Γράμμα της Fee Marie Meyer

Και τώρα που τα φώτα της παράστασης έσβησαν και η αυλαία έχει πια πέσει, ήρθε η ώρα να μιλήσω εγώ. Με τον τρόπο που εγώ θέλω. Για το τι έγινε, τι παιχνίδια θεωρώ ότι παίχτηκαν στην πλάτη μου, αλλά και πέρα από εμένα, γιʼ αυτά που θα πρέπει πια να αφορούν τον κάθε νοήμονα άνθρωπο στον ελλαδικό χώρο.

Όσον αφορά στην «υπόθεσή» μου: Είμαι πια αρκετά σίγουρη ότι από τη στιγμή που τα στοιχεία μου έγιναν γνωστά στα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής, βεβαίως απόλυτα δικαιολογημένα -καταλαβαίνετε, ήπια ποτό με τους λάθος ανθρώπους- το έργο ήταν προδιαγεγραμμένο. Πόσο μάλλον, όταν googlαραν το επίθετό μου (σαν να λέμε Παπαδόπουλος στην ελλάδα) και –φαντάζεστε τι χαρά- ανακάλυψαν το πλούσιο «οικογενειακό» μου ιστορικό. Δεν είχε σημασία το διαφορετικό όνομα του πατέρα μου -άλλωστε «αυτές πάνε όλες με όλους»-, ούτε η διαφορετική ημερομηνία γέννησης της μητέρας μου.

Από τη στιγμή που η πραγματικότητα δεν τους έκανε, έπρεπε να προσαρμοστεί. Έπρεπε να μπω στο καλούπι και τον ρόλο που μου είχαν ετοιμάσει. Παρασκευή 15.00 έγινε η απαγωγή μου, την ώρα που έβγαινα από το σπίτι να πάω στο φροντιστήριο όπου διδάσκω. Τουλάχιστον δέκα άτομα με κουκούλες, αφού μου φόρεσαν κι εμένα κουκούλα, με πήγαν στον 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. χωρίς να μου πουν ούτε μια λέξη. Εκεί αφού με ανέκριναν έξι άτομα, μου έδειξαν μια φωτογραφία όπου βρισκόμουν εγώ και ο φίλος και σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Με ρώτησαν αν τον γνωρίζω και μόλις τους απάντησα θετικά, ότι είναι ένας ακόμη που έχετε στείλει φυλακή άδικα, ο επικεφαλής διέταξε βαρύγδουπα «κανονικά, πάμε τις διαδικασίες». Με έγδυσαν, με κατέγραψαν, μου έκλεψαν το φανελάκι και τις κάλτσες μου, εννοείται ότι δεν μου είχαν πει καν γιατί κατηγορούμαι και εννοείται ότι καμία σημασία δεν έδιναν στο αίτημα μου για δικηγόρο.

Έχει σημασία η ώρα, γιατί ήδη στις 17.00, δύο μόλις ώρες αργότερα, είχε γίνει γνωστή η όλη ιστορία των υποτιθέμενων γονιών μου.

Έτσι, εξηγείται πολύ καλά, γιατί ενώ αντιστεκόμουνα στη φωτογράφηση, με τραβούσαν από τα κινητά τους τηλέφωνα, για να κλέψουν μια εικόνα. Διαφορετικά το καυτό τους θέμα δεν θα πουλούσε τόσο...

Χρόνια τώρα ξέρουμε πώς λειτουργούν αυτοί οι σαθροί ως το κόκκαλο μηχανισμοί, γνωρίζουμε ότι άλλοτε οι ρουφιανοδημοσιογράφοι είναι τα φερέφωνα της αστυνομίας, και άλλοτε οι εντολείς τους. Έτοιμοι να κομματιάσουν οποιαδήποτε ζωή πετάξουν στα αιχμηρά δόντια τους, έτοιμοι να κατασπαράξουν αλήθειες για να ξεράσουν ψέματα. Σιχαμένοι…

Αυτό που δεν είχα φανταστεί, τουλάχιστον προσωπικά, ως σήμερα είναι ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίον αυτό συμβαίνει στο εδώ και το τώρα.

Όταν το φιάσκο είχε αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρο, κι ενώ εγώ δεν γνώριζα τίποτα απʼ όλα τα αίσχη που είχαν δει το φως της δημοσιότητας, με κάλεσε στο γραφείο του ένας υπεύθυνος για τη «διεθνή τρομοκρατία». Άρχισε να μου κάνει «φιλική κουβεντούλα» σε σχέση με το πότε ακριβώς σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε συμπλοκή! Πραγματικά, πρέπει να μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα, ιδιαίτερα όταν μειδιώντας πρόσθεσε ότι «καλά, εμένα πιο πολύ η μητέρα σου με το διεθνές ένταλμα σύλληψης με ενδιαφέρει»... Μόνο που δεν με κατηγόρησε, εν τέλει, ανοιχτά για υπόθαλψη εγκληματία, αφού δεν δήλωσα εξ αρχής τα πατρώνυμα των γονιών μου…

Βέβαια, έκανα αρκετά. Όπως είπε και η εισαγγελέας, «κατέσχεσαν πολλά, ασυνήθιστα πολλά» πράγματα από το σπίτι μου... βούρτσες, ρούχα, οδοντόβουρτσες, μαξιλαροθήκες και... έντυπα. Έντυπα που με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύουν ότι είμαι αναρχική, κάτι που δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να κρατήσω μυστικό, άρα -όπως εύγλωττα διατύπωσε αυτή η μορφωμένη κυρία- και τρομοκράτης, αφήνοντας ανοιχτό, μέχρι να γίνει το συμβούλιο, ακόμη και το ενδεχόμενο της στέρησης της ελευθερίας μου!

Αν θέλει να με φυλακίσει γιʼ αυτό, ναι, είμαι ένοχη, και πάντα θα είμαι. Πάντα θα είμαι στην όχθη των καταπιεσμένων και όχι των εκμεταλλευτών, πάντα, μέχρι να μην υπάρχει πια εξουσία από άνθρωπο σε άνθρωπο και από τον άνθρωπο στα ζώα και τη φύση. Αιτούμαι όμως δημόσια και σοβαρά, να αλλάξει το κατηγορητήριό μου. Ας γραφούν οι αληθινές κατηγορίες, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Να μπει στη θέση των κατηγοριών –είναι αναρχική και διαβάζει έντυπα. Έχει σχέσεις με πολλούς ακόμη αγωνιζόμενους ανθρώπους και είναι περήφανη για αυτό.

...Οπλίσατε επί σκοπό και εκτελέστε μας στον τοίχο της Καισαριανής...

Θέλω να σταθώ για λίγο στους μηχανισμούς κατακρεούργησης της αξιοπρέπειας που εφαρμόζουν στην αντιτρομοκρατική. Τα κελιά που σε βάζουν είναι περίπου 2,50 επί 50, με μια κίτρινη λάμπα να καίει συνεχώς. Χάνεις την αίσθηση του χρόνου και του χώρου, πρέπει από αυτούς να ζητάς ακόμα και την ικανοποίηση των βασικών ζωτικών σου λειτουργιών. Γνωρίζω ότι οι συγκατηγορούμενοι σύντροφοι πέρασαν πολλοί πιο δύσκολα, καθώς βρισκόταν εκεί από την Πέμπτη, ενώ δεν τους είχε επιτραπεί καμία επικοινωνία με δικηγόρο. Δεν τους έδιναν τα τρόφιμα που έφεραν σύντροφοι, καθώς αρνούμασταν να δεχτούμε οποιαδήποτε τροφή απο αυτούς, και τέλος τους άφηναν να λύνουν νοητικά σταυρόλεξα, μη δίνοντας τους μολύβι. Φοβήθηκαν μάλλον μην αποδράσουν...

Κάπου κάποτε διάβασα ότι το κύρος ενός πολιτικού καθεστώτος φαίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ελλάς το μεγαλείο σου!

Η εποχή που ζούμε είναι ευμετάβλητη, παράξενη, αλλάζει συνεχώς. Η εξουσία σε εποχές θεσμικής και οικονομικής κρίσης πάντα παίζει με το καρότο και το μαστίγιο, το φόβο και την ασφάλεια. Θέλουν κανένας να μην αντιδρά σε τίποτα, να μην μιλά, να μην κοιτάζει κανείς γύρω του, κανείς να μην σκέφτεται διαφορετικά, να μην σκέφτεται γενικά. Λοβοτομείτε μας εκ γενετής, να τελειώνουμε!

Προσπαθούν να επιβάλουν παντού την τρομαχτική και απόλυτη ομοιομορφία τους, την απόλυτα, εξονυχιστικά μελετημένη απανθρωπιά τους.

Στον ελλαδικό χώρο αυτοί τη στιγμή υπάρχουν περίπου 40 κρατούμενοι για πολιτικούς λόγους. Οι περισσότεροι δεν έχουν καν δικαστεί, κι όμως βρίσκονται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, άλλοι δεν δικάζονται με ανοιχτή και δημόσια δίκη, άλλοι κρατούνται δίχως να υπάρχει το παραμικρό εις βάρους τους, με βάση το φρόνημά τους, την αλληλέγγυα στάση ζωής που επιδεικνύουν και τις προσωπικές τους σχέσεις.

Θέλουν όλο και πιο συντηρητικά, όλο και πιο φασιστικά να επιβάλουν την απομόνωση, τη μοναξιά, τη λογική του «ο καθένας για την πάρτη του» και μονάχα να βλέπουμε όλοι τις μεσημεριανές εκπομπές τους, να καταναλώνουμε υποκατάστατα ζωής, ψέματα, θέαμα. Να μη μιλάμε με γνωστούς, μην πηγαίνουμε και μην καλούμε σε σπίτια, να μην ξέρουμε κανέναν, ή να του ζητάμε πιο πριν να μας γνωστοποιήσει το φάκελό του στην ασφάλεια, άσε καλύτερα, μπορεί να μπλέξουμε.

Θέλουν να μη νιώθουμε, να λειτουργούμε μόνο βάση των χαμηλότερων ενστίκτων της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης, βάση του σαδισμού της «κλειδαρότρυπας» να παίρνουμε μάτι τις ζωές άλλων, χάνοντας τη δική μας.

Θέλουν να μισούμε, να εξορίσουμε στο «πυρ το εξώτερον» κάθε τι διαφορετικό, ανθρώπους από άλλα μέρη, συναδέλφους από άλλους κλάδους, όποιον σκέφτεται ή ζει διαφορετικά.

Όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι, πρέπει να τους μισούμε, καθώς το μίσος τρέφει τον φόβο και αντίστροφα.

Σε αυτόν το φόβο βρίσκουν πάτημα για να επιβάλουν τη νεκρική τους ασφάλεια, ως επιθανάτιο ρόγχο μιας κοινωνίας που απαρνείται τους τελευταίους δεσμούς που την ορίζουν ως τέτοια.

Μονάχα τρεις λέξεις, πιστεύω, φτάνουν για να καθοριστεί το Ανθρώπινο στον Άνθρωπο. Αξιοπρέπεια-Ελευθερία-Αλληλεγγύη. Η μια δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τις άλλες δυο, καμία δεν πέφτει από τον ουρανό. Θέλουν τιμή και τόλμη. Αυτές είναι όμως οι δύσκολες έννοιες που δίνουν στον άνθρωπο υπόσταση, που μετατρέπουν την επιβίωση σε ζωή.

Μπορούν να μας ελέγχουν, να μας κομματιάζουν και να μας απομονώνουν μονάχα όσο μένουμε με την πλάτη σκυμμένη κάτω από το μαστίγιο, να κυνηγάμε το εκάστοτε καρότο.

Ας αντισταθούμε! Μόλις σηκώσουμε το κεφάλι και αντικρύσουμε τον εαυτό μας και τους απέναντι ξανά στα μάτια, το σαθρό τους οικοδόμημα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Γιατί, μπορεί αυτή τη στιγμή η καταστροφή να έπεσε στο σπίτι του γείτονα, αλλά αύριο θα είναι στο δικό σου.

Ας αντισταθούμε! Γιατί, παντού στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι. Παντού και πάντα, κάθε μοναδική στιγμούλα που κάποιος υψώνει το βλέμμα στον ουρανό και στο απέραντο του ορίζοντα που ξέχασε από παιδί, ξαναγεννιέται το Ανθρώπινο στον Άνθρωπο.

Φτάνει, αρκετά τους ανεχτήκαμε! Αγώνας για την γη ολάκερη και την ελευθερία, αγώνας για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας

Το κράτος και τα μίντια είναι οι μόνοι τρομοκράτες.

Η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται, πέρα από όπλο μας, είναι και δεδομένη.

Παραφράζοντας το γνωστό ποίημα: Όταν ήρθαν να πάρουν το γείτονά μου, δεν μίλησα, ήταν ξένος. Όταν αργότερα ήρθαν να πάρουν τον επόμενο, ήταν τσιγγάνος, πάλι δε μίλησα. Μετά πήραν και τον φτωχό, τον αλήτη, τον αναρχικό, τον αριστερό....Τελικά ήρθαν να πάρουν κι εμένα... ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ...

Στο ίδιο έργο θεατές

Deja vu (Όσο αφήνουμε αυτές τις πρακτικές αναπάντητες, θα επαναλαμβάνονται ως κακόγουστη φάρσα)

Με αισθήματα οργής παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες το όργιο παραπληροφόρησης που τροφοδοτήθηκε από την ελληνική αστυνομία εις βάρος της Φέης Μάγιερ. Τα αισχρά ψέματα για τους γονείς της ήρθαν να καλύψουν την ανεπάρκεια στοιχείων και να δημιουργήσουν το απαραίτητο κλίμα στην «κοινή γνώμη», ώστε να περάσει η επιζητούμενη από την αντιτρομοκρατική προφυλάκισή της. Το «έγκλημα» της νεαρής αναρχικής ήταν ότι ήπιε καφέ με κάποιον κυνηγημένο σύντροφο και φίλο της από παλιά. Για να δέσει η «εγκληματική αυτή δραστηριότητα» χρειάστηκε να παρουσιαστεί η μάνα της ως καταζητούμενη της RAF και ο πατέρας της να πέσει νεκρός σε συμπλοκή στην Αυστρία προς τέρψιν των μεγαλοσχήμονων παπαγάλων-δημοσιογράφων (με πρώτο βιολί τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ).

Το συγκεκριμένο ψέμα είχε κοντά πόδια και αποκαλύφθηκε σύντομα, πριν να φύγει το θέμα της Φέης από την αδηφάγα δημοσιότητα. Οι ίδιοι οι προπαγανδιστές- δημοσιογράφοι της ασφάλειας βγήκαν στα κανάλια και κατηγόρησαν την αστυνομία για να αποτινάξουν από πάνω τους την ευθύνη, μια ευθύνη που φέρουν στο ακέραιο όλα αυτά τα χρόνια που αναμασάνε τις διαρροές της αντιτρομοκρατικής.

Αυτό που δεν ανέφεραν όλοι αυτοί οι έμμισθοι προπαγανδιστές της ασφάλειας είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που λασπολογούν εις βάρος ενός ανθρώπου, ο οποίος διώκεται με βάση τις συντροφικές του σχέσεις. Το ίδιο καταιγιστικό σενάριο έπαιξε και κατά τη διάρκεια των συλλήψεων για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και ειδικότερα εις βάρος και του γιου μας Σαράντου Νικητόπουλου, ο οποίος από την πρώτη μέρα αρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται.

Εκείνες τις μέρες του Απρίλη, ο Σαράντος ψευδέστατα παρουσιάστηκε ως «μέλος του σκληρού πυρήνα του Επαναστατικού Αγώνα». Ακολούθησε μπαράζ ψευδών πληροφοριών, όπως για παράδειγμα ότι ήταν «συνεργός του Λάμπρου Φούντα στη συμπλοκή στη Δάφνη», ότι στο σπίτι που διαμένουμε «ανακαλύφθηκε πιστόλι που δεν έχει χρησιμοποιηθεί», ενώ τεκμήριο τηλεενοχής αποτέλεσε και η διεύθυνση του σπιτιού στην «καρδιά των Εξαρχείων». Παράλληλα, ο Σαράντος παρουσιάστηκε να «συμμετέχει σε συναντήσεις μελών του Επαναστατικού Αγώνα σε 6 διαφορετικά σημεία της Αττικής». Πες πες κάτι θα μείνει...

Η ανυπαρξία αποδεικτικών στοιχείων εις βάρος του αντισταθμίστηκε από την καταιγίδα συκοφαντίας που εξαπολύθηκε δια μέσου των παπαγάλων, δήθεν δημοσιογράφων. Το σενάριο υποσχόταν συνέχεια στη ροή στοιχείων για τον Σαράντο Νικητόπουλο μες στις επόμενες ημέρες. Όσο περνούσαν οι μέρες και τα καινούρια αυτά στοιχεία δεν ερχόντουσαν (και δεν ήταν δυνατόν να έλθουν), επιστρατεύτηκαν από κανάλια και εφημερίδες τυχάρπαστοι «αδιάψευστοι φυσιογνωμιστές-ψυχολόγοι». Έτσι μάθαμε ότι «τα λεπτά χείλη του Σαράντου προδίδουν τον αδίστακτο χαρακτήρα του», ότι είναι ο «φιλόσοφος της ομάδας» και ο «αθέατος συντονιστής».

Η γελοιότητα της «έγκυρης δημοσιογραφίας» χάνει τα όποια όριά της στο βωμό της τηλεθέασης όταν πρόκειται να στηρίξει τις επιλογές της ΕΛΑΣ. Δέκα μήνες μετά και ενώ η ανακριτική διαδικασία έχει κλείσει, ο Σαράντος παραμένει προφυλακισμένος περιμένοντας να φανεί κάποιο στοιχείο εις βάρος του... Εν μέσω κρίσης, όμως, τα παπαγαλάκια-δημοσιογράφοι συνεχίζουν να βγάζουν τον άξιο μισθό τους.

Στάθης Σαρ. Νικητόπουλος

Λένα Νικητοπούλου

19/1/2011

Κείμενο Αλέξανδρου Μητρούσια,Κώστα Σακκά,Γιώργου Καραγιαννίδη

Δηλώνουμε ξεκάθαρα και προς πάσα κατεύθυνση πως κανείς εκ των τριών συγκατηγορουμένων μας δεν έχει σχέση με τις κατηγορίες που του αποδίδονται.

Η δίωξη του αναρχικού Χρήστου Πολίτη πραγματοποιήθηκε ξεκάθαρα για πολιτικούς λόγους,καθώτι είχε επιχειρηθεί ανεπιτυχώς από τις διωκτικές αρχές, λίγες μέρες πριν από την συλληψή του, να καταδικαστεί για την υπόθεση του εμπρησμού στο Εφετείο Αθηνών.

Ξεκαθαρίζουμε πως αυτός ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ καμία σχέση ή επαφή μαζί μας και διώκεται με το φαιδρό στοιχείο της δήθεν παροχής μέτρων αντιπαρακολούθησης σ'έναν από εμάς, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να κινείται σε παράλληλους δρόμους του Πειραιά.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας προς το πρόσωπό του και απαιτούμε να πάψει οποιαδήποτε δίωξη εναντίον του και να αποφυλακιστεί άμεσα.

Εν συνεχεία, όσον αφορά τους άλλους δύο συγκατηγορουμένους μας, Στέλλα Αντωνίου και Δημήτρη Μιχαήλ, ξεκαθαρίζουμε πως διώκονται βάσει της προσωπικής και φιλικής τους γνωριμίας μαζί μας.

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά όπου ποινικοποιούνται και μετατρέπονται σε κατηγορίες οι φιλικές σχέσεις ατόμων που ανήκουν στον αναρχικό χώρο, ενώ προφανώς προφυλακίστηκαν και αυτοί εκδικητικά από το κράτος.

Έχουν κι αυτοί την αμέριστη αλληλεγγύη,την φιλία και αγάπη μας, και απαιτούμε εξίσου την αποφυλάκισή τους.

Μητρούσιας Αλέξανδρος

Σακκάς Κώστας

Καραγιαννίδης Γιώργος



ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

Οι ελλείψεις μας σε φάρμακα αυτήν την στιγμή είναι:



α) φάρμακα για ψώρα (spregal)



β) spray pulvo 47 (για περιποίηση τραυμάτων)



γ) αντιβιώσεις (μακρολίδες, πενικιλίνες, κεφαλοσπορίνες …)



δ) αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα…



ε) κορτιζονούχες και μη κρέμες , κρέμες για εντριβή (τύπου voltaren)



στ) οφθαλμικά κολύρια (tobradex, garamat, tears naturale…)



ζ) αντισταμινικά χαπάκια ( aerius, xozal, zirtek …)



η) στοματικά διαλύματα για γαργάρες (hexalen, tantum verde …), τροχίσκοι (trachisan, tantum verde, strepsils …)



θ) φάρμακα για μυκητισιακές στοματίτιδες, sporanox, tabl. stabilanol …



Eπιπλέον υπάρχει ανάγκη για αντρικά ρούχα (μόνο), φαγώσιμα που να μην χαλάνε (μακαρόνια, ρύζι, όσπρια…) αλλά και λάδι.



Για επικοινωνία (σχετικά με την αποστολή του υλικού αλλά και γενικότερα)… a.k.igoum@gmail.com

Θανάσιμος τραυματισμός 7χρονης ρομά στο Μενίδι από μπάτσο της ομάδας ΔΙ.ΑΣ

Το μεσημέρι της Τετάρτης 5/1/2011, μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ παρέσυρε και σκότωσε με τη μηχανή του μία 7χρονη αθίγγανη έξω από καταυλισμό των Ρομά στο Μενίδι. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων ο μπάτσος έσυρε το θύμα του για 150 μέτρα και το εγκατέλειψε αιμόφυρτο στη μέση του δρόμου.


Το κορίτσι, που είχε βγει για να πει τα κάλαντα, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου και υπέκυψε στα τραύματά του. Μετά την ανακοίνωση του θανάτου, ακολούθησαν συμπλοκές [φωτό] μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και μονάδων ΜΑΤ που έσπευσαν για καταστολή της οργής. Ο μπάτσος οδηγήθηκε στο ΑΤ Ν. Ιωνίας όπου μετά από ανάκριση αφέθηκε ελεύθερος.

Από τα οδοφράγματα που στήνουν στο Μενίδι οι Ρομά για το θάνατο του κοριτσιού, μέχρι τα οδοφράγματα των κατοίκων της Κερατέας ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ, αυτό που διαφαίνεται είναι η συσσωρευμένη οργή των κομματιών της κοινωνίας. Των ανθρώπων σε διαφορετικούς τόπους, με διαφορετικές καταβολές και αφορμές, που επιλέγουν να εξεγερθούν ενάντια στη κρατική εξουσία και αυθαιρεσία.Η όξυνση της κρατικής καταστολής συνδέεται άμεσα με τις συνεχιζόμενες αναδιαρθρώσεις, το πανδαιμόνιο μέτρων-νόμων και την επιχειρούμενη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Ο θανάσιμος τραυματισμός του κοριτσιού στο Μενίδι, δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, και έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά "κατορθωμάτων" του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού και ειδικότερα της ομάδας ΔΙ.ΑΣ.Έχοντας λευκή επιταγή από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, επιτίθενται καβάλα στις μηχανές κατά συρροήν και κατ' εξακολούθηση εναντίον διαδηλωτών και όχι μόνο. Ενδεικτικά αναφέρονται η επίθεση δικυκλιστών μπάτσων στη πορεία το Δεκέμβρη 2009, ο σοβαρός τραυματισμός διαδηλώτριας και η ατιμωρησία τους, η επίθεση στη πορεία 15/11/10 και στην απεργία της 15/12/10.

Από το Μενίδι ως την Κερατέα αυτό που αναδύεται είναι η ανάγκη για οργάνωση της αντίστασης των από κάτω.

Μόνη δυνατότητα της εξουσίας η καταστολή,μόνη μας δυνατότητα η αλληλεγγύη και η εξέγερση. Να δώσουμε τρόπο στην οργή.

Εκδηλώσεις στο (ανα)κατειλημμένο Μαραγκοπούλειο

Κείμενο για την ανακατάληψη του Μαραγκοπούλειου

ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ




Σήμερα ανακαταλαμβάνουμε το Μαραγκοπούλειο ( πρώην ΠΙΚΠΑ ), στη Γούναρη 102. Όσο και να νομίζουν κάθε λογής μπάτσοι, δικαστές, εισαγγελείς, δήμαρχοι, περιφερειάρχες και υπουργοί ότι οι επιλογές, οι επιθυμίες και η λύσσα μας για την κοινωνική απελευθέρωση σταματούν μπροστά σε μια κατασταλτική επιχείρηση, είναι γελασμένοι. Όσο και να πιστεύουν ότι προβάλλοντας προς τα έξω από τα ΜΜΕ καθημερινές ιστορίες τρέλας που αφορούν εμάς σαν ανθρώπους, σαν πολιτικά όντα, σαν εχθρούς του καπιταλιστικού οικοδομήματος ότι θα καταφέρουν να διαστρεβλώσουν το λόγο, τις πράξεις, τη θέση μας στην κοινωνία, είναι γελασμένοι. Έχουμε πει και ξαναπεί ότι σε αυτόν τον κόσμο θα στεκόμαστε απέναντι, τόσο σε όσα φανερά συγκροτούν τον κορμό της εξουσίας ( κράτος και κεφάλαιο ), όσο και σε όσα έχουν με το χρόνο εδραιωθεί σαν κοινωνικά φαινόμενα, σαν κοινωνικές παθογένειες ( ατομισμός, ρατσισμός, σεξισμός, φόβος, κοινωνικός κανιβαλισμός ).



Σε αυτόν όμως τον κόσμο, επειδή και εμείς κομμάτια του είμαστε, έχουμε επιλέξει να βρούμε τους δικούς μας τρόπους να δομήσουμε μια πραγματικότητα, ένα σύνολο σχέσεων, συμπεριφορών, τρόπων οργάνωσης και αλληλοβοήθειας που αποτελούν και θα αποτελούν το προνομιακό πεδίο αυτών που κάποια στιγμή σιχαίνονται απλά να επιβιώνουν. Μια κατάληψη, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος είναι ο χώρος για όλους αυτούς που νιώθουν αποκλεισμένοι, στο βαθμό που ο καθένας το συνειδητοποιεί. Ποιος έχει αμφιβολία για το πώς είναι η καθημερινότητα; Σχολεία, εργασία, γήπεδα, χώροι διασκέδασης, πλατείες, τα μέρη που διαδραματίζεται και πλέκεται η κοινωνική ζωή, είναι πλέον χωνευτήρια συμπεριφορών, συναισθημάτων, αισθήσεων, κοινωνικών φαινομένων. Όλα και όλοι περιστρέφονται γύρω από την ατομική αυτοϊκανοποίηση που συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο καταναλώνω-συμμετέχω- είμαι πολίτης. Πάντα γρήγορα, άκριτα, ασυναίσθητα, άμορφα. Οι αποδεκτές συμπεριφορές είναι κομμένες και ραμμένες. Πειραματικά, οι χώροι αυτοί μας τοποθετούν σε ένα γιγαντιαίο πανοπτικό σύστημα μέσα στο οποίο όλες μας οι θελήσεις και επιθυμίες κοντρολάρονται και τυποποιούνται. Οι αυταπάτες ή η ικανοποίηση που νιώθει κάποιος τα Χριστούγεννα χαϊδεύοντας στην Πλατεία Γεωργίου τον Αι-Βασίλη, αφορούν τη συνεχή μετατόπισή μας από το πεδίο της ανακάλυψης του εαυτού μας, της ζύμωσης με τους συνανθρώπους μας, στο πεδίο μιας ήδη υπάρχουσας αλλοτριωμένης συμπεριφοράς που ενσωματώνουμε.





Εμείς επιδιώκουμε την ανατροπή, τον πειραματισμό, την παρατήρηση, τη σκέψη, τη δράση, όχι την αποχαύνωση. Αρνούμαστε να είμαστε άνθρωποι- πειραματόζωα, αρνούμαστε και σιχαθήκαμε να καταστέλλουν τα μυαλά και τα σώματα μας. Γι αυτό καταλάβαμε και ανακαταλάβαμε το Μαραγκοπούλειο. Για να επικοινωνήσουμε και να ζυμωθούμε με τη γειτονιά, να διαχύσουμε το λόγο και τις πρακτικές μας, να δημιουργήσουμε ένα χώρο ανοικτό, ένα χώρο πραγματικής συνάντησης. Ανοίγουμε τις πόρτες μας σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που μπορούμε να έρθουμε σε επαφή, να βρεθούμε και μαζί να τελειώσουμε μια και καλή με τη βαρβαρότητα κάθε εξουσίας. Και μέχρι τότε καθημερινά να αγωνιστούμε, να συναντηθούμε, να χαρούμε και να λυπηθούμε, να οπλιστούμε με συνείδηση, οργή και λύσσα, για όσα θέλουμε, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.











Το χρονικό της εκκένωσης





Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102). Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχθηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση στην Ερμού. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το Πέρασμα και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».











Υ.Γ.: Προς τον «κύριο» Λοβέρδο και τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας , υπεύθυνους για την μήνυση που κατατέθηκε ενάντια στο Μαραγκοπούλειο: Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικό να σας πιάνει ο πόνος για εγκαταλελειμμένα από εσάς, εδώ και δεκαετίες κτίρια, την ίδια στιγμή που όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται υπό την ομηρία των φαρμακοβιομηχανιών, κάθε είδους μεσολαβητή, που κόσμος περιμένει βδομάδες να χειρουργηθεί, που δεν υπάρχουν υλικά, γιατροί και όλοι δουλεύουν χωρίς να αμείβονται ή προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν ως Γκουαντάναμο νοσοκομεία όπως το «Παναγιά Βοήθεια», δηλαδή το Γ.Π.Ν.Π όπου οι ασθενείς κοιμούνται σε ράντζα. Το ποτήρι ξεχείλισε, η λαϊκή οργή θα σας καταπνίξει.