουλα, χρήμα αέρα κοπανιστό και διορισμούς ρουτίνας στο δημόσιο με αίτηση απο το”περίπτερο”. (που λέει ο λόγος). Όλη η Ελλάδα είχε μπεί στον φαύλο κύκλο του “Δανείζομαι χρήματα που δεν μου ανήκουν, για να αγοράσω πράγματα που δεν χρειάζομαι, με σκοπό να εντυπωσιάσω ανθρώπους που δεν συμπαθώ”. Ο πεσιμισμός και η ματαιοδοξία ήταν λέξεις σχεδόν άγνωστες σε μία χώρα άξεστων που ξαφνικά είχαν όλοι φράγκα, γεμάτες τσέπες και όνειρα. 

Μικροαστικά όνειρα και προοπτικές ανάπτυξης που σήμαιναν το ξεκίνημα ενός εφιάλτη όπως τελικά αποδείχτηκε, του εφιάλτη αυτού, που σήμερα βιώνουμε τον επίλογο του.

Εκτός του χρήματος που έρεε και της ανάπτυξη των πάντων, που ως σκοπό είχαν να αποτελειώσουν αυτό το τερατογεννές εξάμβλωμα που ονομάζεται ελληνικός λαός, στον Ευρωπαίο πλέον ελληναρά η ενασχόληση με την πολιτική φάνταζε μπανάλ και ντεμοντέ. Το ΚΚΕ (η πάλαι άλλοτε αντισταστιακό τέρας) είχε ήδη εκπνεύσει τον επιθανάτιο ρόγχο του και αναπαυμένο εν ειρήνη στην συστημική του πολυθρόνα φτιασιδωνόταν πυρετωδώς για τα “εγκαίνια” της συγκυβέρνησης με τη δεξιά που θα έκανε μερικά χρονάκια αργότερα.

Εκείνη την περίοδο λοιπόν όχι αναρχικός (ΑΝΑΡΧΟ…τι;), ούτε κάν αριστερός, αλλα γενικότερα η λέξη πολιτικοποιημένος ήταν απο μπανάλ εως άγνωστη…

Αυτό είναι το μεγαλείο όλων όσων διάλεξαν να χαράξουν αντίθετη ρώτα στο τότε, και αυτό πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε, χωρίς να μειώνετε φυσικά κανένας αγώνας, όποτε και όπου κι αν έγινε. Όλοι οι αγώνες είναι για κάποιον λόγο ιδιαίτεροι και ξεχωρίστοι, όμως δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο παρά ίσοι, γι’αυτό δεν γίνονται εξάλλου; Για την ισότητα και το όλα για όλους. Ο Τσέ είχε πεί οτι “Κινδυνεύοντας να φανώ γελοίος, επιτρέψτε μου να πω ότι ο αληθινός επαναστάτης οδηγείται από ένα μεγάλο αίσθημα αγάπης. Είναι αδύνατο να σκεφτώ κάποιον πραγματικό επαναστάτη χωρίς αυτό το ιδανικό”. Ο Χρήστος Τσουτσουβής δεν μπορούσε παρά να φερθεί ρεαλιστικά και να επιδιώξει το αδύνατο. Οπλίστηκε και βγήκε στην παρανομία σε μία εποχή που όλος ο κόσμος πήγαινε στο “ζεστό και νόμιμο” χρήμα…και όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξει, απο τον κόσμο των ζωντανών νεκρών, διάλεξε εκείνων της αθανασίας! Ο Χρήστος Τσουτσουβής δεν έφυγε ποτέ, αρκεί να ψάξει κάποιος πίσω απο λέξεις και θα τον συναντήσει σε φράσεις, όπως αυτή:  “Η συνείδηση καθορίζει την ύπαρξη”.

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΟΥΤΣΟΥΒΗ. 

ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΟ ΓΚΥΖΗ ΚΑΤΙ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ. ΕΝΑΣ, ΤΡΕΙΣ!

Άλφα Στερητικό

                                                 

Για την ιστορία

Ο Χρήστος Τσουτσουβής υπήρξε ο δεύτερος νεκρός αντάρτης πόλης με τον Κασσίμη. Ισως ο Χ. Τσουτσουβής είναι το πρόσωπο που τιμήθηκε περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο.

Ενοπλες ομάδες όπως η “Επαναστατική Φράξια για την Ανατροπή – Χρήστος Τσουτσουβής” έκαναν χτυπήματα σε καπιταλιστικούς στόχους για να τιμήσουν την μνήμη του.

Συνθήματα σε τοίχους και πορείες με αναφορά στο όνομα του, τραγούδια αφιερωμένα σ’ αυτόν, αφιερώματα σε αναρχικά έντυπα δείχνουν ότι ο θάνατος του Τσουτσουβή δεν πέρασε απαρατήρητος από ένα μεγάλο μέρος του αντικαπιταλιστικού κινήματος.

Mόλις τελείωσε το σχολείο στην Kόρινθο ο Xρήστος χάθηκε από συγγενείς και φίλους. Kάπου κάπου τηλεφωνούσε στους γονείς του και τους έλεγε ότι είναι καλά, να μην ανησυχούν και ότι σπουδάζει αρχιτεκτονικό σχέδιο στην Aυστρία και παράλληλα δουλεύει σε μια μεγάλη πολυεθνική.

Ο ίδιος ζούσε στην βαθειά παρανομία στην Αθήνα και εκτός απ’ τους συντρόφους του κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό γ’ αυτόν.

Mέλος του Eπαναστατικού Λαϊκού Aγώνα από το 1976 έως το 1980, αποχώρησε λόγω ιδεολογικών αλλά και επιχειρησιακών διαφωνιών. Ηταν θιασώτης της σκληρής ένοπλης αντιπαράθεσης κι όχι των συμβολικών χτυπημάτων με βόμβες.

Έφτιαξε την Aντικρατική Πάλη. 

                                 
.

Ο επίλογος

Ήταν περίπου τέσσερις και τέταρτο, απόγευμα της Τετάρτης 15 Μάη του 1985, όταν ο Τσουτσουβής και ένα ακόμη άτομο πλησίασαν μία παρκαρισμένη μοτοσικλέτα στην περιοχή του Γκύζη. Τρεις μπάτσοι με πολιτικά, που είχαν στήσει ενέδρα σε κοντινό σημείο κρυμμένοι σ’ ένα αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες κυκλοφορίας, επιχείρησαν να τον ακινητοποιήσουν και να τον συλλάβουν.

Tίποτα.

Kαταδίωξη.

Kαι μετά μίλησαν τα όπλα. Tρεις μπάτσοι νεκροί (Μπούρας, Δουγενής, Γεωργίου), αλλά και ο Xρήστος Tσουτσουβής.

Ο επίλογος για τους μπάτσους ήταν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Χ. Τσουτσουβή που έδωσαν στις εφημερίδες, ξέπνοο με τα μάτια ανοιχτά και τα βλέφαρα στερεωμένα με σελοτέιπ.

Για κάποιους άλλους όμως ο Χ. Τσουτσουβής είναι το σημείο ηρωικής αναφοράς.

.
                                      

“Ο Ανέστης (σ.σ. το “κωδικό” όνομα του Τσουτσουβή) είχε έρθει για κάλυψη. Κοιταχτήκαμε. Πρώτα έκανε τον αδιάφορο, ύστερα, σαν να το ξανασκέφτηκε, μισογέλασε και μου έκλεισε το μάτι. Εκείνα τα μάτια που ήξεραν να αστράφτουν θα τα δω παγωμένα λίγα χρόνια αργότερα να με κοιτάζουν μέσα από μια εφημερίδα.
Το δίκιο του Ανέστη χανόταν και η (σωστή) κριτική του αδυνάτιζε από τον ορμητικό και ριψοκίνδυνο τρόπο του. Ήταν παλικάρι, όμως αρκετές φορές χρειάστηκε να τον φρενάρουμε στην πρακτική δουλειά, να ψάχνουμε πώς να διακινδυνεύουμε όσο το δυνατόν λιγότερο”.

Απο το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα

“Για το Χρήστο Τσουτσουβή ισχύει η φράση του Θουκυδίδη – του αρχαίου ιστορικού που κατέγραψε την ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου -, ότι “ο θάνατος στη μάχη είναι τίτλος τιμής και συνοδεύεται από τις επευφημίες των πολιτών”. Σκοτώθηκε μεν από τους αστυνομικούς, αλλά πήρε και δυο-τρεις μαζί του. Για μένα, ήταν ένας πολεμιστής, ένας μαχητής. Πιστεύω ότι η κοινωνία χρειάζεται κι άλλους τέτοιους.”

Απ’ την απολογία του αναρχικού Νίκου Μαζιώτη.

.

.

.

Το κείμενο αυτό ας μην εκτιμηθεί σαν συμβατική επιμνημόσυνη ρητορική «κατάθεση».

Όσοι έχουν τέτοια (ανεγκέφαλη…) προδιάθεση, ας γυρίσουν σελίδα. Ο Τσουτσουβής δεν σκοτώθηκε για να τον βαλσαμώσουν στα ανέξοδα ουρλιαχτά τους (θρηνητικά ή ψευτο«απειλητικά»…) οι άκαπνοι ζωντανοί των «επαναστατικών» γυμναστήριων. Το πρόταγμα που αναδεικνύεται αφορά την όξυνση της σύγκρουσης. Ο συμβιβαστικός κοινωνισμός, η φολκλορική ελευθεριακότητα, ο ηττοπαθής ταχτικισμός, η συναινετική πολιτικότητα: είναι οι πρακτικές καταγραφές του ρεφορμιστικού εκφυλισμού που «φιλοδοξεί», σήμερα, να απαλλοτριώσει την εξεγερτική διάσταση του αναρχικού λόγου. Το κείμενο αυτό «προτείνει» έναν προσδιορισμό της «μνήμης» στη βάση της σύγκρουσης με το Κράτος και τ’ αφεντικά. Το δικό μας «τιμή στον Τσουτσουβή» δεν απευθύνεται στους ποικιλώνυμους αναρχίζοντες καταναλωτές του νεοαριστερίστικου κρετινισμού…

Αν οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί, οι δρόμοι της επανάστασης τί είναι; Και πώς συνδέονται αυτά τα δύο; Ποιο ένστικτο ακατανίκητο προσδιορίζει την ένωση τους στη Πράξη της ανατροπής; Η ενέργεια της ζωής. Είναι αφελείς όσοι αντιλαμβάνονται τη ζωή έξω από τα ανθρώπινα μέτρα της μέσα στην κοινωνία. Λοιπόν, θέλετε να επέμβετε στην ζωή; Καταστρέψτε τους κοινωνικούς θανάτους που την αφυδατώνουν. Αφού δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, ασχοληθείτε καλύτερα με τα παιδάκια και τη δουλίτσα σας.

Στις 15/5/85, σε ένοπλη συμπλοκή με μπάτσους στου Γκύζη, σκοτώνεται ο αγωνιστής της «Αντικρατικής Πάλης», Χρήστος Τσουτσουβής. Οι βρικόλακες της Εξουσίας στήνουν τον χορό του μίσους, του ρεβανσισμού αλλά και του φόβου τους, γύρω από το πτώμα του επαναστατημένου ανθρώπου· ο εισαγγελέας Θεοφανόπουλος και οι τρεις νεκροί αστυνομικοί εκείνης της νύχτας, επιβεβαιώνουν την αυτοφυή δυνατότητα της ζωής να ανακαλύπτει και να πραγματώνει τη διαλεκτική της εξέλιξης της.

Η πολιτική είναι η αλλοτριωτική υπαγωγή της ανθρώπινης ύπαρξης στη σφαίρα των μεγεθών και των μετρήσεων. Ξεπερνώντας το τεχνοκρατικό τέλμα των στατιστικών υπολογισμών και της μπακαλίστικής ταχτικολογίας, θα συναντήσουμε την επανάσταση. Η επανάσταση είναι βαθύτατα αντιπολιτική και η βία της επανάστασης είναι η δικαίωση της ανθρώπινης διαμαρτυρίας για τους όρους και τα δεδομένα της αθλιότητας.

Όταν οι μπάτσοι, σε συνεργασία με τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους, απο­κρύψανε τη μέρα της κηδείας του Χρήστου (δηλώ­θηκε η 22/5, ενώ έγινε στις 21/5) και στη συνέχεια αποδύθηκαν σε μια βρώμικη προσπάθεια κατασυκοφάντησης του νεκρού επαναστάτη, η αδελφή του χρησιμοποίησε τη λέξη «σκουλήκια» για να χαρακτηρίσει το ήθος τους. Την ίδια ακριβώς λέξη, φορτισμένη με τη μεγαλύτερη απέχθεια, αποδίδουμε σήμερα και στους «συντρόφους» που έχουν μετατρέψει σε επωδό των τσιριχτών τους το πρόστυχο σλόγκαν «καραγκιόζηδες κουμπουροφόροι». Ας μη πε­τάνε λάσπη στην ομορφιά και την εντιμότητα του αγώνα, που είναι έτη φωτός μακριά από το κομματίστικα μαγαζάκια τους και τις μίζερες μικροΐντριγκες του σαχλού και βαλτωμένου μπλα-μπλα τους.

Η ταχτική της προβοκατόρικης παραπληροφό­ρησης στα πέριξ των Εξαρχείων και η μπατσίστικη νοοτροπία των ανώνυμων επιστολών, δεν έχει καμία σχέση με το ήθος του ανθρώπου που ήταν αφιερωμένος στον επαναστατικό ταξικό αγώνα από τα 19 του χρόνια ενώ σήμερα οι φορείς της πιο χυδαίας κριτικής εναντίον του είτε γκομενίζουν, είτε συγκροτούν μέτωπο με τους κλαψουρίζοντες κατοικίδιους «αμφισβητίες».

Η ζωή δεν είναι μια απατηλή λάμψη. Αυτή την αίσθηση προσπαθεί να επιβάλλει το καθεστώς των εμπόρων και των κρατιστών. Η ζωή ορίζεται με τη δύναμη και τη διάρκεια της επιθυμίας για ελεύθερη έκφραση και ανάπτυξη. Ό,τι επεμβαίνει ανασταλτικά πρέπει να τσακίζεται. Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να συγκρουστούμε; Πόσο μαλάκας είναι ο «αναρχικός» που εκφυλίζει το βίωμα της υποτέλειας σε παιχνιδιάρικη διάθεση για ανώδυνους …εναλλακτισμούς; Εναλλακτισμούς που μετατρέπουν τις ριζικές ανάγκες και τα επαναστατικά αιτήματα σε μπαλαντέρ για την οργανωμένη επινοητικότητα των αφεντικών. Η μακαριότητα, ο εφησυχασμός και η βιντεόπληκτη μιζέρια των μικροαστών πρέπει να τινάζονται κάθε φορά στον αέρα. Οι τσαρλατάνοι της μικρομεσαίας χυδαιότητας ουρλιάζουν αφιονισμένοι κάθε φορά «καλά κάνατε στο κάθαρμα».

Αμέτρητα «καθάρματα» θα κουρελιάσουν τη βαρβαρότητα των εξουσιαστικών μύθων. Ο επαναστατικός ανθρωπισμός δεν είναι αφηρημένο καλολογικό στοιχείο στη πληκτική ποίηση αυτής της καθημερινότητας. Η ηθική και η ευαισθησία που περιέχονται στην επαναστατική βία δεν γίνεται να συγκρίνονται με τα συνώνυμα τους στον σημερινό κόσμο: όσοι το κάνουν παίζουν το παιχνίδι της επιβεβλημένης κουλτούρας. Φούντωσαν πάλι οι έριδες. Τι νόημα έχουν; Το μπιστόλι στο αμειβόμενο χέρι του μπάτσου κόβει τον γόρδιο.

Αν η Θεωρία επιθυμεί να μας κάνει καλοκάγαθους αμνούς, ας την αφήσουμε να ρέψει στα συρτάρια και τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Το φάντασμα του Χρήστου, του κάθε Τσου­τσουβή σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, στοιχειώνει τον ύπνο των βαστάζων της Εξουσίας. Δημιουργώντας παντού εστίες έντασης. Δεν είναι εύκολο. Ανακαλύπτοντας συνεχώς τις ανατρεπτικές δυσκολίες, παρατάμε στη νωθρότητα και τη πλήξη τους τις λογικές της αδράνειας και του πασιφισμού. Το μεμονωμένο να γενικευτεί. Και η γενίκευση να μη βρει ποτέ τελικά όρια, αντλώντας διαρκώς από το μίσος και την επιθυμία.

Δεν χρειάζεται, ούτε και πρόκειται να κατασκευάσουμε ήρωες. Ο επαναστάτης δεν είναι ιδιότητα, και πολύ περισσότερο δεν είναι εμπορεύσιμο είδος. Όταν οι ένστολοι έμμισθοι δούλοι του Κράτους σκότωναν τον Χρήστο, ασκούσαν το δικό τους εκβιασμό στη συνείδηση των καταπιεσμένων. Όμως ο θάνατος από τα πυρά της Εξουσίας είναι ένας τρόπος να της αντισταθείς. Ποια δύναμη γεννά και ωθεί τους επαναστάτες; Η ακύρωση της ζωής μέσα στους θεσμούς και τις αξίες πολιτισμού του Κράτους. Πώς θα ορίσουμε αυτό που γίνεται;

Θα οριστεί μόνο του. Το πρόβλημα δεν είναι το χάσιμο των αλυσίδων. Είμαστε όλοι απόκληροι και περιθωριοποιημένοι. Γι αυτό ακριβώς σαρκώνουμε το κέντρο της ιστορικής κοινωνικής δημιουργίας. Τα επαναστατικά υποκείμενα αυτοαποκαλύπτονται χωρίς προλόγους. Βία στη βία της εξουσίας. Σαν αντίδραση, σαν απάντηση, σαν θέση, σαν διαρκή πράξη. Αυτός ο διεστραμμένος και εγκληματικός κόσμος δεν αφήνει περιθώρια για νεκρώσιμες ρητορείες. Το μνημόσυνο των νεκρών συντρόφων θα τελεστεί στα αποκαΐδια των ανακτόρων της Κυριαρχίας. Είναι σαν παραμύθι γεμάτο δράκους. Η λογική του είναι βασισμένη στο έγκλημα.

Από τη σκοτωμένη ευαισθησία του εξουσιαζόμενου μαθητή μέχρι τη σκοτωμένη ζωή του Τσουτσουβή -όλα τα πράγματα σε τούτον το κωλόκοσμο κρύβουν έναν φόνο. Αν το αίμα είναι το νέκταρ και η αμβροσία των αφεντικών, ας πιουν και να χορτάσουν το δικό τους. Τα νεροπίστολα της ρητορικής έξαρσης δεν αρκούν. Το πρόβλημα της βίας το θέτει η ίδια η διαλεκτική της δόμησης του εξουσιαστή πολιτισμού. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του κοινωνικού επαναστάτη Χρήστου Τσουτσουβή …και η επαναστατική μνήμη συνεισφέρει την ενέργειά της στην συγκρότηση των επαναστατικών προοπτικών.

(Δημοσιεύτηκε στην αναρχική εφημερίδα ENANTIA, αριθμός φύλλου 8, Ιούνης – Ιούλης 1990)

.