3ήμερο εκδηλώσεων 27-28-29 Αυγούστου Κάτω Αλισσός Αχαίας

 

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ ΜΑΗΣ 2021

O Αναρχοκολεκτιβισμός στις μέρες μας και ο αγώνας για εξανθρωπισμό
Να γίνουν οι βάσεις για την ελεύθερη κοινότητα.

Είναι επίκαιρο όσο πότε το ζήτημα του Αναρχοκολεκτιβισμού ως εργαλείο ανατροπής και οργάνωσης, ιδιαίτερα για τον τόπο που κατοικούμε. Μέχρι τώρα επιβιώσαμε από μια δεκαετία εξοντωτικών μνημονίων. Γεγονός που διαδέχθηκε τα τελευταία δύο χρόνια η βιοεξουσιαστική κρίση του κορονοΐου και η ανάληψη της εξουσιας από την πιο επικίνδυνη δεξιά κυβέρνηση σε όλη τη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Mια κυβέρνηση που πριν την εμφάνιση και εργαλειοποίηση της πανδημίας του Covid-19, είχε ήδη δείξει τις ξεκάθαρες διαθέσεις της για την καταστροφή και τη λεηλασία της φύσης, για τη φίμωση κάθε ελεύθερης σκέψης και τη βίαιη καταστολή οποιασδήποτε αντίστασης ενάντια στην πολιτική θανάτου που επιβάλλει. Η ανάγκη να οργανώσουμε και να προστατέψουμε τις ζωές μας αποτελεί πια την μόνη ελπίδα για το μέλλον, όπου μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την άμεση επιβίωση θα εντείνονται ολοένα και περισσότερο.

Όπως ήταν το αναμενόμενο, το κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τις φρούδες προσδοκίες που καλλιεργούσε τόσα χρόνια. Η παταγώδης αποτυχία στη διαχείριση του κορονοιού, με τους χιλιάδες θανάτους, με την επιλογή του ποιος-ποια θα ζήσει, με το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και με μια σειρά αντικοινωνικών μέτρων καταδεικνύουν για άλλη μια φορά το αληθινό του πρόσωπο. Αν σε αυτό το κλίμα εγκληματικής αδιαφορίας και απαξίωσης του κοινωνικού κράτους με την ταυτόχρονη ένταση της καταστολής και του συγκεντρωτισμού της εξουσίας προστεθούν και τα αιμοδιψή σχέδια του κεφαλαίου για εκμετάλλευση δια μέσου της κρίσης, των ανθρώπων και του περιβάλλοντος καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα άτομα και το φυσικό περιβάλλον καθίστανται δέσμιοι, ελλείψει άλλης προοπτικής, των εξουσιαστικών εύθραυστων και απάνθρωπων σχέσεων που οι εξουσιαστές επικαλούνται ότι προάγουν την "ανάπτυξη" και τον ̈πολιτισμό της προόδου.

Για ποια πρόοδο μάς μιλάνε;

Είναι πρόοδος το να εκβιάζουν το ιατρικό προσωπικό μέσα από την απόλυτη εξαθλίωση του ΕΣΥ, προκειμένου να επιλέξει ποιος ασθενής θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει διότι δεν υπάρχουν συνθήκες και δομές ώστε να ζήσουμε όλοι μας. Ή μήπως είναι τάχα πρόοδος να αναλαμβάνουμε ευθύνες που ενώ θα έπρεπε να είναι κρατικές και συλλογικές, μάς τις βαφτίσανε «ατομικές» για να εξαθλιωνόμαστε μέρα με τη μέρα υποφέροντας κρυφά και σιωπηλά μέσα στη μοναξιά μας; Αποτελεί πρόοδο και ελευθερία του ατόμου τα στρατοδικεία που επιβάλουν αβάστακτα χρηματικά πρόστιμα, καθαρά εκδικητικά στους αρνητές στράτευσης; Η αλήθεια είναι ότι πρόοδος για αυτούς σημαίνει η πρόσληψη όλο και περισσότερων σύγχρονων πραιτωριανών που χωρίς καν την στοιχειώδη εκπαίδευση τους αμολάνε στους δρόμους να καταστέλλουν τυφλά και ανεξέλεγκτα, αλλά όσον αφορά την υγεία και την παιδεία, τίποτα, καμμία βοήθεια ούτε εν είδει προσωπικού ούτε εν είδει εξοπλισμού.

Αναρωτιόμαστε που να βρίσκεται η αναγκαιότητα ύπαρξης του κράτους, αφού δεν χρησιμεύει πουθενά στην κοινωνία και όχι μόνο δεν την βοήθα αλλά την σκλαβώνει όλο και ποιο πολύ. Μοιάζει περισσότερο με αστικό μυθολόγημα παρά με πραγματική ανάγκη της κοινωνίας, η οποία δεν αντέχει πια νόμους όπως ο τελευταίος που κατοχυρώνει τη δεκάωρη σκλαβιά και έρχεται να προστεθεί στη μακριά λίστα των αντικοινωνικών και αντεργατικών μέτρων των καθεστώτων των μνημονίων.

Επιπλέον, για να αναφερθούμε και στα “εν οίκω”. Πώς να πορευτούμε προς την ολική απελευθέρωση όταν ο δικαιωματισμός και ο φόβος έχουν υποκαταστήσει την επαναστατική λογική;

Μέσα σε όλη την εξουσιαστική κρίση αποτελεί ουσιαστική διέξοδο η πρόταση για συλλογικοποίηση των ατόμων με σκοπό την πολιτική αντίσταση και τον εξανθρωπισμό μας. Διαδικασία που οδηγεί στην περαιτέρω οργάνωση των ζωών μας από τα κάτω βασισμένη στις αρχές της αυτοδιαχείρισης, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Η ζωή στη βάση του ελευθεριακού κοινοτισμού κατ’ εμάς θα έχει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα την καταστήσουν ικανή να αποτινάξει όλα τα εξουσιαστικά βαρίδια που την καθιστούν δέσμια του υπάρχοντος πλέγματος κυριαρχίας, των συνηθειών και εθισμών που την εμποτίζουν οι κοινωνικοί θεσμοί και ρόλοι. Στη συλλογική ζωή η αμοιβαία διαλεκτική με τις υπόλοιπες ατομικότητες απαγκιστρώνει και αποκρυσταλλώνει τα ανθρώπινα αισθήματα. Τα άτομα, για να μπορέσουν να μπουν σε αυτή τη διαδικασία βασική προϋπόθεση είναι η αυτονομία τους, που σημαίνει ότι τουλάχιστον στο κομμάτι εκείνο της ζωή τους που αφορά την κάλυψη των βασικών αναγκών έχουν παράξει συλλογικά λύσεις.

Σε αυτό το σημείο η οργάνωση σε αυτοδιαχειριζόμενα αγροτικά και εργατικά εγχειρήματα ίσως μπορέσει να καλύψει τις βασικές οικονομικές ανάγκες για τη δημιουργία δομών αγώνα εναντία στο κράτος και το κεφάλαιο. Ταυτοχρόνως, μπορεί να μας βοηθήσει να επιστρέψουμε στην ελευθερία της αυτοδιάθεσης της τροφής, αλλά και στην προσπάθεια προς τον πολυπόθητο εξανθρωπισμό μας ωσότου φτάσουμε στη δημιουργία των ελεύθερων κοινοτήτων.

Είναι στιγμή για δράσεις. Είναι στιγμή να ξανασυνδέσουμε τους αγώνες μας με την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Στοχεύουμε τα εγχειρήματα μας να είναι αυτόνομα και έξω από την κρατική επίβλεψη. Να συμπράττουν απο κοινού και να διαθέτουν επαναστατικά ταμεία που θα είναι σε θέση να υποστηρίξουν τις ανάγκες μας.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Τα μέσα παραγωγής και ο κοινωνικός πλούτος: γη-νερό-ενέργεια-τροφή-υγεία, που ολοένα επιδεικνύονται ως στολίδια και κεφαλαιοποιούνται κατά το δοκούν, αποτελούν βασική πηγή υπερπλουτισμού του κράτους και των ιδιωτών επενδυτών που αλόγιστα και ασυγκράτητα αρπάζουν ότι υποτακτικά τους προσφέρει η εκάστοτε κυβέρνηση απαξιώνοντάς τα διαρκώς προς όφελος του ιδιωτικού τομέα και της βιομηχανίας. Πέραν τούτου όμως, το σύστημα για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει βασίζεται στην δική μας εργατική-παραγωγική δύναμη η οποία δύναται και οφείλει να περάσει κάτω από κοινωνικό έλεγχο.

Βλέποντας την γενικότερη εικόνα, στο διεθνές επίπεδο διακρίνουμε ότι δεν απέχει πολύ η στιγμή κατά την οποία τα μονοπώλια θα ελέγχουν πλήρως και θα κερδοσκοπούν ανηλεώς στους τομείς της γεωργίας-αλιείας-ενέργειας-υγείας. Δημιουργούν αστάθεια και συγκρούσεις σε όλες τις γειτονιές του χάρτη με μπροστάρηδες το ΝΑΤΟ, την ΦΡΟΝΤΕΞ και άλλους συνεργούς τους με σκόπο τη δημιουργία καινούριων αγορών στα πρότυπα και υπο τον έλεγχο της “πολιτισμένης δύσης” των πολυεθνικών αυτοκρατοριών, καταπιέζοντας τους λαούς έως την τελική ̈αφαίμαξή ̈ τους, για να ξεδιψάσουν τα άπληστα αφεντικά του κόσμου.

Από αυτή την διαδικασία δεν ξεφεύγει καμμία περιοχή. Ο ελλαδικός χώρος κατ’ εντολή των ντόπιων και διεθνών αφεντικών σταδιακά μετατρέπεται από τις μεγαλύτερες βάσεις του ΝΑΤΟ, ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών συμφερόντων. Απόρροια αυτής της λογικής είναι η μετατροπή του τόπου και βιομηχανικά, ως η “πράσινη μπαταριά” της Ευρώπης με μία αδηφάγα ενεργειακή πολιτική στείρας εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος. Μία χαβούζα των αφεντικών που θα κατασπαράζει αχόρταγα και ανεξέλεγκτα το φυσικό περιβάλλον και τις κοινωνίες και θα φτύνει κέρδη για τους λίγους.

Προβάλλει λοιπόν επιτακτική η ανάγκη για τη δημιουργία ενός σταθερού περιβάλλοντος -οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού- όπου θα εργαστούμε από κοινού για την ανατροπή του συστήματος. Κύτταρο αυτού του εγχειρήματος για εμάς αποτελεί ο αγροτικός συνεταιρισμός Δυτικής Ελλάδας, που στην ουσία θα είναι ο νομικός μανδύας της συλλογικότητας. Θα αποτελέσει την απαρχή της από κοινού κατοχής των μέσων παραγωγής και της γης. Η απόδοση της σοδειάς θα γίνεται με όρους όχι καπιταλιστικής εκμετάλλευσης αλλά με ανθρώπινο συλλογικό τρόπο. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, το προϊόν δεν θα αποτελεί εμπόρευμα με την έννοια που έχουμε συνηθίσει ως τώρα, αν και σαφώς θα περιέχει την εργατική μας δύναμη δεν θα καθορίζεται από αυτήν. Η αξία του θα ορίζεται από τις αγορές που απευθυνόμαστε. Αν για παράδειγμα το προϊόν μας διατίθεται σε καταλήψεις, στέκια, για προλεταριακές ανάγκες και σε άλλες δομές χωρίς μεσάζοντες τότε θα πρέπει να διασφαλίζουμε τον χαρακτήρα της μη εμπορευματοποίησης. Αν όμως κληθούμε το προϊόν μας να πουληθεί σε αγορές που λειτουργούν μέσα στα όρια της καπιταλιστικής ελεύθερης αγοράς, πράγμα θεμιτό για τις χρηματοδοτικές ανάγκες του εγχειρήματος, τότε θα ήταν αφέλεια να μην αυξήσουμε την τιμή του. Δυστυχώς το κύτταρο της δομής που οραματιζόμαστε θα πρέπει να περάσει από αυτήν την διπολική κατάσταση εγκλωβισμένο και στην αρχή της αναλογικότητας έτσι ώστε το περιβάλλον γύρω από το εγχείρημα να παρέχει μια σταθερότητα και να δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο του αγώνα να συνεχίζει την αντίσταση και την δράση εναντία στο κράτος και το κεφάλαιο, δημιουργώντας ταυτόχρονα τρόπους και διεξόδους, ώστε να παραμένει όσο πιο πιστό στα ιδανικά μας και να μπορεί να μας προσφέρει μια γεύση από τον ελεύθερο νέο κόσμο που καθημερινά προσπαθούμε να δομήσουμε. Οραματιζόμαστε ότι όσο θα κλυδωνίζεται το σύστημα τόσο τα εγχειρήματα Άναρχοκολεκτιβισμού θα πληθαίνουν και θα δείχνουν το πραγματικό πρόσωπό τους που δεν είναι άλλο από τις ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΛΕΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

εκδηλώσεις παρουσίασης και οικονομικής ενίσχυσης του εγχειρήματος
27-28-29 Αυγούστου Κάτω Αλισσός Αχαίας (στην πλατεία του χωριού πλησίον camping kato alissos) 

Επικοινωνία: taifas.d.e@anche.no

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ 

 

Υ.Γ. Οι συναυλίες που είχαν ανακοινωθεί στην αρχική ανάρτηση για το 3ήμερο ακυρώθηκαν λόγω των μέτρων για τον covid-19. Ζητάμε συγνώμη από τον κόσμο και τα συγκροτήματα και ελπίζουμε να τις οργανώσουμε σύντομα ξανά.