Κείμενο με αφορμή την πρωτομαγιά και τις εκλογές από τον εργαλειοφόρο / Πάτρα

 Κατεβάστε το κείμενο σε μορφή pdf

Η παγκόσμια δομική κρίση του καπιταλισμού της τρέχουσας περιόδου που έχει ως απάντησή της (από την πλευρά των δυνάμεων του κεφαλαίου) την αναδιάρθρωση, έχει διαχυθεί σε όλες τις πτυχές των κοινωνικών σχέσεων. 300 ευρώ βασικός μισθός (στην καλή περίπτωση) εν ολίγοις που δεν φτάνει ούτε καν για να επιβιώσεις και ραγδαία αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας. Μέσα σε όλα αυτά, η καπιταλιστική κυριαρχία θέτει τα ερωτήματα που θέλει, και ζητάει τις συγκεκριμένες απαντήσεις που έχει η ίδια φτιάξει για αυτά τα ερωτήματα. Εμάς τους από κάτω θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι δικές μας απαντήσεις.

«Συναίνεση Η Χρεοκοπία»

Ακόμα και αν δεχόμασταν την κρίση ως αποτέλεσμα κακών διαχειριστικών επιλογών, δεν θα αναθέταμε τη λύση στους ίδιους ανθρώπους που την δημιούργησαν. Είναι φοβερό το πόσοι αυτοαναγγέλθηκαν «επίδοξοι σωτήρες της χώρας» την τελευταία περίοδο. Ένας από αυτούς, ο Βενιζέλος, γιάπης και πρόσωπο του διεθνούς κεφαλαίου, έκανε σαφές το σκεπτικό της κυριαρχίας ευθύς εξαρχής. Ή μαζί μας ή εναντίον μας. Την πρώτη επιλογή, άθελα ή ηθελημένα, τη ζούμε από το 2008.Είναι επιλογές που γίνονται για την διατήρηση του συστήματος. Μια πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα, άρα και στην εφαρμογή των μέτρων της τρέχουσας αναδιάρθρωσης, μπορεί ενδεχομένως να παράξει οξυμμένες συνθήκες και δυναμικές, που να θέσουν το ζήτημα του ξεπεράσματος αυτού του συστήματος. Καμία φράξια του παγκόσμιου κεφαλαίου δεν μπορεί να το ρισκάρει αυτό και δεν θα το αφήσει να συμβεί, ακόμη και αν γίνονταν κάθε μέρα εκλογές. Εν ολίγοις, το δίπολο συναίνεση ή χρεοκοπία μετατρέπεται στο μονόδρομο των μνημονίων και του καπιταλισμού το οποίο για εμάς τους από κάτω σημαίνει εξαθλίωση, υποταγή, πείνα.

Καμία εκλογική αυταπάτη.

Όλα τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια σίγουρα έχουν αναλογιστεί για το πώς θα αναχαιτιστεί η επίθεση που εξαπολύουν τα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Θα ήμασταν είτε αφελείς, είτε ψηφοθήρες για να προτάξουμε την ψήφο στις «δυνάμεις του αντί-μνημονίου». Οι επερχόμενες εκλογές έχουν προφανώς ιδιαίτερη πολιτική σημασία στο τώρα γιατί καλούν τον κόσμο στο να συμπυκνώσουν 2 περίπου χρόνια αγώνων σε μία ψήφο. Τα σκηνικά είναι έτοιμα για αυτό το θέατρο του παραλόγου το οποίο έχει παιχτεί χιλιάδες φορές όμως όχι με ένα τόσο σημαντικό ιστορικό φόντο μεταπολιτευτικά. Οι εκλογές έχουν βαρύνουσα σημασία γιατί διαμέσου αυτών, η αστική πολιτική εξουσία επιδιώκει να ανακτήσει την «κοινωνική νομιμοποίηση» της. Η μετεκλογική πραγματικότητα θα στολιστεί από την αύξηση της καταστολής, την αναβάθμιση των μεθόδων ελέγχου και χειραγώγησης του κοινωνικού σώματος, από την εξάλειψη ενοχλητικών κοινωνικών συμπεριφορών ή ταυτοτήτων (μετανάστες, άστεγοι, άνεργοι, κουκουλοφόροι κ.ο.κ.). Στοιχεία αυτής της πραγματικότητας προεικονίζονται και προεκλογικά με κινήσεις όπως η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, η συμπερίληψη της κατοχής αντί-ασφυξιογόνας μάσκας στον τρομονόμο, η μετατροπή δίωξης καταληψιών δημοσίων χώρων σε αυτόφωρη διαδικασία. Η κατάσταση εξαίρεσης (ή επίσημα εκτάκτου ανάγκης) στην οποία έχει περιέλθει το ελληνικό κράτος από το 2010 επί παπανδρέου (διάγγελμα στο καστελόριζο) δεν φαίνεται να αποσύρεται, αλλά τελικά να βαθαίνει μετά τις εκλογές δημιουργώντας ολοκληρωτικές τομές στην παραδοσιακή αστική δημοκρατία. «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα τις είχαν καταργήσει» έλεγε κάποτε ο γερό-Μάρξ και αυτή η θέση μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους. Αυτό που μπορούμε να προτάξουμε εμείς από την σκοπιά μας είναι η δημιουργία, η συνέχεια και η όξυνση όλο και περισσότερων χειραφετημένων αγώνων οι οποίοι θα ορίσουν από μόνοι τους τα περιεχόμενα, τα μέσα και τις στρατηγικές απεγκλωβισμού μας (ως τάξης και όχι ως έθνους-κράτους) από την κατάσταση που ζούμε.

Οι Γερμανοί δεν μας κάνουν κουμάντο.

Είναι πολύ βολικό για τους εξουσιαστές μας να μετατοπίζουν το ζήτημα της κρίσης σε εθνικό θέμα. «Παντού είναι Ελλάδα» έχουν πει κάποιοι γερμανοί σύντροφοι και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία δεν απέχουν από την ελληνική περίπτωση και μάλιστα χωρίς τρόικες, ΔΝΤ και λοιπούς μηχανισμούς στήριξης. Μέσα στην τρέχουσα ιστορική περίοδο είναι λογικό να υπάρχουν ανταγωνισμοί σε επίπεδο εθνικών οικονομιών αλλά ακόμη και μεταξύ φραξιών του κεφαλαίου της ίδιας χώρας για το ποιος θα επικρατήσει στον καινούριο κύκλο συσσώρευσης του μέλλοντος (αν κάτι τέτοιο προλάβει να υπάρξει). Επίσης, οι επιλογές του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού προφανώς έπληξαν την αυτονομία της μορφής έθνος-κράτος, παρόλαυτά, αυτό είναι μία διαδικασία που συντελείται από το ’80 μέχρι σήμερα (όταν οι παγκόσμια αγορά και κυβερνήσεις ακολούθησαν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισης που είχε ως αποτέλεσμα την παγκοσμιοποίηση) και ποτέ δεν είχε γνωρίσει την αποδοκιμασία ιδιαίτερα των μικροαστικών και μεσοαστικών στρωμάτων (δεν διαμαρτυρήθηκαν και πολλοί από αυτούς όταν το ελληνικό κράτος μπήκε στην ΕΕ, μάλλον καλοπιάνονταν με το ότι «εκσυγχρονίζονται» και είναι «ευρωπαίοι» πια. Το μεγάλο πρόβλημα στα παραπάνω είναι όταν κομμάτια των από κάτω παίρνουν μέρος με κάποια φράξια των αφεντικών. Αυτό παράγει αντεπαναστατικά περιεχόμενα και πολλές φορές στρώνει τον δρόμο για όλο και πιο πολύ ολοκληρωτισμό, κοινωνικό κανιβαλισμό και εξαθλίωση.

«Το μόνο που πρέπει να φοβάσαι είναι ο φόβος» G.F.Hegel

Η αστική πολιτική εξουσία παίζει το διαχειριστικό παιχνίδι της τρέχουσας περιόδου βασισμένη στη δημιουργία και τη διαχείριση του φόβου. Παντού προκύπτουν εσωτερικοί εχθροί του έθνους με τα σκοτεινά τους σχέδια ενάντια στη δημοκρατία και την εθνική ομοψυχία, αλλά και εξωτερικοί εχθροί όπως το γερμανικό κράτος (το ότι υπάρχει ένα γερμανικό προλεταριάτο στα ίδια σκατά με μας δεν πολυαναφέρεται βέβαια). Το πλήθος των διαχωρισμών που επιβάλλουν σε εμάς τους από κάτω μας αποπροσανατολίζει. Αυτός κλέβει, ο άλλος είναι δημόσιος υπάλληλος, ο επόμενος είναι κουκουλοφόρος-ασφαλίτης κτλ. Φόβος να αγωνιστείς, φόβος να απεργήσεις, φόβος μη χάσεις τη δουλειά σου, φόβος μη δεν βρεις ποτέ δουλειά, παντού φόβος. Σε ένα τρομοκρατημένο κοινωνικό σώμα είναι εύκολο να επιβάλεις ότι θες και αυτό το γνωρίζουν καλά αυτοί που ασχολούνται με την εκμετάλλευση των ανθρώπων.

Οι μετανάστες ξανά στο προσκήνιο.

Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας των 300 μεταναστών-εργατών στην Υπατία (και την πρωτοφανή κατασταλτική επιχείρηση μεταφοράς τους από τη Νομική) οι μετανάστες εμφανίζονται ξαφνικά στο δημόσιο λόγο. Ενορχηστρωμένα τα ΜΜΕ τους παρουσιάζουν σαν την κύρια αιτία κάθε πιθανού κοινωνικού προβλήματος. Ο αποδιοπομπαίος τράγος λοιπόν σήμερα έχει βρεθεί και είναι οι μετανάστες και έχουν την ανάλογη αντιμετώπιση που είχαν οι Εβραίοι από τους ναζί σε μία παρόμοια ιστορική περίοδο (κρίση του ’29, εθνικοσοσιαλισμός στη γερμανία). Οι πρώτος άξονας που στηρίζεται η ρητορική της στοχοποίησης των μεταναστών είναι ο οικονομικός. Οι μετανάστες ευθύνονται για την ανεργία επειδή μας παίρνουν τις δουλειές (λες και όλοι ψάχνουν για δουλειά στα φανάρια), για την μειωμένη κίνηση στα καταστήματα λόγω του παραεμπορίου (λες και έχουμε λεφτά να αγοράσουμε τα της επιβίωσής μας) ή για την αυξημένη εγκληματικότητα. Ο δεύτερος άξονας είναι ο ρατσιστικός. Οι υστερίες περί υγειονομικής βόμβας δεν έχουν προηγούμενο. Ακόμη και ολόκληρες περιοχές των πόλεων φέρονται ως απροσπέλαστες (πχ ιστορικό κέντρο της Αθήνας) λόγω του ότι ελλοχεύουν υγειονομικοί και λοιποί κίνδυνοι για τους ντόπιους και καλούμαστε «να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας». Η αντιμετώπιση που προτείνεται μιντιακά είναι η πλήρης αδιαφορία για τις συνθήκες επιβίωσης αυτών των ανθρώπων και η ολοκληρωτική τους εξόντωση, λες και ποτέ κανένας έλληνας δεν έχει μεταναστεύσει. Έτσι τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης παρουσιάζονται σαν τη μοναδική λύση διαχείρισης του κοινωνικού συνόλου των παρανομοποιημένων μεταναστών και προσφύγων. Ένας τέτοιος θεσμός που άλλοτε αποτελούσε ντροπή για τον δυτικό πολιτισμό ακόμα και με βάση τα αστικοδημοκρατικά ιδεώδη, σήμερα αναπαράγεται από μεγάλα κομμάτια των από κάτω. Γιατί η διάκριση ανθρώπων με βάση νομικίστικα επιχειρήματα «έχουν ή όχι χαρτιά» ή ο χαρακτηρισμός τους σαν υγειονομικό κίνδυνο που βασίζεται μόνο στην καταγωγή (χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και τί τις προκαλεί) και η καταναγκαστική εξαίρεσή τους από το δημόσιο χώρο είναι το πρόσωπο του μοντέρνου εξορθολογισμένου ρατσισμού. Ενός ρατσισμού που δεν φέρει σβάστικες αλλά φοράει γραβάτες, πλασάρεται σαν «δημοκρατικός», πιάνει σχεδόν όλο το καθεστωτικό πολιτικό φάσμα (από κεντροαριστερά μέχρι ακροδεξιά) και στις επόμενες εκλογές θα μας ζητήσει την ψήφο μας. Όποιος συναινεί σε αυτά έχει την ιστορική του ευθύνη και στρώνει το δρόμο για το επόμενο σύγχρονο ολοκαύτωμα.

Εκτός από τους παραπάνω υπάρχουν και οι «αυθεντικοί» φασίστες. Ο λόγος για τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής (άνοιξε πρόσφατα γραφεία στην Πάτρα) που διεκδικεί την είσοδό της στη βουλή στις ερχόμενες εκλογές με τον μανδύα του λαϊκού αντιμνημονιακού κόμματος. Αποκρύπτει έντεχνα το παρελθόν της, με τα ρατσιστικά παραληρήματα, τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίων αγωνιστών, τα πογκρόμ εναντίων μεταναστών και την παρακρατική της δράση. Η ΧΑ πατάει στην καλλιεργούμενη από τα ΜΜΕ τρομοκρατία που αντιμετωπίζουν οι από κάτω (φτώχεια, εγκληματικότητα), αποπροσανατολίζει με εθνικές ονειρώξεις, εκμεταλλεύεται τα όποια ρατσιστικά αντανακλαστικά υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία και σημειώνει άνοδο. Ωστόσο, όσο αντισυστημικοί και να αυτοπαρουσιάζονται οι φασίστες, δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι ο φασισμός ήταν και είναι αδιαχώριστη συνιστώσα του καπιταλισμού.

Αν αναρωτιέται κανείς πώς χώρεσε αυτό το φασιστικό μόρφωμα στη δημοκρατία «μας», δεν είναι γιατί άλλαξε ο λόγος της XA σε ηπιότερο ακροδεξιό (σαν του ΛΑΟΣ παλιότερα). Χώρεσε γιατί η δημοκρατία ξεχείλωσε όσο χρειαζόταν για να εντάξει στους κόλπους τής αστικής νομιμότητας τις νεοναζιστικές εφεδρείες της. Η επιλογή που κάνουν τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά την τρέχουσα ιστορική περίοδο με την οικονομική κρίση να κλυδωνίζει τα θεμέλια της εξουσίας τους είναι να μετατοπίσουν το πολιτικό φάσμα προς την ακροδεξιά, να γίνει ο λόγος των φασιστών κυρίαρχος κρατικός λόγος και να μετεξελιχθεί όλο και περισσότερο σε ολοκληρωτικό το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας τους. Είναι στο χέρι του καθενός και της καθεμιάς να σταματήσει αυτή η κατρακύλα. Όποιος ανέχεται τους χρυσαυγίτες στις γειτονιές θα πάρει μαζί και την υποτίμηση της εργατικής του δύναμης και την εξαθλίωση της ζωής του και τις σκούπες και τα πογκρόμ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι αντιστάσεις μας και οι προόπτικες.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον που επιβάλλεται από την κυριαρχία δεν λείπουν και οι απαντήσεις από τη δική μας πλευρά. Τα τελευταία δύο χρόνια βλέπουμε οι αγώνες να παίρνουν νέες μορφές και παλιές δοκιμασμένες μέθοδοι να αναζωογονούνται. Δεκάδες απεργίες σε διάφορους επαγγελματικούς κλάδους (π.χ. πολύμηνη απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία), καταλήψεις χώρων εργασίας, φοιτητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις σε σχολές, το κίνημα των πλατειών απ’ όπου ξεπήδησαν δεκάδες λαϊκές συνελεύσεις, δυναμικές αντιστάσεις γύρω από τοπικά ζητήματα (όπως στην Κερατέα και στη Χαλκιδική ενάντια στα ΧΥΤΑ και τα μεταλλεία χρυσού αντίστοιχα) είναι μόνο μερικά παραδείγματα.

Όλοι οι αγώνες όμως φαίνεται να συμπυκνώνονται σε κεντρικά πολιτικά γεγονότα όπως είναι οι γενικές απεργίες και οι μέρες ψήφισης των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων. Εκείνες τις μέρες κορυφώνεται η ένταση και η μαχητικότητα των αγωνιζόμενων με αποτέλεσμα τη σφοδρή σύγκρουση με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής. Τέτοιες στιγμές ήταν οι γενικές απεργίες της 5ης Μάη του 2010, 15 Ιούνη και 28-29 Ιούνη του 2011 και αδιαμφισβήτητα η 12η Φλεβάρη του 2012 με τα εξεγερτικά χαρακτηριστικά που απέκτησαν τότε οι συγκρούσεις. Η κοινωνική αντιβία γίνεται κτήμα των ίδιων των καταπιεσμένων παρά τις προσπάθειες των καθεστωτικών δυνάμεων να τη συκοφαντήσουν. Αυτοί που στον πολιτικό τους λόγο μιλάνε για προβοκάτορες και ασφαλίτες αγνοούν σκόπιμα την πραγματικότητα και δεν δηλώνουν παρά την υποτέλεια τους σε ένα καθεστώς το οποίο τους ανέθρεψε και έξω από αυτό δεν έχουν κανένα απολύτως ρόλο.

Αν θέλουμε να βρούμε τα χαρακτηριστικά που παίρνουν οι αγώνες και εμείς προκρίνουμε είναι το κοινωνικό και ταξικό πρόσημο που έχουν καθώς και οριζόντια μορφή τους. Από τη μία τα υποκείμενα των αγώνων να αντιλαμβάνονται τη θέση τους σαν εκμεταλλευόμενοι και τους συμμάχους τους στην κοινωνία από την άλλη να μην υποκύπτουν σε προσπάθειες χειραγώγησης τους, ακόμα και αν προέρχονται από δήθεν κινηματικές δυνάμεις, οι οποίες στην ουσία έχουν στόχο την άντληση πολιτικής υπεραξίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΕΠΑΜ του Καζάκη που αφού απέκτησε κοινωνικό έρεισμα στις πλατείες τώρα συμμετέχει στις εκλογές συνεργαζόμενος με τον Παπαθεμελή.

Η επιλογή του κεφαλαίου για την παγκοσμιοποίηση του καπιταλισμού τις τελευταίες δεκαετίες έχει σαν αποτέλεσμα η κρίση του να έχει αντίκτυπο σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου με διαφορετική ένταση και μορφή βέβαια. Στις ΗΠΑ εμφανίστηκε στον ιδιωτικό δανεισμό ενώ στην ευρωζώνη σαν κρίση εξωτερικού δημόσιου χρέους. Ωστόσο πολυποίκιλες μορφές αγώνα έχουν ξεσπάσει και ξεσπούν σε όλες τις γωνιές της γης, από την καπιταλιστική περιφέρεια μέχρι το κέντρο. Από τις αλυσιδωτές εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες (που συνεχίζονται) και στη Μεγάλη Βρετανία το 2011, τα κινήματα των πλατειών στην Ισπανία και και στις ΗΠΑ, τις συγκρούσεις των γενικών απεργιών σε Ισπανία Ιταλία και ΗΠΑ μας υπενθυμίζουν ένα μόνο πράγμα. Την κοινή μας μοίρα που μας δένει με τους λαούς παγκόσμια εναντία στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και όχι τους πλαστούς διαχωρισμούς σε έθνη και φυλές που μας επιβάλλονται από τα πάνω.

Αυτή την κοινή μοίρα φαίνεται να λησμονούν μερικά αγωνιζόμενα κομμάτια και άθελα τους ή μη πέφτουν στην παγίδα του πατριωτισμού. Ο αγώνας του προλεταριάτου για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας δεν μπορεί να συγκροτηθεί με βάση εθνικές ταυτότητες. Αντίθετα οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια είναι πλήρως ενσωματώσιμη από την κυριαρχία και συμπίπτει με τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Το έθνος-κράτος είναι δημιούργημα του καπιταλισμού και θα πεθάνει μαζί του.

Αυτό που μας δείχνουν τα γεγονότα του Μάη του 1886 στο Σικάγο ή του 1936 στη Θεσσαλονίκη είναι ότι οι αγώνες δίνονται και κερδίζονται στους δρόμους. Το οχτάωρο κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς, αιματηρούς αγώνες. Τίποτα δεν χαρίστηκε και τίποτα δεν θα δοθεί πίσω απλώς περιμένοντας ή ψηφίζοντας τον έναν ή τον άλλον επίδοξο διαχειριστή των ζωών μας. Η χειραφέτηση των καταπιεσμένων θα είναι έργο των ίδιων και κανείς δεν θα βρεθεί να το κάνει για αυτούς.

 ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ

ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ, ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ.

 εργαλειοφόρος | συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά

http://ergaleioforos.squat.gr/

Καμία συμμετοχή στο εκλογικό τους πανηγύρι

Τα όνειρά μας δεν χωράνε στις κάλπες τους 

Για μια ακόμη φορά ο λαός καλείται να βρεθεί μπροστά στην κάλπη και το ‘’ιερό’’ δικαίωμα της ψήφου, ώστε να πάρει ο ίδιος την τύχη στα χέρια του και να ‘’αποφασίσει’’ για το μέλλον του. Σε μια συγκυρία όπου η κρίση του καπιταλισμού παγκόσμια έχει οδηγήσει το κεφάλαιο σε μια ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία με στόχο να αναδιαρθρώσει τους όρους της εκμετάλλευσης και να διατηρήσει τα κεκτημένα του. Σε μια καθημερινότητα όπου κυριαρχεί η φτώχεια και η ανεργία. Όπου η εξαθλίωση και η καταπίεση ολοένα και αυξάνονται. Καλούμαστε να συμμετέχουμε σε ένα από τα πριν στημένο παιχνίδι που ‘’…αν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα θα ήταν παράνομο’’. 

Η ψηφοφορία αποτελεί για το σύστημα την κορυφαία δημοκρατική διαδικασία και χαρακτηρίζεται ως η πεμπτουσία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ως απόδειξη ‘’υπευθυνότητας’’ και συμμετοχής στα κοινά. Αποδεχόμενοι ότι σε ένα σώμα ανθρώπων δεν μπορεί να υπάρξει , ούτε καν συναινετική, ομοφωνία και μπροστά στο αδιέξοδο που επιφέρει ο ανταγωνισμός, η ψηφοφορία έρχεται για να δώσει λύση με την επικράτηση την πλειοψηφούσας άποψης. Μια διαδικασία που δεν λαμβάνει υπόψη τις μεθόδους χειραγώγησης, εξαπάτησης και εκβιασμού που η εξουσία έχει αναπτύξει για τη διαμόρφωση της λεγόμενης ‘’κοινής γνώμης’’( πχ Μ.Μ.Ε). Μια διαδικασία που τους χωράει όλους (ακόμη και τους νέο-ναζί της χρυσής αυγής) και που έχει καταφέρει να κατοχυρωθεί κοινωνικά, παρόλο που στα πιο ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας, όπως οι παρέες, οι φιλικές ή ερωτικές σχέσεις, δεν χρησιμοποιείται για την λήψη καμίας απόφασης. 

Η λογική που διέπει όλη αυτή την διαδικασία είναι η λογική της ανάθεσης. Του ‘’ειδικού’’ και της ‘’αυθεντίας’’, ως μόνον ικανών να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και να βρουν λύσεις έχοντας εν λευκώ, στην ουσία, εξουσιοδότηση. Καταργείται έτσι η ατομική αλλά και η συλλογική αυτενέργεια καθώς και η όποια ουσιαστική συμβολή στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την ζωή μας αλλά και την κοινωνία γενικότερα. 

Αυτό που επιδιώκουν με τις εκλογές σήμερα είναι καταρχάς να χρησιμεύσουν ως μια διαδικασία κατευνασμού της οργής των ανθρώπων. Κυρίως όμως ζητούν από το λαό, με την ψήφο του, να αναλάβει αυτός την ευθύνη για όσα έγιναν και για ότι θα γίνει. Και αυτό ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσει μιας και η συμμετοχή από μόνη της τον καθιστά ενεργό συντελεστή και οιονεί συνένοχο. Θα είναι αυτός ο ίδιος που θα αναπαράγει το σύστημα που δημιούργησε και εξέθρεψε αυτούς που τον έφεραν στην σημερινή άθλια κατάσταση. Ευελπιστούν δηλαδή να λειτουργήσουν ως μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το πολιτικό σύστημα. Ώστε ‘’καθαρό’’ να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Ταυτόχρονα, με τον ίδιο τρόπο, αφαιρούν από το λαό κάθε νομιμοποίηση μελλοντικής αντίδρασης του: « …μας ψήφησε ο λαός, υπάρχει νωπή λαϊκή εντολή, αφήστε μας να κάνουμε τη δουλεία μας…». Είναι μια συνέχεια των εκβιαστικών διλλημάτων ‘’συναίνεση ή χρεωκοπία’’, όπου με προκατασκευασμένες επιλογές, γεννημένες από τα σπλάχνα του ίδιου συστήματος έχουν στόχο να παρουσιαστεί το υπάρχον σύστημα ως η μόνη ρεαλιστική λύση διαχείρισης και να αποσπαστεί η συναίνεση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. 

Κυρίαρχο ρόλο αυτήν την περίοδο παίζει η αντί-μνημονιακή ρητορική με τον λεγόμενο αντί-μνημονιακό χώρο να έχει αυξηθεί σε κόμματα ή ομάδες που ζητούν την ψήφο μας. Άλλα ειλικρινή και άλλα όχι, επιδιώκουν μια ανακατανομή των εδρών του κοινοβουλίου και υπόσχονται λύσεις άμεσα ή αργότερα. Η δική μας θέση απέναντι στις εκλογές είναι να θυμηθούμε ότι αυτές δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα, να αγνοήσουμε τα επιχειρήματα για δήθεν χαμένη ψήφο και να επιλέξουμε την αποχή. Γιατί ενάντια σε ιεραρχικές αντιλήψεις και αναθέσεις προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται μέσα από ισότιμη ανταλλαγή απόψεων, με σύνθεση και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Μια αποχή που επ’ ουδενί λόγω δεν θα είναι παθητική αλλά μια συνειδητή επιλογή που συνδέεται με την επανοικειοποίηση της ζωής μας και που μέσα από την συνειδητοποίηση της ταξικής μας θέσης και την ανάγκη για οργάνωση θα οδηγήσει σε όλο και περισσότερες εστίες αγώνα – καταλήψεις, συνελεύσεις, συλλογικότητες-, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, μακριά από φασιστικές και ρατσιστικές λογικές και με πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Γνωρίζοντας ότι τα πάντα κερδίζονται στο δρόμο, με εξεγέρσεις, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις. Μια επιλογή που θα κάνει σαφές ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αναμορφωθεί, δεν μπορεί να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο. Μπορεί μόνο να ανατραπεί. 

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Ότι μπορεί να ειπωθεί για την ψηφοφορία μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση. Να ψηφίζεις σημαίνει να εγκαταλείπεις τη δύναμή σου. Να εκλέγεις έναν ή πολλούς αφέντες, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, σημαίνει ν’ αποποιείς την ελευθερία σου. 

Élisée Reclus

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ – ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

gruppo de affinidad 

Άρτα, Απρίλης 2012

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ 

ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ - ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

από 6 Απριλίου 2012

Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη, Κ. Σακκά

και των μελών της Ε.Ο.  Σ.Π.Φ.

Γ. Τσάκαλο, Δ. Μπολάνο, Χ. Χατζημιχελάκη, Π. Αργυρού, Δ. Πολύδωρου, Χ. Τσάκαλο 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΣΤΕΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ Σ΄ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ 

(Α)*

Ούτε στην Άρτα ούτε πουθενά τσακίστε τους φασίστες σε πόλεις και χωριά.

Ούτε στην Άρτα ούτε πουθενά τσακίστε τους φασίστες σε πόλεις και χωριά. 

Μέσα στον Απρίλιο στελέχη της χρυσής αυγής επισκέφτηκαν -στα πλαίσια προεκλογικής δράσης- το χωρίο Κομμένο Άρτας. Το χωρίο αυτό είχε καεί από τους ναζί στις 16 Αυγούστου 1943. Η υποδοχή των νεοναζί στο χωρίο από τους κατοίκους έγινε με κλωτσιές και μπουνιές ως την άτακτη διαφυγή τους.

Παρακάτω δημοσιεύουμε τρικάκια από την ομάδα ¨gruppo de affinidad¨ σχετικά με το γεγονός. 

Επίσης την τρίτη 24 Απρίλη πραγματοποιήθηκε αντιρατσιστική-αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Άρτας με τη συμμετοχή 100 περίπου ανθρώπων. 

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ! 

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον    

        δε θα πεθάνει μόνος τσάκισε τον. 

Η τηλεοπτική- χρηματιστηριακή δημοκρατία κράτους και κεφαλαίου για χρόνια έσπειρε στην κοινωνία πλαστές ανάγκες, ψεύτικες ευημερίες, αυταπάτες, άρτους και θεάματα καλλιεργώντας μια αποχαύνωση που διατηρεί παραγωγικούς υπηκόους σε μία διαχρονική εκμετάλλευση - υποταγή.

Όσο κυκλοφορούσε αρκετό χρήμα ώστε να καλύπτει τις ανάγκες των αφεντικών σε υπερσυσσώρευση πλούτου, καθώς και την «ευκολία πρόσβασης» των σκληρά εργαζόμενων-εκμεταλλευόμενων στα καταναλωτικά αγαθά που τους καθιστούσαν κοινωνικά και ψυχολογικά επαρκείς, όλα πηγαίνανε ρολόι.

Όταν οι καπιταλιστές του ελληνικού κράτους αντιλαμβάνονται ότι το μαγαζί «πάει για φούντο» αποφασίζουν «τα σπασμένα» να τα πληρώσουν οι πελάτες που θα τους ανακηρύξει πολύ εύκολα σε συνέταιρους (μαζί τα φάγαμε).   

Ενώ ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αντιδρά, αμφισβητεί και εναντιώνεται, η πρώτη απάντηση του «κράτους πρόνοιας» είναι τα χημικά, η βία και ο γενικευμένος φόβος.

Βλέποντας πως δεν μπορούν έτσι εύκολα να επιβληθούν και να κοροϊδέψουν τη κοινωνία εφευρίσκουν συνεχώς καινούριους εχθρούς και επιστρατεύουν παλιές μεθόδους όπως η γνωστή καραμέλα του πατριωτισμού, που για αιώνες κρατά τους λαούς προσκυνημένους και παράλληλα δηλητηριασμένους με ανούσιο μίσος και φόβο. 

Διαστρεβλωμένες αντιλήψεις, ιστορικές ανακρίβειες, καθώς και ηλίθιες δεισιδαιμονίες και δαιμονοποίηση των "ξένων", συντηρούνται υποσυνείδητα, υποβόσκουν και σε καιρούς "οικονομικής κρίσης" αναζωπυρώνονται από την μεριά των εξουσιαστών.

Με την πλύση εγκεφάλου από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης οι κρατιστές δημιουργούν κλήμα κοινωνικού αυτοματισμού ανάμεσα στους εργαζόμενους και προοπτικές κοινωνικού κανιβαλισμού, στοχεύοντας πάντα στις πιο εξαθλιωμένες κοινωνικές ομάδες.

Υπουργοί, πολιτικοί φορείς, αστυνομία και φασιστικές συμμορίες συνεργάζονται απροκάλυπτα πλέον, σε ιδεολογικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο, διαχέοντας ρατσιστικό μίσος, ξενοφοβία, και αρρωστημένο πατριωτισμό. 

Ξεφυτρώνουν διαφόρων ειδών «πατριώτες» και Ελληναράδες, με διάφορα ψυχοσύνδρομα.

Ναζιστικές οργανώσεις που κατά καιρούς χρησιμοποιούνταν σαν στρατιωτικές εφεδρείες του κράτους με δολοφονικής δυναμικής χτυπήματα σε ανθρώπους που αγωνίζονται αλλά και σε μειονότητες, (με την πλήρη κάλυψη των σωμάτων ασφαλείας) κάνουν την εμφάνιση τους στα κανάλια,(δημοσκοπήσεις)σε διάφορες γειτονιές παρουσιαζόμενοι  ως υπερασπιστές του «έθνους και της φυλής».

Μαχαιροβγάλτες, κρετίνοι, νοσταλγοί του Χίτλερ και δηλωμένοι εχθροί της δημοκρατίας, έχουν το θράσος να περιφέρονται (μέσα σε μία κοινωνία που έζησε την ναζιστική κτηνωδία αλλά και τα προδοτικά εγκλήματα από τους ομοϊδεάτες τους δοσίλογους, ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες και τους συνεργάτες της χούντας)και με περίσσιο λαϊκισμό να παριστάνουν τους αντι-μνημονιακούς και απελευθερωτές.   

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ ΠΟΥ ΕΚΚΟΛΑΠΤΟΥΝ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ.

ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ.

ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΕΣ ΜΑΦΙΟΖΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ .

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Όταν το κράτος χάνει το δημοκρατικό του πρόσωπο τότε βγάζει από το συρτάρι τους φασιστικούς του μηχανισμούς.

Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας οπλισμένοι με απελευθερωτική συνείδηση απέναντι στα βρώμικα παιχνίδια των εξουσιαστών τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την φασιστική απειλή.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ

Τρίτη 24 Απρίλη / 7:30μμ

πλατεία  Αγ. Δημητρίου

Εκλογική Απεργία τώρα και για πάντα!

Εκλογική Απεργία 
τώρα και για πάντα! 

Το σύστημα οργάνωσης και δόμησης των αστικών κοινωνιών παρά την εντατική προσπάθεια των ισχυρών, να προσαρμοστεί στα συμφέροντα τους, παραμένει πάντα ανοιχτό για τις κοινωνίες. Και αυτό γιατί η απληστία είναι πιο δελεαστική από τη σκέψη, καταλήγοντας πάντα σε αδιέξοδο.

Οι εκπρόσωποι του καθεστώτος υπόσχονται λύσεις σε προβλήματα που γεννά το ίδιο το οικονομικό-πολιτικό σύστημα του οποίου αποτελούν μέρος, επικαλούνται τη λαϊκιά εντολή προκειμένου να συνεχίσουν τη λεηλατική τους επίθεση στη φύση και την κοινωνία. Η εκλογική διαδικασία νομιμοποιεί την πλαστή εικόνα της συναίνεσης και της υποταγής στο κράτος και το κεφάλαιο. Τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η αστική δημοκρατία καλείται από τους ανθρώπους με τις εκλογές που γίνονται να διαχειριστεί τις ζωές τους, που ήδη εδώ καιρό έχουν χάσει την όποια επαφή ή σχέση, μπορούσαν να έχουν αναφορικά με τη διαχείριση των συνθηκών εκείνων, που θα τους εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή για τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους. Σαν τον άνθρωπο από τον ¨πύργο¨ του Κάφκα, που παρά τις στωικές προσπάθειες ενός ολόκληρου βίου να διαβεί την πόρτα του πύργου για να συναντήσει αυτούς που τον διαφεντεύουν, προς το τέλος της ζωής του ανακαλύπτει ότι αυτή η πόρτα φτιάχτηκε ειδικά για αυτόν, προκείμενου να περάσει την ζωή του προσπαθώντας να την ανοίξει. 

Οι εκλογές σήμερα με όποιον τρόπο και αν εμφανίζονται (δημοτικές, εθνικές) αντικατοπτρίζουν τις μάταιες προσπάθειες ενός κόσμου να νομίζει ότι έτσι θα πάρει μέρος στην επιλογή των κατευθύνσεων για τη διαχείριση της ζωής του. 

Κάθε 4 χρόνια (στην Ελλάδα) καλούν το λαό να συμμετέχει στην ψευδαίσθηση ότι αποφασίζει για τη μοίρα του. Σε όλο το υπόλοιπο, αλωνίζουν και λεηλατούν τα πάντα χωρίς κανένα έλεγχο και χωρίς ποτέ να δίνουν λόγο σε κανέναν και για τίποτα (βουλευτική ασυλία, κομματική κάλυψη). Στις σπάνιες περιπτώσεις που κάποιο σκάνδαλο αποκαλύπτεται, και αυτό για τα μάτια του κόσμου, σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης, το σύστημα έχει μεριμνήσει με τη διαδικασία της παραγραφής ή με δικαστήρια που χάνονται μέσα στο χρόνο. Κράτος και κεφάλαιο άλλες φόρες έντεχνα κι άλλες με τη βία και την επιβολή δημιουργούν εκείνες τις συνθήκες που τους επιτρέπουν να υπάρχουν και να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους, σαν επιδημία. Οι εκλογές, μια από τις κύριες θεσμικές λειτουργίες του συστήματος, εξυπηρετούν το άλλοθι της εξουσίας στο ότι η κοινωνία είναι συνυπεύθυνη για τις επιλογές της. 

Ακούστηκε τελευταία από στέλεχος του πασοκ η έκφραση «μαζί τα φάγαμε…» εννοώντας μια άτυπη συμφωνία μετάξι λαού και εξουσιών. Θυμίζοντας τη γνωστή θέση των μμε ότι «αυτά θέλει ο κόσμος, αυτά του δείχνουμε…» ουσιαστικά, χωρίς σε καμιά από τις δυο αυτές περιπτώσεις να υπάρχει πραγματική δυνατότητα επιλογής. Εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη τους, που στηρίζεται στην κρατική, πυραμιδοειδή και όλο και πιο συγκεντρωτική, δομή οργάνωσης της κοινωνίας, μετατρέπουν τον άνθρωπο σε ένα άβουλο πλάσμα. Τάζοντας θέσεις, δουλειές, κοινωνική καταξίωση, οικονομική ευημερία, ατομική - κοινωνική γαλήνη και καλλιεργώντας καταστάσεις ατομικισμού, ιδιωτικού συμφέροντος, ματαιοδοξίας, μισαλλοδοξίας, κοινωνικού κανιβαλισμού και ρατσισμού, προσπαθούν να υποδομήσουν οποιαδήποτε δυνατότητα του άνθρωπου (και των κοινωνιών) να εκφραστεί πραγματικά ελεύθερα. 

¨αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες¨ 

Το ¨κεκτημένο των εκλογών¨ τελικά ίσως δεν είναι και τόσο κεκτημένο. Εκλογές, εκτός από το ότι έχουμε και σε ολοκληρωτικά καθεστώτα με τα γνωστά αποτελέσματα, στις δυτικές δημοκρατίες γίνονται γνωστές πολλές φόρες οι περιπτώσεις βίας και νοθείας, ενώ στις περιπτώσεις που θεωρούνται ελεύθερες, ισχύουν όλα τα παραπάνω. 

Το ζήτημα τελικά δεν είναι όπως το βάζουν, δηλαδή, τι θα γίνει αν δεν βγει κανένας αλλά τι θα γίνει αν συνειδητά δεν ψηφίσει κανένας. Εκλογική απεργία, είναι μια πολιτική θέση, που αν θέλει να είναι συνεπής με τον εαυτό της, αποτελεί κομμάτι μιας συνολικότερης διαδικασίας που ανοίγει το δρόμο για την ανάληψη της ζωής μας, από εμάς τους ίδιους, μέσα από την αυτοοργάνωση της αντίστασης και της καθημερινότητας, την αλληλοβοήθεια, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη, στον αγώνα εναντία στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. 

Για να τελειώνουμε με την αντιπροσώπευση την ανάθεση και την διαμεσολάβηση των κοινωνικών αναγκών από ¨ειδικούς¨.

Για την έμπρακτη καθολική άρνηση του πολιτικού καθεστώτος και την αναδιάρθρωσή του, σε όλο και πιο συγκεντρωτικές - ολοκληρωτικές δομές (Καλλικράτης). 

Για μια δίκια μας ¨λύση¨ στην κρίση του καπιταλισμού, που απονομιμοποιεί το πολιτικο-οικονομικό σύστημα των ανισοτήτων, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης. Καταδεικνύοντας το, καθολικά ως υπαίτιο για την κατάσταση της κοινωνικής εξαθλίωσης. 

Γιατί είναι υπόθεση όλων να αρνηθούμε το σφαγείο που μας ετοιμάζουν, μην επιστρέφοντας πίσω.

Το μήνυμα από την εξέγερση της Αργεντινής είναι ξεκάθαρο, «να φύγουν όλοι, να μην έρθει κανείς».

Αυτοοργάνωση σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, εργατικά συμβούλια, συνελεύσεις βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, κολεκτιβοποιημένη παραγωγή, οριζόντια διανομή κοινωνικού πλούτου, σύμφωνα με τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι των πολυεθνικών. Όλες αυτές οι διαδικασίες λειτούργησαν και λειτουργούν παρά τον πόλεμο που δέχονται από όλο το πολιτικο-οικονομικό σύστημα. Και αυτό όχι γιατί έχουν τη μεγαλύτερη δυναμική ανθρώπων αλλά γιατί βλέπουν στις πραγματικές ανάγκες και αξίες του ανθρώπου, όπως η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η ισότητα και η αδελφοσύνη. 

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 

Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, αφεντικά, σύνορα, εκμετάλλευση, καταπίεση, για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, για την αναρχία.

Νοέμβρης 2010

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Αρτα συγκέντρωση- πορεία

Οταν το κράτος χάνει το δημοκρατικό του πρόσωπο τότε βγάζει απο το συρτάρι τους φασιστικούς του μηχανισμούς.

να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας οπλισμένοι με απελευθερωτική συνείδηση απέναντι στα βρώμικα παιχνίδια των εξουσιαστών τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την φασιστική επειλή.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ    Τρίτη 24 Απρίλη       7:30μμ       πλατεία αγ.δημητρίου

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΒΡΑΔΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Με συλλογική κουζίνα και ζωντανή μουσική

Σάββατο 21 Απριλίου 2012, ώρα 9:00μμ 

στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο Αγρίνιο

Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3

Ενημέρωση από Συσπείρωση για τη Κοινωνική Απελευθέρωση - Αγρίνιο

Στις 3 Απριλίου του 2012 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική στη πλατεία Δημοκρατίας (κεντρική πλατεία του Αγρινίου) στις 7μ.μ η οποία και διήρκεσε περίπου 2,5 ώρες. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε για αλληλεγγύη στους συντρόφους και αντιφασίστες που κατηγορούνται από το Σπύρο Σταθόπουλο, τότε υποψήφιο του λ.α.ο.σ για απλές σωματικές βλάβες, εξύβριση και απειλή επειδή στάθηκαν στο πλευρό του συντρόφου Γιάννη που χτυπήθηκε στο μάτι με τασάκι από τον ελληναρά τραμπούκο Θανάση Σταθόπουλο. Ο σύντροφος έχει κάνει τρία χειρουργεία, ενώ χρειάζεται ακόμη τρία μιας και το μάτι του αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και μέρος της όρασης του συντρόφου έχει χαθεί. Στη συγκέντρωση  συμμετείχαν 30 αναρχικοί- αντιεξουσιαστές και αντιφασίστες και πέρασαν πολύ περισσότεροι μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα σχετικά με την υπόθεση ενώ κρεμάστηκε και πανό που ανέγραφε «ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ Χ.Α ΚΑΙ ΤΟΥ Λ.Α.Ο.Σ». Αξιοσημείωτη η μεγάλη και προκλητική παρουσία των μπάτσων περιμετρικά της συγκέντρωσης με δυνάμεις των ο.π.κ.ε, δ.ι.α.σ, κλούβα των υ.μ.ε.τ και ασφαλίτες.


Τη Πέμπτη 5 Απριλίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Αγρινίου με τη συμμετοχή τριάντα περίπου ατόμων, ανάμεσα σε αυτά κατηγορούμενοι, συγγενείς και αντιφασίστες ενώ στον εξωτερικό χώρο των δικαστηρίων αναρτήθηκε πανό. Η δίκη πήρε αναβολή για τις 13 Δεκεμβρίου του 2012 καθώς ο Δικηγορικός Σύλλογος της πόλης πραγματοποιούσε αποχή. Ο κατηγορούμενος τραμπούκος Θανάσης Σταθόπουλος που χτύπησε το σύντροφο Γιάννη με το τασάκι καθώς και ο πατέρας του και τότε υποψήφιος του λ.α.ο.σ Σπύρος Σταθόπουλος που είναι μάρτυρας κατηγορίας κατά των αντιφασιστών δεν εμφανίστηκαν στα δικαστήρια αλλά εξουσιοδότησαν δικηγόρο.


Υ.Γ: Πριν μερικές μέρες μάθαμε από συντρόφους στην Αθήνα ότι κάποιος ή κάποιοι «άγνωστοι» κόλλησαν στράντζα σε κάποιες από τις αφίσες της Συσπείρωσης για τη Κοινωνική Απελευθέρωση. Οι σχετικές με την υπόθεση αυτές αφίσες που είχαν κολληθεί από συντρόφους στην Αθήνα στη περιοχή των Εξαρχείων έφεραν στράντζα τα οποία ανέγραφαν ότι ο σύντροφος Γιάννης δεν επιθυμεί τη δίωξη των ακροδεξιών. Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι το γεγονός αυτό αποτελεί προβοκάτσια από τη πλευρά του κατηγορούμενου και των ομοϊδεατών του και αποσκοπεί σε μια εσκεμμένη παραπληροφόρηση σχετικά με το θέμα.. Άλλωστε οι ακροδεξιοί που εμπλέκονται στην υπόθεση δηλώνουν ως τόπο κατοικίας την ευρύτερη περιοχή των εξαρχείων και πιο συγκεκριμένα την οδό Ζωοδόχου πηγής 112. Είναι πραγματικό δύσκολο να πιστέψουμε ότι ακροδεξιοί ή «συνεργάτες» τους που κινούνται στο χώρο των Εξαρχείων προβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις Έπειτα όμως από τις καταγγελίες της Συνέλευσης ενάντια στο κοινωνικό κανιβαλισμό  που δραστηριοποιείται στα Εξάρχεια (και μιλά για συμμορίες/ ομάδες ατόμων με αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως τραμπουκισμούς, σεξιστικές και χουλιγκάνικες συμπεριφορές, ακραίες, ρατσιστικές και ομοφοβικές) κάτι τέτοιο δε μας κάνει και πολύ εντύπωση.

Οι μανδαρίνοι Εκτέλεσαν την δημόσια Παιδεία και Υγεία.

Φούσκωσαν τα απόνερα του PSI, του «κουρέματος» όπως περιπαικτικά ορίζει το νέο πλιάτσικο, η κυριαρχία και οι λακέδες της και αποκαλύφθηκε ένα μέρος της γενικευμένης θηριωδίας.

Με τη λήξη του “κουρέματος” λεηλατήθηκαν εκατομμύρια ευρώ από χρήματα των πολιτών που αφορούσαν τις δομές της δημόσιας εκπαίδευσης, υγείας κλπ,   από τα καθάρματα της Τράπεζας της Ελλάδας, από τα παράσιτα του ΣΕΒ-εφοπληστών , των πολιτικών τους συνεργατών.  Εντυπωμένοι στο συνολικό πλιάτσικο φέρονται και οι αρχιμανδαρίνοι των Πανεπιστημίων καθώς και των διορισμένων διοικήσεων των νοσοκομείων, που πρέπει να ήταν εντελώς ενημερωμένοι και εξημερωμένοι με ότι θα συνέβαινε με τα αποθεματικά των ταμείων.

Εκατομμύρια ευρώ λεηλατήθηκαν από τα πανεπιστήμια(και τα νοσοκομεία)  θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την λειτουργία τους. Η κυριαρχία πέτυχε δύο σκοπούς , αφενός την καταλήστευση των ταμειακών αποθεματικών προς όφελος αόρατων “ομολογιούχων” που τα μοσχοπούλησαν και τα απέσυραν από τα δικά τους χαρτοφυλάκια. Αφετέρου την άμεση κατάρρευση  της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα προς όφελος των ιδιωτικών πανεπιστημίων που τρίβουν τα χέρια τους, το ίδιο και στο χώρο της  Υγείας…

Η διάλυση της ελληνικής δημόσιας, τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν αφήνεται απλά σε παιδαριώδεις νόμους  άχρηστων και ανοητων υπουργών(πχ Αρσένης, Διαμαντοπούλου, Μπαμπινιώτης κλπ) που έβρισκαν και την αντίσταση της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά πέτυχαν   τεχνητά,  την πλήρη οικονομική χρεωκοπία  των ιδρυμάτων.

Η Ειδική διαδρομή του πλιάτσικου …

Τα αποθεματικά των πανεπιστημίων και των νοσοκομείων για να λεηλατηθούν από τα παράσιτα,  έτρεξαν σε μία συγκεκριμένη διαδρομή. Αρχικά είχαν κατατεθεί από τις διοικήσεις των Πανεπιστημίων στην ΤτΕ όπως ήταν υποχρεωμένα. Στη συνέχεια μετατράπηκαν σε ομόλογα δημοσίου(ΟΕΔ) και στη συνέχεια “κουρεύτηκαν” σε ποσοστό έως και  95%. Η μετατροπή των ταμειακών αποθεμάτων σε ομόλογα(ΟΕΔ) έγινε την 9η Μαρτίου ίσως και λίγα λεπτά (ίσως και Μέτα, αν είναι δυνατόν!!!)έως  τη λήξη της προθεσμίας του PSI. Στις 9 Μαρτίου έγιναν οι ανακοινώσεις “επιτυχίας” του PSI, έχοντας λήξη η διαδικασία . Όπως καταγγέλλουν οι νοσοκομειακοί,  που έγινε το ίδιο και στα χρήματα των νοσοκομείων, η πώληση ομολόγων ήταν δυνατή ΜΟΝΟ έως την 5η Μαρτίου μιας και μετά τα ομόλογα(ΟΕΔ) αποσύρθηκαν .

Τα ομόλογα(ΟΕΔ)  πουλήθηκαν στα Πανεπιστήμια   στο 100% της αξίας τους. Στην δευτερογενή αγορά η αξία αυτών των ομολόγων ήταν στο 30%... Αυτό που όλοι καταλαβαίνουν είναι ότι κάποιοι “συνεργάτες” της ΤτΕ και των πολιτικών παρασίτων έπρεπε πάση θυσία να ξεφορτωθούν ομόλογα(ΟΕΔ) όχι μόνο γιατί αυτά θα κουρεύονταν αλλά και γιατί έπρεπε να κερδίσουν οι κάτοχοι και οι μιζαδόροι που έκαναν τη δουλειά. Έτσι  αγοράσθηκαν με  τα χρήματα των νοσοκομείων και των Πανεπιστημίων  που λεηλατήθηκαν, σώθηκαν οι αόρατοι “ομολογιούχοι”(καναλάρχες; Εφοπληστές; Τι;) και καταρρέουν σήμερα δημόσια ιδρύματα και δομές όπως η δημόσια παιδεία και η δημόσια Υγεία.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί κατέθεσαν αμέσως μηνύσεις, οι μανδαρίνοι των Πανεπιστημίων έκαναν  απίστευτες δηλώσεις . Απίστευτες αντιδράσεις πλήρως συμβιβασμένες με το μέγεθος του πλιάτσικου και των συναλλαγών της 9η Μαρτίου, οι μανδαρίνοι τουλάχιστον των Πανεπιστημίων φαίνεται να έχουν βάλει πλάτη στο πλιάτσικο... Συνεχίζουμε.   

Το πέταγμα των ..ακριδων δεν εμφορείτο συμπτώσεων

Από παλιά οι μανδαρίνοι των πανεπιστημίων σταβλίζονταν σε κάθε είδους βρομοδουλειά της εξουσίας. Έτσι δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση που οι αρχιμανδαρίνοι πρυτάνεις και παραπρύτανεις που όλο μπρίο και νάζι έτρεχαν να καταργήσουν το άσυλο,  περιφρουρώντας το από  “βάνδαλους”,  σήμερα με έντονη και εκρηκτική σιωπή απολαμβάνουν  το θέαμα της λεηλασίας  των χρημάτων του πολιτών..

 Ο αρχιπρύτανης των πρυτάνεων , ο κατά κόσμον Αλμπάνης εκ Ιωαννίνων ορμώμενος,  έδειξε εντυπωσιακή   ψυχραιμία απέναντι στο γενικευμένο,τεράστιο,  πλιάτσικο των αποθεματικών των Πανεπιστημίων. Δήλωσε δε  πως θα συγκεντρώσει εκεί μία νομική επιτροπή!!! Αλλά  άμεσα δεν θα κινηθεί εναντίων της ΤτΕ μιας και προτεραιότητα είναι «η αποσύνδεση των οικονομικών των πανεπιστημίων από την εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης»  κλπ κλπ κλπ..   Από την άλλη  ο Μπαμπινιώτης,  μαθητευόμενος διδάσκαλος της αμερικάνικης Πρεσβείας,  κατάργησε τις  διατάξεις του νόμου της Διαμαντοπούλου που ενοχλούσαν τους Πρυτάνεις. Ο όρος συνδιαλλαγή  είναι ελάχιστος για να καλύψει τη βρώμα των συναλλαγών των μανδαρίνων πάνω στο πλιάτσικο των αποθεματικών των Πανεπιστημίων..

Όπου και να ξύσεις βρίσκεις, παντού σε όλες τις βρομοδουλειές,  μανδαρίνους των Πανεπιστημίων. Αν ξύσεις στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ στη Θεσσαλονίκη θα βρεις εδώ και χρόνια σε περίοπτη θέση μανδαρίνους από το λόμπι του ΑΠΘ. Αξίζει να ξύσει κανείς και στην περίπτωση των μεταλλείων τη Κασσάνδρας, στις αδειοδοτήσεις στις περιβαλλοντικές μελέτες στους φορείς διαχείρισης κλπ.

Ο ίδιος ο αρχιπρύτανης των Πρυτάνεων, ο Αλμπάνης εντελώς τυχαία είναι και πρόεδρος του Φορέα διαχείρισης υγροτόπων του Αμβρακικού. Έτσι για τη σημειολογία και ίσως την καλύτερη αξιολόγηση στην αλληλουχία των  γεγονότων,  να δημοσιοποιήσουμε  ένα πανάκριβο πρόγραμμα μελετών για την “προστασία” του Αμβρακικού(πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ). Από αυτό το πρόγραμμα εγκρίθηκε ένα μέρος του, αξίας 23 εκατομμυρίων ευρώ μόλις την 9η Μαρτίου 2012. Την ημερομηνία που φαγώνονταν τα χρήματα των Πανεπιστημίων.  Το πρόγραμμα με το όνομα “ΑΝΑΣΑ” γεμάτο αέρινες  “μελέτες”,   θα περάσει από τα γόνατα του φορέα διαχείρισης, του προέδρου του,   καθώς και άλλων “αρμόδιων φορέων”. . 

Απίστευτη μπίζνα που  αξίζει να προσέξετε την ημερομηνία έγκρισης του πακέτου αξίας 23 εκατομμυρίων , μόλις την  9η Μαρτίου 2012…

Άμεση Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Οι μανδαρίνοι των πανεπιστημιακών και των διοικήσεων των νοσοκομείων , τα παράσιτα των τραπεζών και του κοινοβουλίου , λεηλάτησαν  τα αποταμιευμένα χρήματα των πολιτών, εκτελώντας μια και καλή τόσο την δημόσια Υγεία όσο και την δημόσια Παιδεία. Η δικαιοσύνη πέφτει στο βάρος των εξεγερμένων. Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν τους δικούς τους απάνθρωπους νόμους και τους μανδαρίνους τους , η κοινωνική δικαιοσύνη είναι μέρος της δικής μας πολιτικής ευθύνης,  οφείλει και πρέπει να τους συντρίψει.   

Για την ιστορία της λήθης  και  των επερχόμενων “αδικαιολόγητων”  κοινωνικών εξεγέρσεων

Renos.a, από συλλογικότητα της αναρχικής εφημερίδας “Γκιλοτίνα”.

ΥΓ 1: Σχετικά με το πλιάτσικο στα Πανεπιστήμια

ΥΓ 2 : Πρόγραμμα ΑΝΑΣΑ για Αμβρακικό ή αλλιώς η μεγάλη ρεμούλα

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΑΓΡΙΝΙΟ

Σήμερα Τρίτη 10/4 θα πραγματοποιηθει η επομενη συνελευση της συσπειρωσης για την κοινωνικη απελευθερωση στις 7.30 στο αυτοδιαχειριομενο στεκι. (θ. δασκαλοπουλου ά παροδος 3).

α) απολογισμος τριημερου αντιφασιστικων δρασεων και συνεχεια 

β) ενημερωση απο την πρωτοβουλια αμεσης δρασης για την παρεμβαση στις 6/4

γ)επομενες δρασεις (πρωτομαγια , εκλογες ...) 

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης, εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου."

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ, ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ....

Τρικάκια από τους δρόμους του Αγρινίου:

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΑΓΡΙΝΙΟ

Σήμερα Δευτέρα 2 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί η επόμενη συνέλευση της Συσπείρωσης για την Κοινωνική Απελευθέρωση, εν όψει της αυριανής συγκέντρωσης στην κεντρική πλατεία στις 7 το απόγευμα.

Η συνέλευση θα πραγματοποιηθεί στις 7:30μμ στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Αγρίνιο (Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3)

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ - ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ - ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ - ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ - ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Στις 4 Σεπτεμβρίου 2007, στελέχη και μέλη του Λάος που περιφρουρούσαν το προεκλογικό περίπτερο του κόμματος επιτίθενται απρόκλητα σε παρέα αναρχικών και αντιφασιστών σε κεντρικό σημείο του Αγρινίου, με συνέπεια το βαρύτατο τραυματισμό συντρόφου στο μάτι από σπασμένο τασάκι που χρησιμοποιήθηκε ως φονικό όπλο από μέλος της φασιστοσυμμορίας. Στην επίθεση συμμετείχαν ο τότε υποψήφιος βουλευτής του Λάος Σπ. Σταθόπουλος, συνεργάτης της χούντας κατά τη διάρκεια της επταετίας, πρώην στέλεχος της ΕΠΕΝ, της Ν.Δ και μετέπειτα στέλεχος του Λάος, ο γιος του Αθ. Σταθόπουλος - τραμπούκος υπερπατριώτης και μπράβος, είναι αυτός που τραυμάτισε το σύντροφο, ο Λ. Σταθόπουλος επίσης με πλούσια ιστορία σε ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις, τότε πρόεδρος Τοπικής Επιτροπής του Λάος, υποψήφιος με τη Χρυσή Αυγή σήμερα, το βράδυ της 4^ης Σεπτεμβρίου είχε πρωτεύοντα ρόλο στην επίθεση κατά των συντρόφων και άλλος ένας ονόματι Παπαδημητρίου Γενικός Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του Λάος.

Ο σύντροφος Γ. έχει υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη στο μάτι του και έχει απολέσει τα 7/10 της όρασής του, ενώ μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί η θεραπεία του που προβλέπει άλλα 3 χειρουργεία τουλάχιστον.

Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια δολοφονική επίθεση εναντίον των συντρόφων. Όμως το περιστατικό είχε και ανάλογη συνέχεια με τακτικές εκφοβισμού και εντυπώσεων, χαρακτηριστικές του ρόλου και της ιστορίας τους, ως φασίστες και ρουφιάνοι. Ο Λ. Σταθόπουλος (στέλεχος Χ.Α.) έχει πρωτοστατήσει σε πλήθος ενέργειες όπου με μηνύσεις, επισκέψεις σε σπίτια, χώρους εργασίας και καφενεία επιχείρησε την τρομοκράτηση στενών συγγενών και φίλων αγωνιστών, σε μια επίδειξη της χαρακτηριστικής θρασυδειλίας του. Για κάποιο λόγο -προφανώς μεταφυσικό- θεώρησαν ότι είμαστε στην περίοδο της λευκής τρομοκρατίας τότε που ευδοκίμησαν αυτές τους οι πρακτικές πάνω σε αγωνιζόμενους ανθρώπους. Μεταφυσικό, γιατί μόνο έτσι μπορεί να εκληφθεί μια τέτοια ονείρωξη, πράγμα που το αποδεικνύει το πλήθος των ανθρώπων που διαδήλωσε στις 8 Σεπτέμβρη 2007, καθώς και η καθημερινή αντιεξουσιαστική-αντιφασιστική δράση στους δρόμους του Αγρινίου.

Τα όσα γελοία αναφέρονται στην αντι-μήνυση τους εναντίον 6 συντρόφων και φίλων που στάθηκαν δίπλα στο σύντροφο, δεν χρειάζεται να τα απαντήσουμε.

Οι πλήρως απαξιωμένοι και στιγματισμένοι κοινωνικά νεο-φασίστες θα παραμείνουν στο περιθώριο και θα συνεχίσουν να αποτελούν τον κοινωνικό βυθό καθώς είναι γνωστός ιστορικά ο αντικοινωνικός ρόλος τους και οι σκοποί τους. Σήμερα ιδιαίτερα όπου ένα πολύμορφο και ευρύ ανατρεπτικό - ριζοσπαστικό κοινωνικό κίνημα γεννιέται από τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας σε κάθε γειτονία της χώρας, οι ιδεολογικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών – γερμανοτσολιάδων και δοσίλογων θα συντριβούν μέσα από τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται, όπως και οι αστικοδημοκράτες πολιτικοί ομοτράπεζοί τους. Μπορεί να προμοτάρονται με 1000 από κράτος, μυστικές υπηρεσίες και ΜΜΕ αλλά ο καιρός της εθνοκάθαρσης έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Κι αν πρόσκαιρα διαφαίνεται το αντίθετο αυτό έχει να κάνει με το φόβο κράτους και αφεντικών μπρος στην επερχόμενη κοινωνική εξέγερση που θα τα σαρώσει όλα. Έτσι λοιπόν αφήνουν λιτά τα λουριά των σκυλιών τους παρέχοντάς τους ατιμωρησία για δολοφονικές επιδρομές, κάλυψη της αστυνομίας στις ¨επιχειρήσεις¨ αλλά και τους ενθαρρύνουν μέσα από την πλήρη ευθυγράμμιση της κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης του κράτους με εγκληματικές συμμορίες όπως η χρυσή αυγή, σε σημεία όπως το μεταναστευτικό, η καταστολή, η κατασκευή και νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης και τα πογκρόμ.

Ο φασισμός είναι η πλέον εγκληματική και αντιαθρώπινη ιδεολογία. Ενσαρκώνει την πιο σκοτεινή μορφή πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, προτάσσοντας τη φυλετική καθαρότητα και την τυφλή υπακοή στην απόλυτη ιεραρχία ως μέγιστα ιδανικά. Εξυμνεί τη βία και την επιβολή των ανώτερων στους κατώτερους, διαλύει την κοινωνία-κοινότητα και την επανασυνθέτει με όρους στρατοπέδου, μετατρέπει τον άνθρωπο σε ανδρείκελο, χωρίς κρίση συνείδησης -άβουλο διεκπεραιωτή γενοκτονιών και σφαγών…- και στοχεύει τελικά στην ισοπέδωση οποιουδήποτε στοιχείου μπορεί να διαφοροποιείται από το μοντέλο που αυτός επιβάλει.

Οι φασίστες είναι μια άτυπη κρατική εφεδρεία για την καταστολή και το χτύπημα των κοινωνικών αντιστάσεων. Αποτελούν έναν (παρα)στρατό της κυρίαρχης καταπιεστικής και εκμεταλλευτικής τάξης.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΑΓΡΙΝΙΟ, ΜΑΡΤΗΣ  2012

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ