Οι τελευταίες εκλογές προκηρύχθηκαν ως απάντηση του πολιτικού συστήματος στην κρίση κοινωνικής νομιμοποίησής του, όπως αυτή εκφράστηκε στους δρόμους με τις δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις των δύο τελευταίων ετών, με αποκορύφωμα την 12η Φλεβάρη. Οι εκλογές, ως θεμελιώδης διαδικασίας ανάθεσης και αντιπροσώπευσης, αποτέλεσαν, έστω και πρόσκαιρα, το σημείο επανανομιμοποίησης της αστικής δημοκρατίας. Έγινε φανερή η αναδιάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων (κυβερνητικών και αντιπολιτευόμενων) που θα αναλάβουν τη συνέχιση και την ένταση της αντικοινωνικής επίθεσης του κράτους και των αφεντικών στους καταπιεσμένους, οδηγώντας μας σε μεγαλύτερη εξαθλίωση. Από τη μία, το σοσιαλ-νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, το οποίο ανέλαβε την κυβέρνηση και από την άλλη το σοσιαλδημοκρατικό που εκφράζεται κύρια πλέον από το ΣΥΡΙΖΑ, επιφορτίζονται με τη λήψη νέων δυσμενέστερων μέτρων καθώς και με την υπέρβαση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Βασικό διακύβευμα και για τα δυο κυρίαρχα κομματικά μπλοκ ήταν η εκτόνωση της διάχυτης κοινωνικής οργής που παράγεται από τις επιβαλλόμενες και διαρκώς επιδεινούμενες συνθήκες εξαθλίωσης και η διοχέτευσή της σε ακίνδυνα για το καθεστώς κοινοβουλευτικά κανάλια. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιστράτευσαν το φόβο μιας πιθανής χρεοκοπίας, της κατάρρευσης της οικονομίας και του εσωτερικού εχθρού (οροθετικές, μετανάστες, απεργοί) προκειμένου να τρομοκρατήσουν, να προβάλλουν την «εθνική ενότητα» και να αποσπάσουν εκ νέου ένα μεγάλο μέρος της απολεσθείσας συναίνεσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μεριά του πρότεινε την επιστροφή στο κεϋνσιανό μοντέλο διαχείρισης, προσπάθησε να καλλιεργήσει αυταπάτες για την ύπαρξη λύσεων εντός του καπιταλισμού, προτάσσοντας ως λύση τη συνδιαλλαγή με τους ταξικούς μας εχθρούς. Κατάφερε έτσι, σε μεγάλο βαθμό, να κεφαλαιοποιήσει τις ριζοσπαστικές κινηματικές διαδικασίες των δύο τελευταίων ετών και να αποτελέσει μια νέα δύναμη στήριξης του συστήματος.
Η νεοναζιστική χρυσή αυγή, κρατικό ενεργούμενο από την ίδρυσή της και πολιτικός επίγονος των χιτών και των ταγματασφαλιτών, αποτέλεσε πόλο συνάθροισης κυρίως των ακροδεξιών που «φιλοξενούνταν» μέχρι τώρα στο ΛΑΟΣ και τη ΝΔ. Έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί σε αυτές τις εκλογές ως αντισυστημικό μόρφωμα και καρπώθηκε εκλογικά ένα απογοητευμένο, συντηρητικό τμήμα της κοινωνίας που αποφάσισε να εκφράσει με την ψήφο του τα πιο αντιδραστικά του ένστικτα, όπως αυτά καλλιεργούνται και αναπτύσσονται σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης. Απευθυνόμενη σε αυτά ακριβώς τα ένστικτα, προτείνει ως άμεση λύση τον εθνικισμό και την εξόντωση όσων στοχοποιούνται από το κράτος ως εσωτερικός εχθρός. Αν και επιχειρεί να προβάλλει ένα κοινωνικό προσωπείο, θα χρησιμοποιηθεί ξανά στο άμεσο μέλλον ως συστημική εφεδρεία, ενισχύοντας την κατασταλτική και αντικινηματική δράση των επίσημων κρατικών δυνάμεων.
Παρά την τεράστια προσπάθεια των ΜΜΕ και των κομμάτων να μας πείσουν για τη σπουδαιότητα και την κρισιμότητα «αυτών ειδικά των εκλογών», παρά την προσπάθεια τρομοκράτησης και χειραγώγησης της κοινωνίας, δεν κατάφεραν να πείσουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, το οποίο έμεινε ασυγκίνητο και δεν συμμετείχε στις εκλογές. Κατάφεραν όμως αυτό που δεν είχαν καταφέρει επί δύο χρόνια, χρησιμοποιώντας κάθε πρόσφορο σε αυτούς μέσο. Την προσωρινή αδρανοποίηση των κινητοποιήσεων, την απομάκρυνση των ανθρώπων από το δρόμο, την ανάσχεση της περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση τμημάτων της κοινωνίας και της κινηματικής ανάπτυξης. Επιπλέον, επέβαλαν μια άκρως συντηρητική ατζέντα «δημόσιας» συζήτησης.
Ως αναρχικοί αντιταχθήκαμε εξ αρχής σε κάθε εκλογική διαδικασία και συμμετοχή, προτάσσοντας την ταξική-κοινωνική αυτοοργάνωση. Δε θεωρήσαμε ποτέ ότι η συμμετοχή στις αστικές εκλογές με οποιοδήποτε τρόπο, μπορεί να αποτελέσει λύση ή να βελτιώσει τις συνθήκες καταπίεσης και εκμετάλλευσης που υφίσταται η τάξης μας. Η αντίθεσή μας στην εκλογική διαδικασία, προέρχεται από την πάγια θέση μας ενάντια στη διαμεσολάβηση και την ανάθεση. Για εμάς η άρνηση του συστήματος συνεπάγεται την δημιουργία αυτοοργανωμένων, αντιεραρχικών δομών στους χώρους εργασίας, στη γειτονιά, στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, σε κάθε τόπο που οι καταπιεσμένοι συναντώνται και ζουν. Οι δομές αυτές πρέπει να εκκινούν αγώνες, να τους κλιμακώνουν, να ωθούν προς την γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση. Μέσα από την αλληλεγγύη και την ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης, θα αποτελέσουν το πρόπλασμα της αυριανής, ελεύθερης, αυτοδιευθυνόμενης κοινωνίας.
Συνεπώς, μετά τις εκλογές, δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να οξύνουμε τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Για εμάς, ο αγώνας αυτός διεξάγεται συλλογικά, αδιαμεσολάβητα, μακριά από ειδικούς και επίδοξους εκφραστές του, προωθώντας μια συνολική επαναστατική κατεύθυνση. Προτάσσουμε δηλαδή την ανάπτυξη ενός κινήματος ικανού να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί, να κινηθεί έξω από τα όρια του συστήματος, ριζοσπαστικοποιώντας τους αγώνες στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Συνέλευση αναρχικών για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση
6 σχόλια:
θεωρείτε ότι το 40% αποχής ήταν άνθρωποι συνειδητοποιημένοι και πολιτικοποιημένοι;
δεν υπάρχουν μέσα τακτικής ως μάχη στον ευρύτερο ταξικό πόλεμο;
δηλαδή ως πρώτο βήμα πχ την καταβαράρθρωση των πασοκονουδόσκυλων ούτως ώστε οι άνθρωποι να αντιληθφούν ότι το παιχνίδι δεν είναι τόσο στημένο όσο θα ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να πιστεύουν ότι είναι
και μετά αναπροσαρμόζεις την τακτική σου ούτως ώστε μαζί με τον κόσμο να σπρώξεις προς κατευθύνσεις και πράξεις αυτοοργάνωσης
κάποιες δικές μου σκέψεις
Να διαλυθούν τα μαγαζιά πασοκονουδοσκυλων που διάλυσαν τον ελληνικό λαό reload Για κάθε εχέφρων άνθρωπο κύρια επιδίωξη στις εκλογές αυτές θα πρέπει να είναι η καταβαράθρωση του πασοκονουδου, να μην μπορούν να εξασφαλίσουν 151 έδρες….
http://osr55.wordpress.com/2012/05/05/
Το ερώτημα είναι τι θα κάνεις στις 7 Μαίου αφού καταβαραθρωθούν οι πασοκονουέδες και όλα μοιάζουν πιθανά… πάλι θα περιμένεις κάποιους άλλους να σε σώσουν και θα επιστρέψεις στην μιζέρια σου;; Αυτοοργάνωση πορείες καταλήψεις και όλα είναι πιθανά
http://osr55.wordpress.com/2012/05/05/
Το πρώτο βήμα έγινε… Η καταβαράθρωση των κοπρόσκυλλων πασοκονουδουων είναι γεγονός …Αμηχανία είναι αυτό που χαρακτηρίζει την επόμενη μέρα…Το επόμενο βήμα είναι το πλέον σημαντικό… κάποιες πρώτες σκέψεις
http://osr55.wordpress.com/2012/05/07/
θεωρείτε ότι το 40% αποχής ήταν άνθρωποι συνειδητοποιημένοι και πολιτικοποιημένοι;
1. Νομίζω ότι στο κείμενο αναφέρεται ξεκάθαρα ότι το 40% της αποχής είναι ένα ποσοστό που αψήφησε όλα τα εκβιαστικά διλήμματα και την καταστροφολογία, ένα ποσοστό που δεν πείθεται από το πολιτικό σύστημα και με τη στάση του (όποια κι αν ήταν τα κίνητρά του) το απαξιώνει και το απονομιμοποιεί ως σύμπλεγμα μηχανισμών διαχείρισης της ζωής μας. Με άλλα λόγια 40% του εκλογικού σώματος δεν περιμένει να αλλάξουν κάτι οι εκλογές για αυτό επιλεγεί τη συνειδητή-ενεργή αποχή ή το μπάνιο κλπ.
δεν υπάρχουν μέσα τακτικής ως μάχη στον ευρύτερο ταξικό πόλεμο;
2. Η τακτική ή και η στρατηγική προϋποθέτουν την ύπαρξη του φορέα που θα τις ορίσει σύμφωνα με τους σκοπούς του ¨ευρύτερου ταξικού πολέμου¨ (όπως λες), υπάρχει σήμερα ταξικό κίνημα με σαφείς οριοθετημένους στόχους πέραν του φάσματος της θεσμ. διεκδίκησης, της συνδιαλλαγής της διαμεσολάβησης, του παραγοντισμού και της μεταρρύθμισης δηλαδή υπάρχει σήμερα μη ρεφορμιστικό αλλά επαναστατικό ¨ταξικό¨ κίνημα οργανωμένο από τα κάτω, για να ορίσει αυτούς τους σκοπούς; ή υπάρχουν κεντρικές επιτροπές επιστημόνων και ειδικών της ταξικής πάλης που ορίζουν την τακτική και στρατηγική του κινήματος και που στόχος τους είναι τελικα να το κηδεμονεύσουν; επίσης και κλείνω με αυτό, για εμάς ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα - αντίθετα τα μέσα πάλης πρέπει να αντανακλαν και να καθρεφτίζουν το σκοπό (την κοινωνική επανάσταση) έτσι λοιπόν καμία τακτική η στρατηγική που αναιρεί στην πράξη το επαναστατικό πρόταγμα δεν μπορεί να υιοθετηθεί από τους αναρχικούς, στο βωμο πρόσκαιρων (ίσως) πολιτικών επιδιώξεων, σε αντίθεση με όλο το φάσμα της οπορτουνιστικής αριστεράς που έχει μετατραπεί από τα πολλά τηλεπαραθυρα σε ορισμό του οπορτουνισμού, της ευκαιριακοτητας, και της ασυνέπειας.
δηλαδή ως πρώτο βήμα πχ την καταβαράρθρωση των πασοκονουδόσκυλων ούτως ώστε οι άνθρωποι να αντιληθφούν ότι το παιχνίδι δεν είναι τόσο στημένο όσο θα ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να πιστεύουν ότι είναι
3. το πρώτο βήμα που λες δεν μπορεί να γίνει με την εκλογική συντριβή των ¨πασοκονουδόσκυλων¨ καθώς η ίδια η διαδικασία των εκλογών αναπαράγει την παθητικότητα την παραίτηση και την απομάκρυνση από τη διαδικασία της λήψης αποφάσεων δηλαδή σαμποτάρει τη διαδικασία να πάρει ο καθένας τη ζωή του στα χεριά του και να γίνει υπεύθυνος των λεγομένων και πράξεων του. Διαιωνίζει την πλαστή εικόνα περί αναγκαιοτητας ύπαρξης κεντρικής κυβέρνησης - διεύθυνσης. Ένα πρώτο - ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ βήμα στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης θα μπορούσε να γίνει Μέσα από ένα κίνημα που ανάμεσα στα άλλα θα προτάσει και θα κάνει πράξη την ΑΜΕΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ δηλαδή ένα κίνημα που θα προσωποποιήσει τις ευθύνες και τις αιτίες τις σημερινής (και όχι μόνο) κατάστασης στους μηχανισμούς και τα πρόσωπα του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος.
και μετά αναπροσαρμόζεις την τακτική σου ούτως ώστε μαζί με τον κόσμο να σπρώξεις προς κατευθύνσεις και πράξεις αυτοοργάνωσης
4. δεν είμαι ούτε θέλω να γίνω ο δάσκαλος κανενός. δεν θα προσπαθήσω να σπρώξω κανένα στην αυτοοργάνωση , τον αγώνα κλπ. η αυτοοργάνωση και ο αγώνας υπάρχουν στην καθημερινότητα μέσα στην κοινωνία και όποιος θέλει συνεισφέρει σε αυτά. στις πλατιές μάζες η αυτοοργάνωση ή θα προκύψει σαν ανάγκη (ανάγκη επιβίωσης κλπ) η δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ γενικευμένα, δεν μπορεί να φυτευτεί στο μυαλό , είναι μια διαδικασία που για κατανοηθεί θα πρέπει να έχει πρακτικά παραδείγματα, να βιωθεί να είναι σε θέση να λύσει άμεσα και μακροπρόθεσμα ζητήματα και ακολουθώντας εξελικτική πορεία μέσα στην κοινωνία - απαντώντας στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες να γενικευτεί.
δεν είμαστε κώμα να θέλουμε ψήφους ούτε μαγαζί να θέλουμε πελάτες, είμαστε κοινωνικοί αγωνιστές και αναζητούμε συντρόφους και συνεργούς - όχι αφισοκολλητές.
Ένα δεύτερο σημείο σε αυτό είναι το ότι αυτοοργάνωση από μόνη της δε λέει τίποτα κατ εμένα, αυτοργανωση λέει και το ΠΑΣΟΚ, αυτοοργάνωση και ο εθελοντισμός του σκαι, αλληλεγγύη λέει και η εκκλησία. πως ακριβώς νοηματοδοτουνται αυτοί οι όροι; μήπως κουβαλούν από μόνες τους οι λέξεις το μήνυμα της κοινωνικής απελευθέρωσης? ΟΧΙ. η αυτοργανωση κοκ είναι το μέσο- το εργαλείο για να οργανωθεί από τα κάτω και ισότιμα μια άλλη κοινωνία που θα σβήσει καταστάσεις όπως η εκμετάλλευση η καταπίεση κλπ, δεν είναι αυτοσκοπός και πρόταγμα η ιδία ξεκομμένη από την έννοια της καθολικής ελευθερίας της ισότητας κλπ. η αυτοοργανωση εντος των οριων του κρατικου καπιταλιστικου συστηματος και χωρις το επαναστατικο της προταγμα ειναι καταδικασμενη να διαβρωθει-αφομοιωθει-αλλοτροιωθει ή να κατασταλει.
αυτα απο μενα φιλικα,
Αρης Κ.
ΥΓ. επισης οσον αφορα την 3η ενοτητα... το (εκλογικο) παιχνιδι ειναι στημενο και ειναι και στα μετρα τους και ειναι και στο γηπεδο τους.
στον αντιποδα εκει που καταριπτεται ο μυθος της παντοδιναμιας του κρατους (και της αυτοκρατοριας συνολικα) ειναι στα οδοφραγματα, εκει ειναι το δικο μας γηπεδο, εκει γεννιουνται συνειδησεις, εκει φθειρεται το προσωπειο του ανικητου του ατρωτου κλπ.
Δημοσίευση σχολίου