Κείμενο του Χριστόδουλου Ξηρού

Η αντικειμενική ενημέρωση και οι Κανδυλανάπτες της εξουσίας.

            Κατά την Κ. Κανδύλη ο μεγαλοαπατεώνας Λάτσης ανήκει στην εργατική τάξη (τουλάχιστον) αφού «κατατάσσει» την επίθεση κατά των συμφερόντων του (βόμβα στο Mall) ως «τυφλό» χτύπημα που στρέφεται κατά του λαού!!!

            Παραθέτω ολόκληρη τη συνέντευξη που έδωσα στην Real μαζί με υπογεγραμμένα τα κομμάτια που φρόντισε να πετσοκόψει διότι τάχα δεν υπήρχε χώρος και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

1.Μετά τη 17Ν έκαναν την εμφάνισή τους διάφορες οργανώσεις με τη "Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς" να έχει ως τώρα την πιο έντονη παρουσία. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δράση τους;

Η πρώτη διαπίστωση είναι φυσικά ότι παρά την πανηγυρική «εξάρθρωση» της 17 Ν το αντάρτικο δεν ηττήθηκε ιδεολογικά και ούτε πρόκειται να ηττηθεί, όσο θα υπάρχουν οι αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους σε τέτοιες επιλογές.

Τώρα, επειδή η προσέγγιση των ΜΜΕ είναι εντελώς απολίτικη και ανιστόρητη, να θυμίσω εδώ την καραμέλα που πιπίλιζαν σε κάθε ευκαιρία οι εκπρόσωποι της εξουσίας στη δίκη της «17Ν» το 2003: «Άλλο η εξόχως πολιτική δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εσείς είστε στυγνοί δολοφόνοι - “serial killers!”».

Η αγωνία της εξουσίας είναι τελικά πάντα η ίδια: να απαξιώσει την έμπρακτη αμφισβήτησή της, το ένοπλο επαναστατικό κίνημα, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται κάθε εποχή. Και «αναγνωρίζει» πολιτικά κίνητρα σε επαναστατικές οργανώσεις μόνο όταν κρίνει ότι πλέον δεν κινδυνεύει από αυτές.

Γι’ αυτό βλέπουμε οι αιμοσταγείς ΕΑΜβούλγαροι και οι serial killers να αποτελούν πλέον (σοβαρή) πολιτική δραστηριότητα, ενώ οι σύγχρονοι είναι «αδίστακτοι», «αιμοχαρείς» και κυρίως «χωρίς πολιτικό λόγο»!!!
Εν τέλει το διαχρονικό αντάρτικο που περνάει από γενιά σε γενιά και ειδικά σήμερα που η αναγκαιότητα της σύγκρουσης είναι περισσότερο ορατή παρά ποτέ αυτός είναι ο πραγματικός «τρόμος» της εξουσίας. Και για να αναστρέψουν το ερώτημα ποια είναι αλήθεια σήμερα η άλλη πρόταση της εξουσίας για την νεολαία.

Να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για να εξασφαλίσουν οι ελάχιστοι τυχεροί (1 στους 3) μια θέση ανασφάλιστου εργαζομένου των 300 Ε και αυτά όποτε φιλοτιμηθεί ο εργοδότης να τα καταβάλλει.
Η ή φυγή από την χώρα, προοπτική επίσης μηδαμινή μια και οι μεταναστευτικοί παράδεισοι της δεκαετίας του 60 δεν υπάρχουν πια.

2.Κάποιοι αναφερόμενοι σε αυτές τις οργανώσεις μιλούν για "τυφλή τρομοκρατία", για χτυπήματα που ούτε οι ίδιοι που τα προκαλούν μπορούν να προβλέψουν τα αποτελέσματα τα οποία ούτως ή άλλως φαίνεται να μην τους ενδιαφέρουν. Κατά πολλούς αυτό τους διαφοροποιεί από τη 17Ν.

Η πολιτική στόχευση μιας οργάνωσης, το ποιους δηλαδή θέλει να «τρομοκρατήσει», καθορίζει ποιοτικά και τα «χτυπήματα».

Ποτέ, λοιπόν, μια οργάνωση που θέλει το επαναστατικό πρόσταγμα να υιοθετηθεί από τους πολλούς, δεν θα χτυπούσε τον λαό, στον οποίο εν τέλει απευθύνεται.

Τα «τυφλά» χτυπήματα είναι ίδιον των φασιστών και των παρακρατικών που θέλουν στην πραγματικότητα να τρομοκρατήσουν τον λαό (π.χ. Πιάτσα Φοντάνα στην Ιταλία ή στα καθ’ ημάς κινηματογράφος «Ελλη» κ.ά.).

Αλλά αυτοί που κατ’ εξοχήν μετέρχονται τα «τυφλά» χτυπήματα είναι φυσικά οι τρομοκράτες με τα κολάρα: οριζόντια περικοπή μισθών - συντάξεων που οδηγεί μαζικά στην εξαθλίωση, διάλυση της παιδείας που θα μας μετατρέψει σε λαό αγράμματων, η καταδίκη ανθρώπων σε θάνατο από έλλειψη φαρμάκων - θέρμανσης, είναι απτά παραδείγματα τυφλής τρομοκρατίας και βίας.

Όσο γι’ αυτό που «διαφοροποιεί» τις σημερινές αντάρτικες οργανώσεις από παλαιότερες, είναι κυρίως η διαφορά συνθηκών (εποχής).

3. Η οικονομική κρίση έχει πλήξει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Συνεχώς λαμβάνονται μέτρα που αλλάζουν τη ζωή των περισσοτέρων. Θεωρείτε ότι η κοινωνία έχει αντιδράσει όπως θα έπρεπε έως τώρα σε αυτά τα μέτρα;

Η μέχρι τώρα αντίδραση της κοινωνίας στη λαίλαπα που την έχει πλήξει είναι από ανεπαρκής έως ανύπαρκτη. Η ευθύνη γι’ αυτό βαρύνει κατά κύριο λόγο τη «φυσική ηγεσία», τα κόμματα δηλαδή -ιδίως της Αριστεράς- και τα συνδικάτα που δεν μπορούν και, κυρίως, δεν τολμούν να σηκώσουν το βάρος μιας σύγκρουσης.

Με νερόβραστες παρελάσεις και λιτανείες, με αδιέξοδες απεργίες, που δεν έχουν κανέναν στόχο και καμία κλιμάκωση, και γενικά με αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος «αντιδρούν» σε μία εντελώς νέα κατάσταση, που, σαν τέτοια, απαιτεί καινούργια εργαλεία ανάλυσης, αλλά και καινούργιους τρόπους αντίδρασης.

Δεν εξαιρείται των ευθυνών της και η «πνευματική» ηγεσία που σιτίζεται αποκλειστικά στο πρυτανείο και η μόνη της έννοια είναι να περισώσει τα κεκτημένα.

Ανεπαρκείς και φοβισμένοι οι πολιτικοί σχηματισμοί που όφειλαν να είναι μπροστάρηδες στη σημερινή συγκυρία, δεν τολμάνε ούτε αυτό που έκανε ο αστός Παπανδρέου το ’65 με το «1-1-4», όταν κατέβαζε καθημερινά στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες λαού και οδήγησε σε μια νικηφόρα σύγκρουση.

Με τις στάσεις της και τις επιλογές της, η ευνουχισμένη Αριστερά και τα συνδικάτα των κολαούζων της εξουσίας προσπαθούν να μας πείσουν ότι η λύση θα προέλθει από μία απαξιωμένη Βουλή-Ναό της διαπλοκής, του κουκουλώματος και του ρουσφετιού.

Ίδια και απαράλλαχτη η στάση όλων όσοι βρίσκονται στο κοινοβουλευτικό μαντρί, είτε ανήκουν στο «συνταγματικό τόξο» είτε στο «αντισυνταγματικό βέλος»! Από τη μία, αυτοί που για να εξασφαλίσουν τη διάσωση των τραπεζών ψηφίζουν τη διάλυση και το ξεπούλημα της χώρας και είναι φυσικά οι πρώτοι υπεύθυνοι-υπόλογοι. Από την άλλη, αυτοί που «αντιπολιτεύονται» με άσφαιρες διακηρύξεις και διάφορες αρλούμπες περί «επαναδιαπραγμάτευσης» (καλύτερες συνθήκες σφαγής)!

Δεν έχουν καμία επαφή με τα τεράστια προβλήματα της κοινωνίας και φυσικά δεν πρόκειται να αποτελέσουν λύση.

Η απουσία όλων από την πραγματική ζωή είναι τόσο φανερή που, στην αφωνία, οι άναρθρες κραυγές του συρφετού της Χρυσής Αυγής φαντάζουν σαν πρόταση! Δεν υπάρχει διαχείριση της κρίσης, παρά μόνο ανατροπή.

Μόνοι θα δημιουργήσουμε την πρόταση, αφού οι άλλοι αρνούνται ή δεν είναι ικανοί.

Αυτοί που θα «κινήσουν» για άλλη μια φορά την ιστορία θα είναι οι στρατιά των ανέργων και οι νεολαία που δεν υπάρχει στους σχεδιασμούς κανενός από τους υπάρχοντες ξοφλημένους πολιτικούς σχηματισμούς.

Οι νέοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν και όχι οι μισοί – βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν σκύψει το κεφάλι, αρκούμενοι στους μεσοκοπημένους μισθούς τους και τα πετσοκομμένα δικαιώματα και που αν του ζητηθεί θα πέσουν και στα γόνατα, προκειμένου να υπερασπισθούν έναν τρόπο ζωής που έχει ήδη αποθάνει αλλά δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.  

4. Πως βλέπετε την κινητοποίηση των αρχών στη σύλληψη προσώπων που χρωστούν στο κράτος ή τις προφυλακίσεις προσώπων που προέρχονται από την πολιτική που έχουν δημιουργήσει μια - χαρακτηριζόμενη- VIP αίθουσα στον Κορυδαλλό;

Δικαιοσύνη δεν νοείται χωρίς να λογοδοτήσουν όλοι όσοι άπλωσαν τα ξερά τους στη δημόσια περιουσία και, κυρίως, χωρίς να επιστραφούν τα ληστευθέντα.

Οπότε, είναι φανερό ότι πραγματική δικαιοσύνη θα αποδοθεί μόνο μετά τη σύγκρουση, την ανατροπή και την εκδίωξη όλων αυτών που κατέστρεψαν τη χώρα. Η τωρινή «κινητοποίηση» των Αρχών έχει διττή στόχευση:

 Αφενός τη συγκάλυψη της προκλητικής ατιμωρησίας των πολιτικών με το εξωφρενικό δόγμα της «απόδοσης δικαιοσύνης διά αντιπροσώπου» (έριξαν κλήρο, ποιος - ποιος θα φαγωθεί)!

Αφετέρου, η σύλληψη ορισμένων «λαγών» πιστεύουν ότι θα λειτουργήσει ως προπέτασμα καπνού για την επέλαση που μεθοδεύουν κατά του λαού, για τον οποίο ετοιμάζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τέλος η λεγόμενη VIP πτέρυγα είναι εφεύρημα των τσαρλατάνων των καναλιών, αφού στην πραγματικότητα «στεγάζει» τους ανεπιθύμητους ακόμη και στους κρατούμενους του Κορυδαλλού, χουντικούς – μπάτσους – δικαστές - πολιτικούς – χρυσαυγίτες κλπ. (πτέρυγα προστασίας).